Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Now playing...
Οι χαρακιές που έχουν τα βινύλιά μου είναι για μένα φετίχ: είναι η ιστορία της σχέσης μου μαζί τους. Με συντρόφευαν κάθε που χαιρόμουν ή έκλαιγα. Αυτά που άκουγα πιο πολύ, έχουν περισσότερες. Ωρες ώρες νομίζω πως θυμάμαι λεπτομερώς πότε και κάτω από ποιές συνθήκες έκανα καθεμία από αυτές.
"Ολοι αγαπούν τα τραύματά τους. Και, όταν δεν κοιτάει κανείς, σκύβουν, τα χαϊδεύουν και τα φιλούν" έλεγε ο ποιητής.
Το χριτς χριτς που κάνει η βελόνα σε ένα βινύλιο. Αν είσαι στενόμυαλος χαιεντάς ή θα προσπαθήσεις να το εξαφανίσεις ξοδεύοντας 10 μισθούς, ή δεν θα το διακρίνεις, γιατί ο εγκέφαλός σου θα αρνείται την ύπαρξή του.
Αλλά είναι εκεί.
Και δείχνει τη ζωή κατά κάποιο τρόπο. Που τα χριτς χριτς είναι πάντα εκεί. Μα είναι στο χέρι σου να τα θεωρείς όμορφα ή άσχημα.
Να τα αγαπήσεις ή να τα εξαφανίσεις.
Οι χαρακιές που έχουν τα βινύλιά μου είναι για μένα φετίχ: είναι η ιστορία της σχέσης μου μαζί τους. Με συντρόφευαν κάθε που χαιρόμουν ή έκλαιγα. Αυτά που άκουγα πιο πολύ, έχουν περισσότερες. Ωρες ώρες νομίζω πως θυμάμαι λεπτομερώς πότε και κάτω από ποιές συνθήκες έκανα καθεμία από αυτές.
"Ολοι αγαπούν τα τραύματά τους. Και, όταν δεν κοιτάει κανείς, σκύβουν, τα χαϊδεύουν και τα φιλούν" έλεγε ο ποιητής.