Ο δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος "σε συντομία":
Οι μόνες χώρες που κήρυξαν με πρωτοβουλία τους τον πόλεμο στους Ναζί ήταν η Αγγλία και η Γαλλία. Όλοι οι άλλοι μπήκαν στον πόλεμο αφού τους επιτέθηκαν οι Γερμανοί.
Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι μπήκαν στον πόλεμο τον Σεπτέμβριο του 1939 επειδή οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Πολωνία. Τον Σεπτέμβριο του 1939 οι Σοβιετικοί ήταν σύμμαχοι των Ναζί και επιτέθηκαν και αυτοί στη Πολωνία και την μοίρασαν με τους Γερμανούς. Κατόπιν οι Σοβιετικοί κατέλαβαν τις Βαλτικές χώρες και επιτέθηκαν στην Φιλανδία, πάντα ως σύμμαχοι των Γερμανών.
Οι Γάλλοι ηττήθηκαν και συνθηκολόγησαν τον Ιούνιο του 1940, και μερικές μέρες πριν συνθηκολογήσουν μπήκαν στον πόλεμο και οι Ιταλοί που επιτέθηκαν στη Γαλλία.
Από τον Ιούλιο του 1940 μέχρι τον Ιούνιο του 1941 οι Άγγλοι πρακτικά πολεμούσαν μόνοι τους εναντίον των Ναζί. Οι Γερμανοί έκαναν κάποιες προσπάθειες να έρθουν σε συμφωνία με τους Άγγλους και να λήξει ο πόλεμος Γερμανίας-Αγγλίας χωρίζοντας την υφήλιο μεταξύ τους, αλλά οι Άγγλοι δεν δέχτηκαν. Οι Αμερικανοί δεν ήθελαν να μπουν στον πόλεμο, αλλά έστελναν υλικό στην Αγγλία. Να σημειώσουμε ότι το 1940 περίπου το 1/3 του εδάφους της γης "ανήκε" στους Άγγλους (Ινδία, Αυστραλία, Αφρική, Καναδάς, Μέση Ανατολή, Περσία ...).
Τον Ιούνιο του 1941 οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ρωσία. Μέχρι τότε ο Στάλιν προσπαθούσε να επιβεβαιώσει τη συμμαχία με τους Ναζί και μάλιστα είχε υπογράψει και νέα συμφωνία μαζί τους τον Απρίλιο του 1941. Κατηγορούσε τους Άγγλους ότι πάνε να τον μπλέξουν σε πόλεμο. Επιπλέον το 1937-38 είχε εκτελέσει το μεγαλύτερο μέρος των αξιωματικών του στρατού. Έτσι οι Σοβιετικοί ήταν απροετοίμαστοι για την επίθεση των Γερμανών και είχαν τρομακτικές απώλειες. Την πρώτη χρονιά οι Γερμανοί είχαν κάποια δυνατότητα να κερδίσουν ολοκληρωτικά αλλά έκαναν λάθη. Επιπλέον ο Στάλιν πήρε απάνθρωπα μέτρα που όμως βοήθησαν να σταματήσουν την υποχώρηση (πχ. πίσω από τις Ρωσικές γραμμές υπήρχαν πολυβόλα που σκότωναν όσους Ρώσους πήγαιναν να υποχωρήσουν, ξεκίνησαν την τακτική της "καμένης γης" που ταλαιπώρησε τους Γερμανούς αλλά θανάτωσε και πολλούς Ρώσους από πείνα κλπ). Οποιοδήποτε δυτικό κράτος, με τέτοιες απώλειες μάλλον θα συνθηκολογούσε.
Τον Δεκέμβριο του 1941 η Ιαπωνία επιτέθηκε στους Αμερικανούς (Περλ Χάρμπορ) και αμέσως μετά οι Γερμανοί κήρυξαν τον πόλεμο στους Αμερικανούς και επιτέθηκαν σε εμπορικά τους στον Ατλαντικό. Μόλις το έμαθε αυτό ο Τσόρτσιλ είπε "τελικά τον κερδίσαμε τον πόλεμο". Και όντως ήταν πλέον θέμα χρόνου διότι η κατασκευαστική δυνατότητα των Αμερικανών ήταν πολύ μεγαλύτερη από όλους τους άλλους μαζί και επιπλέον δεν ήταν δυνατό σε κανένα από τους άλλους να επιτεθούν στο έδαφος των ΗΠΑ. Οπότε, από κει και πέρα ήταν θέμα χρόνου η ήττα των Ναζί και των Ιαπώνων. Αν βάλουμε μέσα και την ατομική βόμβα, τότε είναι ακόμη πιο βέβαιο.
Ταυτόχρονα βέβαια υπήρχε και ο μεγάλος στρατός των Σοβιετικών που συνέχισαν μέχρι το τέλος να έχουν υπέρμετρες απώλειες (βασικά λόγω ανικανότητας αλλά και γιατί ο Στάλιν δεν νοιαζόταν για τις απώλειες) αλλά είχαν και μεγάλες εφεδρείες. Σημειώνω ότι μεγάλο μέρος του μηχανοκίνητου εξοπλισμού τους, αλλά και τρόφιμα, τα έπαιρναν από τους Αμερικανούς. Επίσης όλοι οι άλλοι λαοί, εκτός δηλαδή από τα μεγάλα κράτη που ανέφερα πιο πάνω, πόνεσαν και προσπάθησαν αλλά τελικά έπαιξαν ελάχιστο ρόλο στην κύρια πορεία του πολέμου, διότι είχαν πολύ μικρό στρατό και πεπαλαιωμένη τεχνολογία.
Οπότε, κατά τη γνώμη μου, τα σημαντικότερα σημεία που έκριναν τη γενική πορεία είναι:
1. Η ξεροκεφαλιά του Τσώρτσιλ που δεν προσπάθησε «να τα βρει» με τον Χίτλερ.
2. Η επίθεση των Ιαπώνων εναντίον των ΗΠΑ.
3. Η ξεροκεφαλιά του Στάλιν και η αδιαφορία του για τις απώλειες.
Η βαρύτητα μάλλον είναι με τη παραπάνω σειρά. Ας πούμε, αν είχε καταρρεύσει η Ρωσία ο πόλεμος θα συνεχιζόταν για μερικά χρόνια ακόμη, και πιθανότητα να έπεφταν ατομικές βόμβες και στην Γερμανία. Αν όμως είχε τα είχε κάνει πλακάκια το 1940 η Αγγλία με τη Γερμανία, δύσκολα θα τα είχε βγάλει πέρα η Ρωσία μόνη της και οι Αμερικανοί δεν θα μπλεκόντουσαν στην Ευρώπη, θα ασχολούνταν μόνο με τον Ειρηνικό.
(Άσχετο, αλλά το 1946-47 πολλοί από τους παλαίμαχους αξιωματικούς του Κόκκινου Στρατού τουφεκίστηκαν ή στάλθηκαν στα κάτεργα στη Σιβηρία σε ένα από τα συνηθισμένα κύματα εκκαθάρισης του Στάλιν.)