chrisssb
Μέλος Σωματείου
Θα προσπαθησω να απαντησω εγω στην θέση του Ποτερ αν κατάλαβα απο αυτα που κατάλαβα ποια ειναι η εμβέλεια της ερωτησης για την σκεπτομορφη.
(Χωρίς να σημαίνει οτι πιστευω σ'αυτην την "πραγματικότητα")
Νομίζω οτι η ένοια της σκεπτομορφης δεν περικλείεται μόνο σε μια σκέψη-ιδέα, που πηρε τον δρόμο της, και ξεπέρασε και τον ιδιο τον δημιουργό της γεννόμενη έννοια που χρησιμοποιειται σε άλλους χωρους απο αυτον που την ειχε πρωτοσκεφτει ο δημιουργος της.
Δεν ειναι μια ιδέα σαν ένα καράβι που ανοιγει πανιά και παιρνει εναν δρομο που δεν ειχε προβλέψει ο δημιουργος της.
Για αλλο προκειται νομιζω.
Προκειταο για μια "σκεψη" που γινεται "εν αυτό οντότητα", που γινεται απο μόνη της "πραγματικοτητα.
Μπορουμε να πουμε οτι ο Πλατων (ναι πάλι αυτος) εδωσε το ενακτηριο εναυσμα της Φιλοσοφίας των Ιδεών, (η των ειδων) _ ( Ιδέα = Ειδος, Μορφή -> Φορμα -αναγραμματισμός)
Λοιπον σε αυτην την έννοια σκεπτομορφη βρισκουμε ηδη στην ιδια λέξη τον νου και την φορμα...ΟΚ μεχρι εδω ;
Εκει που εισερχεται το "πονηρο" του θέματος, ειναι οτι για τον Θεόπνευστο Πλατωνα, οι Ιδέες (με κεφαλάιο καμμία σχεση με αυτο που λέμε "εχω μια ιδέα") η τα "ειδη" (idem) η origine τους ειναι το Καλόν (κι Αγαθόν), δηλαδη ο Θεός ο ιδιος.
Ενω για τους διαλαλητές της θεωρίας των σκεπτομορφών η origin μπορει να ειναι ο άνθρωπος.
Και εκει ειναι όλο το "ζουμι".
Και εκει εισέρχεται και η ερωτηση της "μαγείας".
@ chriss
Για την ερωτηση που μου έκανες οπου θα δυσκολευομουν πολυ να βρω ένα παράδειγμα, θα σου απαντησω πιστευω, αλλα οχι σε φορουμ. Αν ποτε τα πουμε απο κοντα.
Όπως ήδη πρόλαβα και είπα
τουρλού τουρλού ιδέες του Πλάτωνα και κβάντα (sic)... μόνο φραπελιά δεν μπήκε στη σαλάτα.
Επίσης αν κάποιος με την μορφή (συστατικό της σκεπτομορφής) εννοεί οντότητα, γιατί δεν χρησιμοποιεί τον όρο οντότητα?
Προφανώς γιατί ούτε την μια έννοια κατανοεί ούτε την άλλη.
Για τα κβάντα δε, ούτε λόγος.
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Α γεια σου! Γιατί μερικοί νομίζουν ότι "Ελευθερία του λόγου" σημαίνει "Λέω ότι μου καπνίσει και οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να το ανέχονται". Ελευθερία του λόγου σημαίνει και Ελευθερία του ΑντίΛογου, της κριτικής επί του λεχθέντος που ενδέχεται να είναι οξεία, επιθετική ή και δυσάρεστη για τον ομιλούντα.
Πες τα αδερφέ γιατί έχω αρχίσει να νομίζω ότι είμαι στο twilight zone.