Θεωρητικά αν γνωρίζαμε τα στοιχεία του παλμού αυτού (πχ. μέτρηση με παλμογράφο) δεν θα μπορούσαμε να τον αναπαράγουμε με κάποιο κύκλωμα και άρα να ξεγελάσουμε τον δεύτερο δέκτη?
Εγκυκλοπαιδική η συζήτηση βέβαια.
Ε, φαντάζομαι πως δεν είναι ένας απλός παλμός αλλά κάποιο ψηφιακό σήμα κρυπτογραφημένο με κλειδιά που αποθηκεύονται στο δέκτη κατά την αρχική τους σύνδεση. Και λογικά δε θα είναι πάντα ίδιος αλλά θα αλλάζει συνεχώς το μήνυμα με κάποιο timestamp συγχρονισμού. Εγώ κάπως έτσι θα το υλοποιούσα.