Ο καλύτερος δίσκος των 70's είναι αυτός...Ο λόγος απλός..Το Low δεν ανήκει σε καμία δεκαετία αλλά δρα σαν όχημα που μας ξεναγεί στον εξωκοσμο που συνοδεύει τις σκέψεις μας κατά την διάρκεια της ανοικοδόμησης ..Από την μπαχαλο της απόλυτης αθωότητας περνά με θαυμαστή μαεστρία στην αυτοσυγκράτηση που κρίνεται απαραίτητη για την επιβίωση μιας πολυοργασμικης ύπαρξης...
Tο ακουω τακτικα και καθημερινα απο το Σαββατοκυριακο και ακομα δεν εχω κατασταλαξει γιατι το ακουω και το ξανακουω. Εχω ομωs κατασταλαξει στο γιατι αναρωτιεμαι οτι το ακουω και το κανακουω...
anyway....