Μετανάστες του AVClub - Λίστα και Συμβουλές

[supersonic]

Δεν εστριψα κάτι αυτο εννοουσα απο την αρχή.

δηλαδή σώνει και καλά πρέπει να είναι βιοποριστικό πρόβλημα?
αν είχες σκοπό να σπουδάσεις καλά τα παιδιά σου και τώρα υπάρχει το ενδεχόμενο να μην σπουδάσουν καθόλου δεν είναι θέμα?

 

[Κωνσταντίνος Τυροβολάς]

Όταν λέω ιδεολογία εννοώ την παση θυσία παραμονή στην πατρίδα που ευαγγελιζονται μερικοί, όχι πολιτική ιδεολογία .

Κατα τα λοιπά λέω ότι τα βλέπεις αλλιώς με παιδιά όταν έχεις πρόβλημα. Αν υπάρχει μέλος με παιδια και βιοποριστικό πρόβλημα που δεν θα έφευγε για χάρη της Ελλάδας και για να το παλέψει ενώ τα παιδια του πεινάνε περιμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις του.

Που να πας δηλαδή αν τα παιδιά σου είναι σε σχολική ηλικία? Δεν θα φτάνουν οι δικές σου δυσκολίες να προσαρμοστείς, θα έχεις και το
- μεγάλο - πρόβλημα του σχολείου, των φίλων και της έλλειψης του οικείου περιβάλλοντος σε τόσο μικρή ηλικία.
Εκτός αν ήδη τα στέλνεις στο αμερικάνικο κολλέγιο
Αμερικάνικα σχολεία έχει σχεδόν παντού. Αυτό άλλωστε έκανε και η υπουργός παιδείας.

Ή εγώ έχω γίνει πολύ καχύποπτος, ή όντως καλλιεργείται η ιδέα του έξω τεχνηέντως (με δηλώσεις τύπου "να μην αναγκαστούν τα παιδιά μας να φύγουν", που υπονοούν το αντίθετο: ότι αυτό είναι μιαλύση).

Δεν υπάρχει ζήτηση "έξω" για ότι νάναι. Μόνο για συγκεκριμένες δεξιότητες, που επαναλαμβάνω δεν τις έχουν πολλοί.

Όσοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, είναι νέοι και δεν έχουν κι άλλους να φροντίσουν πλην του εαυτού τους, καλούνται να σταθμίσουν εκτός και από το αν θα βρουν δουλειά, το αν αυτή θα τους προσδώσει κάποια προστιθέμενη αξία στην επαγγελματική τους εμπειρία, δεν θα είναι δηλαδή -έστω και καλοπληρωμένη - αρπαχτή.

Στη δεύτερη περίπτωση, μάλλον είναι πιο σώφρων να παλέψει κανείς σιγά σιγά και με στερήσεις στην αρχή, για να χτίσει μια επαγγελματική παρουσία με διάρκεια.

 

[Kosh]

Προσωπικά δεν έχω παιδιά και ούτε προβλέπεται...

Δεν ξερω γιατι κι ουτε ειναι θεμα συζητησης. Απλα αν ειμασταν σε αυτην την κατασταση 5 χρονια πριν που καναμε το πρωτο μας παιδι δεν ξερω κι εγω αν θα το εκανα.
Μουτζωνομαι που δεν αρπαξα απο τα μαλλια μια ευκαιρια 10 χρονια πριν για Αμερικη που ειναι το μονο μερος στον κοσμο που χαιρεται κανεις να κανει την δουλεια μου.
Τωρα ομως ειμαι εδω με 2 αγελουδια και οφειλω να τα υπερασπιστω και αυτα και την χωρα που ζουνε.
Αν αυριο δεν εχουν γαλα πιθανον και να την κανω δεν ξερω. Απολυτως σεβαστες του καθενος οι αντοχες και επιλογες.

 

[vasada]

Μια μεριδα οσων σκεφτονται να φυγουν τωρα, εχει στο μυαλο του την εικονα οσων εκαναν το ιδιο πριν 50 χρονια. Φυσικα εχουν την σημερινη εικονα τους και οχι οσα περασαν οι περισσοτεροι για να ειναι ευκαταστατοι και να αφηνουν κληρονομιες στα παιδια τους.

Η εικονα της Ελλαδας τοτε και τωρα εχει πολλες διαφορες, αλλα πραγματικα δεν ξερω τι ειναι καλυτερο. Η σημερινη εικονα κατα τη γνωμη μου, ανεξαρτητα απο την παρουσα οικονομικη κατασταση, ειναι ενα ξεβρακωμα. Απο το οποιο αποδειχτηκε οτι δεν υπαρχει τιποτα. Τιποτα που να δουλευει σωστα, καμια δομη σταθερη και η νοοτροπια μεγαλης μεριδας του κοσμου δεν δινει ελπιδα οτι κατι μπορει να αλλαξει προς το καλυτερο. Ανεξαρτητα απο το ποσα λεφτα θα εχουμε στην τσεπη.

Υπο αυτη την εννοια αξιζει να δοκιμασει (οποιος μπορει) την τυχη του σε καποιο αλλο μερος του κοσμου. Οσοι σπουδαζουν τωρα εξω, ειναι ευκολο να ψαξουν τον τροπο να μεινουν. Για τους αλλους, πρεπει να υπαρχει ενα συγκεκριμενο σχεδιο. Η λογικη "παμε και βλεπουμε" σε τετοια δυσκολη εποχη, δεν θα δουλεψει. Οι ευκαιριες μερικων ετων στη Μεση Ανατολη, κι αυτες ειναι καλες.

Οποιος δεν τα καταφερει, και παλι εδω ειναι η Ελλαδα.

 

[stavrosz]

Re: Απάντηση: Μετανάστες του AVClub - Λίστα και Συμβουλές

Που να πας δηλαδή αν τα παιδιά σου είναι σε σχολική ηλικία? Δεν θα φτάνουν οι δικές σου δυσκολίες να προσαρμοστείς, θα έχεις και το
- μεγάλο - πρόβλημα του σχολείου, των φίλων και της έλλειψης του οικείου περιβάλλοντος σε τόσο μικρή ηλικία.
Εκτός αν ήδη τα στέλνεις στο αμερικάνικο κολλέγιο
Αμερικάνικα σχολεία έχει σχεδόν παντού. Αυτό άλλωστε έκανε και η υπουργός παιδείας.

Ή εγώ έχω γίνει πολύ καχύποπτος, ή όντως καλλιεργείται η ιδέα του έξω τεχνηέντως (με δηλώσεις τύπου "να μην αναγκαστούν τα παιδιά μας να φύγουν", που υπονοούν το αντίθετο: ότι αυτό είναι μιαλύση).

Δεν υπάρχει ζήτηση "έξω" για ότι νάναι. Μόνο για συγκεκριμένες δεξιότητες, που επαναλαμβάνω δεν τις έχουν πολλοί.

Όσοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, είναι νέοι και δεν έχουν κι άλλους να φροντίσουν πλην του εαυτού τους, καλούνται να σταθμίσουν εκτός και από το αν θα βρουν δουλειά, το αν αυτή θα τους προσδώσει κάποια προστιθέμενη αξία στην επαγγελματική τους εμπειρία, δεν θα είναι δηλαδή -έστω και καλοπληρωμένη - αρπαχτή.

Στη δεύτερη περίπτωση, μάλλον είναι πιο σώφρων να παλέψει κανείς σιγά σιγά και με στερήσεις στην αρχή, για να χτίσει μια επαγγελματική παρουσία με διάρκεια.

Δεν είπαμε ότι πρέπει κάποιος να μείνει πάση θυσία εδώ αν βασανίζεται. Το εξωτερικό ήταν είναι και θα είναι εκει. Απλά είναι σπάνιες οι ιστορικές στιγμές που ζούμε και οι ευκαιρίες που έχουμε με τον αγώνα μας ή με την αδράνεια μας απο την άλλη να καθορίσουμε την πορεία της χώρας για τον επόμενο αιώνα. Άρα δεν είναι μια τυχαία χρονική στιγμή που κάποιοι ζορισμενοι θα αναζητήσουν τύχη αλλού. Είναι ιστορικές στιγμές για την χώρα όπου θα πρέπει να δώσουμε το παρόν και την συμμετοχή μας σε αυτο που διαδραματίζεται. Δεν είναι ριψασπις οποιος φύγει στο εξωτερικό για να θρέψει την οικογένεια του. Είναι όμως αυτός που το μόνο που σκέφτεται είναι το οικογενειακό συμφέρον. Και είναι και μέρος του προβλήματος γιατί τέτοιες θέσεις δώσανε τροφή στο σύστημα που μας έφερε εδώ.
Επίσης να ξεκαθαρίσουμε ότι έξω δεν περιμένουν τους Έλληνες σαν τις κότες που κάνουν τα χρυσα αυγά. Κοιτάνε να προσελκύσουν και να αποκτησουν ανέξοδα γνώσεις και ικανότητες υψηλού επιπέδου κυριως, που ταυτοχρονα θα υποβαθμισει περαιτερω τη δικη μας χωρα απο την απωλεια αυτη. Τονίζω ξανά ότι η πραγματική αγάπη ενός προς τα παιδιά του είναι να τους παραδώσει μια χώρα και μια κοινωνία για την οποία θα είναι υπερήφανα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορει κάποιος να διαφωνεί σε αυτο. Μένουμε εδώ και πολεμάμε όσο αντέχουμε. Αυτη είναι η δική μου πρόταση. Εάν νικηθουμε τότε ναι συζητάμε τι και πως θα κάνουμε. Και βέβαια να σκεφτείτε ότι το διεθνές περιβάλλον είναι σε δυναμική τροχιά αλλαγών προς το δυσμενεστερο σχεδόν σε όλον τον πλανήτη. Οπότε απαιτείται πολυ προσοχή....

 

[Emilot]

Όπως είπες, ο καθένας βάζει προτεραιότητες. Άλλος αποφασίζει να μείνει, άλλος να φύγει. Για μένα, σεβαστές και οι δύο απόψεις. Από την άλλη, αν κάποιος αποφασίσει να φύγει, αυτό επ'ουδενί δεν τον κάνει ρίψασπι.

Δεν διαφωνούμε....

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Καμία ειρωνία . Απλα όπως κι εγω διαπίστωσα πριν οκτώ μήνες αν δεν έχεις παιδι δεν μπορείς να καταλάβεις πως σκέφτεται αυτός που έχει και αγωνια για το μέλλον του.

εγώ το καταλαβαίνω, μπορεί να έχω ακόμα εργασία κι εγώ και η συζύγός μου αλλά έχουμε τέσσερα παιδιά. Και είμαι ιδεολόγος στην πράξη όχι στη θεωρία.

 

[underdog]

Μίλησα για τους ανθρώπους με βιοποριστικό πρόβλημα και μόνο.

 

[qwerty1gr]

Το ζητημα ειναι, οτι κι αν αποφασισει κανεις και για οποιουσδηποτε λογους, να κουβαλησει την Ελλαδα μας μεσα του και να συνειδητοποιησει πως ειναι μεγαλη (και σπανια) τιμη να κουβαλαει αυτην την κληρονομια...

Δεν τα λεω αυτα απο υπερ-πατριωτισμο, ή οποιαδηποτε ταση βιολογικης ανωτεροτητας... Απλα απεχθανομαι την περιφρονηση που βλεπω απο συμπατριωτες μας προς τα πατρια και τυχων τασεις που ομοιαζουν του νεοπλουτισμου... (αυτο βεβαια ισχυει και αντιστροφα απο περιπτωσεις κατοικων της Ελλαδας που θεωρουν τους μεταναστες νεοπλουτους).

 

[qwerty1gr]

Μεταξύ NYC και Λονδίνου τι διαφορές βλέπεις; Ειδικά στο εργασιακό.

Πολυ μεγαλυτερες απο οτι περιμενα... Αλλα δουλευω σε εταιρεια που εδρευει στις ΗΠΑ οποτε πολλα πραγματα εξαρτώνται και απο αυτο.

Δουλευοντας στο Λονδινο για 3 1/2 χρονια, ειδικα τον πρωτο καιρο αισθανομουν σαν να ημουν σε.. διακοπες. Ωραριο αυστηρα τηρουμενο, 35ωρο και μια ωρα τη μερα διαλλειμα για φαγητο, συνηθως με συναδελφους για κουβεντουλα εκτος εργασιακων (κατα το δυνατον).

Η ΝΥ δεν εχει ωραρια και μοιαζει πολυ με την Αθηνα. Μενεις στο γραφειο πολλες φορες μονο για να φαινεται πως μενεις, τα ΣΚ δεν ειναι τοσο 'ιερα' οσο στο Λονδινο και οι διακοπες λιγοτερες (τουλαχιστον μεχρι καποιο level). Για παραδειγμα στην Αγγλια ειχα μια μερα παραπανω αδεια απο οτι στην Ελλαδα με το που πηγα (23 ημερες, αντι για 22) οι οποιες και αυξανονται με το βαθμο. Στις ΗΠΑ επεστρεωα στις 22, αλλα αν ημουν σε κατωτερο βαθμο θα ειχα 10-15 μερες το χρονο(!).

Επισης η απολυση ειναι πολυ πιο ευκολη στις ΗΠΑ απο οτι στην Αγγλια. Εδω σε συνοδευει ο security εκτος κτιριου (εαν εχεις προσβαση σε ευαισθητα δεδομενα) και η αποζημιωση ειναι συνηθως 2 εβδομαδες μισθου για καθε χρονο. Στην Αγγλια ειναι ενα μηνιατικο για καθε χρονο (μερικες φορες με μπονους αλλο ενα για καθε πενταετια) συν ενα μηνα notice και ενα μηνα consultation που σε βοηθουν να βρεις αλλη δουλεια (βιογραφικο κλπ).

Η αδεια λοχειας στις ΗΠΑ ειναι 6 εβδομαδες, στην Αγγλια 6 μηνες απο την εταιρεια, συν 3 μηνες απο το κρατος συν 3 μηνες (κατ επιλογη) ανευ αποδοχων.

Αυτα ειναι τα πρωτα που μου ερχονται στο νου. Για κατι πιο συγκεκριμενο πες μου...

 

[qwerty1gr]

Βεβαια, όντας σε Αμερικανικη εταιρεια οι ευκαιριες εδω ειναι περισσοτερες απο οτι στο Λονδινο... Συνεπως παιζει ρολο και σε ποιο πεδιο/εταιρεια δραστηριοποιείται κανεις

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Διαβάζοντας τα ποστ των ψυχραιμοτέρων και υπερασπιστών της παραμονής στην Ελλάδα,ειδικά τώρα που καίγεται το παν,τείνω να συμφωνήσω.

Είχα τη ευκαιρία μου,χρόνια πριν για Αγγλία με τρελλές απολαβές και παροχές.Ημουν και νεότερος και θαμπώθηκα.
Σοβαροί όμως οικογενειακοί και συναισθηματικοί λόγοι με απέτρεψαν από την μετοίκιση.

Τώρα πιά νοιώθω οτι είναι αργά.Σαρανταρίζω και οι προσαρμοστηκότητά μου μειώνεται,λόγοι υγείας με αποτρέπουν αλλά κυρίως η συνείδησή μου.
Θέλω να είμαι εδώ,τώρα που βιάζουν ,λεηλατούν και ξεπουλούν την πατρίδα μου και τους ανθρώπους της,θέλω να δώσω και εγώ την μάχη υπερ πάντων,για όλους και όλα,ακόμα και γι αυτούς που αδιαφορούν ή είναι βολεμένοι.
Δεν θέλω να τα παρακολουθώ από μακρυά (με το στίγμα του μετανάστη που δυστυχώς κάποιες χώρες υιοθετούν ακόμα).
Θέλω να είμαι εδώ για όσα γίνονται και θα γίνουν.Μαζί με όλους.
Εχει δίκιο ο Σταύρος σε αυτό.
Τώρα δεν φεύγω και ας ψοφήσω στην ψάθα.Παιδιά δεν έχω,η οικογένειά μου έχει μειωθεί δραματικά,οποτε κινούμαι διαφορετικά.
Μακάρι όσοι αναζητήσουν κάτι καλύτερο έξω να το βρούν ,το ίδιο και οι οικογένειές τους.
Δεν είμαι εγώ σε θέση να κρίνω κανέναν.
Για μένα μιλάω και όσο περνάει ο καιρός πεισμώνω περισσότερο.
Τώρα είναι που θα μείνω!!!

 

[serreos73]

http://www.alfavita.gr/

στο κατω μερος της σελιδας..εκει που γραφει αγορα εργασιας αναφερει θεσεις εργασιας και για εξωτερικο για οποιον μπορει να βρει καποια χρησιμη πληροφορια..

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Μετανάστες του AVClub - Λίστα και Συμβουλές

Δεν είπαμε ότι πρέπει κάποιος να μείνει πάση θυσία εδώ αν βασανίζεται. Το εξωτερικό ήταν είναι και θα είναι εκει. Απλά είναι σπάνιες οι ιστορικές στιγμές που ζούμε και οι ευκαιρίες που έχουμε με τον αγώνα μας ή με την αδράνεια μας απο την άλλη να καθορίσουμε την πορεία της χώρας για τον επόμενο αιώνα. Άρα δεν είναι μια τυχαία χρονική στιγμή που κάποιοι ζορισμενοι θα αναζητήσουν τύχη αλλού. Είναι ιστορικές στιγμές για την χώρα όπου θα πρέπει να δώσουμε το παρόν και την συμμετοχή μας σε αυτο που διαδραματίζεται. Δεν είναι ριψασπις οποιος φύγει στο εξωτερικό για να θρέψει την οικογένεια του. Είναι όμως αυτός που το μόνο που σκέφτεται είναι το οικογενειακό συμφέρον. Και είναι και μέρος του προβλήματος γιατί τέτοιες θέσεις δώσανε τροφή στο σύστημα που μας έφερε εδώ.
Επίσης να ξεκαθαρίσουμε ότι έξω δεν περιμένουν τους Έλληνες σαν τις κότες που κάνουν τα χρυσα αυγά. Κοιτάνε να προσελκύσουν και να αποκτησουν ανέξοδα γνώσεις και ικανότητες υψηλού επιπέδου κυριως, που ταυτοχρονα θα υποβαθμισει περαιτερω τη δικη μας χωρα απο την απωλεια αυτη. Τονίζω ξανά ότι η πραγματική αγάπη ενός προς τα παιδιά του είναι να τους παραδώσει μια χώρα και μια κοινωνία για την οποία θα είναι υπερήφανα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορει κάποιος να διαφωνεί σε αυτο. Μένουμε εδώ και πολεμάμε όσο αντέχουμε. Αυτη είναι η δική μου πρόταση. Εάν νικηθουμε τότε ναι συζητάμε τι και πως θα κάνουμε. Και βέβαια να σκεφτείτε ότι το διεθνές περιβάλλον είναι σε δυναμική τροχιά αλλαγών προς το δυσμενεστερο σχεδόν σε όλον τον πλανήτη. Οπότε απαιτείται πολυ προσοχή....

Το προσυπογραφω ολοκληρο.

 

[Νικος Πετειναρακης]

Re: Απάντηση: Μετανάστες του AVClub - Λίστα και Συμβουλές

Διαβάζοντας τα ποστ των ψυχραιμοτέρων και υπερασπιστών της παραμονής στην Ελλάδα,ειδικά τώρα που καίγεται το παν,τείνω να συμφωνήσω.

Είχα τη ευκαιρία μου,χρόνια πριν για Αγγλία με τρελλές απολαβές και παροχές.Ημουν και νεότερος και θαμπώθηκα.
Σοβαροί όμως οικογενειακοί και συναισθηματικοί λόγοι με απέτρεψαν από την μετοίκιση.

Τώρα πιά νοιώθω οτι είναι αργά.Σαρανταρίζω και οι προσαρμοστηκότητά μου μειώνεται,λόγοι υγείας με αποτρέπουν αλλά κυρίως η συνείδησή μου.
Θέλω να είμαι εδώ,τώρα που βιάζουν ,λεηλατούν και ξεπουλούν την πατρίδα μου και τους ανθρώπους της,θέλω να δώσω και εγώ την μάχη υπερ πάντων,για όλους και όλα,ακόμα και γι αυτούς που αδιαφορούν ή είναι βολεμένοι.
Δεν θέλω να τα παρακολουθώ από μακρυά (με το στίγμα του μετανάστη που δυστυχώς κάποιες χώρες υιοθετούν ακόμα).
Θέλω να είμαι εδώ για όσα γίνονται και θα γίνουν.Μαζί με όλους.
Εχει δίκιο ο Σταύρος σε αυτό.
Τώρα δεν φεύγω και ας ψοφήσω στην ψάθα.Παιδιά δεν έχω,η οικογένειά μου έχει μειωθεί δραματικά,οποτε κινούμαι διαφορετικά.
Μακάρι όσοι αναζητήσουν κάτι καλύτερο έξω να το βρούν ,το ίδιο και οι οικογένειές τους.
Δεν είμαι εγώ σε θέση να κρίνω κανέναν.
Για μένα μιλάω και όσο περνάει ο καιρός πεισμώνω περισσότερο.
Τώρα είναι που θα μείνω!!!

Δημητρη..RESPECT!απλα..

 

[qwerty1gr]

Re: Απάντηση: Μετανάστες του AVClub - Λίστα και Συμβουλές

Διαβάζοντας τα ποστ των ψυχραιμοτέρων και υπερασπιστών της παραμονής στην Ελλάδα,ειδικά τώρα που καίγεται το παν,τείνω να συμφωνήσω.

Είχα τη ευκαιρία μου,χρόνια πριν για Αγγλία με τρελλές απολαβές και παροχές.Ημουν και νεότερος και θαμπώθηκα.
Σοβαροί όμως οικογενειακοί και συναισθηματικοί λόγοι με απέτρεψαν από την μετοίκιση.

Τώρα πιά νοιώθω οτι είναι αργά.Σαρανταρίζω και οι προσαρμοστηκότητά μου μειώνεται,λόγοι υγείας με αποτρέπουν αλλά κυρίως η συνείδησή μου.
Θέλω να είμαι εδώ,τώρα που βιάζουν ,λεηλατούν και ξεπουλούν την πατρίδα μου και τους ανθρώπους της,θέλω να δώσω και εγώ την μάχη υπερ πάντων,για όλους και όλα,ακόμα και γι αυτούς που αδιαφορούν ή είναι βολεμένοι.
Δεν θέλω να τα παρακολουθώ από μακρυά (με το στίγμα του μετανάστη που δυστυχώς κάποιες χώρες υιοθετούν ακόμα).
Θέλω να είμαι εδώ για όσα γίνονται και θα γίνουν.Μαζί με όλους.
Εχει δίκιο ο Σταύρος σε αυτό.
Τώρα δεν φεύγω και ας ψοφήσω στην ψάθα.Παιδιά δεν έχω,η οικογένειά μου έχει μειωθεί δραματικά,οποτε κινούμαι διαφορετικά.
Μακάρι όσοι αναζητήσουν κάτι καλύτερο έξω να το βρούν ,το ίδιο και οι οικογένειές τους.
Δεν είμαι εγώ σε θέση να κρίνω κανέναν.
Για μένα μιλάω και όσο περνάει ο καιρός πεισμώνω περισσότερο.
Τώρα είναι που θα μείνω!!!

Δημητρη κι εγω στη θεση σου (ή μαλλον στο επαγγελμα σου) θα το παλευα για παραμονη. Πες μου ομως, καποιος που μπορει να εργαστει μονο ως υπαλληλος, πώς να το παλεψει στην Ελλαδα που οι εκβιασμοι της εργοδοσιας ισχυαν ακομα και τις καλες εποχες? Ακομα θυμαμαι τα λογια καποιου προισταμενου μου γυρω στο 2004-2005, πως οποιος θεωρει οτι αδικειται θα πρεπει να προσφυγει στην αγορα και η αγορα (υποκλιση) θα τον αξιολογησει... Φανταζομαι τωρα, τα πραγματα ειναι απειρως δυσκολοτερα και η εκμεταλλευση μεγαλυτερη.

 

[suzakias]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μετανάστες του AVClub - Λίστα και Συμβουλές

Κοίτα Νίκο, ακριβώς επειδή διαβάζουν άνθρωποι που σκέφτονται να κάνουν ένα βήμα που δεν είναι εύκολο, χωρίς καμία διάθεση παρεξήγησης απο μερους μου, αναφέρεις πράγματα που αν ίσχυαν, ίσχυαν πριν απο 20 χρόνια.

Οι σύγχρονες πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης δεν έχουν καμία σχέση σε επίπεδο ζωής, παροχές, δημόσιους χώρους με πάρκα, ψυχαγωγία και όλα όσα χαρακτηριστικά εννοούμε όταν μιλάμε για μια πόλη, με καμία ελληνική πόλη πέραν της Αθήνας. Ακόμα και η Θεσσαλονίκη που την αγαπάω και την θεωρώ πόλη μου περισσότερο και απο την Αθήνα που μεγάλωσα είναι σε άλλο επίπεδο. Η δέ Πάτρα, Ηράκλειο, Βόλος, Λάρισσα κλπ είναι ανούσιο να αναφέρονται.

Δεν είμαι εδώ εκπρόσωπος καμίας Γερμανίας, αλλά επειδή το θέμα είναι σοβαρό οφείλουμε να είμαστε και εμείς και αναφέρουμε πράγματα που ισχύουν. Και να συγκρίνουμε όμοια πράγματα πχ στο ενοίκιο.

Εδώ δεν είναι σίγουρα παράδεισος. Δεν μοιράζουν λεφτά στους δρόμους. Πληρώνουν όμως την εργασία ικανοποιητικά, και εργασία με στεγανά και προστατευμένη. Σε αντίθεση με όσα πάνε να περάσουν (ή αφήνουν οι δικοί μας να εννοηθεί οτι οι Γερμανοί τα ζητάνε...) στην Ελλάδα, η εργασία εδώ έχει πολλά στεγανά. Άδειες, άδεια για μητρότητα, διάλειμμα για φαγητό, ασφάλειες είναι στάνταρ πράγματα.
Αλλά θα δουλέψεις. Εγώ είμαι στο νοσοκομείο στις 7 το πρώι και πριν τις 4 δεν φεύγω. Συχνά και αργότερα. Και οι 6 πρώτοι μήνες είναι δοκιμαστική περίοδος. Μπορεί να σε διώξουν (η να παραιτηθείς) χωρίς περαιτέρω.

Αλλά δεν μπορώ να ακούω για απουσία προσωπικής ζωής. Όρεξη να έχεις. Θέατρα, Όπερες, φιλαρμονικές, Συμφωνικές, Live σκηνές με τζαζ, ροκ, σόουλ, Συναυλίες μεγάλων ονομάτων, σίνεμά, μπαράκια κλπ. Και αν το ψάξει κανείς και τον ενδιαφέρει θα βρεί σίγουρα και μπουζούκια... Ρεμπέτικα πάντως παίζουν αρκετές κομπανίες σε ταβερνάκια ελληνικά.

Που εντοπίζω εγώ τις δυσκολίες?

Η απόσταση απο την οικογένεια. Όπως και να το κάνεις, κάποιον θα αφήσεις πίσω. Τους γονείς σου, τους Παπούδες, την γυναίκα, την φιλενάδα, τους φίλους, τον σκύλο, την γάτα... Για άλλους ευκολότερο, για άλλους δυσκολότερο. Αλλά θα έρθει η στιγμή που θα σου λείψει κάποιος που δεν είναι μαζί σου. Ο τόπος που μεγαλώσα είναι για πάντα στην καρδιά μου και όσο καλά και να μου φερθεί αυτή η χώρα, δεν είναι δικιά μου. Η παράδοσή μου είναι στην Ελλάδα και αυτό δεν αλλάζει.

Το Ελληνικό καλοκαίρι. Ο καιρός γενικότερα. Αυτή η δυνατότητα απο τα τέλη Μάη μέχρι Σεπτέμβρη να πας μέσα σε 2-3 ώρες σε μια παραλία, θα σου λείψει. Εμένα μου έλειψε. Ειδικά όταν τον Αύγουστο έβρεχε κάθε μέρα και είχε 15 βαθμούς. Ή τον χειμώνα με τους -10 και το χιόνι να πρέπει να πας νύχτα στην δουλειά.

Η γλώσσα σου. Να πρέπει να συννενοήσαι σε μια άλλη γλώσσα. Ανάλογα και με το πόσο καλά μιλάς την γλώσσα της χώρας που πας βέβαια. Αλλά εγώ που μιλάω τα γερμανικά απο μικρό παιδί, και ώρες ώρες όταν προσπαθώ να εξηγήσω κάτι και δεν με καταλαβαίνουν μπουχτίζω. Και κυρίως όταν έχεις μικρά παιδιά. Το αγχος να μάθουν τα ελληνικά εξίσου καλά με την ξένη γλώσσα. Υπάρχουν βέβαια ελληνικά σχολία παντού. Αλλά και πάλι...

Κάθε άνθρωπος τα αξιολογεί διαφορετικά τα παραπάνω. Εγώ προσωπικά έκρινα οτι για τα χρόνια που σκοπεύω να μείνω εδώ μπορώ να τα αντέξω. Είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρει ο καθένας για τον εαυτό του όμως. Και είναι κυρίως συναισθηματική. Σίγουρα όσο μικρότερος είσαι τόσο πιό εύκολο.

:SFGSFGSF:

 

[tolisspi]

Re: Απάντηση: Μετανάστες του AVClub - Λίστα και Συμβουλές

Ειδες να εξαφανιστηκε τιποτα?

Και να μου επιτρέψεις να επιμεινω πώς αυτα τα θεματα θελουν ιδιαίτερη προσοχή..

Μερικοι πουλάνε καθρεφτάκια και χάντρες στούς ''ιθαγενείς''..

Πραγματι, θελει προσοχη. Στο site των Ελληνων ομογενων Σουδιας, αναφερονται πολλες καταγγελιες απο υποψηφιους εργαζομενους, ακομα και για ελληνες επιχειρηματιες!

 

[Stephania Gk.]

Διαβάζοντας προσεχτικά τις απόψεις και εμπειρίες όλων σας-πάνω σε ένα θέμα το οποίο με απασχολεί σοβαρά εδώ και τέσσερα χρόνια-συνειδητοποίησα ότι αφού δεν πήρα την απόφαση τότε κάτι βαθύτερο με κρατούσε,συνειδητά ή ασυνείδητα.

Αν ήθελα θα είχα πάρει την απόφαση να φύγω.Δεν το έκανα, όχι από δειλία ή φόβο προς το άγνωστο το οποίο αναμφισβήτητα συνδέεται με την αίσθηση του ρίσκου που θέλεις να πάρεις τη δεδομένη περίοδο της ζωή σου αλλά εξαιτίας όλων αυτών που θεωρούμε ''δεδομένα'' στη ζωή μας και φυσικά εκ των πραγμάτων δεν τα αξιολογούμε σωστά...σε βάθος χρόνου όμως αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά τα ''δεδομένα'' είναι που στην ουσία δίνουν νόημα, δύναμη,ισορροπία και γαλήνη στη ζωή σου.

Τα χρήματα αξιολογούνται σχετικά για τον καθένα από εμάς...το θέμα είναι να εργάζεσαι πάνω σε αυτό που έχεις επιλέξει και να αισθάνεσαι αυτό που λέμε πληρότητα...αν πάλι δε γίνεται-όπως αναγκαστικά συμβαίνει τώρα- συμβιβάζεσαι,για λίγο..Δεν μπορεί κάποτε ανταμείβεσαι για αυτό που ''θυσιάστηκες''..ειλικρινά το πιστεύω αυτό.

Σαφέστατα η απόφαση παίρνεται με βάση τα κριτήρια και τα ''θέλω'' του καθένα από εμάς σε αυτή τη ζωή.

Μακάρι να μη γίνουμε θύματα των επιλογών μας...

 

[Maestro]

Δεν θέλω με τίποτα να φύγω απ'την Ελλάδα. Ειδικά λόγω της συγκυρίας, ντρέπομαι να αφήσω τα διάφορα πασόκια να διαλύσουν με μανία ακόμα κι αυτά τα λίγα που άφησαν όρθια (όπου πασόκια βάλτε και λουλούδια άλλου.... κήπου, απλά αυτά είναι τα πιο πρόσφτα).

Ωστόσο, πλέον συνειδητοποιώ ότι δεν έχω δικαίωμα να μείνω στην Ελλάδα. Οταν καλούμαι να πληρώσω (με μηδενικό εισόδημα) 5 χιλιάδες ευρώ στο κράτος, αλλιώς θεωρούμαι εγκληματίας, μάλλον δεν έχει σημασία το ότι είμαι διατεθειμένος να τα δώσω όλα για να δω αυτό το πολύπαθο κράτος να ευημερεί κάποτε.

Φοβάμαι ότι μέσα στη χρονιά θα εξοριστώ. Και η λέξη αυτή είναι η πλέον κατάλληλη.