Μάλλον έχω ΔΕΠΥ ...

Ρε συ ....τωρα που εμφανιστηκες εσυ μπας και εχεις μιλησει με τον αλλον τον συμπολιτη σου τον Supersonic ? Μαζι εξαφανιστηκατε αυτος ακομα δεν εχει φανει.
 
Re: Απάντηση: Μάλλον έχω ΔΕΠΥ ...

Α ναι ...
κατσε να σου στειλω μυνημα.
Και ενα στον Γιαννη (JL_?) ....

και εγώ σε είχα πάρει τηλ, αλλά μάλλον δεν με έχεις στην μνήμη του κινητού σου.
μας τρόμαξες πραγματικά. αλλά αφού είσαι οκ, όλα καλά!!
 
A .... εσυ ησουν η ξανθια συμμαθητρια :rolleyes: που (κατα φαντασια) με θυμηθηκε ... 36 χρονια μετα ? :flipout:
Σε εφαγαν οι ονειροπλασιες μου, Βλαδιμηρε .... χιλια συγνωμη -bye- ....


Θελω να ευχαριστησω απαντες για τις κλησεις τους αλλα και ολους τους αλλους για το ενδιαφερον τους.
Ο λογος που ελλειψα δεν εχει να κανει με τον ιο .... ουτε με ΔΕΠΥ .... ουτε με καταθλιψη.
 
Εχω προμηθειες για τροφη αλκοολ και καπνικα για 45 μερες περιπου με τον κανονικο ρυθμο καταναλωσης (η καταναλωση εχει πεσει στο 50% λογω καταστασης οποτε βγαζω σχεδον 3 μηνες. Εβαλα κκαι 2χ 30ε καρτα στο κινητο. Προσωπικα δεν αλλαξε η ζωη μου σχεδον καθολου, παντα μεσα με μουσικη και ταινιες....

Θα μου λειψουν οι φατσες σας και το αγαπημενο μου τοστ απο το everest...αντε και η ταβερνα της γειτονιας μου.

Ααα πηρα και high-def καμερα για να με βλεπετε καλα αν κανουμε βιντεο chat. Υγεια αγαπη και χιουμορ σε ολους σας!
 
Πριν αρχίσεις τους γιατρούς και τα χάπια θα σου έλεγα να βάζεις ξυπντητήρι χαράματα, ενα αθλητικό παπουτσάκι και περπάτημα-τρέξισμο όσο μπορείς.
Αν είχες κάποιο hobby παλιά που σε ευχαριστούσε και για διαφορούς λόγους το έκοψες, ξαναπιάστο. Τέλος κόψε τον πολύ ΗΥ, πιάσε κάνα βιβλίο στην τελική.

Σαφώς και δεν είναι όλες οι περιτπωσεις ίδιες, ομως παρόμοια συμπτώματα είχα και εγώ και τα παραπάνω με βοηθησαν σημαντικά. Κάποια στιγμή που μίλησα με έναν που έχει γνώσεις στο αντικείμενο αυτό μου είπε ότι το μυαλό είναι μια χύτρα ταχυτητας και χρειάζεται μια βαλβίδα εκτόνωσης.
Η γυμναστική αποτελεί μια κύρια τέτοια βαλβίδα. Επίσης στο τέλος της ημέρας σε βοηθά να κοιμηθείς καλύτερα. Αυτό με τον ύπνο είναι πολύ σημαντικό μιας και έχεις πέσει σε λούπα. Δεν μπορείς να κοιμηθείς καλά γιατί το μυαλό σου είναι κοτσίδα, δεν μπορείς να ξεμπλέξεις το μυαλό σου επειδή δεν μπορείς να κοιμηθείς.

Και το πολύ internet/forums/notifications στο κινητό κλπ κοφτα όσο μπορείς. Σε πυροβολουν αδιάκοπα με άχρηστες πληροφορίες τις οποίες δεν χρειάζεσαι.

Πραγματικά σου εύχομαι να το ξεπεράσεις.

ΜΦΧ,
 
Δεν μπορω να κοψω το internet. Γιατι ΔΕΝ δουλευω (απο το 2015).
Μονο η δουλεια σε κουραζει (και πεφτεις σαν τουβλο στο κρεβατι).
Απ την αλλη δεν εχω γυναικα-παιδια να με εξοντωνουν καθημερινα.
Οποτε .... τι θα κανω ? 12 ωρες βολτα στην παραλια ?
Το εκανα πριν χρονια. Ομως "Μονος ουτε στο Παραδεισο".
Μετα απο δυο μηνες το βαριεσαι και το κοβεις.
Παρεες, ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ (οι αξιολογοι) ειναι παντρεμενοι.
Υπαρχουν δυο ανυπαντροι αλλα ειναι παρε τον εναν βαρα τον αλλο.
Δεν ταιριαζουμε ΚΑΘΟΛΟΥ. Με μεγαλη απροθυμια τους παιρνω τηλ
να βρεθουμε. Ναι, υπαρχει και το διαβασμα, σωστα ! Ομως,
εξηγησα οτι μετα απο το πολυ πεντε λεπτα διαβασματος
αποσπαται η προσοχη μου. Και δεν ειναι επειδη δεν εχω επιμονη.
Ειναι κατι που με ξεπερνα !

Οποτε ? .....
 
Πριν αρχίσεις τους γιατρούς και τα χάπια θα σου έλεγα να βάζεις ξυπντητήρι χαράματα, ενα αθλητικό παπουτσάκι και περπάτημα-τρέξισμο όσο μπορείς.
Αν είχες κάποιο hobby παλιά που σε ευχαριστούσε και για διαφορούς λόγους το έκοψες, ξαναπιάστο. Τέλος κόψε τον πολύ ΗΥ, πιάσε κάνα βιβλίο στην τελική.

Και το πολύ internet/forums/notifications στο κινητό κλπ κοφτα όσο μπορείς. Σε πυροβολουν αδιάκοπα με άχρηστες πληροφορίες τις οποίες δεν χρειάζεσαι.



Εξαιρετικες συμβουλες.
 
Ναθ

αφου ειναι εξαιρετικες συμβουλες
δεν περνας να με παρεις να παμε για τρεξιμο ?
Η εστω βαδην ....

Κριμα δεν ειναι να αθλεισαι μονος σου ?
Εχω να σου χωσω και κατι μεζεμενα για Rise of Skywalker.
Θα συνεισφερεις αμφιδρομα και λυτρωτικα .... για περνα !
 
Ε εισαι μακρυα.


Εγω για παραδειγμα χθες επρεπε να παω τραπεζα. Δεν πηγα με αυτοκινητο εκανα τον περιπατο μου για καμια ωρα πηγαινε ελα .

Τωρα παλι μου ζητησε βοηθεια η δευτερη μαμα μας ( ετσι λεμε την φιλη της κουμπαρας μας) που μενει απο το σπιτι μου κανα 10λεπτο ποδαρατο. Φευγω και κανω ενα μεγαλυ κυκλο για να τα συνδυασω.

Μανο επιβαλλεται να ξελαμπικαρουμε με ασκηση .Σιγα σιγα θα σου γινει συνηθεια και που ξερεις μπορει και να το αγαπησεις .Αν οχι σε αθλητικο τεμπο τουλαχιστον σε βαδιστικο.


Και σου λεω οτι ειναι πολυ ωραια εκει εξω τωραμε την μειωμενη κυκλοφορια. Μεχρι και πουλακια ακους ολες τις ωρες οχι μονο τα ξημερωματα.
 
Πριν παρασυρθεις στο συμπερασμα οτι ΔΕΝ αθλουμαι
1) πριν την εγχειρηση δισκοκηλης ετρεχα 30 λεπτα στο βοηθητικο του Καυτατζογλειου ΚΑΘΕ ΣΚ.
2) μετα την εχγειρηση κολυμπουσα 30 μερες καθε καλοκαιρι (εφτανα 45 λεπτα συνεχομενα προσθιο
και αλλα 45 λεπτα προσθιο, μετα απο ενα διαλλειμα μιας ωρας, προς το τελος του Αυγουστου) μεχρι
και πριν δυο χρονια.
3) περπατουσα βαδην γρηγορο (τρεξιμο απαγορευεται ΠΙΑ για μενα) επι δυο μηνες καθε απογευμα
για 1 + 1 ωρα (απο το αγαλμα Αλεξανδρου μεχρι το Μεγαρο Μουσικης και παλι πισω) Σεπτ/Οκτωμ
και Μαιο/Ιουνιο (συνολο τεσσερεις μηνες).

Μπορει να καταντησα καναπεδατος αλλα ... ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ.

Οποτε μου ακουγεται καπως αστειο το οτι με συμβουλευεις "πρεπει να ξελαμπικαρουμε με ασκηση"
λες και γεννηθηκα απο καναπε. Ομως, εφοσον κανεις αυτα τα πολυ ομορφα που λες οτι κανεις,
περιμενα να αντιληφθεις ΠΛΗΡΩΣ οτι .... "μονος ουτε στον παραδεισο" .... υπαρχει ενα χρονικο οριο
πανω απο το οποιο (ΟΣΟ και να τρεξει η αδρεναλινη μεσα σου) λες "τι κανω ο μαλακας ?" οταν
το κανεις μονος σου. ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.

Προφανως, αντιλαμβανεσαι αυτο που εννοω, ετσι δεν ειναι ?
Γιατι με ΤΟΣΟΥΣ τριγυρω σου (συγγενεις και οικογενεια) δεν μπορω να αντιληφθω
οτι εκανες κατι μονος σου .... για πανω απο μιση ωρα ! Η κανω λαθος ?
 
Τον αντέχω τον καναπέ, αλλά η ιστορία σου μου θύμισε μια άλλη ιστορία.
Ήταν ένας κύριος, είχε σπουδάσει και δούλευε Ιταλία πολλά χρόνια. Με αυτά και τα άλλα πέρασε ο καιρός, είχε γυρίσει Ελλάδα, και αφού το πήρε απόφαση πως θα είναι μόνος όπως φαινόταν το πράγμα, πήρε ένα σκύλο.
Ο σκύλος φυσικά ήθελε βόλτα και τον έβγαζε εκεί στο Μακεδονία.

Πάνω-κάτω, δεν πέρασε πολύς καιρός, νάσου μια κυρία. "Βρεεεε τι ωραίο σκυλάκι!" και άρχισε το μπουρου-μπουρου.
Σύντομα παντρεύτηκαν και μάλιστα η κυρία είναι Ιταλίδα (τόσα χρόνια εκεί, εδώ του έπεσε από τον ουρανό!)
Και ζουν αυτοί καλά και εμείς στον καναπέ! :ADFADF1:
 
Ειμαι λιγο αχωνευτος για γυναικα (πια).
Ασε που ΠΑΝΤΑ ημουν αλλα τοτε το κρυβα.

Τα σκυλακια τα υπεραγαπω.
Μονο αν ειχα κηπο θα επαιρνα ενα (ισως και δυο,
να μην νιωθουν μονα τους μεχρι την βολτα τους).
 
Μάνο,

πέρασα ενάμιση χρόνο μόνος μου (ξανάσμιξα με τη γυναίκα μου πριν 2 μήνες, αυτά τα Χριστούγεννα, επί ενάμιση χρόνο λόγω αλλαγής δουλειάς ζούσαμε σε απόσταση αντίστοιχη του Αθήνα - Παρίσι).

Πέρασα από διάφορα στάδια εναλλασσόμενης κατάθλιψης, μοναξιάς, χαζέματος, μιζέριας, αυτοκαταστροφής, παραίτησης, ελπίδας, εργασιομανίας, τεμπελιάς, κλπ κλπ κλπ.

Κάτι που με βοήθησε ιδιαίτερα (με έσωσε βασικά) ήταν αυτό που σου προτείνουν τα παιδιά: βάλε τη μέρα σου σε μια σειρά, δώσε της δομή.

  1. Αν δε μπορείς να γυμναστείς εντατικά, περπάτα. Μισάωρο +, αντέχεις, μη φοβάσαι.
  2. Ξύπνα και κοιμήσου σχετικά σταθερές ώρες κάθε μέρα.
  3. Κάτσε στον υπολογιστή συγκεκριμένες ώρες, μην χάνεσαι.
  4. Ξεκίνα να μαγειρεύεις
  5. Βρες μερικές σειρές να δεις.
  6. Υποχρέωσε τον εαυτό σου να κοινωνικοποιείται, ακόμα κι αν θεωρείς ότι θα πέρναγες καλύτερα την ίδια ώρα στο πισί σου. Πιθανότατα έχεις δίκιο, η εναλλαγή όμως θα σου κάνει καλό.
  7. Τα σκυλάκια δε χρειάζονται κήπο, ενασχόληση χρειάζονται. Και χρόνο απ'οσα μας λες έχεις άπειρο. Απλά μην πάρεις κάνα γομαράκι, υπάρχουν μικρούλια.


Σκέψου ότι τα παραπάνω (εκτός από το 7. που δε μπορώ λόγω κανονισμών πολυκατοικίας) τα έκανα έχοντας παράλληλα υποχρεώσεις τουλάχιστον 10 ωρών δουλειάς τη μέρα.