Οι Τετρομαγμένοι.

Βλάση, στους σλαβόφωνους της Μακεδονίας ανήκω κι εγώ κατά το ήμισυ.
Στο χωριό του πατέρα μου, ακόμα μιλάν μια σλαβική διάλεκτο οι μεγάλοι.
 
Κύριε Βλασίδη, μπαίνετε στον διάλογο με το κύρος σας ως Πανεπιστημιακού, συγγραφέα σχετικών πονημάτων και μελετητή των μειονοτήτων και η πρώτη σας παράγραφος ασχολείται με προσωπικές ιστορίες του κ. τάδε από την Φλώρινα και του κ. δείνα από την Καστοριά οι οποίοι αισθάνονταν Έλληνες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο...
Δικαίωμά τους και με γειά τους και χαρά τους και συγχαρητήρια για την επιλογή τους...
Μα είπα εγώ ότι όλοι απαξάπαντες οι σλαβόφωνοι αυτοπροσδιορίζονταν ως εθνική μειονότητα; Και από πότε οι μειονότητες είναι συμπαγείς ομάδες με κοινή ιδεολογία και στόχους; Δηλ. με τον ορισμό αυτό οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι μια εθνική μειονότητα, όπως και οι οπαδοί του Linux ή οι κάτοχοι αυτοκινήτων Αλφα Ρομέο.
Για τις ανταλλαγές πληθυσμών που λέτε, δεν ξέρω για ποιά εποχή μιλάτε και τι έγινε τότε αλλά η άποψή μου είναι ότι επειδή δίνεται η δυνατότητα σε κάποιους να φύγουν δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνουν κιόλας με το ζόρι. Σπίτια δεν είχαν αυτοί οι άνθρωποι, περιουσίες, χωράφια, ζώα, συγγενείς, τάφους των προγόνων τους κ.λ.π. Είναι επιχείρημα αυτό; Έτσι σηκώνονται και φεύγουν οι άνθρωποι από τον τόπο τους;
 
Βλάση, στους σλαβόφωνους της Μακεδονίας ανήκω κι εγώ κατά το ήμισυ.
Στο χωριό του πατέρα μου, ακόμα μιλάν μια σλαβική διάλεκτο οι μεγάλοι.


Για λέγε ρε συ Guybrush, αυτοί οι άνθρωποι εκεί πέρα πως την λένε τη γλώσσα τους; Μπορούν και μιλάνε ελεύθερα σε αυτή τη γλώσσα;
Τραγουδάνε τραγούδια στα γλέντια τους σε αυτή τη γλώσσα; και αν το κάνουν σήμερα ελεύθερα, το έκαναν και πριν 20 χρόνια; και πριν 30 χρόνια;
Αυτοί πως αυτοαποκαλούνται; σλαβόφωνοι; και ποιο χωριό είναι αυτό;
 
Η αλήθεια είναι πως όσους σλαβόφωνους έτυχε να γνωρίσω (όχι μεγάλο δείγμα βέβαια, μάλλον καταγώμενους από σλαβόφωνες οικογένειες για να ακριβολογώ), κανένας δεν προσδιόρισε τον εαυτό του ως "Μακεδόνα", τουλάχιστον όχι με την έννοια που σήμερα επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ο όρος.
Πολύ πιθανόν αρχικώς ο όρος να χρησιμοποιείτο όντως με τη γεωγραφική του έννοια, για να υποδηλώσει τι είδους σλαβόφωνος ήταν κανείς. Δηλαδή πρόκειται για όρο περιγραφικό της ομάδας και όχι άρρηκτα δεμένο με την υπόσταση ή καταγωγή της τελευταίας. Άλλο συνεπώς το να αναγνωριστεί μία μειονότητα και άλλο το να αναγνωριστεί η μειονότητα αυτή ως "μακεδονική", καθώς το τελευταίο μπορεί (μάλλον δηλαδή) να μην σήμαινε τίποτα περισσότερο αρχικώς από τον τόπο κατοικίας.
 
Για λέγε ρε συ Guybrush, αυτοί οι άνθρωποι εκεί πέρα πως την λένε τη γλώσσα τους; Μπορούν και μιλάνε ελεύθερα σε αυτή τη γλώσσα;
Τραγουδάνε τραγούδια στα γλέντια τους σε αυτή τη γλώσσα; και αν το κάνουν σήμερα ελεύθερα, το έκαναν και πριν 20 χρόνια; και πριν 30 χρόνια;
Αυτοί πως αυτοαποκαλούνται; σλαβόφωνοι; και ποιο χωριό είναι αυτό;

Τη γλώσσα δεν ξέρω πώς την ονομάζουν.

Αποτελεί μια μίξη σχεδόν όλων των γλωσσών που χρησιμοποιούν κυριλλικό αλφάβητο.
Να σκεφτείς ότι χάρη σ' αυτή τη γλώσσα, ο παππούς μου έχει καταφέρει να συνεννοηθεί με Ρώσους, Σέρβους, Βούλγαρους...

Γραπτό λόγο δεν έχει. Απ' ό,τι μου έιχε πει ο πατέρας μου, τη γλώσσα την έμαθαν αναγκαστικά οι παλαιότεροι, από τις αρχές του 20ου αιώνα, γιατί οι κομιτατζήδες σκότωναν εν ψυχρώ όποιον δεν τη μιλούσε. Αργότερα, είχαν απαγορέψει τη γλώσσα οι δικοί μας αντάρτες, την περίοδο της Κατοχής και κατά τον εμφύλιο.

Πάντως, τραγούδια δεν υπάρχουν σ' αυτή τη γλώσσα. Πιο πολύ τη χρησιμοποιούσαν (και χρησιμοποιούν ακόμα μερικοί) οι παππούδες και οι πατεράδες μας, για να μιλάν και να μην τους καταλαβαίνουμε εμείς τα πιτσιρίκια ή κάποιος εκτός χωριού...
 
Κύριε Βλασίδη, μπαίνετε στον διάλογο με το κύρος σας ως Πανεπιστημιακού, συγγραφέα σχετικών πονημάτων και μελετητή των μειονοτήτων και η πρώτη σας παράγραφος ασχολείται με προσωπικές ιστορίες του κ. τάδε από την Φλώρινα και του κ. δείνα από την Καστοριά οι οποίοι αισθάνονταν Έλληνες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο...
Δικαίωμά τους και με γειά τους και χαρά τους και συγχαρητήρια για την επιλογή τους...
Μα είπα εγώ ότι όλοι απαξάπαντες οι σλαβόφωνοι αυτοπροσδιορίζονταν ως εθνική μειονότητα; Και από πότε οι μειονότητες είναι συμπαγείς ομάδες με κοινή ιδεολογία και στόχους; Δηλ. με τον ορισμό αυτό οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι μια εθνική μειονότητα, όπως και οι οπαδοί του Linux ή οι κάτοχοι αυτοκινήτων Αλφα Ρομέο.
Για τις ανταλλαγές πληθυσμών που λέτε, δεν ξέρω για ποιά εποχή μιλάτε και τι έγινε τότε αλλά η άποψή μου είναι ότι επειδή δίνεται η δυνατότητα σε κάποιους να φύγουν δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνουν κιόλας με το ζόρι. Σπίτια δεν είχαν αυτοί οι άνθρωποι, περιουσίες, χωράφια, ζώα, συγγενείς, τάφους των προγόνων τους κ.λ.π. Είναι επιχείρημα αυτό; Έτσι σηκώνονται και φεύγουν οι άνθρωποι από τον τόπο τους;

Καλό είναι να φύγει το κύριε ... πολύ επίσημο μου πέφτει και δεν μου αρέσει. Αλλωστε δεν έχω σκοπό να κόψω την επικοινωνία, το αντίθετο θα έλεγα.

Στα υπόλοιπα τώρα.

Χρησιμοποίησα επίτηδες τα ονόματα απογόνων σλαβόφωνων του Μεσοπολέμου διότι εκτός από τα διπλωματικά κείμενα και την ιστορία, υπάροχυν και οι προσωπικές δηλώσεις που δέχεται η Κοινωνική Ανθρωπολογία. Γι αυτό το λόγο παρέθεσα το ονόματα, για να δείξω ότι δεν ήταν μια άμορφη, άβουλη, εχθρική μάζα (Σλαβόφωνοι), αλλά άτομα με ονοματεπώνυμο, με ιστορία στο γίγνεσθαι της περιοχής και μάλιστα με δήλωση πολλές φορές υπέρ της ελληνικής υπόθεσης, και δήλωση την οποία πλήρωσαν με αίμα.

Στα της μειονότητας. Άλλο η κοινότητα, άλλο το κοινό, άλλο η μειονότητα. Το κοινό είναι κάτι το εφήμερο. Κάποιοι άνθρωποι άσχετοι κατά τα άλλα έχουμε κάτι κοινό (π.χ. αγαπούν μια ομάδα, ή ακούνε με λάμπες σετ). Μια κοινότητα είναι αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εμείς εδώ τώρα. Δηλ. από ένα ή μερικά στοιχεία προσπαθούμε να δομήσουμε πιο σταθερές αλλά όχι απρόσωπες σχέσεις. Μια μειονότητα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Μένει σε ένα τόπο επί πολλά χρόνια, δίπλα ή μεταξύ άλλων πληθυσμών, έχει διαφορετική ιδεολογία ή καταγωγή ή έκφραση ή συμφέροντα και αυτό ή το έχει κατοχυρωμένο ή ζητά να το κατοχυρώσει επίσημα. Και να αποκτήσει απρόσωπες σχέσεις με το κράτος ή τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες. Π.χ. οι Αλβανοί της Ελλάδος δεν είναι μειονότητα (ούτε κανείς τους δέχεται έτσι), οι μουσουλμάνοι της Θράκης και της Ρόδου είναι.

Ανταλλαγές πληθυσμών. Πρακτική των αρχών του 20ου αι. Εθελοντική (δηλ. οι πληθυσμοί είχαν τη δυνατότητα να μεταναστεύσουν) και υποχρεωτική. Στην Ελλάδα είχαμε αυτή την περίοδο (μεσοπόλεμος) 2 επίσημες και 1 ανεπίσημη. Η πρώτη ήταν μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας με χαρακτήρα εθελοντικό και με κριτήριο ανταλλαγής εθνικό. Έφυγαν 52.000 που δηλώθηκαν ως Βούλγαροι και ήλθαν 96.000 που δηλώθηκαν ως Έλληνες. Η δεύτερη μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και είχε χαρακτήρα υποχρεωτικό. Κριτήριο ανταλλαγής η θρησκεία. Έφυγαν περίπου 450.000-480.000 μουσουλμάνοι από το Ελληνικό κράτος (κυρίως από τη Μακεδονία και την Κρήτη ακόμη κι αν δεν ήταν Τούρκοι) και ήλθαν περίπου 1.300.000 άτομα χριστιανοί από την ανατολική Θράκη, τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, κλπ. ΟΙ περισσότεροι ελληνικής συνείδησης, αλλά και αρκετές δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι. Άτυπη ήταν η μετακίνηση Κουτσόβλαχων από τη Μακεδονία προς τη Ρουμανία το 1925-1926. Έφυγαν περίπου 2.500 οικογένειες. Καθαρά εθελοντική και καθόλου επίσημη (δηλ. δεν υπάρχει καν επίσημο έγγραφο μεταξύ των δυο κυβερνήσεων Ελλάδος και Ρουμανίας, παρά μόνο ένα χειρόγραφο non paper).
 
Τη γλώσσα δεν ξέρω πώς την ονομάζουν.

Αποτελεί μια μίξη σχεδόν όλων των γλωσσών που χρησιμοποιούν κυριλλικό αλφάβητο.
Να σκεφτείς ότι χάρη σ' αυτή τη γλώσσα, ο παππούς μου έχει καταφέρει να συνεννοηθεί με Ρώσους, Σέρβους, Βούλγαρους...

Γραπτό λόγο δεν έχει. Απ' ό,τι μου έιχε πει ο πατέρας μου, τη γλώσσα την έμαθαν αναγκαστικά οι παλαιότεροι, από τις αρχές του 20ου αιώνα, γιατί οι κομιτατζήδες σκότωναν εν ψυχρώ όποιον δεν τη μιλούσε. Αργότερα, είχαν απαγορέψει τη γλώσσα οι δικοί μας αντάρτες, την περίοδο της Κατοχής και κατά τον εμφύλιο.

Πάντως, τραγούδια δεν υπάρχουν σ' αυτή τη γλώσσα. Πιο πολύ τη χρησιμοποιούσαν (και χρησιμοποιούν ακόμα μερικοί) οι παππούδες και οι πατεράδες μας, για να μιλάν και να μην τους καταλαβαίνουμε εμείς τα πιτσιρίκια ή κάποιος εκτός χωριού...


Για ποιό χωριό πρόκειται;
 
Εσύ λογικά θα το ξέρεις από πιο παλιά.

Τα τελευταία χρόνια, λόγω χιονοδρομικού έχουμε γίνει από τα μεγαλύτερα χειμερινά θέρετρα.

Έχεις πάει με το τελεφερίκ στο εκκλησάκι στα σύνορα; Που οι μισές εικόνες είναι ελληνικές και οι μισές σλάβικες;
 
Είμαστε οφφ τόπικ, αν θέλουν οι διαχειριστές ας το σφάξουν.

Λοιπόν ο Προφήτης Ηλίας δεν είναι μισός μισός. Ανήκει πλήρως στο έδαφος της ΠΓΔΜ (από το 1925). Θεωρητικά είναι νεκροταφείο του σερβικού στρατού, καθώς περιέχει τις κάρες 5000 σέρβων στρατιωτών που έπεσαν στη μάχη του Καιμάκτσαλάν το 1916. Όχι δεν έχω φθάσει επάνω. 2 φορές που προσπάθησα είχε ομίχλη. Θα πάω όμως φέτος οπωσδήποτε, διότι πρέπει να γράψω κείμενο σχετικό (90 χρόνια από τη λήξη του Α' ΠΠ βλέπεις) και να έχω και φωτογραφίες βεβαίως βεβαίως....
 
Είχα πάει πιτσιρικάς, με τον πατέρα μου.
Οι εικόνες είναι πάντως μισές μισές, απ' ό,τι θυμάμαι.

Καλοκαίρι είναι ακόμα πιο όμορφα...

Σόρρυ για το οφτόπικ.
 
Απάντηση: Re: Οι Τετρομαγμένοι.

Καλοκαίρι είναι ακόμα πιο όμορφα...

Συμφωνώ κι εγώ, αφού έχω καταγωγή κι εγώ από εκεί (Παναγίτσα) και παλαιότερα επισκεπτόμουν την περιοχή πολύ συχνότερα από ότι τώρα...

Συγγνώμη κι από εμένα για το offtopic σε τούτο το αξιέπαινο νήμα!
 
Απολαυστικός ΣΤΑΘΗΣ από χθεσινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
.......................................................................................................

Μπλέξαμε με τους Σλαβομακεδόνες.

Στην αρχή η υπόθεση φαινόταν β' εθνικής. Κάτι σαν την αίφνης εμφάνιση μιας περιουσιακής διαφοράς από τα μισοξεχασμένα πατρικά εκεί στο χωριό.

Αυτό το είδος του ενοχλητικού «φτωχού συγγενή» που εμφανίζεται μια μέρα απ' το πουθενά στο κατώφλι σου στο άστυ, κουβαλώντας μια νταμιζάνα ξιδιά (κατ' αυτόν «το καλύτερο κρασί του χωριού, ξάδερφε») και δύο στραγγαλισμένα κοτόπουλα πεσκέσι. Μια αρμένικη βίζιτα

μόνον και μόνο για να σε πληροφορήσει ότι οι εφτά ελιές στην άκρη απ' το κάτω χωράφι που είχε πάρει προίκα η ξαδέρφη της μάνας σου, για τη ακρίβεια δεν της δόθηκαν ποτέ, έμειναν να ανήκουν στον αδελφό της -τον συγχωρεμένο τον μπαρμπα-Τσάκα- στην από 'κεί πλευρά της οικογένειας. Σώωωπα!

«Δεν πάει στο διάολο!», λες μέσα σου· «για εφτά ελιές τώρα θα ζορίσουμε τη ζωή μας;». Πίνεις λοιπόν ολίγον απ' τον ξιδιά (το πεσκέσι) με τον ξάδερφο, λες και δύο κοινοτοπίες μετά τριών αναμνήσεων μαζί του, η μία επινοημένη, και η παράσταση λαμβάνει τέλος. Λέω «παράσταση» διότι στο μεταξύ έχεις εννοήσει ότι ο φιλοξενούμενός σου είναι σερσέμης, αλλά κάνεις την ανάγκη φιλοτιμία και το καταπίνεις (μαζί με τον ξιδιά).

.................................

Λίγον καιρό μετά κι αφού σχεδόν έχεις ξεχάσει την εν λόγω δυσάρεστη συνάντηση, νέα κεραμίδα σκάει και σου 'ρχεται απ' το χωριό. Μαθαίνεις τηλεφωνικώς απ' τον καφετζή (το πρακτορείο Ρώυτερ της περιοχής) ότι ο σερσέμης, εκτός απ' τις εφτά ελιές, έχει φράξει στα δικά του και τρεις καρυδιές (κάτω απ' τις οποίες έδενε ο παππούς την Αστέρω το άλογο) συν ενάμισι στρεμματάκι γης κάνε δύο!...

Στην αρχή εκνευρίζεται η γραβάτα σου, μετά το καλοσκέφτεσαι και γίνεσαι τούρκος! «Τις καρυδιές μωρέ;!» απορείς και θαυμάζεις. Με πρώτη ευκαιρία λοιπόν αριβάρεις στο χωριό. Εκεί, πριν αλέκτορα φωνήσαι, κελαηδάει τρις ο καφετζής: όχι μόνον σου έχει καταπατήσει τα πατρικά στ' απόσκια ο σερσέμης, αλλά διεκδικεί κι ένα σεβαστό μέρος του χτήματος!

Δεν πιστεύεις στα αυτιά σου -μένεις άφωνος!

Αλλά εκεί που χάνεις τα αυγά και τα καλάθια (διότι ο σερσέμης διεκδικεί και το κοτέτσι) είναι όταν ο πονηρός καφετζής (στην Πόλη θα 'ταν δραγουμάνος του βεζύρη) σου εξηγεί πόθεν αρύεται τέτοιο θράσος ο «ξάδερφος» (διότι πλέον όχι ξάδερφο τον νοιώθεις, αλλά οχιά δικέφαλη): από τον Νωματάρχη του χωριού.

Εχει βάλει μπροστά ο Νωματάρχης τον σερσέμη, του έχει φουσκώσει τα μυαλά κι έχει γίνει όλο το χωριό μαλλιά κουβάρια.

Αυτό έχουμε πάθει και με τους Σλαβομακεδόνες...

Η μακραίωνη κοινή ιστορία είναι σε κάποια πράγματα κάπως ασαφής· σαν τα παλιά συμβόλαια όπου τα όρια των περιουσιών ορίζονταν στο περίπου: «Απ' την ελιά της κυρα-Βγενιάς, όπως μαρτυρά ο μαστρο-Κοσμάς, άρχιζαν τα σταροχώραφα της οικογένειας Τάδε, ώς τον λόγγο ζερβά απ' το γιοφύρι»...

Αντε βγάλε άκρη ή μάλλον το φίδι απ' την τρύπα ή μάλλον απ' τις τρύπες που έχει ανοίξει ο νωμοτάρχης για να φυτιλιάσει το σύμπαν. Οπως και να 'χει

σ' αυτά τα τελευταία χρόνια οι Σκοπιανοί «τρελάθηκαν». Λένε πράγματα που δεν έλεγαν πριν παρά μια μικρή εθνικιστική μειοψηφία. Τώρα, με τις πλάτες των Αμερικανών, έχουν λαλήσει! Αυτό που κατ' αρχήν φαινόταν κωμικό, τώρα φαντάζει γκροτέσκ, είναι τραγικό και καταντάει επικίνδυνο. Οι άνθρωποι όχι μόνον διεκδικούν προγονικό (τον Αλέξανδρο) αλλά φθάνουν σε απίστευτες γενετικές θεωρίες φασιστικού τύπου (τις οποίες έχουν εισαγάγει στο εκπαιδευτικό τους σύστημα) προκειμένου να τεκμηριώσουν το παραλήρημά τους.

Εχουν ιδιοποιηθεί τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, τον τσάρο κυρ Σαμουήλ, διεκδικούν τον Ιουστινιανό, μας κατηγορούν για γενοκτονία(!), για βόμβες ναπάλμ(!) και το χειρότερο: όταν

τους ζητάς να αποδείξουν όσα λένε, ποτέ δεν υπερασπίζονται αυτό που έχουν ήδη πει, αλλά αρχίζουν τις δοκησισοφίες, σου αποδίδουν παρερμηνεία όσων είπαν, κι όταν πάψεις εξουθενωμένος να ρωτάς, αρχίζουν πάλι να λένε τα ίδια: το προγονικό, η γενοκτονία, τα ναπάλμ, η Μακεδονία του Αιγαίου.

Μπλέξαμε.

Πόσω μάλλον όταν ο σερσέμης που θέλει να σου φάει τις καρυδιές δηλώνει αριστερούλης και ιδανικός ακτήμων.

Ατιμε Νωματάρχη...



ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.IV.2008 [email protected]



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/04/2008
 
Το βέτο είναι όπλο μιά μικρής χώρας...
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Γαλλία ,ούτε Γερμανία.

Και όντως οι Σκοπιανοί πολιτικά είναι σε μονιμο αλυτρωτικό παραλήρημα..Κυριολεκτικά έχουν ξεφαντώσει...Ηθελα νάξερα εάν τα επίσημα οργανά τους τάγραφαν αυτά εναντίον τών Τούρκων τι θα γενόταν....
Ακομα και το Βημα το αναφέρει.

http://www.tovimadaily.gr/Article.aspx?d=20080418&nid=8237162&sn=&spid
 
Εγινε λοιπόν εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιου για τίς εν Ελλάδι ´μειονότητες´που οργανώθηκε απο το Ουράνιο Τόξο τών 1500 επιδοτούμενων ψήφων και τήν ´Τουρκική Ενωση Θράκης´.
Ο εκπρόσωπος τού Ουρανιου Τόξου μίλησε στά Ιταλικά δηλώνοντας ´Ελλην πολίτης ,μακεδονικής εθνότητας και ιταλικής κουλτούρας´..Το απόσπασμα απο τον σημερινό Τριάντη τής ´Ε´.
Αυτοί οι λεπτεπίλεπτοι τύποι πού πλασσάρουν την πραμάτειά τους μέσα απο τον ´πολυπολιτισμό τους´,είναι συναρπαστικοί...
Πάλι καλά πού δέν προσέθεσε και ´πιανιστική τέχνη απο γαλλικό κονσερβατουάρ´...
 
Re: Απάντηση: Οι Τετρομαγμένοι.

Δεν κατάλαβα, ποια σφαλιάρα?
Το βέτο, είναι πάντα το όπλο του αδύναμου.

Στο Βουκουρέστι ΔΕΝ είχαμε βέτο. Μπορείτε να το δείτε και στη σελίδα του ΝΑΤΟ. Βέτο μπαίνει από μια χώρα όταν όλοι οι άλλοι ομονοούν και ένας διαφωνεί. Όμως στο Βουκουρέστι ήδη από την πρώτη μέρα είχαμε τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία στο πλευρό της Ελλάδος και την επόμενη μέρα Πορτογαλία, Ολλανδία και ένα ακόμα κράτος. Άρα βέτο δεν.... μπήκε.

Γι αυτό και ζορίζονται οι σλαβομακεδόνες. Είδαν ότι υπάρχει μέτωπο στο πλευρό της Ελλάδας και το τελικό ανακοινωθέν που δεν αλλάζει και γι αυτό .... πάνε σε εκλογές. Το βράδυ θα σας δώσω τα αποτελέσματα πολύ ένδιαφέρουσας δημοσκόπησης μετά το βέτο στα Σκόπια.