´Βαρύτητα μεγαλύτερη του ειδικού του βάρους αποδίδουν στο κόμμα ΛΑ.Ο.Σ. ορισμένοι πρόθυμοι ζηλωτές. Είναι ελαφρών βαρών, θα εξαερωθεί...
...............................................
Μην έχουμε χαζέψει πολύ;
Τελευταίως υφέρπει στη χώρα ή συχνά-πυκνά βροντοφωνάζεται απ' τους μιναρέδες τής αλαζονείας η άποψη ότι «δεν μπορούν να έχουν γνώμη όλοι για όλα»! - μμμ! ενδιαφέρον!
Κατ' αρχήν δεν θα διαφωνούσε κανείς ότι η γνώση είναι προϋπόθεση της γνώμης - αν και θα μπορούσε να πάθει μαύρη νίλα, τραβώντας αυτή τη συνάρτηση στα άκρα της.
Φέρ' ειπείν, κάποιος που έχει τη γνώμη ότι υπάρχει Θεός, δεν σημαίνει ότι έχει και γνώση του γεγονότος (πλην των σπανίων περιπτώσεων καθ' ας ορισμένοι έχουν συναντηθεί με τον Πανάγαθο και το έχουν κουβεντιάσει το θέμα). Επίσης και αντιθέτως, κάποιος που πιστεύει (έχει τη γνώμη) ότι δεν υπάρχει Θεός, δεν σημαίνει ότι μπορεί να το αποδείξει.
Αλλο βεβαίως ο κοκκύτης.
Για να έχει κανείς γνώμη για τον κοκκύτη, τη διάγνωσή του ή τη θεραπεία του, πρέπει να' χει την απαραίτητη γνώση. Δηλαδή να 'ναι γιατρός (ή η θεία μου η Φωτούλα, που τα θεραπεύει όλα - και τον Θεό και τον κοκκύτη)...
Παρά ταύτα γνώμη για τον κοκκύτη μπορεί να' χει ο καθένας, αν, αίφνης, ο κοκκύτης ενδημήσει και γίνει θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος, επιδημία, ας πούμε. Αμέσως τότε όλοι
μπορούν να έχουν γνώμη για τον κοκκύτη, την πιθανότητα να προσβάλει την οικογένειά τους, τον γείτονά τους, αν είναι και με ποιον τρόπο μεταδοτικός, τι μέτρα θα ληφθούν εναντίον του - και τα σχετικοσυναφή.
Υπάρχει πιθανότης προς στιγμήν έστω ή επί μακρόν ο κοκκύτης να μπει στο κέντρο του ενδιαφέροντος, όπως η νόσος των τρελλών αγελάδων, η νόσος των πτηνών
ή όπως η έκρηξη στη Χιροσίμα
χωρίς να βρεθεί ουδείς Χότζας να πει ότι δεν έχει ο οποιοσδήποτε το δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη του για την έκρηξη στη Χιροσίμα.
Οταν ένα θέμα είναι δημοσίου ενδιαφέροντος
και μάλιστα άπτεται του δημοσίου συμφέροντος
ο κάθε πολίτης
σε μία δημοκρατία
έχει δικαίωμα να πει τη γνώμη του.
Είτε κριθεί για αυτή του τη γνώμη είτε δεν κριθεί, είτε είναι λάθος είτε σωστή, έχει το δικαίωμα να τη διατυπώσει ή, για να εκφρασθώ πιο πολιτικά,
έχει το δικαίωμα να την ανακοινώσει και να αγωνισθεί ώστε να επικρατήσει, αν πιστεύει ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο.
Από αυτό το σημείο ξεκινάει η δημοκρατία και αυτήν τη διαδικασία προσπαθούσε να εξηγήσει ο ολιγαρχικός (μάλιστα, ο ολιγαρχικός) Ξενοφών στον Πέρση αριστοκράτη φίλον του, που απορούσε με τη δημοκρατία ένεκεν του φόβου (ή της βεβαιότητος) ότι ο λαός θα κάνει (και) λάθη.
Κι όμως, εκτός απ' τους Πέρσες τότε υπάρχουν κι ορισμένοι Ελληνες σήμερα, που λένε ότι δεν μπορούν να έχουν γνώμη όλοι για όλα στον δημόσιο βίο για θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος και συμφέροντος, όπως, φέρ' ειπείν, τα διδακτικά βιβλία, το Ασφαλιστικό, οι χορηγίες
ή μήπως και οι λογαριασμοί της ΔΕΗ; Χμμ! - ενδιαφέρον!
Κι αν δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη όλοι, μήπως μπορούν να έχουν γνώμη μόνον οι πεντακοσιομέδιμνοι; μόνον οι ιππείς μήπως;
Μήπως πρέπει να 'χουν γνώμη μόνον όσοι έχουν εξειδικευμένη γνώση; κι όταν το προϊόν της γνώσης τους αφορά τη ζωή μας; ούτε τότε μπορούμε να έχουμε γνώμη;
Κι όποιος διατυπώνει τέτοια άποψη είναι επιστήμων; είναι δάσκαλος;
*****
Η άποψη ότι γνώμη πρέπει να έχουν μόνον οι επαΐοντες, δεν είναι κακή, αν μάλιστα κυβερνούσαν κιόλας μόνον αυτοί, θα ήταν συμπαθητικά πλατωνική
γοητευτικά αριστοκρατική
και πολύ καθωσπρέπει για μια ελίτ.
Σε μια πιο μπρουτάλ εκδοχή, η άποψη αυτή θα μπορούσε να' ναι και η προσευχή κάθε συντεχνίας επί προσώπου γης.
Ομως, αυτή η πλατωνική, αριστοκρατικήήή, ελιτίστικη, συντεχνιακή άποψη, έχει ένα βασικό ελαττωματάκι
είναι τρισβάρβαρα φασιστική!
Είναι η πεμπτουσία του φασισμού!
Είναι επίσης και ρατσιστική. Οχι στη βάση της καταγωγής ή του φύλου, αλλά της παρρησίας, του δικαιώματος στη γνώμη, της ισηγορίας.
Αυτοί που νομίζουν (μάλιστα επιστήμονες) ότι οι πολίτες δεν μπορούν να έχουν γνώμη για το έργο τους, αυτοί που τους υποβαθμίζουν δηλαδή σε υπομείονες, αυτοί που έτσι, στην πραγματικότητα, βρίζουν τον λαό (κατηγορώντας τον κι αποπάνω για λαϊκισμό) θρέφουν στον κόρφο τους το φιδάκι του φασισμού.
Μπορεί να 'χει ματάκια ρουμπινέ, σαλονίσια, αλλά δαγκώνει το ίδιο, όπως κι όταν δείχνει το πρόσωπό του μετά βομβών και βαΐων. Η άποψη αυτή δεν χρειάζεται να κάψει βιβλία (εκτός κι αν είναι του Ιρβινγκ), καίει μυαλά.
Τέλος, καμιά σχέση με την Αριστερά (όσον δεν είναι σταλινική) μπορεί να έχει η φασιστική απόφανση (με όσο νεωτερίστικη γλώσσα κι αν διατυπώνεται) ότι δεν μπορούν να έχουν γνώμη όλοι για όλα στον δημόσιο βίο, ακόμα κι αν οι συσχετισμοί καταλήξουν σε λάθος.
Τα λάθη διορθώνονται. Η καθαίρεση της ελευθερίας όμως;
ΥΓ.: Το «Αριστοτέλης έφα» έχει πεθάνει εδώ και 600-700 χρόνια. Να θέλουν να το αντικαταστήσουν ορισμένοι με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» στα γράμματα ή στα πολιτικά πράγματα, δεν φτουράει...´
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 29.ΙΧ.2007
[email protected]
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/09/2007
σ.σ.Επιτέλους!!!!!!!!!!!!!Κάποιος επωνύμως έχει το θάρρος και τούς χαρακτηρίζει φασίστες,σέ ένα μικρό αλλά αλλά άψογο δοκίμιο περί δημοκρατίας...
Επιτέλους...Αυτοί πού ανερυθρίαστα χαρακτηρίζουν εκατομύρια πολίτες επειδή δέν τούς πέρασε..Οι Πολύδωρες τών Πανεπιστημίων ,πού χρησιμοποιούν θεμιτά και αθέμιτα μέσα,πού αντί γιά γκλόμπς,έχουν επιδοτήσεις,δημοσιότητα και πλάτες.Οι θλιβερές μειοψηφίες,πού μέ τό ´έτσι θέλω´επιθυμούν να αποτελέσουν πλειοψηφίες...