Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

Έκανα το κόπο, παρ'όλα αυτά δεν πιστεύω πως ο Sax έκανε του κεφαλιού του για την "αλλοίωση" που περιγράφεις.
Πιο πολύ, θαρώ, πως η εταιρία παραγωγής της επανέκδοσής, ήθελε μια "Τζαζέ" εκτέλεση και επέλεξε αυτόν που ξέρει καλά τη δουλειά.
Κάπως σαν τον Δημήτρη Χορν στην κάλπικη λίρα; Που ζωγραφίζει το φεγγάρι κίτρινο επειδή έτσι θέλει ο πελάτης;
 
Κάπως σαν τον Δημήτρη Χορν στην κάλπικη λίρα; Που ζωγραφίζει το φεγγάρι κίτρινο επειδή έτσι θέλει ο πελάτης;
Αξιόπιστες πηγές μου, με διαβεβαίωσαν πως η εταιρεία παραγωγής είχε στα χέρια της γραπτή εξουσιοδότηση των Συνθετών για τζαζέ ανανέωση, και παρ'όλο που ο Sax αντιδρούσε, τελικώς πείσθηκε, για το παραδάκι που του έλειπε "τω καιρώ εκείνω".
Άσε που η εκτέλεση στην οποία αναφέρεσαι, έλεγαν, πως δεν τους πολυάρεσε και προτιμούν την της επανέκδοσης.- Κάτι λέγαν ,στα γραπτά τους, επίσης για τα "αραχνο ύφαντα και αέρινα" που δεν ήταν σαφές, αλλά άστο αυτό.-
 
Αξιόπιστες πηγές μου, με διαβεβαίωσαν πως η εταιρεία παραγωγής είχε στα χέρια της γραπτή εξουσιοδότηση των Συνθετών για τζαζέ ανανέωση, και παρ'όλο που ο Sax αντιδρούσε, τελικώς πείσθηκε, για το παραδάκι που του έλειπε "τω καιρώ εκείνω".
Άσε που η εκτέλεση στην οποία αναφέρεσαι, έλεγαν, πως δεν τους πολυάρεσε και προτιμούν την της επανέκδοσης.- Κάτι λέγαν ,στα γραπτά τους, επίσης για τα "αραχνο ύφαντα και αέρινα" που δεν ήταν σαφές, αλλά άστο αυτό.-
Πήραν την έγκριση των συνθετών, πώς; Κάλεσαν μέντιουμ και επικοινώνησαν με το πνεύμα του Ραβέλ;
 
Δεν το ήξερα λυπάμαι. Καλά Χριστούγεννα
Tι, από τώρα; Εδώ θα είμαστε. Κάτσε να δεις τι σου ''χω.

Κοιτά τι θα κυκλοφορήσει η Deutsche Grammophon του χρόνου

Όταν βλέπω κάτι τέτοια νιώθω σαν τον Πόντιο που είδε τη μπανανόφλουδα στο πεζοδρόμιο και είπε: Στα διαλα από κει, πάλι θα πέσω.
 
Απορώ με την εκτεταμένη συζήτηση για την εταιρία Sheffield Lab σε ένα νήμα κλασσικής μουσικής.
Πρόκειται για μια εταιρία με σημαντικές ηχογραφήσεις στην συμφωνική μουσική ή έχει τις ποιοτικότερες ηχογραφήσεις σε αυτό το είδος της μουσικής? Δυστυχώς δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Οι ηχογραφήσεις της (σε συμφωνίες ) είναι τρία cd που ανέφερε ο audioispector .
Τα cd αυτά έχουν πολύ καλό ήχο αλλά ποιόν ενδιαφέρει να ακούσει την 5η συμφωνία του Tchaikovsky με μαέστρο τον Αμερικανό Lawrence Leighton Smith επί χρόνια διευθυντή της Louisville Orchestra και σχεδόν μηδενικές ηχογραφήσεις?


cover a.jpgcover b.jpgfolder c.jpg

Ας έρθουμε όμως στις σοβαρές προσπάθειες με την ορχήστρα του Los Angeles και διευθυντή τον Erich Leinsdorf.
Είναι μάλιστα και οι περί του λόγου περίφημες direct to disc εγγραφές. Αυτές περιλαμβάνονται σε δύο cd που υπάρχουν στην συλλογή Erich Leinsdorf Centennial.
O ήχος των cd είναι πολύ καλός.


Leinsdorf.jpg

Για direct to disc εγγραφές έχουμε αναφερθεί σε αυτό το νήμα και έχουμε αποτρέψει την αγορά τους Hrusa - Smetana Ma Vlast εδώ
αλλά και συστήσει την αγορά αυτών των βινυλίων εδώ Hrusa - Dvorak Νέος Κόσμος εδώ
Και στις δύο περιπτώσεις η direct to disc ηχογράφηση είχε γίνει από την ίδια εταιρία Emil Berlin studios.
H direct to disc ηχογραφήσεις έχουν καταργηθεί επειδή ένα λάθος θα καταστρέψει όλη την πλευρά του δίσκου. Με άλλο ποιο συμβατικό τρόπο ηχογράφησης επαναλαμβάνεται μόνο το σημείο του λάθους . Το γεγονός αυτό ενδεχομένως να επιδρά στους μουσικούς μειώνοντας την διάθεση εκφραστικότητας.


Μουσικόφιλος που έχει το περιεχόμενο των δύο cd σε αντίστοιχα βινύλια γράφει για τον Romeo and Juliet < Ι find the recordings dynamic, with impressive heavy brass and bass drum, but I don’t quite like the tonality, which doesn’t sound natural to me, nor the performance > που κάπως μου που μου θύμισε την κριτική του K. Ζαγκογιάννη στον Ravel. (https://avclub.gr/index.php?threads...s-klassikis-moysikis-se-vinylio.89045/page-49)

Κάποιες φωτογραφίες με την διαδικασία εγγραφής από το μπαλέτο του του Prokofiev Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

record.jpgLeinsdorf-LA Orchestra.jpgThe lathe operators.jpg

Προσωπικά διαθέτω μόνο ένα βινύλιο της Sheffield Lab direct to disc με τον Αμερικανό κιθαρίστα Michael Newman σε έργα Bach, Albeniz, Turina, Maza
 
Last edited:
Απορώ με την εκτεταμένη συζήτηση για την εταιρία Sheffield Lab σε ένα νήμα κλασσικής μουσικής.
Πρόκειται για μια εταιρία με σημαντικές ηχογραφήσεις στην συμφωνική μουσική ή έχει τις ποιοτικότερες ηχογραφήσεις σε αυτό το είδος της μουσικής?
Ε, κάπως πρέπει να σε κάνουμε να γράψεις γιατρέ μου. ;)
 
Tι, από τώρα; Εδώ θα είμαστε. Κάτσε να δεις τι σου ''χω.

Κοιτά τι θα κυκλοφορήσει η Deutsche Grammophon του χρόνου

Όταν βλέπω κάτι τέτοια νιώθω σαν τον Πόντιο που είδε τη μπανανόφλουδα στο πεζοδρόμιο και είπε: Στα διαλα από κει, πάλι θα πέσω.
Αυτό το κουτί με Ozawa-Boston-Ravel έχει πολύ καλή απόδοση και στην original εγγραφή.
 
Δύο μεγάλες αποτυχίες ηχογράφησης της DG με μεγάλους καλλιτέχνες είναι οι δίσκοι με Kubelik-Berlin- Νέος Κόσμος και τα πιάνο κονσέρτα του Brahms με Jochum-Gilels. Αυτά έχουν επανεκδοθεί σε βινύλια Original Source.
Τις επανεκδόσεις των κονσέρτων του Brahms δεν τις έχω ακούσει.
Τον Kubelik που τον έχω στο κουτί με όλες τις συμφωνίες προτιμώ να τον ακούω από το cd. Το βινύλιο της original source βελτιώνει κατά πολύ την αρχική έκδοση αλλά και πάλι δεν μπορώ να το προτείνω,

record and cd.jpgbox.jpg
 
Αυτό το κουτί με Ozawa-Boston-Ravel έχει πολύ καλή απόδοση και στην original εγγραφή.
Και είναι πολύ φτηνό. Σκέφτομαι να πάρω έναν δύο από τους δίσκους για να κάνω σύγκριση με το Original Source, όταν έρθει.
 
Η τελευταία ηχογράφηση του Ferenc Fricsay ήταν αυτή η "Παθητική" με τη δική του ορχήστρα του RIAS Berlin, που το 1960 είχε ήδη μετονομασθεί σε RSO Berlin. O μαέστρος πέθανε λίγους μήνες μετά από καρκίνο σε ηλικία μόλις 49 ετών και δεν πρόλαβε καν να την εγκρίνει για κυκλοφορία. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει στα αρχεία για 36 χρόνια. Το 1996 έχουμε την πρώτη κυκλοφορία σε CD στην Ιαπωνία, το 1998 σε μια φτηνή έκδοση στη Γαλλία (στη σειρά Collection de millenaire, σε φτηνές θήκες απο χαρτόνι). Η πρωτη και μέχρι στιγμής μοναδική έκδοση στη Γερμανία ήταν περιέργως αυτή η επανέκδοση της Speakers Corner σε βινύλιο-όλες οι ψηφιακές εκδόσεις σε CD/SACD προέρχονται από την Ιαπωνία. Οι μήτρες έχουν, περιέργως, την αρίθμηση της Deutsche Grammophone, μέχρι και τον κωδικό 320, που παραπέμπει σε mastering στη Γερμανία.
PXL_20241221_190425053.MP.jpg

Ο γνωστός μουσικοκριτικός David Hurwitz τη θεωρεί την καλύτερη ερμηνεία της Pathetique που έχει ακούσει ποτέ. Μπορεί. Σίγουρα είναι αυτή που μοιάζει περισσότερο με Requiem απο όλες τις ερμηνείες που έχω ακούσει. Έχω ακούσει το πρώτο μισό και δεν υπάρχει πουθενά ουτε ίχνος χαράς, ούτε μια ηλιαχτίδα να φωτίζει το υπαρξιακό σκότος. Είναι η πιο μαύρη, απαισιόδοξη, απέλπιδα Παθητική που γνωρίζω.
 
Έχεις δίκιο για την ερμηνεία αρκεί να ακούσει κανείς πόσο θλιμμένο είναι το δεύτερο μέρος που επιγράφεται allegro con grazia. Δεν το είχα προσέξει και δεν γνώριζα τα βιογραφικά του Fricsay σε σχέση με την ηχογράφηση.
Το έχει βγάλει σε sacd η Universal Ιαπωνίας σε επεξεργασία της Emil Berlin Studios. Πολύ καλός ήχος.
 
Πρώτα και κύρια χρόνια πολλά σε όλους.

Ο Fricsay ήταν ένας κυριολεκτικά ιδιοφυής μαέστρος που δυστυχώς απεβίωσε το 1963 πολύ νέος σε ηλικία 49 ετών από καρκίνο του στομάχου. Η δισκογραφία του συνεπώς περιλαμβάνει την εποχή του mono και του stereo.

Ο μόνος λόγος που δεν αποτρέπω κάποιον να γράφει για κλασσική αν δεν έχει ακούσει όλες του τις ηχογραφήσεις (όπως και του Markevich) είναι γιατί ούτε εγώ θα έπρεπε να γράφω.

Τούτων δοθέντων συζήτησα με φίλους για την Παθητική. Άκουσα στο you tube και την κριτική του Horowitz που μου άρεσε. Ένας φίλος μου λέει γιατί δεν ακούς και την μονοφωνική εκδοχή από το 1953. Την βάζω σε αντιδιαστολή με την στέρεο εκτέλεση του 1959, μετά την ασθένεια, και βλέπω - ακούω μεγάλη διαφορά. Ενδεικτικά η μονοφωνική διαρκεί 41,35 και η στέρεο 49,84 λεπτά.
Μπορεί να είναι η στέρεο εκτέλεση μαύρη αλλά έχει τέτοια συναισθηματική φόρτιση που σε καθηλώνει.
 
Aγαπητοί φίλοι της Κλασικής Μουσικής ήθελα να σας ρωτήσω αν η σειρά των επανεκδόσεων "The Original Source Series" της Deutsche Grammophone έχει ακουστές διαφορές από τις προηγούμενες εκδόσεις της ίδιας εταιρείας. Είδα μια παρουσιάση της διαδικασίας παραγωγής των νέων αυτών επανεκδόσεων από τα Emil Berliner Studios και εκτιμώ ότι πέραν του marketing πρέπει υπάρχει ακουστή διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα. Ισως έχετε δει το σχετικό video, αν όχι δείτε το παρακάτω.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Αναμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.
 
Aγαπητοί φίλοι της Κλασικής Μουσικής ήθελα να σας ρωτήσω αν η σειρά των επανεκδόσεων "The Original Source Series" της Deutsche Grammophone έχει ακουστές διαφορές από τις προηγούμενες εκδόσεις της ίδιας εταιρείας. Είδα μια παρουσιάση της διαδικασίας παραγωγής των νέων αυτών επανεκδόσεων από τα Emil Berliner Studios και εκτιμώ ότι πέραν του marketing πρέπει υπάρχει ακουστή διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα. Ισως έχετε δει το σχετικό video, αν όχι δείτε το παρακάτω.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Αναμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.
Ξεκινάς από την σελίδα 41 μέχρι τώρα και θα δεις πολλές κριτικές και συγκρίσεις με τα original βινύλια, με τα αντίστοιχα sacd ακόμη και με τα αντίστοιχα cd, για τους περισσότερες επανεκδόσεις των original source.

Δεν έχουμε αναφερθεί σε μια 6η (Pastorale) Beetoven-Bohm-Wiener που δεν έχω ακούσει αλλά μουσικόφιλος που εμπιστεύομαι έχει την άποψη ότι το βινύλιο της Pro-Ject (αυτής των πικαπ) είναι καλύτερο των original source.

Γενικά η Emil Berliner Studio είχε κάνει ήδη αυτές τις επεξεργασίες για την Universal Ιαπωνίας. Έτσι όποιος έχει πρόσβαση στα sacd της Universal και ένα καλό dac δεν έχει ανάγκη τα βινύλια. Τα sacd της Universal παίζουν ακριβώς το ίδιο με τα βινύλια. Όποιος δεν έχει πρόσβαση στα sacd σε γενικές γραμμές τα βινύλια original source είναι καλύτερα έως πολύ καλύτερα των original εφόσον η αρχική εγγραφή ήταν τετρακάναλη.
Καλό είναι να αγοράζονται από φυσικό (οχι ιντερνετικό) κατάστημα γιατί καμιά φορά τα βινύλια παρουσιάζουν κάποια προβλήματα.
 
Ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις. Για να καταλάβω λίγο το σκηνικό η Universal Japan έχει κάποια διαφοροποίηση με την γνωστή Universal Music που όλοι γνωρίζουμε ή είναι κάποιο ανεξάρτητο τμήμα που εκδίδει και δικούς της τίτλους ; Σε κάθε περίπτωση υπάρχει κάποιο επίσημο e-shop που μπορεί κανείς να αγοράσει σε SACD τις εκδόσεις αυτές ;

Είναι και δική μου εκτίμηση ότι μια απευθείας μεταφορά αναλογικού master σε DSD stream χωρίς πρόσθετη ψηφιακή επεξεργασία μπορεί να ακούγεται το ίδιο καλά ή και καλύτερα από αντίστοιχες εκδόσεις σε βινύλιο. Στο νήμα "Ψηφιοιποιήσεις Μαγνητοταινιών" έχω ανεβάσει σε αρχείο DSD 5.6 MHz το κομμάτι So Close των Hal & Oates έχοντας ως πηγή το master tape 1/4 inch και 1:1 μεταφορά από Nagra IV-S σe Tascam DA-3000 digital recorder (PCM + DSD). Για όποιον έχει το κατάλληλο DAC και ενδιαφέρεται να κάνει ακρόαση το κατεβάζει από εδώ
 
Η αγορά των sacd γίνεται από διάφορες πηγές. Κοίταξε την τελευταία αγορά από Amazon. de και τις πληροφορίες που δίνει για το προϊόν (product description) που αναφέρει ότι είναι παραγωγή Emil Berlin Studios.

Άλλωστε η universal Jp αναφέρει μπροστά όπου είναι επεξεργασία από τα Emil Berlin (στην εικόνα κάτω αριστερά)
Βάσει της εμπειρίας μου τα dsd που προέρχονται από μαγνητοταινίες δεν παρουσιάζουν κανένα πλεονέκτημα στην ποιότητα ήχου από το αντίστοιχο sacd της εταιρίας.




Folder.jpg
 
Χρήσιμες οι παραπάνω πληροφορίες. Θα δοκιμάσω να κάνω μια αγορά από το Amazon αν και θα προτιμούσα να υπήρχε κάποιο επίσημο e-shop της Universal όπως έχει η Deutsche Grammophon. Απο περιέργεια ρωτάω ποιο SACD player έχεις στο σύστημά σου ;