Naval Force Ships

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Έχω διαβασει πολλές φορές για το δόγμα που προτείνει ο Γρίβας. Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται μια πολύ καλή ιδέα που θα εξασφαλίσει την άμυνα του Αρχιπελάγους. Σε δεύτερη ή τρίτη ανάγνωση αυτό που προτείνει είναι μια μοντέρνα Γραμμή Μαζινό. Μια στατική γραμμή άμυνας, έστω και με υπερσύγχρονα πλήρως συνδεδεμένα οπλικά συστήματα: Τηρουμένων των αναλογιών και η Γραμμή Μαζινό υπερσύγχρονη ήταν, με τα πλέον προηγμένα πυροβόλα, οχυρά και πλήρως διαδικτυωμένη, με τα επικοινωνιακά μέσα της εποχής (τηλέφωνο, υπόγεια τούνελ κλπ.). Το δομικό μειονέκτημα αυτών των αμυντικών διατάξεων είναι ότι μπορούν να υπερκεραστούν...

 

[BIOS]

... Το δομικό μειονέκτημα αυτών των αμυντικών διατάξεων είναι ότι μπορούν να υπερκεραστούν...

Ειδικοί δεν είμαστε και απλά συζήτηση κάνουμε με τα όσα ξέρουμε για χάρη της συζήτησης. H γραμμή Μαζινό, έβλεπε προς Γερμανία και προσέφερε άμυνα κυρίως εναντίον αρμάτων και πεζικού - ήταν μονοδιάστατου προσανατολισμού - και οι Γερμανοί την προσπέρασαν απο τ'αριστερά μέσα σε μια μέρα απο το Βέλγιο. Η αεράμυνα στο Αιγαίο θα βλέπει 360 μοίρες. Και με πχ. 100 χλμ. ακτίνα αντιαεροπορικής κάλυψης, με 3 νησιά καλύπτεται όλο το Αιγαίο. Για να υπερκεραστούν θα πρέπει να γίνει είσοδος εχθρικών αεροπλάνων απο το Λιβυκό (που το καλύπτει η Κρήτη) ή απο το Ιόνιο αλλά οι χιλιομετρικές αποστάσεις είναι απαγορευτικές για τον αντίπαλο, καθώς θα πρέπει να μπει αλλά και να βγει...

 

[Sonus Naturalis]

Και εν πάση περιπτώσει η έννοια του πλέγματος δεν είναι η κατάργηση ή υποβάθμιση του Ναυτικού ή της Αεροπορίας, αλλά η θεώρηση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων ως ενιαίο σύνολο.

 

[Kosh]

Και με πχ. 100 χλμ. ακτίνα αντιαεροπορικής κάλυψης, με 3 νησιά καλύπτεται όλο το Αιγαίο.

Προς το παρον φαινεται οτι εστιαζουν σε πιο "κοντες" λυσεις με αυτοκινουμενα Spike Nlos με εμβελεια 35 χλμ

 

[Cicadelic Ranger]

Για την γραμμη Μαζινο θα μπορουσαμε να μιλαμε μεχρι αυριο αλλα νομιζω δεν εχει αμεση σχεση με την ιδεα αμυντικου συμπλεγματος Αρχιπελαγους. Εκτος του οτι προκειται για αμυντικη οχυρη θεση πραγμα που ειναι κοινο με ολα τα αναλογα. Τελος παντων η γραμμη Μαζινο ηταν αριστη διαταξη για αυτο που ηταν να κανει, (αλωστε δεν επεσε) απλα η ηλιθιοτητα των βυσματουχων ανωτερων της τοτε κυβερνησης (δεν λεω τι κυβερνηση ηταν για να μην εχουμε "πολιτικες συζητησεις" δεν εκανε το αυτονοητο που ο ΝτεΓκωλ ηδη απο συνταγματαρχης φωναζε οτι επρεπε να γινει. Η καλυψη με κινητες μοναδες (και δη τεθωρακισμενων) των πλευρων και η ελαστικη αμυνα,

Περαν τουτου...οι αντιαεροπορικες και αντιπυραυλικες μοναδες μονο στατικες δεν ειναι. Γιαυτο και εχουν ξεσαλωσει στα νησια "συνταξιουχοι Ευρωπαιοι" και διαφοροι αλλοι "επενδυτες¨ για να αποκαλυψουν θεσεις και δρομολογια.
Επισης η σημαντικη αεροπορικη και ναυτικη παρουσια της Ελλαδας δηλωνει αμεση αντιδραση με διαθεση αμυνας βαθους σε σημεια που θα χρειαστει.

Εγω βρισκω την ιδεα την συμπλεγματος αντιπυραυλικων νησιωτικων σημειων εκ των ουκ ανευ, συν φυσικα την διαθεσιμοτητα φρεγατων κορβετων και υποβρυχιων που να οργωνουν ταυτοχρονα το πελαγος.

Ενα σμπαρο πυραυλους που κατευθυνεται προς μια αρμαδα του στολου μας, θα ηταν πολυ καλυτερο να αναχαιτιστουν απο ενα νησι καποια μιλια μακρυτερα του στολου καθιστωντας τον ετοιμο για καθε αλλη επομενη εκπληξη.
Συν δυο μεγαλα ατου. Η διαθεσιμοτητα πυραυλων που ειναι σχεδον απεριοριστη, και η οικονομια χρηματων γιατι οι πυροβολαρχιες στοιχιζουν πολυ φτηνωτερα απο τα ναυτικα συστηματα και τις μελετες για επιπλεον πυρυλους σε καθε πλοιο.

Ας φανταστουμε ενα Iron Dome (λεμε τωρα) σπαρμενο στο αρχιπελαγος και σε διαφοροποιημενα και εναλασωμενα σημεια...

Και τιποτα φτηνο τριγυρω για τα Μαϋρακταρ Κανα Μιστραλ και κανα Γκολκηπερ που και που.

Το μονο δυσκολο που βλεπω εγω στην ολη φαση θα ηταν η πληρωση των μοναδων. Πραγμα που σημαινει ενα δαφορετικο συστημα στρατευσης και διαρκεια θητειας.

 

[Cicadelic Ranger]

Kαι επειδη με εχει πιασει οξεια Φρεγατιτιδα παραθετω απο το ιδιο αρθρο του Mer & Marine την συνεχεια στην οποια πιθανως δεν εχετε προσβαση εφοσων δεν εχετε συνδρομη.

Στην συνεχεια λοιπον το αρθρο αναφερει πως "οι Γαλλοι" βλεπουν τους ανταγωνιστες τους, στην προταση αγορας φρεγατων. Θα παρατηρησετε οτι χωρις υπεροψια δεν πολυστρεσαρονται απο τις αλλες προτασεις αναλυοντας την καθε μια.

Ενδιαφερον εχει κυριως το πως βλεπουν την Ολλανδικη προταση που ενδεχωμενως να ειναι και η προτιμιταια του ΠΝ. Ειναι ενδιαφερον αυτο που λενε.

To accommodate the ever-accelerating pace of technological change, France’s future frigates are designed from the outset for faster, simpler upgrading. This is achieved by applying all-digital design principles to the general architecture along with all key systems and subsystems, including the CMS, radars, IFF, electronic warfare (EW) system, missile launchers, and platform management and cybersecurity systems.

France is not the only country in the running for the Greek surface fleet modernisation programme. Indeed, the competition is keen, to say the least. But a quick review of the competing bids reveals that France is well placed. Below we summarise the state of play based on the information currently at our disposal.​

Competing bids​

The British bid is based on the new T31 frigate. The Royal Navy has ordered five T31s with a length of 138.7m and a full-load displacement of 6000t. The ships will be built at the Babcock yard in Scotland with work on the first-of-class scheduled to begin later this year for entry into service in 2027. The design is based on the Danish Navy’s Iver Huitfeldt class now in operation for close to ten years. For many, the type has more in common with a large offshore patrol vessel than a front-line fighting ship. The series on order will have modest weapon and sensor suites, hence limited capabilities. The British themselves are promoting the T31 as a low-cost design that was even given an unflattering nickname in the UK referring to a low-cost supermarket. The beefed-up version offered to the Hellenic Navy will likely be better equipped, but this implies additional development costs and risks. To meet the client navy’s gap-filler needs, the Royal Navy is apparently prepared to part with two of its thirteen Type 23 frigates commissioned between 1991 and 2002. These will probably be among the five oldest that have not been refurbished with a Captas 4 towed sonar and the Sea Ceptor surface-to-air system.

The German bid is based on a stretched version of the Meko A200 (121m, 3400t), a type that TKMS has already sold to South Africa (four units delivered in 2006 and 2007), Algeria (two units commissioned in 2016 and 2017) and more recently Egypt which will receive at least four. For the moment, the larger Meko A300 is at the design concept stage, hence only a ‘paper frigate’, but to their credit, the Germans do have ample experience in modular platforms. Another point in their favour is that they designed the four Meko 200 HNs that Greece wants modernised. The first of these was built in Germany, the other three in Greece. However, the German bid is likely to suffer from the fact that the last joint naval programme between Greece and Germany, involving type 214 submarines, resulted in a long and bitter dispute. The gap-filler requirement is another stumbling block as the Bundeswehr only has one older-generation frigate that could potentially be transferred to Greece. This vessel, the Lübeck, commissioned in 1990, is the last of the eight-ship type 122A Bremen class.

Oddly enough, the Netherlands bid is based on a new design, the Sigma 11515 (115m, 4400t), that has yet to be ordered by any navy. This is not simply a stretched version of the Sigma 10514 corvettes built for Indonesia and Mexico, but a type with a broader beam which, as all naval architects know, implies an entirely new design. This is all the more surprising given that one might have expected Damen to build its proposal around the new-generation frigates (133m, 5700t) ordered by the Netherlands and Belgium for delivery between 2027 and 2029 under a joint programme to renew the M class in service in both navies. The gap-filler requirement is also a stumbling block for this bid, given that the Netherlands Navy has only six frigates (four LCFs and two class Ms). If it were to transfer its two class Ms to Greece it would be without one-third of its fleet for at least five years which would mean enormous difficulties in meeting its national operational contract and Nato commitments, including making a frigate available to the Standing Nato Maritime Groups (SNMG 1 and SNMG 2). Asking Belgium to contribute by handing over one of its class Ms may be an option given the two navies’ close cooperation and mutual understanding, provided, of course, their relationship remains balanced. But under this scenario, Belgium’s already minimal blue water forces would be left pallid indeed. This option is complicated not only in operational terms but also on the political front as it would leave the Belgian Navy looking like a Netherlands Navy auxiliary force.

Despite the cooperation with Naval Group through Naviris, a joint venture set up in partnership with Fincantieri in 2020, the Italian bid, led by Fincantieri, appears to be based on the Italian FREMMs (144m, 6900t). These ships are rather different from their French cousins. Fincantieri appears to be in a position to deliver two new-build FREMMs in 2024/25 by reassigning the two currently under construction for the Italian Navy[1]. Should these ships now be reassigned to Greece, they will have to be modified to meet the Hellenic Navy’s enhanced ASW specification.To meet the gap-filler requirement, Italy could transfer two of its four Maestrale class vessels which entered service between 1981 and 1984, but probably not two of its FREMMs as it only has four of the ASW variant equipped with the Captas 4 towed array.

Although long absent from international competitions for front-line fighting ships, largely because its costs are Sherkat higher than those of its European competitors, this time the United States is also in the running. The sale to Saudi Arabia of four MMSC type frigates (118m, 3600t), based on the Freedom-class littoral combat ships (LCSs) developed for the US Navy, appears to have revived US export ambitions. The prime contractor is American shipbuilding giant Lockheed Martin in partnership with FMG, Fincantieri’s US subsidiary. FMG’s Marinette Marine yard builds LCSs for the US Navy and recently started work on the first MMSC frigate for Saudi Arabia. To meet the gap-filler requirement, the United States proposes to transfer the first two LCSs, USS Freedom and USS Fort Worth, commissioned in 2008 and 2012, respectively. This offer of two recent vessels looks tempting on paper but could prove much less so in practice given that both prototypes encountered major technical difficulties during first their development then their upgrades to the latest standard which the US Navy deemed too expensive. So much so in fact that the decision has already been taken to decommission them later this year. Instead of going to the shipbreaker’s yard, the two LCSs are being offered to Greece, which is hardly a compliment to the Hellenic Navy.

Last but not least, the Spanish bid is probably the one of most concern to France in both technical and operational terms. Spanish shipbuilder Navantia is proposing its new-generation type F110 frigate. In 2019 the Spanish Navy ordered five F110s for delivery between 2025 and 2030 (a timetable that is, however, likely to slip given that work on the lead ship has not yet begun). The F110 is a derivative of the five F100-type ships (145m, 6000t) delivered to the Spanish Navy between 2002 and 2012. The proposed F110s will be equipped with the US Navy’s Aegis AAW system and a planar array radar based on the SPY-7, SM-2 and ESSM missiles in Mk41 launchers, and the Captas 4 towed array. For the gap-filler requirement, Spain is offering two of its six Santa Maria-class frigates (ex-USN FFG7 type) commissioned between 1986 and 1994 and scheduled to be replaced by new type F110s.

 

[Cicadelic Ranger]

FDI – not cheap, but far and away the best​

Turning to the new-build part of the programme, the FDIs are probably not the cheapest frigates on offer, but it is important here not to compare apples with oranges. The type arguably offers not only the highest performance, but also the highest reliability given that it is at an advanced stage of development with the main systems currently undergoing extensive risk reduction. The Hellenic Navy will not have to grapple with troublesome prototypes or the development of complex unproven systems. The design of each mission-critical FDI system (not least the sensors and CMS) is validated at an early stage on shore-based integration platforms. The first-of-class vessel is scheduled to begin French Navy sea trials in 2024 and to enter service in 2025.

The FDI is more modern than the types proposed by the competition, particularly as regards its all-digital systems and low operating costs. Overall, the FDI proposal offers superior fighting capabilities. On the weapons front, only the Italian bid includes Aster missiles, though it should be remembered that the FDI’s higher performance sensors make them even more effective. Most of the competing types are equipped with US-designed Mk41 missile launchers which, on paper, are compatible with both SM-2 and ESSM missiles. However, the compatibility of the SM-2 missile with the sensors and combat management systems equipping most, beginning with the US-designed MMSC vessels, remains unproven. Only the Spanish-designed F110 combines, at this stage, serious capabilities in the AAW and ASW roles. Note too that the Spaniards have yet to deploy the Captas 4 towed array which only achieves its highest performance when operated in conjunction with the associated tools painstakingly developed over many years by Naval Group, Thales and the French Navy.

Ensuring full control over the use of weapon systems​

Like all military equipment exported by the United States, the US-designed weapon systems included in the Spanish F110-based bid, and in other bids based on other frigate types, are subject to export controls, including those dictated by International Traffic in Arms Regulations (ITAR). French military exports do not face any such constraints. For a country like Greece, which is facing increasingly aggressive posturing by Turkey (also a member of Nato) it would appear wise to ensure that it has full control over all military equipment critical to its fleet’s prime missions over the next 40 years. No one can foretell the future of any given alliance and it would be unfortunate if Greece were one day to fall foul of a policy change in Washington. It will certainly take more than the purchase of a few American boats to ensure lasting goodwill from the United States. This is probably, moreover, one reason that Athens chose the Rafale combat aircraft last year to modernise its air force.

Greece’s fleet modernisation programme will not hinge solely on technical, operational and financial considerations. Political factors are also important. In this respect, France has amply demonstrated its support for Greece over the last two years as the country grapples with growing tensions in the eastern Mediterranean.

 

[Cicadelic Ranger]

Εαν σας δεν μπορειτε να δειτε στην ιστοσελιδα την αναφορα στην ενδιαμεση λυση που προσφερουν, και σας ενδιαφερει καντε μου σημα και θα το βαλω ειναι επισης πολυ ενδιαφερον.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Εαν σας δεν μπορειτε να δειτε στην ιστοσελιδα την αναφορα στην ενδιαμεση λυση που προσφερουν, και σας ενδιαφερει καντε μου σημα και θα το βαλω ειναι επισης πολυ ενδιαφερον.

Τις Cassard εννοείς; Τα πλοία είναι γνωστά, αλλά πολύ θα ήθελα να διαβάσω τι λέει ο ιστότοπος σχετικά.

Το πρόβλημα με τα γαλλικά πλοία δεν είναι τόσο τα πλοία καθεαυτά, όσο η φιλοσοφία του κατασκευαστή. Η Naval Groupe έχει επιδείξει μια απίστευτη δυσκινησία στην ικανοποίηση βασικών απαιτήσεων του ΠΝ, απαιτήσεων που είναι στοιχειωδεις και αυτονόητες για οποιαδήποτε φρεγάτα, οποιουδήποτε Ναυτικού ανα την υφήλιο, πλην του Γαλλικού...
H FDI (πρώην Bellhara) σε γαλλική υπηρεσία θα έχει μόνο 16 πυραύλους Ε/Α, καθόλου αντιπυραυλική προστασία, δε θα έχει σύστημα Ηλεκτρονικών Αντίμετρων (ECM), ούτε τορπιλοσωλήνες. Το σύστημα κίνησης θα έχει μόνο κινητήρες ντίζελ, όχι στροβιλοκινητήρες για μεγαλύτερη ταχύτητα, ούτε ηλεκτροκινητήρες για αθόρυβη πλεύση. Με τα χίλια ζόρια και μετά από πολλά παρακάλια κάλυψαν μερικά από αυτά τα κενά. Όλα τα άλλα ναυπηγεία προσφέρουν ότι ζήσει ο πελάτης ως εξτρά χωρίς επιβάρυνση ή με μικρή επιβάρυνση. Αντίθετα οι Γάλλοι ή αρνούνται κατηγορηματικά ή ζητάνε εξωφρενικά ποσά, ενίοτε δε προσβάλλουν τη νοημοσύνη των στελεχών του ΠΝ λέγοντας "τι το χρειάζεστε αυτό ή εκείνο;". Ποιος θέλει να δεσμευτεί με μια εταιρεία που έχει τέτοια νοοτροπία; Θυμάμαι μάλιστα πριν κάποιους μήνες έλεγαν "τι τα θέλετε τα αντιπυραυλικά συστήματα, φτάνουν τα ΕCM" Τώρα, για λόγους κόστους το Γαλλικό ναυτικό έκοψε τα ECM απο τις δικές του FDI και ξαφνικά η Naval λέει "Τι τα θέλετε τα ECM;".

Όπως είπε και ένα φίλος στο twitter:

Ρωτάει το ΠΝ"μπορείτε να βάλετε το Χ στις φρεγάτες;" και απαντάνε:

Βρεττανοί: Sure mate, no extra charge

Ολλανδοί: Naturljik, πάρε και ένα αυτοκινούμενο πυροβόλο για δώρο.

Γάλλοι, Oui mon ami, mes, +100 εκ. ευρώ κάθε φρεγάτα.

Τώρα, για τη "Γραμμή Μαζινό"

Δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη γραμμή φυσικά, αλλά στη νοοτροπία "ο εχθρός είναι στο τάδε σημείο του ορίζοντα, φτιάχνω μια στατική γραμμή άμυνας στο συγκεκριμένο σημείο των συνόρων μου και νιώθω ασφαλής". Για μένα η καλύτερη γραμμή άμυνας είναι τα πλοία του ΠΝ και τα αεροπλάνα της ΠΑ, που μπορούν να προκαλέσουν τεράστια ζημιά σε οποιονδήποτε εχθρό σε ακτίνα 1000 χλμ. Καλή η δικτύωση και η διασύνδεση των πυραυλικών συστημάτων των νησιών, άμποτε και τα αποκτήσουμε, αλλά η άμυνα του Καστελόριζου και της Λήμνου δε μπορεί να είναι μόνο στο Καστελλόριζο και τη Λήμνο, αλλά στη Σαλαμίνα, την Τανάγρα και την Αγχίαλο.

 

[Cicadelic Ranger]

Τις Cassard εννοείς; Τα πλοία είναι γνωστά, αλλά πολύ θα ήθελα να διαβάσω τι λέει ο ιστότοπος σχετικά.

.......

Although commissioned in 1991 and 1990, these long-serving ships protected the Charles de Gaulle aircraft carrier for many years while the Latouche-Tréville has also long protected the French Navy’s SSBNs based in Brest, where it continues to provide high-level ASW cover alongside the force’s new FREMMs. The roles assigned to the Jean Bart and the Latouche-Tréville demanded, moreover, thorough maintenance and regular upgrades. A few months ago, when the Jean Bart visited Piraeus near Athens, Hellenic Navy sailors on a guided tour were, according to a French officer who accompanied them, seriously impressed by the ship’s excellent condition and surprised to hear that it was scheduled to be decommissioned later in the year. The Jean Bart’s sensor suite, which includes a Smart-S radar installed in 2012 and a DRBV-26C radar, was modernised less than ten years ago. The ship thus remains an excellent platform for airspace surveillance and control. While the single Mk13 launcher armed with SM-1 MR missiles makes the weapons system dated, it nevertheless remains useful. Also, need we add, this weapon is still in service with several forces including aboard the Spanish Navy’s Santa Maria class frigates and eight Turkish Gabya-class/USN type FFG7 vessels making up half of Ankara's frigate fleet (the other half being Meko 200s). Aside from the SM-1s, the Jean Bart’s weapons suite offers good protection thanks to two Sadral six-cell launchers (and a magazine holding 39 Mistral short-range AAW missiles), a powerful EW suite, two EW jammers, two Sagaie decoy launchers, two Dagaie decoy launchers armed with Lacroix rockets and mortar shells to engage all types of in-coming missiles. Additional resources include eight Exocet MM40 missiles, a 100-mm gun turret, machine guns, two torpedo launch tubes (and ten L5 torpedoes) and a helicopter flight deck. The Jean Bart is also equipped with a DUBV-24C hull-mounted sonar.

Meanwhile, the Latouche-Tréville is currently undergoing life extension maintenance to extend its useful life beyond 2022. It too has benefitted from regular upgrades, particularly of its ASW systems. In 2015, for example, the ship was equipped with a new signal processing system to increase the sensitivity of its DUBV-24C hull-mounted sonar and its DUBV-43 variable-depth towed sonar. This ASW vessel’s self-defence system features a Crotale AAW system (which like Jean Bart’s SM-1 MR missiles are approaching the end of their useful life) and two locally reloadable Simbad systems, each armed with two ready-to-fire Mistral anti-air missiles. The remainder of the weapons suite comprises eight Exocet MM40 missiles, a 100-mm gun turret, machine guns, two launch tubes firing the feared MU90 torpedo and a flight deck accommodating one or two helicopters. The Latouche-Tréville is also equipped with a DRBV-15 radar, an EW suite, two EW jammers, two Dagaie decoy launchers and four Replica decoy launchers.

While the AAW frigate Jean Bart outclasses the other second-hand ships on offer in the AAW role, the Latouche-Tréville’s ASW capabilities similarly outclass the competition, with the possible exception of the British T23s which were also designed specifically as sub hunters. As a result, the Jean Bart and Latouche-Tréville genuinely offer several years’ continuing service, especially since, if transferred to Greece, they will undergo extensive life-extending maintenance.

 

[Kosh]

Απορω γιατι δεν ειχε ποτε πεσει στο τραπεζι αυτη η προταση απο την στιγμη που οι ιδιοι οι αμερικανοι την παρηγγειλαν για τις δικες τους αναγκες

Η ιταλική FREMM έρχεται με αμερικανικό εξοπλισμό; Θα κάνει η Fincantieri το colpo grosso, προσφέροντας μια ιταλική FFG(X); - Naval Defence

Η Fincantieri φέρεται να έχει υποβάλει μια προσφορά στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) βασισμένη στην κλάση Constellation της FREMM, υποστηρίζει η γαλλική εφημερίδα «La Tribune». Τη σημαντική λεπτομέρεια, που όμως κυκλοφορούσε ήδη σαν πληροφορία στη χώρα μας, μεταφέρει ο δημοσιογράφος Michel Caribol σε...

navaldefence.gr

 

[Kosh]

Nαι και οι Ιταλοι που δεν τους περιμενε κανεις .




(4)



Με μια πρόταση για ναυπήγηση τεσσάρων φρεγατών τύπου FREMM, σχεδίασης της Fincantieri, εισέρχεται η Ιταλία στο χορό της προμήθειας νέας κύριας μονάδας επιφανείας για το Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.)

Η «Κ» αποκαλύπτει ότι οι εταιρείες Fincantieri και Leonardo (οπλικά συστήματα) προσφέρουν τέσσερις φρεγάτες τύπου FREMM με πλήρεις δυνατότητες (αεράμυνα περιοχής, ανθυποβρυχιακός πόλεμος), ακριβώς όπως οι οκτώ που αποτελούν αυτή τη στιγμή την αιχμή του δόρατος του ιταλικού Ναυτικού.


Η σχεδίαση FREMM της Fincantieri είναι ήδη αρκετά επιτυχημένη, καθώς αποτελεί και το πλοίο αναφοράς για τον νέο τύπο αμερικανικών φρεγατών FFGX. Ιταλικές FREMM προμηθεύτηκε πρόσφατα και το αιγυπτιακό Ναυτικό. Η είσοδος των Ιταλών στη λίστα των ενδιαφερομένων για την προώθηση φρεγατών, μάλιστα με μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική πρόταση, υποδηλώνει ότι η πρόθεση της Αθήνας να «ανοίξει» το πεδίο των προσφορών, προκειμένου να επιτύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, αποδίδει καρπούς.

Η συνεργασία της Αθήνας με ιταλικές εταιρείες θα αυξηθεί εκ των πραγμάτων, καθώς, για παράδειγμα, τα δέκα αεριωθούμενα που θα χρησιμοποιηθούν για την ανάδειξη της Καλαμάτας σε Διεθνές Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης είναι τα M-346 της Leonardo

​

Εχουμε ξαναγραψει για την ιταλικη προταση της Fremm ( που διαφερει αρκετα απο την γαλλικη Fremm που ξερουμε) αλλα πιθανον να εχουμε πλεον μια προταση της ιταλικης Fremm με αμερικανικα οπλα οπως οι εκτοξευτες ΜΚ41

Νέα έκδοση της φρεγάτας Bergamini, με δυνατότητα ενσωμάτωσης εκτοξευτών ΜΚ41 - Naval Defence

General Purpose Enhanced: Εξελιγμένη γενικής χρήσης, έτσι περιγράφεται η νέα έκδοση της ιταλικής φρεγάτας FREMM (κλάση Bergamini), όπως τουλάχιστον παρουσιάστηκε στο ιταλικό αμυντικό φόρουμ difesa.forumfree.it και με βάση αυτή θα κατασκευαστούν τα 2 τελευταία σκάφη της κλάσης για το Ιταλικό...

navaldefence.gr

 

[BIOS]

Tις ιταλικές τις φοβάμαι... Θα βγάζουν προβλήματα στα ηλεκτρολογικά...

 

[Cicadelic Ranger]

Για τις Ιταλικες Φρεμμ ειχαμε μιλησει ηδη εδω και καποια χρονια.
Μαλιστα ειχα πει οτι ειναι ακομα πιο κοντα στις αναγκες του Ελληνικου ΠΝ απ'οτι οι Γαλλικες Φρεμμ λογω "υπερφορτησης" οπλισμου αλλα και κινητηρων. Βεβαια αυτο τους αφαιρει καποιο αβαντας απο τα χαρακτηριστικα Στηλθ που εχουν ηδη αυτης της κλασης οι Φρεγατες.

Ομως το προβλημα με τις Ιταλικες Φρεμμ θα ειναι αλλου οπως το αντιλμβανομαι εγω, και οπως δειχνει και οτι οι Ιταλοι ειναι πολυ "χαλαροι" στην προταση τους...

Το προβλημα θα ειναι το χρονοδιαγραμμα και ο χρονος παραδωσης. Γιατι για τις Ιταλικες ηρθαμε πολυ καθηστερημενα και επειτα απο αλλους. Και τα ναυπηγεια της Φικαντιερι ειναι ηδη φουλ στη δουλει για παραγγελιες χωρις παραθυρα,

Ισως για την φρεγατα του "μεθαυριο", αλλα για του "αυριο" δεν το βλεπω.

Φυσικα την ενεργοποιηση των Ναυπηγειων ειτε Ελευσινας ειτε Σκαραμαγκα δεν την λαμβανω καν υποψιν μου. Μετα απο αυτα που βλεπω ηδη στην ΕΑΒ τα εχω επιπλεον διαγραψει (απ'οσο τα ειχα).
Μονο αν ερθει το πανω κατω στη χωρα και εξαφανιστουν οι χρονιες αρρωστιες μπορει κατι να ξαναγινει...ισως το 2145 Μ.Χ. και αν υπαρχει κατι ακομα που δεν το νομιζω επισης.

Οποτε ειδου το προβλημα με τις ΦΡΕΜΜ της Φικαντιερι. Αλυτο θα ελεγα,

Επισης δεν ειμαι υπερμαχος της λυσης Αμερικανικου οπλισμου για λογους που εχω εξηγησει, και τεχνικους και γεοπολτικους και που αναφεροντα και στο αρθρο της Mer & Marine.

Tωρα να πω οτι και για την Ολλανδικη λυση δεν ειμαι τοσο μεστος θα φανω κατσουφης.
Αλλα ναι δεν ειμαι. Δεν ειναι πλοιο κονσεπτ ολοκληρωμενο. Ειναι συγκοληματα ηδη υπαρκτων λυσεων για προτασεις αναλογα τον πελατη.
Αμα δειτε το επισημο ιστοχωρο της Νταμεν που εχει πουλθθει στις μεχρι τωρα υπαρχουσες διαμορφωσεις της θα καταλαβαιτε ισως τι εννοω.
Και δεν ειναι καν η φρεγατα ουτε μελουσα της Ολλανδιας η του Βελγιου. Αυτοι βαλαν πανια για αλλα...προφανως καλυτερα και ολοκληρωμενης μελετης.

Αλλα για να κανουμε τον παραλληλισμο με την αεροπορια θα ελεγα οτι ειναι ενα πλοιο 4ης γεννιας και οχι 5ης.
Αντιθετα αυτο που θα φτιαξουν οι Ολλανδοι για την επομενη Γερμανικη Φρεγατα (γιατι για ρωτη φορα στην ιστορια του το Γερμανικο Ναυτικο θα αγορασει φρεγατες οχι απο την εγχωρι α Τυσσεν αλλα απο την Ολλανδικη Νταμεν γιατι και οι ιδιοι φριξανε με τα προβληματα ... Ε αυτο ναι... Το αγοραζω και αυριο.

Παρτε λιγο ματι για να φτιαχτειτε μεσημεριατικα... ΜΚS 180 :

 

[Cicadelic Ranger]

Eπισης η Αγγλικη προταση ειναι βασισμενη στην ηδη υπαρχουσα Δανικη Φρεγατα Ιβερ Ηουιτφελντ.
Που ηδη θεωρουσα και το ειχα πει καπου εδω πριν καιρο, πριν τις προτασεις, σαν την ιδανικοτερη λυση εαν η Δανια αποφασιζε να αποχωριστει μια δυο απο αυτες.

Οποτε βλεπουμε παλι οτι δεν προκειται ουτε εδω για ολοκκληρωμεν κονσεπτ, με δεκαδες χιλιαδες ωρες σχεδιασμου και ερευνας, οποτε χαμηλωτερο κοστος.

Με οτι συνεπαγεται, οποτε για μενα ειναι μια λυση αλλα οχι μια φρεγατα "επομενης γεννιας".

 

[Cicadelic Ranger]

Η Ιβερ

Η Ιβερ, τρια πλοια σε τρεις διαμορφωσεις οπλισμου στο ιδιο Ναυτικο.

 

[Νικος Πετειναρακης]

Πολεμικό πλοίο χωρίς πυροβόλα είναι σαν υποβρύχιο χωρίς τορπίλες.

 

[Cicadelic Ranger]

Αυτη ειναι η Arrowhead 140 που προτεινεται στην Ελλαδα.

Και αυτη ειναι η Ιβερ

Προσεξτε οτι τα δυο πλοια ειναι σχεδον ομοια....
Πραγμα που δικαιολογει μια μεγαλη οικονομια πορων.

 

[Cicadelic Ranger]

Πολεμικό πλοίο χωρίς πυροβόλα είναι σαν υποβρύχιο χωρίς τορπίλες.

Συμφωνω.
Κατι που μου αρεσει στην προταση των Ιταλων ειναι τα 2 πυροβολα που προτεινουν, ειδικα το ενα στην πλωρη των 127" με πολλες δεκαδες χιλιομετρα βεληνεκες ακριβειας κατα καθε στοχου ειτε θαλασσιου ειτε στεριανου ειτε εναεριου.

Στον τελευταιο πολεμο του Ελληνισμου (που δεν ηταν αυτος της Κορεας αλλα αυτος της Κυπρου) ψαχτε να δειτε τι εκανε εν μεταγωγικο στους Τουρκους μολις με τα δυο σαρανταρια μποφορς του.
Ισοπεδωσε ολοκληρο οχυρωμενο θυλακα Τουρκων.

Με ενα 127ρι και ενα 76ρι...Να χεις να ριχνεις χωρις να μετρας "ποσοι πυραυλοι σου εμειναν"

 

[BIOS]

6900 τόνοι με 145 μέτρα μήκος και 150 άτομα προσωπικό, η ιταλική πρόταση... Πολλά δεν είναι για τα στάνταρντς μας ? Κάπου διάβαζα για άλλες παρόμοιες λύσεις οτι δεν θα χωράνε να δέσουν στον ναύσταθμο... Δεν πιστεύω οτι θα επιλέξουμε αυτές - ειδικά αν θέλουμε κατασκευή σε ελληνικά ναυπηγεία...