Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Direct-to-disc είναι αυτός ο δίσκος, στον οποίο δε μεσολάβησε κανενός είδους ηχογράφηση, η εγγραφή έγινε κατευθείαν σε μήτρα



Το άκουσα πριν λίγο καιρό σε πολύ προσεγμένο γερμανικό ηχοσύστημα, απίστευτες δυναμικές,όταν η κυρία βαράει με όλη της τη δύναμη νομίζεις ότι θα σου φύγει το τύμπανο του αυτιού σου.

 

[AUDIOINSPECTOR]

Συνήθως για να εκμεταλλευτούν την υψηλή δυναμική περιοχή των direct cut εκδόσεων βινυλίου περιόριζαν τη διάρκεια της κάθε πλευράς σε 10 με 12 λεπτά ώστε τα αυλάκια του δίσκου να έχουν το απαραίτητο πλάτος διακύμανσης χωρίς compression. Από ότι διάβασα η πρώτη πλευρά του δίσκου έχει διάρκεια λιγότερο από 5 λεπτά και η δεύτερη σχεδόν 11 λεπτά. Πολύ σπάνιες οι εκδόσεις κλασσικής μουσικής σε direct cut.

 

[geovar]

Direct-to-disc είναι αυτός ο δίσκος, στον οποίο δε μεσολάβησε κανενός είδους ηχογράφηση, η εγγραφή έγινε κατευθείαν σε μήτρα

View attachment 243303
View attachment 243304
Το άκουσα πριν λίγο καιρό σε πολύ προσεγμένο γερμανικό ηχοσύστημα, απίστευτες δυναμικές,όταν η κυρία βαράει με όλη της τη δύναμη νομίζεις ότι θα σου φύγει το τύμπανο του αυτιού σου.

Όπως το λες, τα δυναμικά είναι απίστευτα, πόσο μάλλον στις 45 στροφές αυτού εδώ. Έχω καμιά 10ρια LP Sheffield Lab που "έγραφε" κυρίως Τζαζ και Ποπ.
Ιδρυτές ο Doug Sax και ο παιδικός του φίλος Lincoln Mayorga. Ο πρώτος, ίσως και ο μεγαλύτερος, Mastering Engineer της Δυτικής Ακτής (και όχι μόνο). Ο Mayorga, γνωστός Πιανίστας με κλασική παιδεία και αυτός στην Καλιφόρνια. Η διαδικασία της κατευθείαν κοπής, δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο πράγμα.
Αυτοί οι δύο το τόλμησαν και έμειναν στην Ιστορία της εγγραφής δίσκων.
Τα πρώτα μου LP της Sheffield τα αγόρασα στις αρχές των 80'ς μετά από κριτική στον τότε ΗΧΟ από τον Θόδωρο Σπίνουλα.

​

 

[superfly]

Χμμ και εδώ πάλι παίζουν ρόλο διάφοροι παράγοντες. Αν για παράδειγμα η MoFi έχει πρόσβαση στα πρωτότυπα master tapes των δισκογραφικών που τα περισσότερα πλέον φυλάσσονται υπό ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας στις εγκαταστάσεις της Iron Mountain και δεν βγαίνουν από εκεί που να έχεις το Θεό μπάρμπα είναι πιθανόν το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα να είναι καλύτερο έστω και με μεσολάβηση ενός DSD recorder από μια αντίστοιχη έκδοση pure analog που έχει ως πηγή ένα production master δεύτερης γενιάς.

Δεν είναι θέμα πρόσβασης στα master tapes. Είναι θέμα φιλοσοφίας.
Η Μofi έχει δηλώσει ότι η φιλοσοφία της είναι να κάνει το remastering στο ψηφιακό πεδίο αφού μετατρέψει τα αναλογικά μαστερ σε dsd.
Eίτε είναι πρωτότυπα είτε αντίγραφα.
Γι'αυτό έγινε και σκάνδαλο γιατί τόσα χρόνια έλεγε ότι τα remaster της είναι πλήρως αναλογικά.

 

[Maestro]

Έχει βγάλει σχετικά πρόσφατα και ο Rattle με την Berliner direct-to-disk έκδοση των συμφωνιών Brahms. Ήταν προφανώς περιορισμένης κυκλοφορίας, και ως τέτοια, πλέον κοστίζει όσο ένα πολύ καλό πικάπ.

 

[Maestro]

Επιστροφή στις επανεκδόσεις της Original Source. Το Requiem του Verdi σε διεύθυνση Karajan επανεκδόθηκε, πάλι σε περιορισμένα αντίτυπα αλλά όχι αριθμημένα. Ο ήχος και η ερμηνεία είναι συγκλονιστικά, ότι καλύτερο έχω ακούσει σε Requiem. Ακόμη και το εξώφυλλο είναι καλής ποιότητας: όχι ιλουστρασιόν αλλά τουλάχιστον τα χρυσά γράμματα είναι ανάγλυφα, όπως στο ορίτζιναλ. Φαίνεται ότι φοβήθηκαν μην σηκωθεί ο Κάραγιαν από τον τάφο και τους πάρει στο κυνήγι.
View attachment 242861

Επειδή το λατρεύω το έργο (αν και όχι τόσο τη συγκεκριμένη εκδοχή), με έψησες. Επειδή δεν έχω την παραμικρή επαφή με παραγγελίες στην Ευρώπη (προσπαθώ να το στείλω από το amazon.de στην Ελλάδα), μου εξηγείς γιατί η τιμή από τα 54 ευρώ ανεβαίνει στα 67 τη στιγμή που μπαίνει στο καλάθι (δηλαδή πριν χρεωθούν τα μεταφορικά);

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Επειδή το λατρεύω το έργο (αν και όχι τόσο τη συγκεκριμένη εκδοχή), με έψησες. Επειδή δεν έχω την παραμικρή επαφή με παραγγελίες στην Ευρώπη (προσπαθώ να το στείλω από το amazon.de στην Ελλάδα), μου εξηγείς γιατί η τιμή από τα 54 ευρώ ανεβαίνει στα 67 τη στιγμή που μπαίνει στο καλάθι (δηλαδή πριν χρεωθούν τα μεταφορικά);

Μήπως έχεις ως κύρια διεύθυνση την αμερικάνικη και υπολογίζει sales tax;

 

[Maestro]

Μήπως έχεις ως κύρια διεύθυνση την αμερικάνικη και υπολογίζει sales tax;

Μάλλον αυτό θα είναι όντως, τα υπολογίζει όχι βάσει προορισμού αλλά βάσει... πορτοφολιού που χρησιμοποιείται. Θα δω, με λίγα παραπάνω μου το στείλει κατευθείαν εδώ να μην έχω και την έννοια, βέβαια δεν έχω ιδέα για τελωνεία κλπ (αν έρθει Αμερική).

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Μάλλον αυτό θα είναι όντως, τα υπολογίζει όχι βάσει προορισμού αλλά βάσει... πορτοφολιού που χρησιμοποιείται. Θα δω, με λίγα παραπάνω μου το στείλει κατευθείαν εδώ να μην έχω και την έννοια, βέβαια δεν έχω ιδέα για τελωνεία κλπ (αν έρθει Αμερική).

Γιατί δε ρωτάς την ίδια τη Deutsche Grammophon που μπορείς να το βρεις στις ΗΠΑ; Άλλες εκδόσεις των Original Source υπαρχουν στο Acoustic Sounds

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Όπως το λες, τα δυναμικά είναι απίστευτα, πόσο μάλλον στις 45 στροφές αυτού εδώ. Έχω καμιά 10ρια LP Sheffield Lab που "έγραφε" κυρίως Τζαζ και Ποπ.
Ιδρυτές ο Doug Sax και ο παιδικός του φίλος Lincoln Mayorga. Ο πρώτος, ίσως και ο μεγαλύτερος, Mastering Engineer της Δυτικής Ακτής (και όχι μόνο). Ο Mayorga, γνωστός Πιανίστας με κλασική παιδεία και αυτός στην Καλιφόρνια. Η διαδικασία της κατευθείαν κοπής, δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο πράγμα.
Αυτοί οι δύο το τόλμησαν και έμειναν στην Ιστορία της εγγραφής δίσκων.
Τα πρώτα μου LP της Sheffield τα αγόρασα στις αρχές των 80'ς μετά από κριτική στον τότε ΗΧΟ από τον Θόδωρο Σπίνουλα.

​

Τώρα, ίσως σου φανεί κάπως, αλλά η μοναδική δουλειά του Doug Sax που πήρα στα χέρια μου δε μου άρεσε. Έχω αναφερθεί σε αυτή εδώ, ήταν η επανέκδοση κάποιων ορχηστρικών του Ραβέλ, ηχογράφηση της Vox με τον Skrowaczewski και την Minnessota Orchestra. Γενικά, δε μου φάνηκε και τόσο "μουσική" η επανέκδοση-αλλά μπορεί να ήταν μια άτυχη στιγμή, ή να φταίει το σύστημά μου.

 

[geovar]

Τώρα, ίσως σου φανεί κάπως, αλλά η μοναδική δουλειά του Doug Sax που πήρα στα χέρια μου δε μου άρεσε. Έχω αναφερθεί σε αυτή εδώ, ήταν η επανέκδοση κάποιων ορχηστρικών του Ραβέλ, ηχογράφηση της Vox με τον Skrowaczewski και την Minnessota Orchestra. Γενικά, δε μου φάνηκε και τόσο "μουσική" η επανέκδοση-αλλά μπορεί να ήταν μια άτυχη στιγμή, ή να φταίει το σύστημά μου.

Μάλλον δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Άλλο η Vox άλλο η Sheffield και το Direct Cutting

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Μάλλον δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Άλλο η Vox άλλο η Sheffield και το Direct Cutting

Μιλάω για τον Doug Sax ώς mastering engineer, όχι για τα Direct Cuts της Sheffield Lab (που πολύ θα ήθελα να ακούσω).

 

[geovar]

Μιλάω για τον Doug Sax ώς mastering engineer, όχι για τα Direct Cuts της Sheffield Lab (που πολύ θα ήθελα να ακούσω).

Δεν ξέρω τα κριτήρια σου περί Μάστερινγκ, πάντως ο Sax, ήταν κορυφαίος, δυστυχώς πέθανε.
Δες τί έχει κάνει εκτός από τη Vox που άκουσες.
https://en.wikipedia.org/wiki/Doug_Sax

 

[vlad66]

Μιλάω για τον Doug Sax ώς mastering engineer, όχι για τα Direct Cuts της Sheffield Lab (που πολύ θα ήθελα να ακούσω).

μπορεί η συγκεκριμένη κόπια να είχε πρόβλημα.. μου έτυχε σε κόπια των Naxatras που δεν ακούγεται..

 

[AUDIOINSPECTOR]

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία σχετικά με την Sheffield Lab η οποία κυκλοφόρησε μια σειρά αξιόλογων εκδόσεων βινυλίου κλασσικής μουσικής με την ονομασία "The Moscow Sessions". Ολες οι ηχογραφήσεις έγιναν στη Ρωσία με την κρατική φιλαρμονική ορχήστρα της Μόσχας με έργα των Shostakovich, Tchaikovsky και Mussorgsky με διευθυντές ορχήστρας τον Αμερικάνο Lawrence Leighton Smith και τον Ρώσο Dmitri Kitayenko.

Για αυτές τις ηχογραφήσεις ο Doug Sax και οι συνεργάτες του μετέφεραν όλο τον εξοπλισμό ηχογράφησης από την California στη Μόσχα και πήραν μια σημαντική απόφαση για την εποχή να ηχογραφήσουν όλα τα κομμάτια ταυτόχρονα με ένα αναλογικό stereo μαγνητόφωνο για τις εκδόσεις σε βινύλιο και ένα ψηφιακό υβριδικό recorder της JVC για τις εκδόσεις σε CD. Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80 και οι εκδόσεις σε CD στην Δυτική Ακτή των ΗΠΑ είναι σε ανοδική πορεία.

To πείραμα στέφθηκε με επιτυχία και οι ηχογραφήσεις αυτές βρίσκονται σχετικά εύκολα σήμερα μέσω eBay, Acoustic Sounds κλπ. Θα ήταν όντως πολύ ενδιαφέρουσα η σύγκριση μεταξύ της αναλογικής έκδοσης και της ψηφιακής με τα δεδομένα εκείνης της εποχής (44.1 kHz/16 bit)

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Δεν ξέρω τα κριτήρια σου περί Μάστερινγκ, πάντως ο Sax, ήταν κορυφαίος, δυστυχώς πέθανε.
Δες τί έχει κάνει εκτός από τη Vox που άκουσες.
https://en.wikipedia.org/wiki/Doug_Sax

Μόνο κριτήριο έχω το αυτί μου, και όπως είπα και στο ποστ που ανέφερα, το reissue της Analogue Productions δια χειρός Doug Sax απλά δεν ακουγόταν σα Ραβέλ, ακουγοταν σα Μουσόργκσκυ ίσως, σαν Τσαικοφσκυ, σα Βάγκνερ, αλλά όχι σαν Ραβέλ. Όλο χάλκινα πνευστά και τύμπανα, πουθενά τα αραχνούφαντα αραβουργήματα στην ενορχήστρωση του Ραβέλ. Δε λέω κάτι για την αξία του Sax γενικά, λέω τις εντυπώσεις μου απο μια επανέκδοση που άκουσα.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

μπορεί η συγκεκριμένη κόπια να είχε πρόβλημα.. μου έτυχε σε κόπια των Naxatras που δεν ακούγεται..

Κι αυτό παίζει. Μου έχει τύχει κι εμένα με δίσκο της Vox, το περίφημο Symphonic Dances του Rachmaninoff με το Donald Johanos.

 

[geovar]

Μόνο κριτήριο έχω το αυτί μου, και όπως είπα και στο ποστ που ανέφερα, το reissue της Analogue Productions δια χειρός Doug Sax απλά δεν ακουγόταν σα Ραβέλ, ακουγοταν σα Μουσόργκσκυ ίσως, σαν Τσαικοφσκυ, σα Βάγκνερ, αλλά όχι σαν Ραβέλ. Όλο χάλκινα πνευστά και τύμπανα, πουθενά τα αραχνούφαντα αραβουργήματα στην ενορχήστρωση του Ραβέλ. Δε λέω κάτι για την αξία του Sax γενικά, λέω τις εντυπώσεις μου απο μια επανέκδοση που άκουσα.

Αυτό που περιγράφεις και αν πράγματι αλλοιώνει το πνεύμα του συνθέτη, είναι σοβαρό. Αλλά γιατί να μην ήταν η άποψη του Μαέστρου, η "αλλοίωση";;

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Αυτό που περιγράφεις και αν πράγματι αλλοιώνει το πνεύμα του συνθέτη, είναι σοβαρό. Αλλά γιατί να μην ήταν η άποψη του Μαέστρου, η "αλλοίωση";;

Κάνε τον κόπο να διαβάσεις το ποστ μου, δεν είναι μεγάλο. Το σύγκρινα με την πρωτότυπη έκδοση της Vox, που σίγουρα εκδόθηκε με την έγκριση του μαέστρου, άρα εκφράζει την άποψή του.

 

[geovar]

Κάνε τον κόπο να διαβάσεις το ποστ μου, δεν είναι μεγάλο. Το σύγκρινα με την πρωτότυπη έκδοση της Vox, που σίγουρα εκδόθηκε με την έγκριση του μαέστρου, άρα εκφράζει την άποψή του.

Έκανα το κόπο, παρ'όλα αυτά δεν πιστεύω πως ο Sax έκανε του κεφαλιού του για την "αλλοίωση" που περιγράφεις.
Πιο πολύ, θαρώ, πως η εταιρία παραγωγής της επανέκδοσής, ήθελε μια "Τζαζέ" εκτέλεση και επέλεξε αυτόν που ξέρει καλά τη δουλειά.