geovar
AVClub Addicted Member
- 24 February 2008
- 1,803
Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.
- Thread starter ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
- Start date
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Μια σημαντική διόρθωση.
Χαρακτήρισα τις ηχογραφήσεις Strauss-Karajan- Βιέννη μόνο σαν audiophile.
Λάθος. Ο Karajan είναι από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του Strauss. Μάλιστα στο <death and transfiguration- θάνατος και εξαΰλωση> ίσως να μην έχω ακούσει καλύτερη εκτέλεση.
Κρίμα που από αυτή την σειρά δεν έχω το Also sprach Zarathustra που πολλές φορές ακούγεται σαν έργο συρραφής κομματιών χωρίς συνοχή, κοντολογής βαρετό.
Ακόμη καλύτερη κι απο την γνωστή, με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου στην Deutsche Grammophon; Θα με κάνεις να το ψάξω κι αυτό. Το Also Sprach Zaratustra του Karajan το έχω, είναι ιδιαίτερα βαρετό γιατί ο ήχος είναι υποτονικός. Σε μια απο τις επόμενες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη δισκοθήκη μου θα φύγει για να κάνει χώρο για πιο ενδιαφέροντα τεμάχια.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Αν το Also Sprach Zarathustra είναι με Βιέννη Decca ή London έκδοση νομίζω 1959-60 με ενδιαφέρει.
Last edited:
Πάρε το, δεν είναι ακριβό, για να αναρωτιέσαι κι εσύ τι πήγε στραβά με Karajan στη διεύθυνση, Φιλαρμονική της Βιέννης, John Culshaw στην παραγωγή.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Ο Karajan ήταν στο τιμόνι της Φιλαρμονικής ορχήστρας της Βιέννης από το 1957 ως το 1964 που ανέλαβε το Βερολίνο. Παρά την στενή σχέση του με την EMI ίσως επηρεασμένος από την τεχνική αρτιότητα του Δακτυλιδιού με τον Solti συνεργάστηκε με την Decca. H συνεργασία αυτή εκτός των παινεμένων ηχογραφήσεων του Strauss μας έδωσε μια σειρά από όπερες όπως η Carmen και η Tosca με την Leontyn Price, Aida, Otello με την Tebaldi όπως και τους εντυπωσιακούς Πλανήτες του Holste.
Ο Strauss ο ίδιος ήταν ένας εξαίρετος μαέστρος και γνώριζε τον Karajan. Μάλιστα με αφορμή τον εορτασμό των εβδομηκοστών έκτων γενεθλίων του, είχε εντυπωσιασθεί –ενθουσιασθεί παρακολουθώντας τον Ιούνιο του 1940 την όπερα του Ηλέκτρα σε διεύθυνση του Karajan στην κρατική όπερα του Βερολίνου. Λέγεται ότι φώναξε το πρώτο μπράβο πριν καν αρχίσουν τα χειροκροτήματα.
Το Also sprach Zarathustra είναι η πρώτη από τις τουλάχιστον τρείς ηχογραφήσεις που έχει πάνω στο έργο. Ο παραγωγός John Culshaw είχε πρόβλημα γιατί η Sofiensaal δεν διέθετε το εκκλησιαστικό όργανο που ακούγεται στην έναρξη. Έπρεπε λοιπόν να το ηχογραφήσει μόνο του και να το ταιριάξει στην επικάλυψη του από την ορχήστρα.
Επειδή η ακρόαση μουσικής είναι υποκειμενική υπόθεση κάθε ένας μπορεί να έχει άποψη του αλλά χρήσιμη είναι και η δεκτικότητα στην αντίθετη άποψη. Η επιτυχία του Karajan σε αυτή την ηχογράφηση είναι ότι πήρε ένα έργο που μπορεί να φαίνεται υποτονικό και ασύνδετο και του έδωσε συνοχή. Δεν έχουμε διαφορετικές σεκάνς (εικονογραφήσεις του συνθέτη) που μπορεί να μην έχουν σχέση μεταξύ τους αλλά έργο με αρχή μέση και τέλος. Η μουσική αυτή κερδίζει όταν ερμηνεύεται σχεδόν αφηρημένα.
Όπως οι περισσότεροι, έχω πρόσβαση σε όλη την μουσική που με ενδιαφέρει. Έτσι, για να ακούσω το έργο και να έχω άποψη επ’ αυτού δεν χρειάζομαι το αντίστοιχο βινύλιο. Ειρήσθω εν παρόδω για την συγκεκριμένη ηχογράφηση που δεν έχω σε βινύλιο, καλύπτομαι από δύο sacd διαφορετικών εταιριών.
Τους δίσκους τους αγοράζω πλέον χωρίς λόγο, απλά γιατί μου αρέσουν.
Ο Strauss ο ίδιος ήταν ένας εξαίρετος μαέστρος και γνώριζε τον Karajan. Μάλιστα με αφορμή τον εορτασμό των εβδομηκοστών έκτων γενεθλίων του, είχε εντυπωσιασθεί –ενθουσιασθεί παρακολουθώντας τον Ιούνιο του 1940 την όπερα του Ηλέκτρα σε διεύθυνση του Karajan στην κρατική όπερα του Βερολίνου. Λέγεται ότι φώναξε το πρώτο μπράβο πριν καν αρχίσουν τα χειροκροτήματα.
Το Also sprach Zarathustra είναι η πρώτη από τις τουλάχιστον τρείς ηχογραφήσεις που έχει πάνω στο έργο. Ο παραγωγός John Culshaw είχε πρόβλημα γιατί η Sofiensaal δεν διέθετε το εκκλησιαστικό όργανο που ακούγεται στην έναρξη. Έπρεπε λοιπόν να το ηχογραφήσει μόνο του και να το ταιριάξει στην επικάλυψη του από την ορχήστρα.
Επειδή η ακρόαση μουσικής είναι υποκειμενική υπόθεση κάθε ένας μπορεί να έχει άποψη του αλλά χρήσιμη είναι και η δεκτικότητα στην αντίθετη άποψη. Η επιτυχία του Karajan σε αυτή την ηχογράφηση είναι ότι πήρε ένα έργο που μπορεί να φαίνεται υποτονικό και ασύνδετο και του έδωσε συνοχή. Δεν έχουμε διαφορετικές σεκάνς (εικονογραφήσεις του συνθέτη) που μπορεί να μην έχουν σχέση μεταξύ τους αλλά έργο με αρχή μέση και τέλος. Η μουσική αυτή κερδίζει όταν ερμηνεύεται σχεδόν αφηρημένα.
Όπως οι περισσότεροι, έχω πρόσβαση σε όλη την μουσική που με ενδιαφέρει. Έτσι, για να ακούσω το έργο και να έχω άποψη επ’ αυτού δεν χρειάζομαι το αντίστοιχο βινύλιο. Ειρήσθω εν παρόδω για την συγκεκριμένη ηχογράφηση που δεν έχω σε βινύλιο, καλύπτομαι από δύο sacd διαφορετικών εταιριών.
Τους δίσκους τους αγοράζω πλέον χωρίς λόγο, απλά γιατί μου αρέσουν.
Ιδού και η πιο πρόσφατη εσοδεία των Original Source Deutsche Grammophone. Ομολογώ ότι ο ενθουσιασμος μου γι αυτη τη σειρά έχει πέσει κάπως. Ακουω πολλά παράπονα για προβληματικές εκτυπώσεις, πράγμα αδικαιολόγητο. Κάποιοι συλλέκτες εδώ στη Γερμανία χρειάστηκε να επιστρέψουν 2 φορές κάποιο δίσκο μέχρι να πετύχουν κάποιο τεμάχιο χωρίς προβλήματα. Εγώ στάθηκα τυχερός,και οι 4 εκδόσεις που αγόρασα (6 βινύλια συνολικά) ήταν ικανοποιητικές.
Με ξενέρωσε επίσης η παρουσίαση: Το εξώφυλλο είναι μεν clap cover, αλλά δεν είναι καν ιλουστρασιόν, είναι από φτηνό ματ χαρτόνι. Το Κουιντέτο της Πέστροφας του Σούμπερτ το είχα σε μια γαλλική επανέκδοση της σειράς Prestige. Δείτε λιγο τη διαφορά:
Μέχρι και ανάγλυφο λογότυπο της Deutsche Grammophon έχει.
Η σύγκριση με το Original Source είναι μάλλον καταθλιπτική.
Με ξενέρωσε επίσης η παρουσίαση: Το εξώφυλλο είναι μεν clap cover, αλλά δεν είναι καν ιλουστρασιόν, είναι από φτηνό ματ χαρτόνι. Το Κουιντέτο της Πέστροφας του Σούμπερτ το είχα σε μια γαλλική επανέκδοση της σειράς Prestige. Δείτε λιγο τη διαφορά:
Μέχρι και ανάγλυφο λογότυπο της Deutsche Grammophon έχει.
Η σύγκριση με το Original Source είναι μάλλον καταθλιπτική.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Αυτό με τον Chopin- Pollini λένε είναι εξαιρετικό θα το ακούσω τέλος της εβδομάδας.
Ο Bruckner-Barnboim που άκουσα δεν είχε διαφορά από το πρωτότυπο lp (φθηνότερο από πάμφθηνο) αλλά ούτε με το αντίστοιχο cd.
Ο Bruckner-Barnboim που άκουσα δεν είχε διαφορά από το πρωτότυπο lp (φθηνότερο από πάμφθηνο) αλλά ούτε με το αντίστοιχο cd.
Για τον Pollini συμφωνώ, είναι εξαιρετικό, το πιάνο αποκτά επιτέλους σώμα και ακούς και τον χώρο ηχογράφησης. Για τον Bruckner, θα διαφωνήσω, από την πρώτη ακρόαση που έκανα βρήκα βελτίωση, αν και όχι μεγάλη. Απλά δεν είμαι σίγουρος αν προέρχεται από τη μίξη, με τη χρήση και των 4 καναλιών, ή από το "άπλωμα" σε 4 πλευρές δίσκου.
το "άπλωμα" συνήθως έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην ποιότητα του ήχου.. τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε...
Αρκετά με τις επανεκδόσεις. Τι θα λέγατε για μερικές πρωτότυπες εκδόσεις της DECCA από τη δεκαετία του 60; Οι τιμές έχουν πέσει, παρόλα αυτά μερικές είναι ακόμη δυσεύρετες και ακριβές. Αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.
Αυτές οι δυο ομορφιές έφτασαν σήμερα από την Ιβηρική Χερσόνησο. Τω καιρώ εκείνω, τις δεκαετίες 50-60 η ισπανική εταιρεία Discos Columbias είχε στενή συνεργασία με την Decca. Η αγγλική εταιρεία παρείχε στερεοφωνικό εξοπλισμό και τεχνογνωσία, σε αντάλλαγμα φαίνεται η ισπανική ανέλαβε την αντιπροσωπεία και παραγωγή των δίσκων της στην Ισπανία, πολλές φορές με αγγλικές μήτρες. Με τα ίδια εξώφυλλα και με υπέροχο, ήσυχο βινύλιο. Το γεγονός αυτό δεν είναι ευρύτερα γνωστό, έτσι οι τιμές είναι συχνά πολύ χαμηλές. Οι δυο αυτοί δίσκοι μου κόστισαν συνολικά 15 ευρώ+μεταφορικά. Οι αγγλικές και γερμανικές(!) εκδόσεις κοστίζουν το 10πλάσιο και βάλε.
Η καλύτερη πηγή για ισπανικά βινύλια δε θα μπορούσε να είναι άλλη από την απάντηση των Ισπανών στο ebay, το todocoleccion Παλιά τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, τώρα πλεόν η σελίδα είναι και πολύγλωσση (κάτω δεξιά μπορείτε να αλλάξετε την γλώσσα σε Αγγλικά, Γερμανικά κλπ), αλλά οι έμποροι μιλάνε σχεδόν πάντα μόνο ισπανικά και δεν έχουν ξεκάθαρη πολιτική αποστολής στο εξωτερικό ή τιμές. Επίσης η βαθμολόγηση στην κατάσταση των δίσκων είναι λίγο φλου, δεν υπάρχουν τα γνωστά μας ΝΜ, VG κλπ. Θέλει λιγο δουλειά, αλλά αξίζει τον κόπο.
Αυτές οι δυο ομορφιές έφτασαν σήμερα από την Ιβηρική Χερσόνησο. Τω καιρώ εκείνω, τις δεκαετίες 50-60 η ισπανική εταιρεία Discos Columbias είχε στενή συνεργασία με την Decca. Η αγγλική εταιρεία παρείχε στερεοφωνικό εξοπλισμό και τεχνογνωσία, σε αντάλλαγμα φαίνεται η ισπανική ανέλαβε την αντιπροσωπεία και παραγωγή των δίσκων της στην Ισπανία, πολλές φορές με αγγλικές μήτρες. Με τα ίδια εξώφυλλα και με υπέροχο, ήσυχο βινύλιο. Το γεγονός αυτό δεν είναι ευρύτερα γνωστό, έτσι οι τιμές είναι συχνά πολύ χαμηλές. Οι δυο αυτοί δίσκοι μου κόστισαν συνολικά 15 ευρώ+μεταφορικά. Οι αγγλικές και γερμανικές(!) εκδόσεις κοστίζουν το 10πλάσιο και βάλε.
Η καλύτερη πηγή για ισπανικά βινύλια δε θα μπορούσε να είναι άλλη από την απάντηση των Ισπανών στο ebay, το todocoleccion Παλιά τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, τώρα πλεόν η σελίδα είναι και πολύγλωσση (κάτω δεξιά μπορείτε να αλλάξετε την γλώσσα σε Αγγλικά, Γερμανικά κλπ), αλλά οι έμποροι μιλάνε σχεδόν πάντα μόνο ισπανικά και δεν έχουν ξεκάθαρη πολιτική αποστολής στο εξωτερικό ή τιμές. Επίσης η βαθμολόγηση στην κατάσταση των δίσκων είναι λίγο φλου, δεν υπάρχουν τα γνωστά μας ΝΜ, VG κλπ. Θέλει λιγο δουλειά, αλλά αξίζει τον κόπο.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Ωχ θα καταστραφούμε οικονομικά τώρα μπήκα στο site.
Last edited:
Επιστροφή στις επανεκδόσεις της Original Source. Το Requiem του Verdi σε διεύθυνση Karajan επανεκδόθηκε, πάλι σε περιορισμένα αντίτυπα αλλά όχι αριθμημένα. Ο ήχος και η ερμηνεία είναι συγκλονιστικά, ότι καλύτερο έχω ακούσει σε Requiem. Ακόμη και το εξώφυλλο είναι καλής ποιότητας: όχι ιλουστρασιόν αλλά τουλάχιστον τα χρυσά γράμματα είναι ανάγλυφα, όπως στο ορίτζιναλ. Φαίνεται ότι φοβήθηκαν μην σηκωθεί ο Κάραγιαν από τον τάφο και τους πάρει στο κυνήγι.
AUDIOINSPECTOR
Established Member
Υπάρχει κάποιο Link για τις επανεκδόσεις Original Source ; Αξίζει τον κόπο κατά τη γνώμη σας ;
Τις επανεκδόσεις θα τις βρεις εδώ. Είναι ανώτερες από τα πρωτότυπα, άλλες λίγο, άλλες πολύ. Οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ 50-70 ευρώ για κάθε έκδοση, όπου κάποιες είναι διπλοί δίσκοι. Αυτή τη στιγμή το γερμανικό Amazoν τρέχει μια φοβερή προσφορά. Εγώ θα το χτύπαγα άμεσα, αλλά το αγόρασα δυστυχώς σε κανονική τιμή. Επειδή υπάρχουν προβλήματα στην ποιότητα κατασκευής (πολλά κακέκτυπα) πρέπει να τα αγοράσεις οπωσδήποτε από επίσημο έμπορο με καλή πολιτική επιστροφών.
Edit: Αν είσαι βινυλιόφιλος και σου αρέσει η κλασική μουσική, ναι, αξίζει.
Edit: Αν είσαι βινυλιόφιλος και σου αρέσει η κλασική μουσική, ναι, αξίζει.
AUDIOINSPECTOR
Established Member
Ευχαριστώ για την ενημέρωση. Θυμάμαι στα μαθητικά μου χρόνια ότι η μουσική βιομηχανία ξεκίνησε, να επανεκδίδει τους πρώτους τίτλους κλασσικής μουσικής σε CD διαφημίζοντας την απουσία θορύβου στα ¨ήσυχα περάσματα" και ότι θα μπορούσαμε πλέον να απολαύσουμε την 9η του Μπετόβεν ολοκληρωμένη χωρίς διακοπή για να αλλάξουμε πλευρά στο δίσκο. Πόσα πράγματα άλλαξαν από τότε.
Θα ήταν ενδιαφέρον αν η σειρά Original Source ήταν διαθέσιμη σε DSD files για συγκριτικές ακροάσεις.
Θα ήταν ενδιαφέρον αν η σειρά Original Source ήταν διαθέσιμη σε DSD files για συγκριτικές ακροάσεις.
Πολλές έχουν όντως κυκλοφορήσει σε DSD ή 24/192, για την Esoteric, την Tower Japan και άλλες ιαπωνικές εταιρείες. Μάλιστα σε κάποιες διάβασα ότι το μάστερινγκ έκανε ο Rainer Maillard, που είναι και υπεύθυνος για το μάστερινγκ της Original Source. Απο ότι φαίνεται η OS πάτησε στην προεργασία που έχει γίνει ήδη για εκδόσεις των έργων αυτών σε SACD.
AUDIOINSPECTOR
Established Member
Πολυ ενδιαφέρον. Θα το ψάξω. Ποιος θα περίμενε ότι μετά από 40 χρόνια οι ίδιες εταιρείες που προώθησαν τότε το CD ως νέο τεχνολογικό επίτευγμα θα επέστρεφαν σε επανεκδόσεις βινυλίου και μάλιστα θα το χρέωναν ως premium product.
Και για του λόγου το αληθές: Τα κοντσέρτα 20-21 του Μότσαρτ με τον Friedrich Gulda,που εκδόθηκαν στη σειρά Original Source, έχουν εκδοθεί το 2017 σε Blu-ray 24/192 με μάστερινγk του Rainer Maillard.
