Για τους αφισιοναντος του
πιανου (
και οχι μονο ). Αυτη η απιστευτη αλχημεια του Γαλλικου Πνευματος που ενωνει με ενα περιεργο τροπο Ρομαντισμο και Εμπρεσιονισμο. Αλλα σε ηχο αντι σε εικονα. Και σε πιανο.
Εδω προκειται για τον Τεραστειο στο θεμα
Eric Sati. Tρια σιντια απο την Accord. Απο τα εκ ουκ ανευ γιατι ειναι μονο Σατί χωρις ποτ πουρρι της εποχης ως συνηθως (με Πουλαν Ντεμπουσσυ Ραωελ κλπ) και μονο πιανο. Οποτε τα βαζεις το ενα μετα το αλλο και οσο χρονο εχεις ακους, ο χρονος περναει νερακι σε μια απολυτη μουσικη πιανιστικη απολαυση.
Υπαρχουν μενο σε Σιντι απ'οτι ξερω αλλα ειναι πολυ καλα.
Εξ αλλου ενα προσωπικο, ενω Ροκ ακουω κυριως βινυλιο κλασσικη ακουω κυριως απο σιντι.
Καλο ειναι να ακουστουν με την σειρα.. γιτι ; δεν ξερω ετσι το νιωθω νομιζω ακολουθεις την εξελιξη του συνθετη,
Με τον Ζαν Νοελ Μπαρμπιέ.
Το νο 1
Το νο 2
Και το νο 3
Ενα εργο που πρεπει οπωσδηποτε να ακουστει απο οποιν αγαπαει την μουσικη, και πρωτ'απ'ολα οι Γυμνοπαιδειες και οι Γνωσσιανες.