Ένας μήνας έχει περάσει που δεν έχω ακουμπήσει τον τόρνο, ίσως και παραπάνω..
Προχτές μου έδωσε η κυρά Φρόσω από κάτω ένα φωτιστικό που έφαγε τις ψιλές του και έγινε χάρχαλο..
Η βάση που κρατάει το καπέλο έσπασε και δεν ήθελε και πολύ εδώ που τα λέμε.. ψεύτικο πράμα.
Η καλύτερη λύση , η κατασκευή νέας βάσης.
Μια μεταλλική ροδέλα είναι καλή λύση..
Αλλά η εσωτερική τρύπα έπρεπε να μεγαλώσει αρκετά.
Άντε λέω να δουλέψει ο τόρνος και για λογαριασμό άλλου...
Κοπτικό;;
Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει, έβαλα τελικά ένα σπασμένο από παλιότερα
Στην ουσία είναι η 1η φορά που δουλεύω σίδερο..
Καλά πήγε, ατύχημα δεν είχα αλλά πολύ ζέστη και ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι πάνω στα προστατευτικά γυαλιά παρά τον ανεμιστήρα πίσω μου.
Η σιδερένια ροδέλα πέρασε σφιχτά στον "λαιμό" και θα μπορούσε να μείνει έτσι..
Το πλαστικό παξιμάδι μια χαρά καργάρει το καπέλο
και το αποτέλεσμα ήταν καλό.
Αλλά το "σύστημα" ήθελε βελτίωση γιατί οι βελτιώσεις είναι στο αίμα μας....
Στο παρακάτω πόστ η συνέχεια....