Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Μου χάλασες την έκπληξη αλλά χαλάλι σου.
Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.
- Thread starter ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
- Start date
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Σε ένα newsletter από το περιοδικό absolute sound διάβασα για τον θάνατο του πιανίστα Minoru Nojima.
Έγινε γνωστός το 1969 με το δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό Van Cliburn αλλά εγώ τον άκουσα σε μια ηχογράφηση βινυλίου της Reference Recordings - Nojima plays Liszt δέκα χρόνια αργότερα. Το βινύλιο αυτό είναι από τις πιο καλογραμμένες ηχογραφήσεις πιάνου που διαθέτω.
Χρόνια αργότερα ο φίλος @ geovar αγόρασε την μπομπίνα αυτής της ηχογράφησης μια και διαθέτει ένα κορυφαίο μπομπινόφωνο . Όταν την αντιπαραβάλαμε με το βινύλιο η μπομπίνα το πάτησε κάτω σε ποιότητα ήχου.
Περάσαν πάλι χρόνια και πρόσφατα ο @geovar μου μετέτρεψε με επαγγελματικό εργαλείο την μπομπίνα σε sacd 128.
Σήμερα είναι από τις καλύτερες, σε ποιότητα αναπαραγωγής, ψηφιακές εγγραφές πιάνου που διαθέτω.
Καταλαβαίνετε λοιπόν τι συμπιέσεις γίνονται σε κάποιες μέτριες επανεκδόσεις dsd από τις δήθεν πρωτότυπες εκδόσεις.
Είναι κάτι συντονιστές εδώ μέσα που κυκλοφορούν ελεύθεροι και βάζουν φυτιλιές με eBay links σε πμ.
Κάπως έτσι βρέθηκε στα χέρια μου το παρακάτω:
Αν και το έχω πάνω από βδομάδα, σήμερα αξιώθηκα να του δώσω το χρόνο του. Ηχογράφηση αναφοράς δεν τη λες, λόγω του μονοφωνικού κυρίως, ίσως είναι και λίγο ταλαιπωρημένος ο δίσκος (αλλά μάλλον όχι κάτι που δε θα στρώσει με λίγο πλύσιμο). Αλλά κάθε Mahler σε αυτόν τον πλανήτη με υπογραφή Walter έχει ένα ειδικό βάρος που σε αναγκάζει να κάτσεις στα αβγά σου και να ακούσεις.
Keep them coming!!!
Κάπως έτσι βρέθηκε στα χέρια μου το παρακάτω:
Αν και το έχω πάνω από βδομάδα, σήμερα αξιώθηκα να του δώσω το χρόνο του. Ηχογράφηση αναφοράς δεν τη λες, λόγω του μονοφωνικού κυρίως, ίσως είναι και λίγο ταλαιπωρημένος ο δίσκος (αλλά μάλλον όχι κάτι που δε θα στρώσει με λίγο πλύσιμο). Αλλά κάθε Mahler σε αυτόν τον πλανήτη με υπογραφή Walter έχει ένα ειδικό βάρος που σε αναγκάζει να κάτσεις στα αβγά σου και να ακούσεις.
Keep them coming!!!
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Ο Efrem Kurz γεννήθηκε το 1900 στην Αγία Πετρούπολη. Mαθητής αρχικά των Glazunov και Tcherepin και αργότερα του Nikisch. Ντεμπουτάρισε το 1921 στο Βερολίνο συνοδεύοντας την διάσημη χορεύτρια Ισιδώρα Ντάνκαν. Διευθυντής του Ρωσσικού μπαλέτου του Monte Carlo. Αγαπημένος μαέστρος της Anna Pavlova. Έκανε την πρεμιέρα του μπαλέτου Gaite Parisienne του Offenbach. Αυτά τα ολίγα από την wickipedia για τον λόγο ότι αυτός ο άνθρωπος έζησε στην απαρχή της δισκογραφίας και συνεργάστηκε με μύθους.
Δίσκος της ΕΜΙ από το 1964 εδώ σε παλιά επανέκδοση της πολύ καλής Ιαπωνικής Toshiba σε κόκκινο βινύλιο. Κάποτε πρέπει να προσθέσω αυτή την έκδοση στο discogs
Πλευρά Α
Η σουίτα από τη όπερα Tsar Saltan που περιλαμβάνει τρία μέρη
Εισαγωγή στην Πράξη Ι: Η αναχώρηση και το αντίο του Τσάρου
Εισαγωγή στην Πράξη II: Η Τσαρίνα στο βαρέλι στην θάλασσα
Εισαγωγή στην Πράξη IV : Τα τρία θαύματα
Η σουίτα δεν περιλαμβάνει <το πέταγμα της μέλισσας>.
Πλευρά Β
Dubinushka. Η διασκευή για ορχήστρα λαϊκής μελωδίας σε στίχους του Bogdanov που τραγουδούσαν οι δουλοπάροικοι και που άκουσε ο Korsakov στο κίνημα του 1905.
Η σουίτα από τη όπερα The snow maiden που περιλαμβάνει
Εισαγωγή
Χορός των Πουλιών
Πομπή
Χορός των Σκομορόχι
Τελειώνει με το βαλς και την γκαλόπ από την μασκαράτα του Khachaturian ( σε αυτό το έργο υπάρχει και μια άλλη audiophile παραγωγή της RCA με Kontrashin και RCA Victor Symphony Orchestra)
Έργα ευχάριστα για να βροντήξουν τα ηχεία σας.
Αν και έχω αυτόν τον περίφημο δίσκο εδώ και χρόνια ποτέ δεν τον ανέβασα στα Μαύρα Διαμάντια. Στα αυτιά μου ακουγόταν πάντα μέτριος: εντάξει, έχει δυναμικές, έχει χώρο, αλλά το μπάσο είναι λασπωμένο, πλαδαρό, τα τούτι είναι ένα βουητό ακαθόριστης υφής, ειδικά στην αρχή. Ποτέ δεν κατάλαβα τι του βρίσκουν όλοι οι audiophiles της υφηλίου, γιατί οι επανεκδόσεις, η συμπερίληψη στις λίστες αναφοράς κλπ. Μέχρι που αποφάσισα να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία και το ξαναγόρασα. Ο νέος δίσκος είναι ακριβώς η ίδια έκδοση με τον παλιό μου, μέχρι και η υπογραφή του χαράκτη στη μήτρα είναι η ίδια. Αλλά ακούγεται πολύ διαφορετικά, δηλαδή καλύτερα. Τα όργανα επιτέλους είναι στη θέση τους, καλά διαγραμμένα στο χώρο, το μπάσο είναι σφιχτό και βαθύ, οι χροιές "λαμπάδες". The hype is real που λένε και στο χωριό μου.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Δεν παρασύρθηκα από τις σειρήνες αυτού του post. Σε αυτό βοήθησε ένα βινύλιο της ΕΜΙ με τις Berlioz Overtures από τον Previn που τις πάει πολύ καλά και έχει καλή ποιότητα αναπαραγωγής . Έτσι παρέμεινα στο ψάξιμο της παρακάτω εμμονής μου σε σχετικά λογική τιμή. Αυτή η London είναι πρώτη έκδοση made in England με προορισμό την Αμερική. Σαν Decca είναι πολύ ακριβότερη. Προφανώς λόγω εμμονών των συλλεκτών.
Κατάσταση mind.
Κάπου διάβασα, δεν ξέρω αν είναι ακριβές, αλλά πέρυσι οι μισοί αγοραστές βινυλίου στην Αμερική δεν διέθεταν πικάπ. Φαίνεται το βινύλιο έχει γίνει φετίχ.
Πολύ ωραία ηχογράφηση, της 38ης, από την καλή, πρώιμη περίοδο του Maag (μετά το 1965 περίπου κάτι του συνέβη και έχασε το ταλέντο του). Η συγκεκριμένη συμφωνία είναι η αγαπημένη μου του Μότσαρτ και πρέπει να έχω καμία 10αριά εκτελέσεις, αυτή μάλλον έχει τον καλύτερο ήχο από όλες.
Ξεκινήσαμε εδώ μια συζήτηση για ηχογραφήσεις ΗΙΡ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Πριν λίγο καιρό αγόρασα αντί ευτελούς τιμήματος μια εντελώς αντι-ΗΙΡ ηχογράφηση, ένα δισκάκι που το έχω προσπεράσει άπειρες φορές σε παζάρια δίσκων και γιουσουρούμ.
Δεν ξέρω τι με απωθούσε, ίσως το μπλαζέ ύφος του Μάαζελ στο εξώφυλλο. Πάντως τώρα που το πήρα και το άκουσα με ενθουσίασε. Δεν έχω ακούσει ποτέ αυτή τη μουσική παιγμένη με τόσο μπρίο και κέφι. Πραγματικά μουσική για γιορτή. Η ηχογράφηση μέτρια, αλλά είναι μουσικός θησαυρός.
Δεν ξέρω τι με απωθούσε, ίσως το μπλαζέ ύφος του Μάαζελ στο εξώφυλλο. Πάντως τώρα που το πήρα και το άκουσα με ενθουσίασε. Δεν έχω ακούσει ποτέ αυτή τη μουσική παιγμένη με τόσο μπρίο και κέφι. Πραγματικά μουσική για γιορτή. Η ηχογράφηση μέτρια, αλλά είναι μουσικός θησαυρός.
Μερικές φορές (σπάνια) κάνω αγορές για συλλεκτικούς και όχι μουσικούς λόγους. Αυτό εδώ το βινύλιο π.χ.
Το πρωτότυπο είναι από τα πλέον σπάνια Living Stereo, σε καλή κατάσταση δυσκολα να το βρεις κάτω απο 700-800 δολλάρια. Η συλλεκτική του αξία δικαιολογείται γιατί ειναι η μοναδική ηχογράφηση σε δυτική εταιρεία του σοβιετικού βιολοντελίστα Daniel (ή Daniil) Shafran. Υποθέτω ότι ηχογραφήθηκε σε κάποια περιοδεία του στις ΗΠΑ και είχα απελπιστεί ότι θα έβλεπα ποτέ επανέκδοση του. Τελικά πρόσφατα βγήκαν όχι μια αλλά δυο! Μια από την πολύ γνωστή μας Acoustic Sounds και μια απο την άγνωστη κορεατική Analogphonic, που ανέθεσε το μαστερινγκ σε Γερμανούς τεχνικούς. Με τα ταχυδρομικά η τιμή εβγαινε περίπου ίδια, γύρω στα 50 ευρώ, οπότε προτίμησα την αναγνωρισμένη αξία της Acoustic Sounds.
Η ηχογράφηση είναι πολύ καλή, το τσέλο και το πιάνο εξαιρετικά αποτυπωμένα. Ο χαρακτηριστικός ήχος του τσελίστα είναι (πιστεύω) πολύ καλά γραμμενός και το πιάνο έχει πολύ καλό όγκο. Μουσικά είναι πολύ ενδιαφέρουσες ερμηνείες, ειδικά η Σονάτα του Σοστακόβιτς. H Sonata Arpeggione του Σούμπερτ δεν πείθει τόσο, έχω την εντύπωση ότι ο σολίστας τη χρησιμοποιεί περισσότερο για να κάνει επίδειξη δεξιοτεχνίας παρά για να ερμηνεύσει τh σύνθεση. Η αντίστοιχη ηχογράφηση του Ροστροπόβιτς σε DECCA έχει το ίδιο καλό ήχο, αλλά πολύ πιο πετυχημένη ερμηνεία, πιο "ρομαντική" αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Και λίγα λόγια για τον σολίστα: O Daniil Shafran ήταν περίπου συνομήλικος του Ροστροπόβιτς και από πολλούς θεωρείται ισάξιος ή και ανώτερος του σε ταλέντο. Το πρόβλημά του ήταν στο χαρακτήρα του: Ενώ ο Ροστροπόβιτς μπορούσε να κάνει φίλους παντού, ήταν συνεργάσιμος και επαγγελματίας, ο Shafran ήταν, για να το πούμε ευγενικά, δύσκολος χαρακτήρας: Δύσκολα στέριωνε συνοδός του πιανίστας.Ένας από αυτούς που τον άντεξαν για χρόνια, ο Anton Ginsburg, έλεγε ότι μετά τις πρόβες με τον Shafran καθόταν έως και μια ώρα στο αυτοκίνητο του τρέμοντας ολόκληρος μέχρι να συνέλθει. Ανάλογες δυσκολίες είχε και στις συνεργασίες του με ορχήστρες, μαέστρους κλπ. Σαν μουσικός επίσης του έλειπε και ο επαγγελματισμός: Πολλές φορές ανέβαινε στην σκηνή για να παίξει ένα κοντσέρτο συνοδεία ορχήστρας και η ερμηνεία κατέρρεε στα πρώτα λίγα λεπτά. Εκεί σταματούσε, έκλεινε την παρτιτούρα και έπαιζε από μνήμης μέχρι και 20 encore με τον μαέστρο και την ορχήστρα να κοιτάνε άπρακτοι. Νομίζω ότι γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί δεν έκανε ποτέ την καριέρα του Ροστροπόβιτς, με τον οποίο είχε έντονη αντιζηλία, και γιατί αυτή η ηχογράφηση είναι τόσο μοναδική.
Το πρωτότυπο είναι από τα πλέον σπάνια Living Stereo, σε καλή κατάσταση δυσκολα να το βρεις κάτω απο 700-800 δολλάρια. Η συλλεκτική του αξία δικαιολογείται γιατί ειναι η μοναδική ηχογράφηση σε δυτική εταιρεία του σοβιετικού βιολοντελίστα Daniel (ή Daniil) Shafran. Υποθέτω ότι ηχογραφήθηκε σε κάποια περιοδεία του στις ΗΠΑ και είχα απελπιστεί ότι θα έβλεπα ποτέ επανέκδοση του. Τελικά πρόσφατα βγήκαν όχι μια αλλά δυο! Μια από την πολύ γνωστή μας Acoustic Sounds και μια απο την άγνωστη κορεατική Analogphonic, που ανέθεσε το μαστερινγκ σε Γερμανούς τεχνικούς. Με τα ταχυδρομικά η τιμή εβγαινε περίπου ίδια, γύρω στα 50 ευρώ, οπότε προτίμησα την αναγνωρισμένη αξία της Acoustic Sounds.
Η ηχογράφηση είναι πολύ καλή, το τσέλο και το πιάνο εξαιρετικά αποτυπωμένα. Ο χαρακτηριστικός ήχος του τσελίστα είναι (πιστεύω) πολύ καλά γραμμενός και το πιάνο έχει πολύ καλό όγκο. Μουσικά είναι πολύ ενδιαφέρουσες ερμηνείες, ειδικά η Σονάτα του Σοστακόβιτς. H Sonata Arpeggione του Σούμπερτ δεν πείθει τόσο, έχω την εντύπωση ότι ο σολίστας τη χρησιμοποιεί περισσότερο για να κάνει επίδειξη δεξιοτεχνίας παρά για να ερμηνεύσει τh σύνθεση. Η αντίστοιχη ηχογράφηση του Ροστροπόβιτς σε DECCA έχει το ίδιο καλό ήχο, αλλά πολύ πιο πετυχημένη ερμηνεία, πιο "ρομαντική" αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Και λίγα λόγια για τον σολίστα: O Daniil Shafran ήταν περίπου συνομήλικος του Ροστροπόβιτς και από πολλούς θεωρείται ισάξιος ή και ανώτερος του σε ταλέντο. Το πρόβλημά του ήταν στο χαρακτήρα του: Ενώ ο Ροστροπόβιτς μπορούσε να κάνει φίλους παντού, ήταν συνεργάσιμος και επαγγελματίας, ο Shafran ήταν, για να το πούμε ευγενικά, δύσκολος χαρακτήρας: Δύσκολα στέριωνε συνοδός του πιανίστας.Ένας από αυτούς που τον άντεξαν για χρόνια, ο Anton Ginsburg, έλεγε ότι μετά τις πρόβες με τον Shafran καθόταν έως και μια ώρα στο αυτοκίνητο του τρέμοντας ολόκληρος μέχρι να συνέλθει. Ανάλογες δυσκολίες είχε και στις συνεργασίες του με ορχήστρες, μαέστρους κλπ. Σαν μουσικός επίσης του έλειπε και ο επαγγελματισμός: Πολλές φορές ανέβαινε στην σκηνή για να παίξει ένα κοντσέρτο συνοδεία ορχήστρας και η ερμηνεία κατέρρεε στα πρώτα λίγα λεπτά. Εκεί σταματούσε, έκλεινε την παρτιτούρα και έπαιζε από μνήμης μέχρι και 20 encore με τον μαέστρο και την ορχήστρα να κοιτάνε άπρακτοι. Νομίζω ότι γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί δεν έκανε ποτέ την καριέρα του Ροστροπόβιτς, με τον οποίο είχε έντονη αντιζηλία, και γιατί αυτή η ηχογράφηση είναι τόσο μοναδική.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Τα δύο τελευταία αποκτήματα.
Solti εποχή Σικάγο έχω πολλά βινύλια (κύκλους Mahler και Beethoven, 6η Bruckner) και έχουν κορυφαίο ήχο. Φίλος μου σύστησε το παρακάτω βινύλιο σαν μια εξαίρετη ηχογράφηση. Είναι μια ηχογράφηση που αναβαθμίζει ανέξοδα, με 10 ευρώ, το ηχητικό σας σύστημα σε υψηλότερη κατηγορία τιμής. Ένας Kenneth Wilkinson αναφέρεται σαν μηχανικός ήχου
.
Επειδή το κόστος ταχυδρομικών αντιστοιχούσε στην τιμή του βινυλίου προσέθεσα μια ακόμη ηχογράφηση που δεν είχα σκοπό να αγοράσω.
Από περιέργεια παρέβαλα μόνο το τρίτο μέρος της συμφωνίας με μια από τις αναφορές μου. Όχι Karajan ούτε Mravinsky αλλά ένα sacd της Pentatone από το 2010 με τον Pletnev- Russian National Orchstra. Ο Solti δεν υστερούσε σε τίποτε. Επειδή έχουν αναφερθεί διάφορα επικριτικά για τον Solti να θυμίσω ότι έχει διευθύνει τις μεγαλύτερες ορχήστρες σε Ευρώπη και Αμερική και ότι ήταν από τους λίγους μαέστρους που διηύθυναν τόσο Wagner όσο και Bel canto.
Προσοχή στην περίοδο Solti- Σικάγο να γίνεται έλεγχος για ψηφιακή εγγραφή.
Solti εποχή Σικάγο έχω πολλά βινύλια (κύκλους Mahler και Beethoven, 6η Bruckner) και έχουν κορυφαίο ήχο. Φίλος μου σύστησε το παρακάτω βινύλιο σαν μια εξαίρετη ηχογράφηση. Είναι μια ηχογράφηση που αναβαθμίζει ανέξοδα, με 10 ευρώ, το ηχητικό σας σύστημα σε υψηλότερη κατηγορία τιμής. Ένας Kenneth Wilkinson αναφέρεται σαν μηχανικός ήχου
.Επειδή το κόστος ταχυδρομικών αντιστοιχούσε στην τιμή του βινυλίου προσέθεσα μια ακόμη ηχογράφηση που δεν είχα σκοπό να αγοράσω.
Από περιέργεια παρέβαλα μόνο το τρίτο μέρος της συμφωνίας με μια από τις αναφορές μου. Όχι Karajan ούτε Mravinsky αλλά ένα sacd της Pentatone από το 2010 με τον Pletnev- Russian National Orchstra. Ο Solti δεν υστερούσε σε τίποτε. Επειδή έχουν αναφερθεί διάφορα επικριτικά για τον Solti να θυμίσω ότι έχει διευθύνει τις μεγαλύτερες ορχήστρες σε Ευρώπη και Αμερική και ότι ήταν από τους λίγους μαέστρους που διηύθυναν τόσο Wagner όσο και Bel canto.
Προσοχή στην περίοδο Solti- Σικάγο να γίνεται έλεγχος για ψηφιακή εγγραφή.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Αναφέρθηκα στα επικριτικά για τον Solti γιατί θυμήθηκα έμπειρη και γνώστρια της κλασσικής μουσικής πωλήτρια κεντρικότατου δισκοπωλείου των Αθηνών εξειδικευμένου στην κλασσική μουσική. Ανέφερε το δακτυλίδι του Solti σαν Δακτυλίδι του Gulshaw (παραγωγός του Δακτυλιδιού). Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι εστέτ που χρησιμοποιούν την γνώση τους ένταντι ημών των <θνητών> .
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Dvorak- New Word Symphony δεν υπάρχει λόγος να αγοράσεις μια που υπάρχουν πλήθος εξαιρετικών ερμηνειών και ηχογραφήσεων.
Πως να αντισταθείς όμως όταν σε σφραγισμένο βινύλιο Horensrein, Royal Philalarmonic- παραγωγός Gerhard, μηχανικός Wilkinson εγγραφή 1962.
Αυτό είχε βγει σε cd από την Chesky και αυτή είναι η πρώτη έκδοση σε βινύλιο που έγινε πολύ αργότερα από την ηχογράφηση. Η εκτέλεση από τις κορυφαίες (όχι η κορυφαία)* και ο ήχος σχεδόν ποιότητα Decca**.
*Ancerl Fricsay,Dohnani, Kubelik, Krajan Βιέννη, Szell και όσες μου διαφεύγουν
**Solti, Kertesz που εκτός του καλού ήχου ανήκουν και στις κορυφαίες ερμηνείες.
Πως να αντισταθείς όμως όταν σε σφραγισμένο βινύλιο Horensrein, Royal Philalarmonic- παραγωγός Gerhard, μηχανικός Wilkinson εγγραφή 1962.
Αυτό είχε βγει σε cd από την Chesky και αυτή είναι η πρώτη έκδοση σε βινύλιο που έγινε πολύ αργότερα από την ηχογράφηση. Η εκτέλεση από τις κορυφαίες (όχι η κορυφαία)* και ο ήχος σχεδόν ποιότητα Decca**.
*Ancerl Fricsay,Dohnani, Kubelik, Krajan Βιέννη, Szell και όσες μου διαφεύγουν
**Solti, Kertesz που εκτός του καλού ήχου ανήκουν και στις κορυφαίες ερμηνείες.
Last edited:
Με πρόλαβες γιατρέ μου. Την εβδομάδα που μας πέρασε παρέλαβα την πρωτότυπη έκδοση και ήθελα να γράψω κάτι. Ας είναι. το πρωτότυπο προέρχεται απο αυτή τη συλλογή της Readers Digest.
H συλλογή περιέχει 9 δίσκους και οι εκτελέσεις είναι η μια καλύτερη απο την άλλη.
Οι δίσκοι 2 και 3 ας πούμε, είναι σε διεύθυνση Rene Leibowitz, οι δίσκοι 4 και 7 είναι του Horenstein. Μόνο και μονο για τον Horenstein αξίζει. Οι δίσκοι της συλλογής είναι εξαιρετικής κοπής, απο μήτρες Α1/S1, όπερ σημαίνει ότι είναι της πρώτης-πρώτης γενεάς. Η συλλογή αυτή παλιά θεωρούνταν δυσεύρετη, αλλά στο ebay βρήκα τουλάχιστον 10 αντίτυπα με τιμές που κυμαίνονται απο 10-50 δολλάρια (και τα σχετικά μεταφορικά). Εγώ βρήκα ένα αντίτυπο σε καλή κατάσταση με 10 δολλάρια. Μαζί με μεταφορικά και δασμούς ήρθε στα 50 ευρώ. Οι συλλογές του Readers Digest είναι πάντα ρίσκο γιατί συνήθως αυτοί που τις πουλάνε είναι παλιατζήδες που δεν έχουν γνώσεις για δίσκους και δεν ξέρουν να βαθμολογήσουν την κατάστασή τους. Αυτή τη φορά ήμουν τυχερός και ήταν σε καλή κατάσταση.Τη Συμφωνία του Dvorak (και του Brahms) τη συνέκρινα με την ιταλική επανέκδοση RCA Gold Seal της δεκαετίας του 70 που έχω
Η ταπεινή (και πάμφθηνη) Gold Seal στέκεται πολύ καλά δίπλα στο πρωτότυπο. Χάνει λίγο, ελάχιστα, σε χροιές των εγχόρδων και βάθος σκηνής, υπερτερεί λίγο σε ανάλυση και δυναμικές. Γενικά, νομίζω ότι όποια έκδοση και να πάρεις δε θα βγεις χαμένος.
Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί, αλλά ακούστε οπωσδήποτε την τρίτη Μahler με Levine - Chicago (1975). Το πιο παγανιστικό πρώτο μέρος που άκουσα ποτέ, μυσταγωγία σκέτη. Και κάτι χάλκινα να σας φύγει το κλαπέτο. Το άκουσα τυχαία στο YouTube, το βινύλιο (που παρήγγειλα αμέσως μετά) το παρέλαβα χθες και απλά το κοιτάω, αφού μετά από μια περιπέτεια βρέθηκα χωρίς προενισχυτή.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
@Maestro καλοάκουστη. Άκουσα εχθές το cd και μου άρεσε σαν ερμηνεία αλλά και ο ήχος ήταν πολύ καλός. O Levine είχε κάνει όλες τις συμφωνίες. Mου άρεσε και στην 4η. Τις υπόλοιπες δεν τις έχω ακούσει.
Σπουδαίος μαέστρος τόσο στην συμφωνική μουσική όσο και στην όπερα. Θεωρήθηκε, μετά τον θάνατο του Bernstein, σαν ο μεγαλύτερος Αμερικανός μαέστρος . Διηύθυνε τα πάντα και εκτός Αμερικής. Μόναχο,Βιέννη,Βερολίνο, φεστιβάλ Bayreuth , φεστιβάλ Salzburg.
Διώχθηκε από την Μητροπολιτική Όπερα (διευθυντής από το 1976 ως το 2016) για σεξουαλική κακοποίηση-παρενόχληση αλλά δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του.
Συνονόματε μαχαιριά όταν είδα το original Horenstein-Dvorak. To original που έχεις είναι του 1962 και η κόπια που παρουσίασα του 1976. 'Έπρεπε να το φανταστώ ότι υπήρχε σε Reades Digest αφού είχε βγει σε cd από τον Chesky. Ίδια περίπτωση με την 4η Brahms-Reiner-Royal Philarmonic ( original Readers Digest ανατύπωση Chesky).
Σπουδαίος μαέστρος τόσο στην συμφωνική μουσική όσο και στην όπερα. Θεωρήθηκε, μετά τον θάνατο του Bernstein, σαν ο μεγαλύτερος Αμερικανός μαέστρος . Διηύθυνε τα πάντα και εκτός Αμερικής. Μόναχο,Βιέννη,Βερολίνο, φεστιβάλ Bayreuth , φεστιβάλ Salzburg.
Διώχθηκε από την Μητροπολιτική Όπερα (διευθυντής από το 1976 ως το 2016) για σεξουαλική κακοποίηση-παρενόχληση αλλά δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του.
Συνονόματε μαχαιριά όταν είδα το original Horenstein-Dvorak. To original που έχεις είναι του 1962 και η κόπια που παρουσίασα του 1976. 'Έπρεπε να το φανταστώ ότι υπήρχε σε Reades Digest αφού είχε βγει σε cd από τον Chesky. Ίδια περίπτωση με την 4η Brahms-Reiner-Royal Philarmonic ( original Readers Digest ανατύπωση Chesky).
Έχω μια εμμονή με τα σπάνια, περίεργα κομμάτια. Αυτό εδώ ας πούμε το έψαχνα για 8 χρόνια.
Σε πρώτη όψη δε σου γεμίζει το μάτι, αν το έβλεπα σε δισκάδικο θα προσπερνούσα αμέσως, ούτε ένα Ευρώ δεν έδινα. Άγνωστοι συντελεστές, άγνωστη η εταιρεία Classica, περιεχόμενο η χιλιοπαιγμένη Ιεροτελεστία της Άνοιξης, μόνο το εξώφυλλο είναι λίγο ενδιαφέρον. Αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ο Μαέστρος Leonardo Scotti και η ορχήστρα Rome Symphony Orchestra είναι άγνωστοι στο ευρύ κοινό γιατι απλά δεν υπάρχουν. Οι πραγματικοί ερμηνευτές είναι ο Jascha Horenstein και η Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Γερμανικής Ραδιοφωνίας του Μπάντεν-Μπάντεν-ένας μεγάλος μαέστρος με ένα μέτριο σύνολο. Προκειται δηλαδή για την στερεοφωνική εκδοχή αυτής της ηχογράφησης του 1957.
Ο δίσκος ειναι γνωστός, βρίσκεται ευκολα στο ebay ή το Discogs, και έχει επανεκδοθεί σε CD, streaming κλπ. Όμως η έκδοση της Classica είναι η μοναδική κοπή που προέρχεται από τις γνήσιες στερεοφωνικές μπομπίνες! Όλες οι μεταγενέστερες "στερεοφωνικές" εκδόσεις είναι ηλεκτρονικό ψευτοστέρεο. Τι συνέβη; Υποθέτω ότι η Vox, στην οποία ανήκε η ηχογράφηση, την έδωσε για επανέκδοση στην Classica, η οποία έβαλε ψευδώνυμους συντελεστές για να μην πληρώσει πνευματικά δικαιώματα στον δύστυχο Horenstein. Μετά την εκτυπωση του δίσκου η Classica έχασε τις μπομπίνες (το μαγαζί πρέπει να ήταν εντελώς Κ@λοχ@νείο γιατί και οι ετικέτες του δίσκου είναι ανάποδα τυπωμένες) και αυτό ήταν, μια σημαντική ηχογράφηση χάθηκε.
Αυτά για την ιστορία, τώρα, τι μας λέει μουσικά ο δίσκος;
Καταρχήν ερμηνευτικά είναι πολύ ενδιαφέρων όσον αφορά το μαέστρο. Μου θυμίζει λίγο τον αγαπημένο μου Κουρεντζή και δε θα με παραξένευε αν ο συγκεκριμένος έχει ακούσει τον Horenstein. Η ορχήστρα δυστυχώς δεν ανέρχεται πάντα στο ύψος των περιστάσεων. Κάποιες φορές παίζουν υπέροχα, σε μερικά σημεία πάλι έχεις την εντύπωση ότι βαριούνται που ζουν. Ο ήχος είναι επίσης ενδιαφέρων, με πολύ απλωμένη ορχήστρα, ρηχή σκηνή, δυνατό μπάσο, αλλά και πρίμα που "ξυρίζουν". Δεν ξέρω αν φταίει ο ηχολήπτης ή το μάστερινγκ, υποψιάζομαι το δεύτερο. Για όποιον θέλει να το ακούσει χωρίς να ψάχνει για 8 χρόνια σαν την αφεντιά μου, μπορεί να το κατεβάσει στην Pristine Classical https://www.pristineclassical.com/products/pasc418
Σε πρώτη όψη δε σου γεμίζει το μάτι, αν το έβλεπα σε δισκάδικο θα προσπερνούσα αμέσως, ούτε ένα Ευρώ δεν έδινα. Άγνωστοι συντελεστές, άγνωστη η εταιρεία Classica, περιεχόμενο η χιλιοπαιγμένη Ιεροτελεστία της Άνοιξης, μόνο το εξώφυλλο είναι λίγο ενδιαφέρον. Αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ο Μαέστρος Leonardo Scotti και η ορχήστρα Rome Symphony Orchestra είναι άγνωστοι στο ευρύ κοινό γιατι απλά δεν υπάρχουν. Οι πραγματικοί ερμηνευτές είναι ο Jascha Horenstein και η Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Γερμανικής Ραδιοφωνίας του Μπάντεν-Μπάντεν-ένας μεγάλος μαέστρος με ένα μέτριο σύνολο. Προκειται δηλαδή για την στερεοφωνική εκδοχή αυτής της ηχογράφησης του 1957.
Ο δίσκος ειναι γνωστός, βρίσκεται ευκολα στο ebay ή το Discogs, και έχει επανεκδοθεί σε CD, streaming κλπ. Όμως η έκδοση της Classica είναι η μοναδική κοπή που προέρχεται από τις γνήσιες στερεοφωνικές μπομπίνες! Όλες οι μεταγενέστερες "στερεοφωνικές" εκδόσεις είναι ηλεκτρονικό ψευτοστέρεο. Τι συνέβη; Υποθέτω ότι η Vox, στην οποία ανήκε η ηχογράφηση, την έδωσε για επανέκδοση στην Classica, η οποία έβαλε ψευδώνυμους συντελεστές για να μην πληρώσει πνευματικά δικαιώματα στον δύστυχο Horenstein. Μετά την εκτυπωση του δίσκου η Classica έχασε τις μπομπίνες (το μαγαζί πρέπει να ήταν εντελώς Κ@λοχ@νείο γιατί και οι ετικέτες του δίσκου είναι ανάποδα τυπωμένες) και αυτό ήταν, μια σημαντική ηχογράφηση χάθηκε.
Αυτά για την ιστορία, τώρα, τι μας λέει μουσικά ο δίσκος;
Καταρχήν ερμηνευτικά είναι πολύ ενδιαφέρων όσον αφορά το μαέστρο. Μου θυμίζει λίγο τον αγαπημένο μου Κουρεντζή και δε θα με παραξένευε αν ο συγκεκριμένος έχει ακούσει τον Horenstein. Η ορχήστρα δυστυχώς δεν ανέρχεται πάντα στο ύψος των περιστάσεων. Κάποιες φορές παίζουν υπέροχα, σε μερικά σημεία πάλι έχεις την εντύπωση ότι βαριούνται που ζουν. Ο ήχος είναι επίσης ενδιαφέρων, με πολύ απλωμένη ορχήστρα, ρηχή σκηνή, δυνατό μπάσο, αλλά και πρίμα που "ξυρίζουν". Δεν ξέρω αν φταίει ο ηχολήπτης ή το μάστερινγκ, υποψιάζομαι το δεύτερο. Για όποιον θέλει να το ακούσει χωρίς να ψάχνει για 8 χρόνια σαν την αφεντιά μου, μπορεί να το κατεβάσει στην Pristine Classical https://www.pristineclassical.com/products/pasc418
Αδυνατώ να θυμηθώ ποιος μου είχε συστήσει αυτή την ηχογράφηση των κουαρτέτων του Beethoven ως την καλύτερη ηχητικά. Ίσως να ήταν ο Κώστας Γκαβάκος. Όποιος και να ήταν είχε δίκιο, η ηχογράφηση είναι εκπληκτική. Και η ερμηνεία. Η μικρή και εκτός της Γαλλίας ουσιαστικά άγνωστη εταιρεία Valois έχει συλλάβει με απίστευτη πιστότητα τον ήχο του Κουαρτέτου εγχόρδων. Η έκδοση είναι πλέον περιζήτητη και αρκετά ακριβή, έκανα χρόνια να βρω μια κασετίνα σε υποφερτή τιμή. Ενδιαφέρον είναι ότι η αρχική ηχογράφηση έγινε για τετρακαναλικό ήχο μεταξύ 1971-73 και στην τελική έκδοση έγινε downmix σε δικαναλο μάστερ.
