Η ιστορικά πρώτη - πεσκέσι από ταξίδι θειάς στη Βουδαπέστη τη δεκαετία του '80 που της είχα φορτωθεί να μου φέρει δίσκους - ηχογράφηση που έχω του BWV 1052, μου είναι και η πιο αγαπητή.
Βινυλιάκι ουγκαροτόν του 1976 με το νεαρό - και τεκνό τότε - Ζόλταν Κότσις να συνοδεύεται από την ορχήστρα του Ωδείου Λιστ της Βουδαπέστης, υπό τη διεύθυνση του Άλμπερτ Σίμον. Η άρθρωση - το φραζάρισμα, πως το λέτε εσείς εδώ... - του, η ισορροπία του, η φρεσκάδα του και η δεξιοτεχνία του με μαγεύουν ακόμη. Δεν είναι τυχαίο που οι ηχογραφήσεις του εκείνης της εποχής στα κονσέρτα του Μπαχ μνημονεύονται από το Ρίχτερ στα σημειωματάρια του.
