AUDIOLYTIC
AVClub Fanatic
- 13 August 2010
- 10,370
Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.
- Thread starter ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
- Start date
Προχτές άκουσα αυτό το δισκάκιον.
Δε λέω, καλός μαέστρος ο Steinberg, στιβαρή και πειθαρχημένη ορχήστρα η του Pitsburgh. Και πολύ ενδιαφέρων ο ήχος (δια χειρός C.Robert Fine, που μας χάρισε τις ηχογραφήσεις της Mercury).
Αλλά σήμερα ήρθε αυτό από Ισπανία μεριά.
Ο Georg Solti και η Φιλαρμονική της Βιέννης παίζουν Beethoven. Ε, πως να το κάνουμε, άλλα τα ματια του λαγού κι αλλα της κουκουβάγιας. Άλλον ήχο βγάζουν οι Βιεννέζοι, αλλον οι Πενσυλβάνιοι, ακούς τα έγχορδα των Βιεννέζων και αγαλιάζει το είναι σου...
Δε λέω, καλός μαέστρος ο Steinberg, στιβαρή και πειθαρχημένη ορχήστρα η του Pitsburgh. Και πολύ ενδιαφέρων ο ήχος (δια χειρός C.Robert Fine, που μας χάρισε τις ηχογραφήσεις της Mercury).
Αλλά σήμερα ήρθε αυτό από Ισπανία μεριά.
Ο Georg Solti και η Φιλαρμονική της Βιέννης παίζουν Beethoven. Ε, πως να το κάνουμε, άλλα τα ματια του λαγού κι αλλα της κουκουβάγιας. Άλλον ήχο βγάζουν οι Βιεννέζοι, αλλον οι Πενσυλβάνιοι, ακούς τα έγχορδα των Βιεννέζων και αγαλιάζει το είναι σου...
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Κώστα μαζί με το καλοάκουστος μια ερώτηση.
Κόβεται ένα από τα μέρη της συμφωνίας σε εμπρός πίσω πλευρά του δίσκου?
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Το ήξερα αλλά δεν ήμουν σίγουρος.
Στην εκτέλεση του Solti-Chicago έχουν βάλει στην πρώτη πλευρά του δίσκου μόνο το πρώτο μέρος και έχουν χωρίσει το τρίτο με το τέταρτο μέρος που είναι σε άλλο δίσκο, κοινή λογική.
Ο Karajan του 1962 έχουν βάλει και τα τέσσερα μέρη σε ένα βινύλιο.
AUDIOINSPECTOR
Established Member
Ενας σημαντικός λόγος που το CD στα πρώτα του βήματα κέρδισε τους φίλους της Κλασικής Μουσικής πέραν της αυξημένης δυναμικής του περιοχής ήταν και η δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικών έργων μεγάλης διάρκειας χωρίς διακοπή όπως π.χ η 9η Συμφωνία του Μπετόβεν. Αν θυμάμαι καλά η διάρκεια αυτή ήταν έως και 75 λεπτά.
Σκαλιζοντας τη συλλογή μου με τα CD της Mobile Fidelity που μάζευα στα φοιτητικά μου χρόνια και λίγο αργότερα ανακάλυψα ότι το μεγαλύτερο σε διάρκεια CD είναι το soundtrack από την ταινία Saturday Night Fever με συνολική διάρκεια σχεδόν 76 λεπτά.
Σκαλιζοντας τη συλλογή μου με τα CD της Mobile Fidelity που μάζευα στα φοιτητικά μου χρόνια και λίγο αργότερα ανακάλυψα ότι το μεγαλύτερο σε διάρκεια CD είναι το soundtrack από την ταινία Saturday Night Fever με συνολική διάρκεια σχεδόν 76 λεπτά.
Η φήμες λένε ότι αρχικά το CD ήταν μικρότερης διαμέτρου, αλλά ο Κάραγιαν απαίτησε να χωρέσει ολόκληρη η 9η του Μπετόβεν στη δική του εκτέλεση. Κι έτσι μεγάλωσε λίγο η διάμετρος και το πιάναμε ίσα-ίσα! Θυμάμαι μάλιστα που τα πρώτα CD-R ήταν 60 κι όχι 72 λεπτών.
Το μεγαλύτερο σε διάρκεια CD που έχω είναι σχεδόν 82 λεπτά, αλλά στα τελευταία 3-4 δευτερόλεπτα (ευτυχώς που έχει τελειώσει η μουσική) χάνουν το tracking όλα τα player στα οποία το έχω βάλει. Έχω και άλλα δύο στα 78 και 80. Αλλά μην ζητάτε λεπτομέρειες, πρέπει να ψάξω πολύ να βρω πια είναι. Έχω όμως μερικά άγραφα CD-R της TDK 80λεπτα.
Το μεγαλύτερο σε διάρκεια CD που έχω είναι σχεδόν 82 λεπτά, αλλά στα τελευταία 3-4 δευτερόλεπτα (ευτυχώς που έχει τελειώσει η μουσική) χάνουν το tracking όλα τα player στα οποία το έχω βάλει. Έχω και άλλα δύο στα 78 και 80. Αλλά μην ζητάτε λεπτομέρειες, πρέπει να ψάξω πολύ να βρω πια είναι. Έχω όμως μερικά άγραφα CD-R της TDK 80λεπτα.
AUDIOINSPECTOR
Established Member
Τα δισκάκια CD-R τελευταίας γενιάς είχαν χωρητικότητα 800 Mb και θεωρητικά μπορούσαν να χωρέσουν έως και 80 λεπτά
μουσικής. Παρόλα αυτά δεν είναι εγγυημένο ότι μπορούν να παίξουν σε όλα τα CD player της αγοράς χωρίς πρόβλημα.
μουσικής. Παρόλα αυτά δεν είναι εγγυημένο ότι μπορούν να παίξουν σε όλα τα CD player της αγοράς χωρίς πρόβλημα.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Αφήστε τα πονεμένη ιστορία. Θυμάμαι τις σονάτες για βιολί και πιάνο του Beethoven με Perlaman και Ashkenazy σε εξαιρετική εγγραφή βινύλια Decca που το cd τσίριζε. Αργότερα βέβαια βελτιώθηκαν πολύ τα πράγματα.
Το σημαντικό που πρόσφερε το cd στην μουσική ήταν ένα είδος <εκδημοκρατισμού> αφού τα μοιράζανε μαζί με τις εφημερίδες.
Το άλλο σημαντικό ήταν ότι γνωρίσαμε έργα και εκτελέσεις που σε άλλο format είτε ήταν ακριβές είτε δεν ήταν διαθέσιμες στην Ελλάδα είτε χρειάζονταν ψηφιακή επεξεργασία για να ακουστούν. Παράδειγμα που να βρεις και αν την ήξερες, την πρώτη συμφωνία του Kalinikov, ή πως να ακούσεις πως ερμηνεύει ο Solti την τρίτη του Beethoven σε σχέση με τον Scherchen την ίδια εποχή με την ίδια ορχήστρα αν δεν είχε ανατυπώσει σε cd η Westminster τον κατάλογο της.
Όλα αυτά με το streaming έγιναν ιστορία. Σήμερα το πρόβλημα είναι να ξέρεις τι υπάρχει και σε ποια ποιότητα και όχι να το βρεις.
Για όσους ακούν βινύλιο χρειάζονται επιπλέον γνώσεις, Βοηθά πολύ το discogs και κάποιες από τις συζητήσεις μας πχ αξίζει να ψάξω μεγάλο πάπυρο ή αρκεί ο μικρός για τις συμφωνίες του Βruckner με Jochum, Berlin & Bayerische Rundfunk.
Οι συζητήσεις για original ποιοτικά βινύλια που γίνονται στην κλασσική δεν βλέπω ή σπάνια διαβάζω για την μαύρη ή για την Ελληνική μουσική.
Το σημαντικό που πρόσφερε το cd στην μουσική ήταν ένα είδος <εκδημοκρατισμού> αφού τα μοιράζανε μαζί με τις εφημερίδες.
Το άλλο σημαντικό ήταν ότι γνωρίσαμε έργα και εκτελέσεις που σε άλλο format είτε ήταν ακριβές είτε δεν ήταν διαθέσιμες στην Ελλάδα είτε χρειάζονταν ψηφιακή επεξεργασία για να ακουστούν. Παράδειγμα που να βρεις και αν την ήξερες, την πρώτη συμφωνία του Kalinikov, ή πως να ακούσεις πως ερμηνεύει ο Solti την τρίτη του Beethoven σε σχέση με τον Scherchen την ίδια εποχή με την ίδια ορχήστρα αν δεν είχε ανατυπώσει σε cd η Westminster τον κατάλογο της.
Όλα αυτά με το streaming έγιναν ιστορία. Σήμερα το πρόβλημα είναι να ξέρεις τι υπάρχει και σε ποια ποιότητα και όχι να το βρεις.
Για όσους ακούν βινύλιο χρειάζονται επιπλέον γνώσεις, Βοηθά πολύ το discogs και κάποιες από τις συζητήσεις μας πχ αξίζει να ψάξω μεγάλο πάπυρο ή αρκεί ο μικρός για τις συμφωνίες του Βruckner με Jochum, Berlin & Bayerische Rundfunk.
Οι συζητήσεις για original ποιοτικά βινύλια που γίνονται στην κλασσική δεν βλέπω ή σπάνια διαβάζω για την μαύρη ή για την Ελληνική μουσική.
όχι μόνο αυτό, αλλά και με το CD υπήρξε πραγματική παγκοσμιοποίηση στην ηχητική πιστότητα. Στην αναλογική εποχή η ίδια ηχογράφηση μπορούσε να έχει τεράστιες διαφορές από χώρα σε χώρα. Οι αμερικανικοί RCA απείχαν παρασσάγγες από τους γερμανικούς ή (ακόμη χειρότερα) από τους γαλλικούς. Αντίστροφα, οι αγγλικοί δίσκοι της ΕΜΙ ήταν σκάλες ανώτεροι από τις εκδόσεις που έβγαζε η αμερικανική θυγατρική Capitol (και πάει λέγοντας, τα παραδείγματα είναι άπειρα). Αυτό με την εισαγωγή του CD έληξε οριστικά, ότι ακουει ο Αμερικάνος ή ο Ιάπωνας ακούει και ο Έλληνας.
AUDIOINSPECTOR
Established Member
Ισχύουν τα όσα ειπώθηκαν από τους προλαλήσαντες. Εγώ απλά ανέφερα ότι το CD στην αρχή της πορείας του στην αγορά κέρδισε πολλούς φίλους της Κλασικής Μουσικής κυρίως λόγω της μεγάλης διάρκειας αναπαραγωγής χωρίς διακοπή έως και 75 λεπτά και της υψηλότερης δυναμικής περιοχής που πρόσφερε σε σύγκριση με τις περισσότερες εμπορικές εκδόσεις LP της εποχής.
Σας θυμίζω ότι κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 80 η απληστία των δισκογραφικών εταιρείων ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με κυκλοφορίες δίσκων LP που παράγονταν μαζικά, χωρίς ιδιαίτερο ποιοτικό έλεγχο και με πρώτη ύλη χαμηλής ποιότητας (ανακυκλωμένο βινύλιο) με τεράστιες διαφορές στη ποιότητα του ήχου από χώρα σε χώρα όπως σωστά παρατήρησε ο Κώστας Ζ.
Σας θυμίζω ότι κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 80 η απληστία των δισκογραφικών εταιρείων ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με κυκλοφορίες δίσκων LP που παράγονταν μαζικά, χωρίς ιδιαίτερο ποιοτικό έλεγχο και με πρώτη ύλη χαμηλής ποιότητας (ανακυκλωμένο βινύλιο) με τεράστιες διαφορές στη ποιότητα του ήχου από χώρα σε χώρα όπως σωστά παρατήρησε ο Κώστας Ζ.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Αυτό το Bolero (που μου το υπέδειξε φίλος) το αφιερώνω στους φίλους του δικάναλου που ανησυχούν για την αναγνωσιμότητα της κεφαλής όσο πλησιάζουμε στο εσωτερικό του δίσκου.
Το Bolero είναι και το κατάλληλο κομμάτι μια και συνεχώς δυναμώνει μέχρι την τελική <έκρηξη>. Εδώ ένας δίσκος καλής εταιρίας, λαμπάτης, που διαβάζεται από μέσα προς τα έξω. Νόμιζα ότι τα είχα δει όλα.
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Έχω εγγραφές που η κεφαλή διαβάζει κανονικά και μπορούν να σηκώσουν την γειτονιά στον αέρα.
Το Bolero είναι και το κατάλληλο κομμάτι μια και συνεχώς δυναμώνει μέχρι την τελική <έκρηξη>. Εδώ ένας δίσκος καλής εταιρίας, λαμπάτης, που διαβάζεται από μέσα προς τα έξω. Νόμιζα ότι τα είχα δει όλα.
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Έχω εγγραφές που η κεφαλή διαβάζει κανονικά και μπορούν να σηκώσουν την γειτονιά στον αέρα.
το είχαμε συζητήσει το '18
ο supersonic, το ανακάλυψε..
ο supersonic, το ανακάλυψε..
AUDIOINSPECTOR
Established Member
Εξυπνη ιδέα αρκεί στο τέλος της κάθε πλευράς να μη πέφτει η βελόνα κάτω από το πλατώ. Υπάρχει κάποι κόλπο για να μη συμβεί αυτό ;
Ναι, ένα αυλάκι στο χείλος του δίσκου. Όλοι οι δίσκοι έχουν ένα τέτοιο στο τέλος, δίπλα στην ετικέτα, δε βλέπω γιατί να μην υπάρχει κάτι παρόμοιο στο χείλος.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Sorry, δεν το θυμόμουν, ουδείς μετά Χριστόν προφήτης. Πάντως επί του πρακτέου σε sacd μορφή ήταν καλό όχι σπουδαίο.το είχαμε συζητήσει το '18
ο supersonic, το ανακάλυψε..
Last edited:
Και το Γερμανικό Ρέκβιεμ του Μπραμς, έτσι ήταν στην πρώτη έκδοση σε CD.
Σε περίπτωση που το obi σας δυσκολεύει, ο δίσκος είναι η 8η Συμφωνία του Μπρούκνερ, με τον Carl Schuricht και την Φιλαρμονική της Βιέννης. Το ορίτζιναλ, ακόμα και οι γερμανικές ή γαλλικές ανατυπώσεις κοστίζουν 300άρια, για το αγγλικό πρωτότυπο ας μην το συζητάμε καλύτερα. Η αμερικανική Capitol πρέπει να είναι άθλια, οπότε τι μένει; CD (μπλιαξ), το εξαντλημένο SACD, η επανέκδοση της Testament (κι αυτή πλέον δυσεύρετη)-και αυτή η γιαπωνέζικη, την οποία δεν ξέρει ούτε το Discogs, πρέπει να την καταχωρήσω εγώ...
Αυτή πάντως η ηχογράφηση είναι must, με αυτή κατάφερα να προσεγγίσω την 8η του Μπρούκνερ-έργο δύσκολο και βαρύ- ακούγοντας το SACD. Αυτό δεν το είχα καταφέρει ούτε με τον Κάραγιαν, ούτε με τον Jochum, ούτε με τον Böhm. Ε, η απόκτηση του έργου σε βινύλιο ήταν υποχρεωτική. Η γιαπωνέζικη έκδοση ακούγεται υπέροχα, αν και ιαπωνικό μάστερινγκ έχει αρκετό μπάσο και όγκο. Συστήνεται.
Αυτή πάντως η ηχογράφηση είναι must, με αυτή κατάφερα να προσεγγίσω την 8η του Μπρούκνερ-έργο δύσκολο και βαρύ- ακούγοντας το SACD. Αυτό δεν το είχα καταφέρει ούτε με τον Κάραγιαν, ούτε με τον Jochum, ούτε με τον Böhm. Ε, η απόκτηση του έργου σε βινύλιο ήταν υποχρεωτική. Η γιαπωνέζικη έκδοση ακούγεται υπέροχα, αν και ιαπωνικό μάστερινγκ έχει αρκετό μπάσο και όγκο. Συστήνεται.
Εδώ ένας ωραίος που παρέλαβα από ebay Γερμανίας
Sent from my iPhone using Tapatalk
Sent from my iPhone using Tapatalk