Now playing...(ΟΧΙ video clips)

Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Απ' έξω το πήρες αυτό; Το θέλω λέμε!

Δεν το βρισκω...
Στο FFRR(US) ειναι σε 12"promo αλλα δεν ειναι το ιδιο(αλλη εκδοση) χωρις CRYSTAL και με radio edit στο HERE TO STAY.
Στην London Rec. σε CD καθως και στο Amazon.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Αν και σ' αυτόν τον χώρο θα εξαφανιστούν οποιαδήποτε σχόλια , αφού ο προορισμός του θρέντ είναι άλλος , να πω ότι ναι ,με το "ως μουσική" θεωρώ το συνθετικό ενορχηστρωτικό επίπεδο. Τι άλλο θα μπορούσα να εννοώ. Οι Abba - είτε μας αρέσει είτε όχι , κι εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν - είχαν μελωδική φλέβα και συνθετικό επίπεδο αρκετά υψηλό , τουλάχιστον για το είδος της ποπ που έγραφαν . Τραγούδια απαιτητικά και δύσκολα για τους ερμηνευτές . Οι Ramones στ' αυτιά μου ηχούν ως κάποιοι που έγραψαν ένα τραγούδι σε μερικές δεκάδες παραλλαγές , δείγμα όχι μόνο προσωπικού ύφους , αλλά αδυναμίας σύνθεσης έστω και μιάς αξιοπρεπούς μελωδίας . Στην πραγματικότητα δεν έχω καταφέρει ποτέ να ολοκληρώσω το Rocket to Russia , αφού μετά το 8-9ο τραγούδι βαριέμαι ( δεν μιλάω φυσικά για μουσική που θ' ακούσεις στο μπαρ ή στο κλαμπ- εκεί τα κριτήρια αμβλύνονται και το ποτό επιδρά καταλυτικά , κάνοντες τα γυαλάκια να λάμπουν σαν ημιπολύτιμες πέτρες , αλλά η γυαλάδα είναι τόσο προσωρινή και βαστα μέχρι το hangover του επόμενου πρωϊνού )

Οσον φορά στις ιδεολογικές φιοριτούρες , αναφερόμουν στα γνωστά και χιλιοειπωμένα στερεότυπα κλισέ περί του αντιδραστικού ρόλου των μεν , και του "επαναστατικού" ( νεανικού χαβαλέ ) των δε. Προσωπικά και οι δύο μ' αφήνουν παγερά αδιάφορο , αλλά η ικανότητα των μεν να γράφουν τραγούδια , είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη των δε . -bye-

Εγώ πάντως σας ζηλεύω που μπορείτε να συγκρίνετε πορτοκάλια με μήλα. Έγκειται βέβαια και στην αντίληψη των πραγμάτων που πιθανά έχει κανείς και προφανώς τον βοηθάει να προβεί σε τέτοιου τύπου συγκρίσεις. Απομονώνοντας συγκεκριμένα κριτήρια ή κρίνοντας συναισθηματικά μάλλον εύκολα μπορεί να το κάνει κανείς αυτό αλλά εγώ και μόνο η διαφορά μουσικού ύφους και πρόθεσης σχεδόν με καθιστά ανίκανο να κρίνω., και όποτε το κάνω αισθάνομαι μάλλον άβολα. Είμαι στενόμυαλος………….

Να φτιάξουμε thread ‛κριτήρια συγκρίσεων”.
 
Re: Now playing...

Χθες με τον Πολυ,

Film+Noir+-+Never+ending+dream+(Wipe+Out)F.jpg


Film Noir - Never Ending Dream

Ελληνική new wave μπάντα.Ξέρω υπάρχουν αντιρρήσεις και ως προς το new wave και ως προς το "Ελληνική μπάντα", αλλά μια χαρά.Ισχύουν τα περί "80ς τσιμεντοποίησης" που είχα αναφέρει και στο "Φοβάμαι" του Βασίλη.
 
Re: Now playing...

41C12XNMTKL._SS400_.jpg


Joe Lovano : From The Soul (Blue Note CD - 1992)

η σύνθεση τα λέει όλα:
Joe Lovano - tenor sax
Michel Petrucciani - piano
Dave Holland - bass
Ed Blackwell - drums

5άρι πιστοποιημένο. Ενα από τα πιο αστραφτερά διαμάντια της μοντέρνας τζαζ που κυκλοφόρησαν μέσα στα τελευταία 20 χρόνια.
 
Απάντηση: Now playing...

πω..πω...πριν απο λιγο εβλεπα στην tv τον Βruce Spring...να τραγουδα
live στο σοου του Οβαmα ,,τι ξεφτιλα ο ανθρωπος και ο αλλος ο γιουτου
ελειπε ...αρε Ντυλαναρα ποτε δν θα εκανες κατι τετοια .



.και τωρα παω να ακουσω τον καινουργιο T o m J o n e s
και ομως ο Ζηλος του εδωσε *** και μισο !!!
γιατι οχι .

.

.
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Εγώ πάντως σας ζηλεύω που μπορείτε να συγκρίνετε πορτοκάλια με μήλα. Έγκειται βέβαια και στην αντίληψη των πραγμάτων που πιθανά έχει κανείς και προφανώς τον βοηθάει να προβεί σε τέτοιου τύπου συγκρίσεις. Απομονώνοντας συγκεκριμένα κριτήρια ή κρίνοντας συναισθηματικά μάλλον εύκολα μπορεί να το κάνει κανείς αυτό αλλά εγώ και μόνο η διαφορά μουσικού ύφους και πρόθεσης σχεδόν με καθιστά ανίκανο να κρίνω., και όποτε το κάνω αισθάνομαι μάλλον άβολα. Είμαι στενόμυαλος………….

Να φτιάξουμε thread ‛κριτήρια συγκρίσεων”.

Παλιά στον ΗΧΟ ο τότε κριτικός Χρήστος δασκαλόπουλος , έθαβε δίσκους , βάσει ιδεολογικών κριτηρίων και δικών του ιδεοληψιών ( σεβαστές ) . Προσωπικά θεωρώ κάθε αναφορά σε ιδεολογικά κριτήρια στη μουσική ως κόκκινο πανί για να φεύγω με ελαφρά πηδηματάκια ( Κάποτε είχα πουλήσει όλους τους δίσκους των Doors με μιάς γι αυτόν τον λόγο ) . Για μένα η μουσική είναι μουσική. Η ιδεολογία δεν έχει θέση .

Και στο κάτω - κάτω ο ίδιος ο Καβαμπάτα Μακότο , ´του κοινοβιακού ψυχεδελοφρικουλο γκρούπ Acid Mother Temple το είπε ξεκάθαρα : Το καλύτερο γκρούπ του πλανήτη είναι οι Abba.
 
Re: Απάντηση: Now playing...

πω..πω...πριν απο λιγο εβλεπα στην tv τον Βruce Spring...να τραγουδα
live στο σοου του Οβαmα ,,τι ξεφτιλα ο ανθρωπος και ο αλλος ο γιουτου
ελειπε ...αρε Ντυλαναρα ποτε δν θα εκανες κατι τετοια .



.και τωρα παω να ακουσω τον καινουργιο T o m J o n e s
και ομως ο Ζηλος του εδωσε *** και μισο !!!
γιατι οχι .

.

.


Ασε! Είδαμε και την Betty Lavette (πολύ κρίμα) να τραγουδάει με ποιόν?Με τον Jon Bon Jovi και τι? A change is gonna come...............
Και καλά η Betty μεγάλωσε και της έφυγε το κομμάτι γιατί το .........?
Θα ξενερώσουμε άσχημα απόψε!
 
Απάντηση: Now playing...

SONIC YOUTH
Dirty Boots
I Wanna Be Your Dog μαζι με ΙGGY POP LIVE 1987:a0210::music-smiley-004:
(αρεσουν σε πολλους εδω ετσι?)
Oλο cd και you tube...:smash:Nα δω ποτε θα παρω το πικαπ!!!!:guitarist:
 

Attachments

  • P1191007.jpg
    P1191007.jpg
    66.4 KB · Views: 9
  • P1191015.jpg
    P1191015.jpg
    49.5 KB · Views: 11
  • P1191010.jpg
    P1191010.jpg
    44.4 KB · Views: 8
Re: Now playing...

Fuck Buttons-street Horrrsing

cover-8.jpg


μουσική μάλλον είναι αυτό που σε κάνει να ελίσσεσαι σε διαστάσεις που είναι
πάντα δίπλα σου αλλά εσύ και εγώ (και ο καθένας),,τις προσπερνάμε...
ετούτοι εδώ δεν ξέρω σε ποια διάσταση εκπέμπουν αλλά το σίγουρο είναι ότι
κατάφεραν να φτιάξουν έναν τόσο ατμοσφαιρικό δίσκο που παράλληλα να
σε αγχώνει σε υπερθετικό βαθμό..
έτσι τουλάχιστον νιώθω εγώ ακούγοντάς το..
η ευφυΐα τους σε συνδυασμό με την δίκη μου μηδενική ευφυΐα :flipout:
κάνει την δεύτερη ακρόαση στην σειρά δύσκολη...
έχουμε μέρες μπροστά μας....να μαστέ καλά μόνο...:ernaehrung004:
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Προσωπικά θεωρώ κάθε αναφορά σε ιδεολογικά κριτήρια στη μουσική ως κόκκινο πανί για να φεύγω με ελαφρά πηδηματάκια ( Κάποτε είχα πουλήσει όλους τους δίσκους των Doors με μιάς γι αυτόν τον λόγο ) . Για μένα η μουσική είναι μουσική. Η ιδεολογία δεν έχει θέση .

Η θέση σου είναι απόλυτα κατανοητή και τη σέβομαι απεριόριστα.
Ενας όμως που γράφει για αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει πως το πρώτο άλμπουμ των Doors σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της αθωότητας και του flower power και την απαρχή της ανησυχίας απέναντι στις Παράξενες Μέρες που ξημέρωναν για όλους. Κάτι άλλαζε και άλλαζε πολύ ριζικά και σε βάθος - και οι μουσικές, προς τιμήν τους, ανταποκρίθηκαν με την ευαισθησία σεισμογράφου: το κατέγραψαν, προσπάθησαν να το καταλάβουν.
Το ίδιο συνέβη και με το "There's A Riot.." του Sly και, αργότερα, με το πάνκ καθώς και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις.
Η δική μου άποψη είναι πως ορισμένοι σημαδιακοί δίσκοι, δεν είναι μόνο μουσική: μας έρχονται "σελωμένοι" και με ένα σωρό άλλα πράγματα. Οχι σαν ...φορείς αλλαγής, θα ήταν γελοίο να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο. Αλλά σαν πολυεδρικά κάτοπτρα που, με κάποιο μαγικό τρόπο, καταφέρνουν μέσα από τις μουσικές τους να συλλάβουν ευρύτερες αλλαγές στον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ή νιώθουν την πραγματικότητα γύρω τους. Κατά τη γνώμη μου, αυτή ακριβώς η διάσταση αυτών των δίσκων είναι που τους κάνει σπουδαίους. Ισως αυτός είναι ο λόγος που οι επερχόμενοι δεν μπορούν να τους κατανοήσουν και να τους αγαπήσουν όσο αυτοί που τους έζησαν στην εποχή τους. You had to Be there. Αδυνατώ να εξηγήσω σήμερα στον μεγάλο μου γυιό γιατί ο Μπομπ Ντύλαν ήταν τόσο σπουδαίος τότε.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Η θέση σου είναι απόλυτα κατανοητή και τη σέβομαι απεριόριστα.
Ενας όμως που γράφει για αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει πως το πρώτο άλμπουμ των Doors σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της αθωότητας και του flower power και την απαρχή της ανησυχίας απέναντι στις Παράξενες Μέρες που ξημέρωναν για όλους. Κάτι άλλαζε και άλλαζε πολύ ριζικά και σε βάθος - και οι μουσικές, προς τιμήν τους, ανταποκρίθηκαν με την ευαισθησία σεισμογράφου: το κατέγραψαν, προσπάθησαν να το καταλάβουν.
Το ίδιο συνέβη και με το "There's A Riot.." του Sly και, αργότερα, με το πάνκ καθώς και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις.
Η δική μου άποψη είναι πως ορισμένοι σημαδιακοί δίσκοι, δεν είναι μόνο μουσική: μας έρχονται "σελωμένοι" και με ένα σωρό άλλα πράγματα. Οχι σαν ...φορείς αλλαγής, θα ήταν γελοίο να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο. Αλλά σαν πολυεδρικά κάτοπτρα που, με κάποιο μαγικό τρόπο, καταφέρνουν μέσα από τις μουσικές τους να συλλάβουν ευρύτερες αλλαγές στον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ή νιώθουν την πραγματικότητα γύρω τους. Κατά τη γνώμη μου, αυτή ακριβώς η διάσταση αυτών των δίσκων είναι που τους κάνει σπουδαίους. Ισως αυτός είναι ο λόγος που οι επερχόμενοι δεν μπορούν να τους κατανοήσουν και να τους αγαπήσουν όσο αυτοί που τους έζησαν στην εποχή τους. You had to Be there. Αδυνατώ να εξηγήσω σήμερα στον μεγάλο μου γυιό γιατί ο Μπομπ Ντύλαν ήταν τόσο σπουδαίος τότε.

Καταλαβαίνω απόλυτα τον μεγάλο σου γυιό . Ακόμη κι εγώ που του ρίχνω τόσα χρόνια , δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Ντύλαν ήταν σπουδαίος τότε . Τα δύο τρία πρωτα άλμπουμ του , με την ακουστική , αδυνατώ να τα ακούσω. -bye-
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Ακόμη κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Ντύλαν ήταν σπουδαίος τότε . Τα δύο τρία πρωτα άλμπουμ του , με την ακουστική , αδυνατώ να τα ακούσω. -bye-

Συγχωρεμένος: καταλαβαίνεις τον Κολτρέην που έλεγε τα ίδια ακριβώς με τον Ντύλαν και μάλιστα Χωρίς Λόγια :smile: