Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Από την όλη εμπειρία μου, αρκετή, σε αίθουσες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο ήχος μιας ορχήστρας ΕΙΝΑΙ στερεοφωνικός, γιατί δεν μπορεί να είναι απολύτως τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό. [Φυσικά τίθεται το ρώτημα τί είναι στερεοφωνικός ήχος]. Σε όποια θέση ακούς στερεοφωνικά, τον ήχο να εκτείνεται στις τρεις διαστάσεις του στερεού της αίθουσας. Η παραπάνω τοποθέτησή σου σχετικά με το πώς ακούγεται μια ορχήστρα, μόνο, στέρεο, πολυκαναλικά, δεν ευσταθεί. Φυσικά ακούμε διαφορετικά σε σχέση με το που καθόμαστε. Λ.Σ.

Έχω κι εγώ μιά κάποια εμπειρία από ζωντανή μουσική. Όταν καθόμουνα κοντά στην ορχήστρα ο ήχος ήταν στερεοφωνικός, λίγο πολύ. Όταν κλείσεις τα μάτια ακόμα και αν κάθεσαι στην πρώτη θέση το στερεοφωνικό εφέ εξασθενίζει και στις πίσω θέσεις χάνεται τελείως. Στο Theatre de Champes Elysees όπου καθόμουνα σε θεωρείο πολύ ψηλά, κοντά στο ταβάνι (τα εισιτήρια ήταν πολύ ακριβά), ο ήχος ήταν παντοκατευθυντικός, ήταν αδύνατο να καταλάβεις με την ακοή τη θέση των οργάνων της ορχήστρας. Πληροφοριακά το έργο που άκουσα ήταν η 1η Συμφωνία του Μahler.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Για όσους επιμένουν μονοφωνικά: "Ο Culshaw περισσότερο από κάθε άλλον παραγωγό της εποχής του είχε συλλάβει το πραγματικό νόημα της ηχογράφησης. Ήταν αυτός που καθιέρωσε την κίνηση των καλλιτεχνών πάνω στη σκηνή καθώς και, όπου απαραίτητο, την χρήση φυσικών εφέ και ήχων αυξάνοντας έτσι το δραματικό στοιχείο. Η τεχνική αυτή ηχογράφησης ονομάστηκε ‛Sonicstage’ και την βλέπουμε, μεταξύ άλλων, να αναγράφεται, σε κουτιά δίσκων όπερας του Wagner και του R.Strauss". Λ.Σ.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Για όσους επιμένουν μονοφωνικά: "Ο Culshaw περισσότερο από κάθε άλλον παραγωγό της εποχής του είχε συλλάβει το πραγματικό νόημα της ηχογράφησης. Ήταν αυτός που καθιέρωσε την κίνηση των καλλιτεχνών πάνω στη σκηνή καθώς και, όπου απαραίτητο, την χρήση φυσικών εφέ και ήχων αυξάνοντας έτσι το δραματικό στοιχείο. Η τεχνική αυτή ηχογράφησης ονομάστηκε ‛Sonicstage’ και την βλέπουμε, μεταξύ άλλων, να αναγράφεται, σε κουτιά δίσκων όπερας του Wagner και του R.Strauss". Λ.Σ.

Ε, και λοιπόν;

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Ε, και λοιπόν;

Τί "Ε, και λοιπόν"; Μη μου πεις ότι απολαμβάνεις και μια μονοφωνική όπερα από μια στερεοφωνική;;; Θα τρελαθούμε τελείως. Λ.Σ.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

... Όταν καθόμουνα κοντά στην ορχήστρα ο ήχος ήταν στερεοφωνικός, λίγο πολύ. Όταν κλείσεις τα μάτια ακόμα και αν κάθεσαι στην πρώτη θέση το στερεοφωνικό εφέ εξασθενίζει και στις πίσω θέσεις χάνεται τελείως.

Μου θυμίζεις κάποιον που αρθρογραφούσε στον Ήχο, περιστασιακά, και σε μια συνάντησή μας στο φουαγιέ του Μεγάρου Μ. Θεσ. μου είχε πει ότι στο σπίτι του, από το σύστημά του [όχι και τίποτα σπουδαίο] ακούει πιο στερεοφωνικά!!!!!! παρά στο Μέγαρο ζωντανά και στις πρώτες σειρές. Κρατήθηκα να μην γελάσω!
Αν η φαντασία σου σε βοηθά στο σπίτι σου όπως λες, ως **έμπειρος ακροατής να μπορείς να ακούσεις μιά κακή ή ιστορική ηχογράφηση και να "ανακατασκευάσεις" με τη φαντασία σου τον ήχο** τότε πώς δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο, μάλιστα κλείνοντας τα μάτια σου καθήμενος ακόμη και στην πρώτη θέση μπροστά σε μια ζωντανή ακρόαση έχοντας το πραγματικό μουσικό γεγονός μπροστά σου τρισδιάτατο!!!!!!!!!!!!!!!! Πού πάει η φαντασία;;;Λ.Σ.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Μου θυμίζεις κάποιον που αρθρογραφούσε στον Ήχο, περιστασιακά, και σε μια συνάντησή μας στο φουαγιέ του Μεγάρου Μ. Θεσ. μου είχε πει ότι στο σπίτι του, από το σύστημά του [όχι και τίποτα σπουδαίο] ακούει πιο στερεοφωνικά!!!!!! παρά στο Μέγαρο ζωντανά και στις πρώτες σειρές. Κρατήθηκα να μην γελάσω!
Αν η φαντασία σου σε βοηθά στο σπίτι σου όπως λες, ως **έμπειρος ακροατής να μπορείς να ακούσεις μιά κακή ή ιστορική ηχογράφηση και να "ανακατασκευάσεις" με τη φαντασία σου τον ήχο** τότε πώς δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο, μάλιστα κλείνοντας τα μάτια σου καθήμενος ακόμη και στην πρώτη θέση μπροστά σε μια ζωντανή ακρόαση έχοντας το πραγματικό μουσικό γεγονός μπροστά σου τρισδιάτατο!!!!!!!!!!!!!!!! Πού πάει η φαντασία;;;Λ.Σ.

Μάλλον δε θες να καταλάβεις τι εννοώ, δεν πειράζει.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Τί "Ε, και λοιπόν"; Μη μου πεις ότι απολαμβάνεις και μια μονοφωνική όπερα από μια στερεοφωνική;;; Θα τρελαθούμε τελείως. Λ.Σ.

Ναι, αν η μονοφωνική όπερα είναι η Τόσκα με την Κάλας ή Ο Τριστάνος του Φουρτβένγκλερ την απολαμβάνω περισσότερο από κάθε στερεοφωνική. Αν εσύ δε μπορείς να κάνεις το ίδιο εσύ χάνεις. Διατηρώ όμως ακέραιο το δικαίωμα να συστήσω μονοφωνικές ηχογραφήσεις σε φίλους που μπορούν να τις εκτιμήσουν.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Δεν νομίζω ότι σε ένα ζωντανό μουσικό γεγονός τίθεται θέμα στερεοφωνίας. Το πραγματικό γεγονός εξελίσσεται στο χώρο καταλαμβάνοντας τον, σύμφωνα με την ακουστική μελέτη της αίθουσας, και φυσικά 3διάστατα. Η εγγραφή γίνεται ως επι το πλείστον πολυκάναλα και μετά ο μηχανικός κάνει την παραγωγή είτε στερεοφωνικά είτε τώρα τελευταία πολυκάναλα. Ετσι λοιπόν το πραγματικό γεγονός είναι 3d. H στερεοφωνία είναι σπιτικό γεγονός:award:

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Δεν νομίζω ότι σε ένα ζωντανό μουσικό γεγονός τίθεται θέμα στερεοφωνίας. Το πραγματικό γεγονός εξελίσσεται στο χώρο καταλαμβάνοντας τον, σύμφωνα με την ακουστική μελέτη της αίθουσας, και φυσικά 3διάστατα. Η εγγραφή γίνεται ως επι το πλείστον πολυκάναλα και μετά ο μηχανικός κάνει την παραγωγή είτε στερεοφωνικά είτε τώρα τελευταία πολυκάναλα. Ετσι λοιπόν το πραγματικό γεγονός είναι 3d. H στερεοφωνία είναι σπιτικό γεγονός:award:

Το θέτεις πολύ σωστά το θέμα. Λ.Σ.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Βαγγέλη αξίζει το φθηνό (υποθέτω) κουτί της DG με όλες τις συμφωνίες του Schubert με Bohm-Βερολίνο.

Στην 9η ή αλλιώς 7η (in C Major) συμφωνώ ότι ο Krips-London Symphony είναι μια από τι καλυτερες επιλογές σε ήχο και εκτέλεση. Προτίμησε την σε London αντί Decca για να μην ξοδευτείς.
Ιδιαίτερα μου αρέσει και ο Szell-Cleveland σε Epic STEREORAMA. Eσώφυλλο της Epic STEREORAMA μπορείς να δεις στην φωτογραφία του post 290 στο παρόν νήμα.

Αφού ακούσεις κάποιο ή κάποια από αυτά τα βινύλια κοίταξε στα cd της DG -The originals και άκουσε την εγγραφή του Furtwangler-Βερολίνο από το 1952. Πιθανό είναι αν το ακούσεις πιο πριν να καθυστερήσεις στην αγορά των προτεινόμενων βινυλίων. Ο ήχος είναι αρκετά καλός βεβαίως υπολείπεται των βινυλίων η εκτέλεση όμως είναι συναρπαστική.

Κώστα με την 9η ξεκίνησε η ιστορία λίγο παράξενα. Τους τελευταίους μήνες ασολήθηκα κυρίως με τον Dvorak και αρκετό καιρό με την 9η. Στο scherzo μου θύμισε την 9η του Beethoven. Ετσι ξεκίνησα να ακούω γενικά τις 9ες όλων των συνθετών που διαθέτω. Έφθασα και στον Schubert, Έχω τρείς εκδόσεις την καναδέζικη της Columbia στη σειρά masterworks με τον Bruno Walter, την Γερμανική σε ΕΜΙ στη σειρά Das meisterwerk με τον Οtto Klemperer και την επίσης Γερμανική και την πιο χλιδάτη της DG με Karl Bohm στην σειρά Prasent. Η πρώτη με τον Walter μου αρέσει περισσότερο και σαν διεύθυνση και σαν εγγραφή αλλά το αντίτυπο που έχω είναι σε κακή κατάσταση και είπα να το βρώ σε καλλίτερη κατάσταση. Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα. Το απόγευμα θα ακούσω και τις ψηφιακές.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Δύσκολο έργο η εξαϋλωμένη νύχτα του Schoenberg. Και για τον ακροατή και για τους μουσικούς. Εδώ έχουμε την πρώτη εγγραφή του έργου στην πρωτότυπη έκδοση για σεξτέτο εγχόρδων από το υπέροχο Hollywood String Quartet με την βοήθεια δύο φίλων. Για να πάρουν την άδεια να το ηχογραφήσουν χρειάστηκε να πάρουν την άδεια από τον ίδιο το συνθέτη, που τότε έμενε στο Los Angeles. O Schoenberg εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που δέχτηκε να γράψει και τις σημειώσεις στο οπισθόφυλλο του δίσκου. Η πρωτότυπη έκδοση σε 10ιντσο δισκάκι είναι πολύ σπάνια. Ο ήχος είναι κάπως μουντός αλλά αξίζει για μιά εκπληκτική ερμηνεία.

Η ίδια ηχογράφηση υπάρχει και σε κανονικό LP με καλύτερο ήχο, μαζί με μουσική των Ravel και Debussy. Εδώ ο ήχος είναι ελαφρώς καλύτερος, λίγο πιό καθαρός και το LP βρίσκεται σχετικά εύκολα σε λογικές τιμές. Μόνο μειονέκτημα το αχαρακτήριστο εξώφυλλο!

 

[Δημοκηδής]

Οφ τόπικ, αλλά έχω να παρατηρήσω ότι οι κλασσικό-βινυλιάκηδες του κλαμπ δεν γεμίζετε ταξί ... αν στην διαδρομή ανταλλάσσετε πολιτιστικές εκτιμήσεις σε ''έντονο'' ύφος, θα απομείνουμε εμείς οι ντιτζιταλοφρίκουλες χωρίς βαρβάρους ....

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Οφ τόπικ, αλλά έχω να παρατηρήσω ότι οι κλασσικό-βινυλιάκηδες του κλαμπ δεν γεμίζετε ταξί ... αν στην διαδρομή ανταλλάσσετε πολιτιστικές εκτιμήσεις με ''έντονο'' ύφος, θα απομείνουμε χωρίς βαρβάρους ....

Όπως είπε και ο μεγάλος Κλιντ στη Rene Russo στο In the Line of Fire : "είμαστε λίγοι, αλλά έχουμε δυνατό λόμπι".

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Γιατρέ άκουσα και την ψηφιακή από τα The originals της DG με τον Furtwengler. Πολύ καλή, αλλά μονοφωνική. Πολύ καλή εκτέλεση, καθαρή, δυναμική αλλά σαφήνει με το δάκτυλο στο στόμα, ειδικά στα μεγάλα περάσματα.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Γιατρέ άκουσα και την ψηφιακή από τα The originals της DG με τον Furtwengler. Πολύ καλή, αλλά μονοφωνική. Πολύ καλή εκτέλεση, καθαρή, δυναμική αλλά σαφήνει με το δάκτυλο στο στόμα, ειδικά στα μεγάλα περάσματα.

Η σειρά Originals της Deutsche Grammophon δεν έχει και την καλύτερη φήμη. Έχω διαβάσει αρκετά παράπονα για τις μεταφορές στο νετ. Άμα ήμουνα στη Λάρισα θα μπορούσες να ακούσεις σε μένα το βινύλιο και να βγάλεις συμπέρασμα αλλά τώρα πάει. Θα σε συμβούλευα να επικεντρωθείς στον Walter (Krips και Munch έχεις σε ψηφιακή μορφή έτσι δεν είναι Ο Krips υπάρχει και σε επανέκδοση από την Speakers Corner, ο Barbirolli βρίσκεται πολύ φτηνά στο αγγλικό ebay.

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Οφ τόπικ, αλλά έχω να παρατηρήσω ότι οι κλασσικό-βινυλιάκηδες του κλαμπ δεν γεμίζετε ταξί ... αν στην διαδρομή ανταλλάσσετε πολιτιστικές εκτιμήσεις σε ''έντονο'' ύφος, θα απομείνουμε εμείς οι ντιτζιταλοφρίκουλες χωρίς βαρβάρους ....

Πολύ καλό Σπύρο.
Βρε είμαστε κολλητοί αλλά το κάνουμε επίτηδες για να αυξήσουμε την επισκεψημότητα του thread.
Πάντως πραγματικά μερικές φορές αισθανόμαστε πολύ μόνοι ίσως και λίγο ufo. Όχι μόνο οι βινυλιόφιλοι αλλά γενικά οι φίλοι της κλασσικής μουσικής.

Από την άλλη πλευρά είναι είναι πολύ δύσκολο να γράψεις κλασσική μουσική. Η κλασική μου αρέσει που δεν έχει την απατηλή γοητεία του εφήμερου άλλων μουσικών. Άκουσα για παράδειγμα ένα cd με μουσική των Penderecki (Threnody for the victims of Hiroshima) και του Greenwood των Radiohead (Porcorn suprhet receiver). Μια συνύπαρξη ενός κλασσικού και ενός ροκ συνθέτη σε δύο κομάτια που το έργο ροκ θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν συνέχεια του κλασσικού.Η γνώμη μου είναι ότι ότι ο διάλογος των δύο καλλιτεχνών ήταν ενδιαφέρον αλλά άνισος. Μεγάλη η διαφορά υπερ του Penderecki.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Τι λέτε θα κανονίσουμε καμμία συνεύρεση τώρα επ'ευκαιρία της έκθεσης που θα είμαστε όλοι κάτω;

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Ο Δον Κιχώτης μαζί με την Ζωή ενός Ήρωα είναι από τα ωριμότερα έργα του Strauss. Ο πλούτος των ηχοχρωμάτων της ορχήστρας είναι τόσο θαυμαστός που εκτός από την μουσική απόλαυση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την δοκιμή στερεοφωνικών συστημάτων. Εγώ είμαι ακόμη από αυτούς που θέλουν μια μεγάλη ορχήστρα για να αξιολογήσουν τον ήχο ενός συστήματος.

Αναφορά στο δισκογραφικό έργο του Strauss είναι οι δίσκοι του Kempe με την Δρέσδη (την αγαπημένη ορχήστρα του Strauss) στην ΕΜΙ από το 1973. Στο τσέλο είναι ο Tortelier και στην βιόλα ο Max Rostal. Ο ήχος είναι ζεστός και αναλογικός. Στην φωτογραφία ένα από τα τρία κουτιά της συλλογής.



Ο Karajan δεν θα μπορούσε να λείπει. Η εγγραφή είναι στην DG με τους Βερολινέζους από το 1969. Ο ήχος είναι εξαιρετικός από τους καλύτερους που έχω ακούσει από την DG αν και σκληρότερος από αυτόν της EMI. Στο τσέλο είναι ο Fournier και στη βιόλα ο Giusto Cappone. Προς το παρόν είναι η αγαπημένη μου εκτέλεση.
Η ψηφιακή εγγραφή περιλαμβάνει και το 2ο κονσέρτο για κόρνο του συνθέτη. Το ψηφιακό παίζει πάρα πολύ καλά αλλά σε σύγκριση με το βινύλιο στο τέλος της εισαγωγής που μπαίνουν δυνατά τα πνευστά αισθανόμουνα την ανάγκη να μειώσω την ένταση κάτι που δεν χρειαζόταν στο βινύλιο.
Το εξώφυλλο έργο τέχνης.



Δεν έχω προλάβει να ακούσω την εγγραφή του 1975 με τον Karajan και τον Rostropovich στη ΕΜΙ.
Μην παραλείψω την εκτέλεση ενός ακόμη μεγάλου μαέστρου στον Strauss του Reiner με το Σικάγο σε Living Stereo από το 1959 με τον Janigro στο τσέλο. Δεν το έχω σε βινύλιο αλλά στο ψηφιακό ο ήχος είναι εξαιρετικός.

 

[Dr Pan K]

Καλησπερα Κωστα.

Εδω υπαρχει το κουτι ΕΜΙ-Κεμπε καθως και η ερμηνεια Ροστροποβιτς/Καραγιαν σε ΕΜΙ Ελεκτρολα. Ειναι ενδιαφερουσα η αποψη, θα ελεγα πως εχει ενα "μαγικο" χαρακτηρα με την εννοια του παραμυθενιου-αφηγηματικου. Χαιρομαι που την ανεφερες γιατι βρηκα ερεθισμα να την ακουσω.

 

[Lucas Stephanides - Anakrousis]

Ο Δον Κιχώτης μαζί με την Ζωή ενός Ήρωα είναι από τα ωριμότερα έργα του Strauss. Ο πλούτος των ηχοχρωμάτων της ορχήστρας είναι τόσο θαυμαστός που εκτός από την μουσική απόλαυση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την δοκιμή στερεοφωνικών συστημάτων. Εγώ είμαι ακόμη από αυτούς που θέλουν μια μεγάλη ορχήστρα για να αξιολογήσουν τον ήχο ενός συστήματος.

Αναφορά στο δισκογραφικό έργο του Strauss είναι οι δίσκοι του Kempe με την Δρέσδη (την αγαπημένη ορχήστρα του Strauss) στην ΕΜΙ από το 1973. Στο τσέλο είναι ο Tortelier και στην βιόλα ο Max Rostal. Ο ήχος είναι ζεστός και αναλογικός. Στην φωτογραφία ένα από τα τρία κουτιά της συλλογής.

View attachment 96947

Ο Karajan δεν θα μπορούσε να λείπει. Η εγγραφή είναι στην DG με τους Βερολινέζους από το 1969. Ο ήχος είναι εξαιρετικός από τους καλύτερους που έχω ακούσει από την DG αν και σκληρότερος από αυτόν της EMI. Στο τσέλο είναι ο Fournier και στη βιόλα ο Giusto Cappone. Προς το παρόν είναι η αγαπημένη μου εκτέλεση.
Η ψηφιακή εγγραφή περιλαμβάνει και το 2ο κονσέρτο για κόρνο του συνθέτη. Το ψηφιακό παίζει πάρα πολύ καλά αλλά σε σύγκριση με το βινύλιο στο τέλος της εισαγωγής που μπαίνουν δυνατά τα πνευστά αισθανόμουνα την ανάγκη να μειώσω την ένταση κάτι που δεν χρειαζόταν στο βινύλιο.
Το εξώφυλλο έργο τέχνης.

View attachment 96948

Δεν έχω προλάβει να ακούσω την εγγραφή του 1975 με τον Karajan και τον Rostropovich στη ΕΜΙ.
Μην παραλείψω την εκτέλεση ενός ακόμη μεγάλου μαέστρου στον Strauss του Reiner με το Σικάγο σε Living Stereo από το 1959 με τον Janigro στο τσέλο. Δεν το έχω σε βινύλιο αλλά στο ψηφιακό ο ήχος είναι εξαιρετικός.

Συστήνω ανεπιφύλακτα και τα 4 κουτιά δίσκων με όλα τα ορχηστρικά έργα του και τα κοντσέρτα, ηχογραφημένα από τους Αν.Γερμανούς στη δεκαετία 1970. Εξαιρετικός ήχος και ερμηνεία. Ήταν οι τελευταίες ηχογραφήσεις του μαέστρου. Πρώτη προτίμηση οι Αγγλικές εκτυπώσεις της ΕΜΙ. Είναι φορές που ακούω τους δίσκους από τα 4 κουτιά σε μια βραδιά ή δύο. Πραγματική απόλαυση.
Καλός επίσης και ο δίσκος της DG. Αποφύγετε οπωσδήποτε κάποια Γιαπωνέζική έκδοση χοντρού βινυλίου. Είναι απαράδεκτη.
Ο δίσκος με Reiner είναι εξαιρετικός από κάθε άποψη. Έχω την αυθεντική έκδοση RCA Victor Soria σε κουτί με μοναδικό πολυσέλιδο ένθετο. Θα χρειάζονταν 10 cd για να το χωρέσει!!!! Λ.Σ.