Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Σπύρος Σούρλας said:
Είχα τις προάλλες μια συζήτηση με το Νίκο για το ψάξιμο της Κέιτ Μπους στην πολυφωνική μουσική της Αλβανίας και ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, έπεσα πάνω του.
Μαρινέλλα...η Diva
- Thread starter GeonX
- Start date
Είχα τις προάλλες μια συζήτηση με το Νίκο για το ψάξιμο της Κέιτ Μπους στην πολυφωνική μουσική της Αλβανίας και ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, έπεσα πάνω του.
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Ελα ρε συ.Δεν ειναι πρωταπριλιά σήμερα.Η καιτουλα αλβανοψαγμενη.???Πες του νίκου να της στειλει mail για να κατεβει προς τα χωριά τής Κονιτσας,κοντα στον Σαραντάπορο.:aktion033:
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Σπύρος Σούρλας said:
πέστε μου οτι το έκαναν και οι Abba αυτό,να βάλω φωτιά στα σιντιά τους και να χωρεύω γύρω-γύρω το "βρέχει φωτιά στη στράτα μου"..!:damnyou:
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μαρινέλλα...η Diva
Sorry Σπύρο, έχω χάσει επισόδεια: υπουργεία, Μελίνες, κομματικά στελέχη μου είναι τόσο ξένα όσο και οι γαρδένιες ή τα μαγαζά. Εγώ θυμάμαι τον τύπο να φωνάζει "όχι δεν πουλάμε" και να με πιάνουν τα γέλια. Κυκλοφορούσε και σαν ανέκδοτο τότε στην παρέα, όπως άλλωστε και του Βοτανικού ο μάγκας ή ο Σαλονικιός (που "χορεύει και Γουστάρει").
Μελίνες Αυτοί; Guns of Brixton εμείς.
Σπύρος Σούρλας said:
Sorry Σπύρο, έχω χάσει επισόδεια: υπουργεία, Μελίνες, κομματικά στελέχη μου είναι τόσο ξένα όσο και οι γαρδένιες ή τα μαγαζά. Εγώ θυμάμαι τον τύπο να φωνάζει "όχι δεν πουλάμε" και να με πιάνουν τα γέλια. Κυκλοφορούσε και σαν ανέκδοτο τότε στην παρέα, όπως άλλωστε και του Βοτανικού ο μάγκας ή ο Σαλονικιός (που "χορεύει και Γουστάρει").
Μελίνες Αυτοί; Guns of Brixton εμείς.
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Ομολογώ πάντως πως αδυνατώ να κατανοήσω τι ακριβώς σημαίνει ότι ο τάδε ή ο δείνα «έχει φωνάρα». Φωνάρες μόνο στην Κλασσική αντιλαμβάνομαι και εκεί απόλυτα υποταγμένες στα κελεύσματα του συνθέτη. Αυτή την ιδιότυπη δικτατορία που ασκούν οι «φωνάρες» στο ελληνικό τραγούδι τη θεωρώ τριτοκοσμικό φαινόμενο και με κάνει να βγάζω μπιμπίκια. Λόρδοι, Σερ και «αρχηγοί της χωροφυλακής» δεν μου είπαν ποτέ τίποτα: Θεωρώ ότι ένα καλό λαϊκό (ποπ; ) τραγούδι πρέπει να μπορεί να τραγουδηθεί από όλους, δεν χρειάζεται τη …συνδρομή της «φωνάρας» και εκεί ακριβώς κρύβεται το μεγαλείο του.
Εγώ βέβαια είμαι και …αγγλοαμερικανάκι, οι ωσμώσεις που έλεγε κι ο Δαμιανός παραπάνω δεν συμβαίνουν μόνο στις γειτονικές κουλτούρες-αν και τα τελευταία χρόνια οι γειτονιές έχουν έρθει πολύ πιο κοντά. Αλλά ακόμα περιμένω κάποιον να μου εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα στον Καζαντζίδη και στο Νταλάρα πχ. ή στο Νταλάρα και στο Μητροπάνο αν επιθυμείτε.
Κατά τα άλλα κολοκυθόπιτα: τα βιώματα του καθένα διαφέρουν και νομίζω αυτά είναι που υπαγορεύουν και τις συγκινησιακές του αντιδράσεις. Εγώ πάντως με αυτό που λέμε «Νεοέλληνα» δεν θέλω να έχω τίποτα κοινό.
Εγώ βέβαια είμαι και …αγγλοαμερικανάκι, οι ωσμώσεις που έλεγε κι ο Δαμιανός παραπάνω δεν συμβαίνουν μόνο στις γειτονικές κουλτούρες-αν και τα τελευταία χρόνια οι γειτονιές έχουν έρθει πολύ πιο κοντά. Αλλά ακόμα περιμένω κάποιον να μου εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα στον Καζαντζίδη και στο Νταλάρα πχ. ή στο Νταλάρα και στο Μητροπάνο αν επιθυμείτε.
Κατά τα άλλα κολοκυθόπιτα: τα βιώματα του καθένα διαφέρουν και νομίζω αυτά είναι που υπαγορεύουν και τις συγκινησιακές του αντιδράσεις. Εγώ πάντως με αυτό που λέμε «Νεοέλληνα» δεν θέλω να έχω τίποτα κοινό.
Τώρα διάβασα ολόκληρο το θρεντ και ειλικρινά δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα. Π.Χ. μέχρι σήμερα δεν ήξερα ότι για να είναι ένας λαικός τραγουδιστής (δηλαδή ταγουδαέι τραγούδια που έγιναν κτήμα του λαού του)
πρέπει να είναι rock! Κρίνεται τον Καζαντζίδη σήμερα, αλλά ξεχνάται ότι την 10ετία του 60 όλη η Μακεδονία είχε και απο ένα το λιγότερο παιδί στην Γερμανία και γενικότερα την ξενιτιά; πόσα νιόπαντρα ζευγάρια ζούσαν για τον μήνα της άδειας το καλοκαίρι; Υπήρχε ίδια μεταχείριση (έως και σήμερα) της Αθήνας με την υπόλοιπη Ελλάδα; Με ποιά ψυχολογία να ακούσει rigoletto κλπ. Ξέρετε πόσους αναλφάβητους είχε η Ελλάδα την 10ετία του Παναγιωτίδη; στην Επαρχία έως και 70%, ξέρετε πότε πήγε ρεύμα στην Λάρισα; το 1967, στα χωριά ξέρετε πότε; την 10ετία του 70, δεν συζητάμε για τηλέφωνο. Και απο την άλλη δηλαδή το τραγούδι είναι μόνο διαμαρτυρία, επανάσταση και κοινωνικά ανένταχτος; το μόνο που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος είναι να ακούει για αντίδραη; Το "μανούλα θα φύγω" κύριοι δεν τον ανάγει σε "μανούλα", γιατί για σκεφτείτε πόσες χήρες απο τον πόλεμο έστελναν το μονάκριβο παιδί τους (και 20άχρονα) ακόμη στην ξενητειά γιατί η Ελλάδα είχε μόνο φτώχεια καταραμένηι! Το να διακωμωδείτε τα βάσανα ενός λαού επειδή είτε δεν τα ζήσατε είτε δεν σας αγγίζουν αυτόματα δεν ακυρώνει αυτούς που τα τραγούδησαν, ή επειδή δεν τα άκουσε απο μικρός δεν σημαίνει και τίποτα. Για ρωτήστε αν υπήρχε ένας Ελληνας στην Γερμανία που να μην είχε κασσέτα του Καζαντζίδη, (φυσικά και άλλων λαικών). Όταν δεν μπορούσες να πάς στο Πανεπιστήμιο επειδή δεν είχες τα παπία, τι θα έκανες θα τραγουδούσες morisson; στο ταβερνάκι κατέληγες και ξέδινες με Καζατζίδη γιατί σε έδερνε η μιζέρια. Πέρασε η 25ετία 55-80, τότε σταμάτησε και η επικαιρόττηα του παράπονου και της αδικίας στο Ελληνικό τραγούδι. Ολες οι χώρες δεν αποδέχτηκαν το rock, απλά η δική τους μουσική περιείχε στοιχεία που είχε και το rock, ε αυτό δεν σημαίνει ότι το rock είναι το αυθεντικό ή το μόνο και όλα τα υπόλοιπα στην χλεύη και στην πυρά. Δεν καταλαβαίνω τελικά τι διαπιστευτήρια πρέπει να πάρει και απο ποιοόν ένας τραγουδιστής για να είναι αποδεκτός, και απο ποιόν αποδεκτός; όταν έχει κάποιο κοινό και όταν αυτό το κοινό τυχαίνει να είναι ένα μεγάλο μέρος του λαού. Δηλ ο Tito Puente, o Astor Piazzola και πάει λέγονταςήταν ασήμαντοι; Συγνώμη βέβαια για το ύφος αλλά ειλικρινά κάποια πράγματα δεν τα κατάλαβα. Τώρα δεν βλέπω σύγκριση μεταξύ Μαρινέλας και Μοσχολιού, εντελώς διαφορετικό ρεπερτόριο, βιώματα κλπ. Δύο υπέροχες φωνές η κάθε μία με την διαδρομή της. Συγκρίσεις κατά την άποψή μου δεν πρέπει να γίνονται, εκτίμηση της διαδρομής και προσφοράς σαφώς και ναί.
πρέπει να είναι rock! Κρίνεται τον Καζαντζίδη σήμερα, αλλά ξεχνάται ότι την 10ετία του 60 όλη η Μακεδονία είχε και απο ένα το λιγότερο παιδί στην Γερμανία και γενικότερα την ξενιτιά; πόσα νιόπαντρα ζευγάρια ζούσαν για τον μήνα της άδειας το καλοκαίρι; Υπήρχε ίδια μεταχείριση (έως και σήμερα) της Αθήνας με την υπόλοιπη Ελλάδα; Με ποιά ψυχολογία να ακούσει rigoletto κλπ. Ξέρετε πόσους αναλφάβητους είχε η Ελλάδα την 10ετία του Παναγιωτίδη; στην Επαρχία έως και 70%, ξέρετε πότε πήγε ρεύμα στην Λάρισα; το 1967, στα χωριά ξέρετε πότε; την 10ετία του 70, δεν συζητάμε για τηλέφωνο. Και απο την άλλη δηλαδή το τραγούδι είναι μόνο διαμαρτυρία, επανάσταση και κοινωνικά ανένταχτος; το μόνο που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος είναι να ακούει για αντίδραη; Το "μανούλα θα φύγω" κύριοι δεν τον ανάγει σε "μανούλα", γιατί για σκεφτείτε πόσες χήρες απο τον πόλεμο έστελναν το μονάκριβο παιδί τους (και 20άχρονα) ακόμη στην ξενητειά γιατί η Ελλάδα είχε μόνο φτώχεια καταραμένηι! Το να διακωμωδείτε τα βάσανα ενός λαού επειδή είτε δεν τα ζήσατε είτε δεν σας αγγίζουν αυτόματα δεν ακυρώνει αυτούς που τα τραγούδησαν, ή επειδή δεν τα άκουσε απο μικρός δεν σημαίνει και τίποτα. Για ρωτήστε αν υπήρχε ένας Ελληνας στην Γερμανία που να μην είχε κασσέτα του Καζαντζίδη, (φυσικά και άλλων λαικών). Όταν δεν μπορούσες να πάς στο Πανεπιστήμιο επειδή δεν είχες τα παπία, τι θα έκανες θα τραγουδούσες morisson; στο ταβερνάκι κατέληγες και ξέδινες με Καζατζίδη γιατί σε έδερνε η μιζέρια. Πέρασε η 25ετία 55-80, τότε σταμάτησε και η επικαιρόττηα του παράπονου και της αδικίας στο Ελληνικό τραγούδι. Ολες οι χώρες δεν αποδέχτηκαν το rock, απλά η δική τους μουσική περιείχε στοιχεία που είχε και το rock, ε αυτό δεν σημαίνει ότι το rock είναι το αυθεντικό ή το μόνο και όλα τα υπόλοιπα στην χλεύη και στην πυρά. Δεν καταλαβαίνω τελικά τι διαπιστευτήρια πρέπει να πάρει και απο ποιοόν ένας τραγουδιστής για να είναι αποδεκτός, και απο ποιόν αποδεκτός; όταν έχει κάποιο κοινό και όταν αυτό το κοινό τυχαίνει να είναι ένα μεγάλο μέρος του λαού. Δηλ ο Tito Puente, o Astor Piazzola και πάει λέγονταςήταν ασήμαντοι; Συγνώμη βέβαια για το ύφος αλλά ειλικρινά κάποια πράγματα δεν τα κατάλαβα. Τώρα δεν βλέπω σύγκριση μεταξύ Μαρινέλας και Μοσχολιού, εντελώς διαφορετικό ρεπερτόριο, βιώματα κλπ. Δύο υπέροχες φωνές η κάθε μία με την διαδρομή της. Συγκρίσεις κατά την άποψή μου δεν πρέπει να γίνονται, εκτίμηση της διαδρομής και προσφοράς σαφώς και ναί.
Last edited:
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ said:
Είναι προφανές ότι δεν κατάλαβες, τουλάχιστον όσον αφορά αυτά που έγραψα εγώ. Δεν είπα κανένα "πρέπει", είπα να μη συγχέουμε ετερόκλητα πράγματα και ν αφήσουμε το ροκ στην ησυχία του.
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Stellios papa
AVClub Fanatic
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Stellios papa said:
Στέλιο μου μην συγχίζεσαι..
Σε ΕΜΕΝΑ δεν έβγαζε συναίσθημα.Οπως και μικρός \μου φαινόταν οτι γκάριζε.
Από τότε αναγνώρισα οτι ΕΧΕΙ φωνή και ΔΕΝ τον ακύρωσα σαν τραγουδιστή ούτε το έργο που άφησε..
Απλά δεν μου πάει.
Ελπίζω αυτή τη φορά να έγινα κατανοητός.
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Απάντηση: Μαρινέλλα...η Diva
Σε τι ...δρόμο είναι αυτό; Ουσάκ μήπως; Οσκελντί μπιλντιρί
Μπάμπης Κολέζας said:
Σε τι ...δρόμο είναι αυτό; Ουσάκ μήπως; Οσκελντί μπιλντιρί
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Μπάμπης Κολέζας said:Ρε σείς, τι είναι αυτά που γράφετε, τα πιστεύετε ή μας κάνετε πλάκα;
Βάλτε λιγο το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας εκεί πέρα...πάρτε και κανένα ποτάκι να φτιάξετε κεφάλι και να γουστάρετε κι αφήστε αυτά τα κρυόκολα...
Εχω την αισθηση ότι μόλις απάντησες στην ερώτηση που έθεσα σε άλλο θέμα ( στον Χριστοδουλόπουλο ) . Μερσι.
Stellios papa
AVClub Fanatic
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ
Supreme Member
- 19 June 2006
- 8,661
O Kυρίτσης είπε κάποιες αλήθειες. Ποτέ δεν είχα την αξίωση στη φτωχομάνα Καισαριανή μέσα στα προσφυγικά να ακούνε Crass, Au pairs και Clash.
Το τι εκφράζει τον καθένα μουσικά έχει να κάνει (όπως είπε και ο Λύμπε) με τα βιώματα του, τα περιβάλλοντα του και τα λοιπά.
Βέβαια υπάρχουν και απαίδευτοι που ακούνε μόνο ροκ αλλά έχουν μείνει στα κλασικά.
Δικαιολογώ τον οποιοδήποτε που ακούει οτιδήποτε.
Δεν είχαμε όλοι τη δυνατότητα, την ευκαιρία να ψαχτούμε.
Σε αυτή τη ζωή και μάλιστα στην Ελλάδα του 60-70 πληροφόρηση δεν υπήρχε.
Περάσαμε και μία Χούντα.
Το λυπηρό είναι το σημερινό καθεστώς.
Σε αυτό το μεγάλο χωριό όπου η πρόσβαση στην πληροφορία είναι πανεύκολη εμείς επιλέγουμε Heaven και όλα τα σκουπίδια της.
Τα ονόματα που έχουν αναφέρει οι φίλοι με τα Ελληνικά τα θεωρώ όαση μπροστά στην Σαχάρα της Ελληνικής σύγχρονης πραγματικότητας.
Πρόσφατα μίλησα με φίλο που είχα καιρό να τον ακούσω και τον ρώτησα εάν έχει ακούσει τίποτα καινούργιο τώρα τελευταία.
Και βέβαια γέλασε και μου είπε πως έχει βρει δεύτερη δουλειά για να τα βγάλει πέρα και δεν έχει ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση. Μόνο ότι παίζει η τηλεόραση αργά.
Έτσι λοιπόν το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα.
Στην ''κρίση του Πολιτισμού μας'' γράφει ο Παπανούτσος πως τις κυρίαρχες τάσεις στη μουσική, στις τέχνες κ.λ.π., τις ελέγχουν παρέες-κάστες που έχουν τα μέσα. Τα φράγκα.
Για αυτό προωθούνται τα εύκολα ,τα μαζικά. Πάντα ίσχυε αυτό.
Δεν υπάρχει καμμία ελπίδα για τις μάζες.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο.
Όχι ότι δεν με ελέγχουν αλλά ότι κάποιες φορές δεν με έχει ποδοπατήσει η κυρίαρχη τάση.
Με αυτή τη λογική καταλαβαίνω γιατί το The drift με το Γάϊδαρο μπορεί να θεωρηθεί αντισυμβατικό, όπως επίσης και την παράδοση των περισσοτέρων στον Πετρέλη που γκαρίζει.
Το τι εκφράζει τον καθένα μουσικά έχει να κάνει (όπως είπε και ο Λύμπε) με τα βιώματα του, τα περιβάλλοντα του και τα λοιπά.
Βέβαια υπάρχουν και απαίδευτοι που ακούνε μόνο ροκ αλλά έχουν μείνει στα κλασικά.
Δικαιολογώ τον οποιοδήποτε που ακούει οτιδήποτε.
Δεν είχαμε όλοι τη δυνατότητα, την ευκαιρία να ψαχτούμε.
Σε αυτή τη ζωή και μάλιστα στην Ελλάδα του 60-70 πληροφόρηση δεν υπήρχε.
Περάσαμε και μία Χούντα.
Το λυπηρό είναι το σημερινό καθεστώς.
Σε αυτό το μεγάλο χωριό όπου η πρόσβαση στην πληροφορία είναι πανεύκολη εμείς επιλέγουμε Heaven και όλα τα σκουπίδια της.
Τα ονόματα που έχουν αναφέρει οι φίλοι με τα Ελληνικά τα θεωρώ όαση μπροστά στην Σαχάρα της Ελληνικής σύγχρονης πραγματικότητας.
Πρόσφατα μίλησα με φίλο που είχα καιρό να τον ακούσω και τον ρώτησα εάν έχει ακούσει τίποτα καινούργιο τώρα τελευταία.
Και βέβαια γέλασε και μου είπε πως έχει βρει δεύτερη δουλειά για να τα βγάλει πέρα και δεν έχει ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση. Μόνο ότι παίζει η τηλεόραση αργά.
Έτσι λοιπόν το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα.
Στην ''κρίση του Πολιτισμού μας'' γράφει ο Παπανούτσος πως τις κυρίαρχες τάσεις στη μουσική, στις τέχνες κ.λ.π., τις ελέγχουν παρέες-κάστες που έχουν τα μέσα. Τα φράγκα.
Για αυτό προωθούνται τα εύκολα ,τα μαζικά. Πάντα ίσχυε αυτό.
Δεν υπάρχει καμμία ελπίδα για τις μάζες.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο.
Όχι ότι δεν με ελέγχουν αλλά ότι κάποιες φορές δεν με έχει ποδοπατήσει η κυρίαρχη τάση.
Με αυτή τη λογική καταλαβαίνω γιατί το The drift με το Γάϊδαρο μπορεί να θεωρηθεί αντισυμβατικό, όπως επίσης και την παράδοση των περισσοτέρων στον Πετρέλη που γκαρίζει.
Δημήτρη, νομίζω οτι πολύ το "βαραίνουμε" το θέμα, πολύ σοβαρά το έχετε πάρει.Δημήτριος Ντοκατζής said:
Και βεβαίως στην ερώτησή σου στο άλλο θέμα θα σου απαντήσω οτι δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες... Και βέβαια δεν θα καθήσω απόγευμα στην πολυθρόνα μου να ακούσω Χριστοδουλόπουλο.
Εκτός απο το σαλόνι και την πολυθρόνα μου όμως βγαίνω και έξω, πάω και σε γιορτές πάω και σε γάμους... κι εκεί με συγχωρείς αλλά δεν ακούμε Mahler...