Είμαι άσχετος με αγορές από το εξωτερικό, αλλά όπως πάμε, και με τα χάλια και την στασιμότητα που έχει η ελληνική αγορά, μάλλον θα τις χρειαστώ. Έχω λοιπόν μερικές απορίες.
Αν κατάλαβα καλά το πρόβλημα το δημιούργησε η μεταφορική εταιρεία. Αλλά για να το κάνει αυτό η μεταφορική εταιρεία, κάπου πρέπει να πατάει. Αν κάνει κάτι παράνομο μάλλον ξέρει ότι μπορεί να έχει κυρώσεις. Για παράδειγμα, μηνύσεις και αποζημιώσεις από δυσαρεστημένους πελάτες, ή εταιρείες που πλήττονται από επιστροφές προϊόντων, όπως η αγγλική που συζητάμε τώρα.
Που πατάει λοιπόν; Υπάρχει σχετικός νόμος, εγκύκλιος, ΚΥΑ που ορίζει την διαδικασία; Ή είναι απλώς η συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου; Αυτή η συμφωνία έχει τροποποιηθεί αμέτρητες φορές, και κάθε μορφή της ψηφίζεται και εγκρίνεται από την Αγγλική Βουλή. Και μερικές φορές έχει καταψηφιστεί κιόλας, και ζητάγανε από την κυβέρνηση τους να επανέλθουν στην διαπραγμάτευση για να φέρουν καλύτερη συμφωνία.
Τέλος πάντων, την τελευταία μορφή της συμφωνίας κατάφεραν να την πετύχουν λίγες μέρες πριν το τέλος του 2020 και το οριστικό Brexit.
Αυτή η συμφωνία είναι που ορίζει την διαδικασία αγοράς που ενδιαφέρει τον φίλο με το πρόβλημα; Περιέχει μέσα της αυτή η συμφωνία όρους και ποσά για το πώς θα γίνει ο εκτελωνισμός του προϊόντος του φίλου; Υπάρχει ελληνικός νόμος, διάταξη, ΚΥΑ που ορίζει τέτοια πράγματα; Πότε πρόλαβε να φτιάξει η δυσκίνητη ελληνική γραφειοκρατία αυτόν τον νόμο, διάταξη, ΚΥΑ κτλ;
Ή δεν χρειάζεται καν ελληνικός νόμος, και αρκεί απλά η ευρωπαϊκή οδηγία;
Δηλαδή η μεταφορική εταιρία έχει προλάβει μέσα σε 10-20 μέρες που έχει επιτευχθεί η συμφωνία, να πάρει στα χέρια της την ευρωπαϊκή συμφωνία, αρκετών εκατοντάδων σελίδων, και να βρει μέσα της αναλυτική οδηγία με όλες αυτές τις χρεώσεις;
Κοινώς, μήπως η μεταφορική εταιρία κάνει απλά ότι θέλει; Οπότε όλο αυτό προσβάλλεται σε κάποιο αρμόδιο όργανο, πχ δικαστήριο;
Από την άλλη, υπάρχει όντως συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ηνωμένου Βασιλείου, που ορίζει κάποια πράγματα.
Φαντάζομαι υπάρχει συμφωνία και με άλλες χώρες εκτός ΕΕ.
Όπως για παράδειγμα την Κίνα. Πως γίνεται να επιτρέπεται η εισαγωγή προϊόντων από την Κίνα, που τα ίδια μάλιστα διαφημίζονται ότι έρχονται χωρίς δασμούς; Ενώ από την Αγγλία η μεταφορική σου ζητάει μιάμιση φορά την αξία του προϊόντος; Αν μπορούσε η μεταφορική εταιρεία δεν θα ζητούσε και στην εισαγωγή από Κίνα μιάμιση φορά την αξία του προϊόντος; Αν μπορούσε να κονομήσει και σε αυτήν την περίπτωση γιατί να μην το κάνει;
Οπότε κάπου πατάει η μεταφορική εταιρία. Κάπου στην ίδια την συμφωνία.
Για να αγοράζω λοιπόν εγώ κάτι από το εξωτερικό πρέπει να κοιτάω ποια χώρα είναι, και τι συμφωνία υπάρχει με αυτήν; Και αν η συμφωνία αυτή έγινε καλή τη πίστει, ή όπως στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου έγινε τιμωρητικά και ως παραδειγματισμό; Δηλαδή τώρα που φύγατε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να εξάγετε ένα προϊόν σας θα πρέπει να πληρωθεί μιάμιση φορά η αξία του προϊόντος σας στο τελωνείο, με σκοπό να βλάψω τις εξαγωγές σας; Ενώ αντίθετα αν εισαχθεί κάτι από την Κίνα μπορεί να γίνει χωρίς κανέναν δασμό; Με απώτερο σκοπό να παραδειγματιστεί και να φοβηθεί όποιος άλλος σκεφτεί ποτέ να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Οπότε εγώ τι κάνω; Όταν θέλω να παραγγείλω κάτι από το εξωτερικό τι κάνω; Ψάχνω να βρω τι συμφωνία έχει γίνει μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της χώρας αυτής; Και μάλιστα αν η συμφωνία αυτή είναι φιλική ή τιμωρητική; Για να αγοράσω κάτι από το εξωτερικό πρέπει να γίνω πρώτα διεθνολόγος; Για να μην παραγγείλω και εγώ κάτι και μου ζητάνε στην μεταφορική εταιρεία δύο φορές την αξία του προϊόντος.
