Ομιλείτε παρακαλώ - Chat Room

Status
Not open for further replies.
Αμάν βρε παιδιά.
Τι γκαντεμιά με τις γατούλες σας.
Κρίμα βρε Χρήστο. Να είστε καλά.
 
Είχε δύσπνοια Σπύρο.

Τελευταίες ημέρες έντονα.

Βγάλαμε ακτινογραφία και οι πνεύμονες ήταν γεμάτοι υγρό.

τόσο που στην ακτινογραφία δεν φαινόταν ούτε η καρδιά.

Παρακέντηση δεν γινόταν λόγω ηλικίας.

Η περισσότερες πιθανότητες ήταν για όγκο.

Από ότι μου είπε ο γιατρός υπήρχε μικρή πιθανότητα να ήταν από ανεπάρκεια καρδιάς.
Χλωμό όμως λόγω ηλικίας (θα την είχε παρουσιάσει πολύ νωρίτερα).
Μπορούσαμε να της κάνουμε κορτιζόνη διαρκείας και διουρητική ώστε να δούμε αν μειωθεί το υγρό.
Οπότε θα φαινόταν αν είχε ανεπάρκεια καρδιάς.

Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση όμως δεν θα είχε ποιότητα ζωής αφού θα έπρεπε να παίρνει 2 φορές την ημέρα χάπια (δεν τα μπορούσε ποτέ η Λένα) και φυσικά χωρίς να είναι βέβαιη η επιτυχία.
Ακόμη και σε επιτυχία όμως θα έπρεπε εκτός από συνεχή φάρμακα να περιοριστεί εντελώς στο σπίτι και φυσικά ανά πάσα στιγμή να μείνει.
Αυτό ήταν το "καλό" και μη πιθανό σενάριο.

Μου φάνηκε πολύ εγωιστικό να την υποβάλλω σε τέτοια ταλαιπωρία για να κερδίσει κάνα δυο μήνες.

Σε οποιοδήποτε άλλο σενάριο απλά θα χειροτέρευε μέχρι να πεθάνει από ασφυξία.

Οπότε πήρα την απόφαση.

Σκέφτηκα καλύτερα να πέσει για ύπνο και να ησυχάσει. Ότι αυτό ήταν το καλύτερο για εκείνη.
 
Κρίμα !

Θα έχεις θησαυρό τις στιγμές που σου χάρισε.

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Δημοκηδής said:
Κρίμα !

Θα έχεις θησαυρό τις στιγμές που σου χάρισε.

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Click to expand...


Έτσι είναι, αλλά όπως καταλαβαίνεις είμαι κομμάτια.


Κάθισα μαζί της, την χάιδευα και την κοίταγα στα μάτια μέχρι το τέλος.

Και φυσικά ενώ ξέρεις ότι έκανες το σωστό, δεν παύεις εκτός των άλλων να αισθάνεσαι ότι πρόδωσες και την εμπιστοσύνη της.
 
Ωχ ωχ ωχ..Τι να πω..Το δικό μου είναι ακόμα νωπό και ήταν το τελευταίο που ήθελα να ακούσω..Καλά κουράγια σου εύχομαι..Παρόμοια περίπτωση και η δική μου..Θα μπορούσε να ζήσει κάνα μήνα ακόμα αλλά αν τον τάιζα με το ζόρι..Pointless αφού ότι έτρωγε,το έβγαζε μετά από λίγο..
Έκανες το καλύτερο για αυτήν..Αυτό να έχεις στο μυαλό σου..Έζησε μια όμορφη ζωή.
 
γαμωτο!απο τη μια θες τα ζωακια γιατι προσφερουν πραγματα ανεκτιμητα που ουτε κατα διανοια δεν στα προσφερει ανθρωπινο ον ,απο την αλλη οταν ερθει αυτη η δυσκολη ωρα στεναχωριεσαι σαν να ηταν αληθινο παιδι σου!ειδικα για τους πραγματικους ζωοφιλους που δεν εχου τα ζωακια τους απλα για να τα εχουν ,ειναι τραγικες οι στιγμες!
 
chrisssb said:
Έτσι είναι, αλλά όπως καταλαβαίνεις είμαι κομμάτια.


Κάθισα μαζί της, την χάιδευα και την κοίταγα στα μάτια μέχρι το τέλος.

Και φυσικά ενώ ξέρεις ότι έκανες το σωστό, δεν παύεις εκτός των άλλων να αισθάνεσαι ότι πρόδωσες και την εμπιστοσύνη της.
Click to expand...

Να μην το σκεφτεσαι καθολου το τελευταιο.
Ειχες την επιλογη να τη λυτρωσεις ή να αφησεις τη φυση να τη βασανιζει. Το Λενιω δεν θα καταλαβαινε κανενα απο τα δυο ως δικη σου επιλογη.
Εκανες ο,τι πιο ανθρωπινο, της χαρισες το τελευταιο της δωρο.
Κριμα... Κριμα. Παιδες δεν ξερετε για τι γατουλα μιλαμε.
 
Εχω μείνει άφωνος

Πρώτα ο Σπύρος,τώρα ο Χρήστος..

Δεν μου βγαίνουν τα λόγια παιδιά,έχω σοκαριστεί...

Λυπάμαι και πονάω λες και είναι ο δικός μου..

Χρήστο ,κράτησε την αγάπη της σαν φυλαχτό και κάνε κουράγιο...
 
Παλι θα αρωστησω. Αλλα δε πειραζει.

Χρηστο συμπασχω πραγματικα. Οπως και για τον γατουλη του Σπυρου ηταν σαν να τα ειχα γνωρισει αυτα τα πλασματα και μου ηταν πραγματικα οικεια.

Κουραγιο, δε μπορω να πω κατι αλλο.

Εγω τα θυμαμαι παντα μεσα απο τις στιγμες που μοιραστηκαμε εδω.

Μεγαλη θλιψη παλι.
 
Κάπου διάβασα ότι στην ζωή του ανθρώπου (φιλοζωου) υπάρχει ενα πλάσμα μέσα στα πολλά, που δεν αναπληρώνεται με τίποτα...Ένα τέτοιο πλάσμα ήταν ο Zuzu μου,ένα τέτοιο ήταν η Λενιω για τον Χρήστο...Με τον δικό μου ήμουν ερωτευμένος όσο και αν φαίνεται απίστευτο η παρανοϊκό κάτι τέτοιο..
Υπάρχει μεγάλο κενό που πρέπει να γεμίζουμε και οι δυο..
 
SPYROS A. said:
Κάπου διάβασα ότι στην ζωή του ανθρώπου (φιλοζωου) υπάρχει ενα πλάσμα μέσα στα πολλά, που δεν αναπληρώνεται με τίποτα...Ένα τέτοιο πλάσμα ήταν ο Zuzu μου,ένα τέτοιο ήταν η Λενιω για τον Χρήστο...Με τον δικό μου ήμουν ερωτευμένος όσο και αν φαίνεται απίστευτο η παρανοϊκό κάτι τέτοιο..
Υπάρχει μεγάλο κενό που πρέπει να γεμίζουμε και οι δυο..
Click to expand...

Δεν ειναι ουτε απιστευτο ουτε παρανοϊκο, ειναι ο ορος που χαρακτηριζει το ευγενεστερο συναισθημα της Ψυχης, αλλα και το βαθυ μυστηριο της.

Τιποτα δεν ειναι τυχαιο. Ουτε αυτες οι συναντησεις μας, ουτε ο πλουτος που μας γεμισαν, ουτε οτι καποια στιγμη ερχεται η ωρα της αποχωρησης. Ολα πρεπει να εχουν ενα βαθυ βαθυ νοημα για μας.
 
Βαθύ νόημα..Δεν ξέρω..Προχθές έκλεισε ένας μηνας από τη δική μου απώλεια και ψάχνοντας στο ΝΕΤ έπεσα πανω σε μια φωτό που με έκανε να τρίψω τα μάτια μου...Δύο γατάκια αγκαλιασμενα που έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό με τα δικά μου..
Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα..Και ας μην ήταν τα δικά μου ...Είναι σαν να απέκτησα την καλή αναμνηστικη φωτογραφία που δεν είχα .

gatoulia.jpg
 
Όχι ρε γμτο....κρίμα....ειλικρινά λυπάμαι πολύ Χρήστο. Καλή δύναμη. Σαν το Γιώργο, έτσι κ σε μένα ήταν σαν να την ήξερα τη Λενιώ... Δεν το περίμενα.
 
Χρήστο αδερφέ μου, είχες κάνει το Λενιώ παρέα μας όλα αυτά τα χρόνια. Να τα θυμάστε και 'συ και ο Σπύρος με νοσταλγία και ευχαρίστηση για όλα αυτά τα χρόνια που ζήσατε παρέα τους. Η υπογράμμιση του ρήματος δεν είναι διόλου τυχαία...
 
SPYROS A. said:
Βαθύ νόημα..Δεν ξέρω..Προχθές έκλεισε ένας μηνας από τη δική μου απώλεια και ψάχνοντας στο ΝΕΤ έπεσα πανω σε μια φωτό που με έκανε να τρίψω τα μάτια μου...Δύο γατάκια αγκαλιασμενα που έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό με τα δικά μου..
Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα..Και ας μην ήταν τα δικά μου ...Είναι σαν να απέκτησα την καλή αναμνηστικη φωτογραφία που δεν είχα .

View attachment 162438
Click to expand...

Απιστευτη φωτογραφια, παντως και ειναι σαν να σου κανει σινιαλο.
Οντως μοιαζουν με τα δικα σου. Ο λευκος με πιο τριγωνικο προσωπο και πιο τραβηχτα ματια. Ο Ζουζου πιο καρέ.

Κι ομως το νοημα ειναι ηδη εκει. Το διακρινεις ηδη.
 
SPYROS A. said:
Κάπου διάβασα ότι στην ζωή του ανθρώπου (φιλοζωου) υπάρχει ενα πλάσμα μέσα στα πολλά, που δεν αναπληρώνεται με τίποτα...Ένα τέτοιο πλάσμα ήταν ο Zuzu μου,ένα τέτοιο ήταν η Λενιω για τον Χρήστο...Με τον δικό μου ήμουν ερωτευμένος όσο και αν φαίνεται απίστευτο η παρανοϊκό κάτι τέτοιο..
Υπάρχει μεγάλο κενό που πρέπει να γεμίζουμε και οι δυο..
Click to expand...

Έτσι αισθάνομαι και εγώ Σπύρο...

Ήταν απίστευτη γατούλα. Όποιος την είδε έπαθε πλάκα.

Ειδες τι είπε ο Τάσος παραπάνω, που την γνώρισε.

Είχε απίστευτο βλέμμα.

Συνεννοούμαστε με τα μάτια, καταλάβαινε και ανταποκρινόταν σε απίστευτα βαθμό.

Είμαι εντελώς κομμάτια αυτή τη στιγμή και ξέρω ότι τέτοιο ζωάκι δεν θα ξανασυναντήσω.

Όμως και μέσα σε αυτόν τον πόνο, θα ξανά επέλεγα 100000 φορές να ξαναζήσω μαζί της.

Ο πόνος κάποια στιγμή θα απαλύνει, αυτά που ζήσαμε όμως θα είναι μαζί μας για πάντα.
 
Σας ευχαριστώ όλους.

Μην με παρεξηγήσετε αν δεν απαντάω σε όλους,

Δεν είμαι καλά.
 
Status
Not open for further replies.
Top Bottom