ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Μαίρη Βαμβακά
Ο Ηλίας Πίτσιος έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο και δουλεύει ως μηχανικός. Η μουσική υπήρξε πάντα ένα παράλληλο πάθος του. Όταν ήταν μόλις 10 ετών αγόρασε τα πρώτα του βινύλια μαζί με τον πατέρα του, στο παλιό Metropolis στην Πανεπιστημίου. Έκτοτε δεν έχει σταματήσει να ακούει και να αγοράζει μουσική. Τώρα, κυκλοφορεί έναν δίσκο με μουσική του Γιώργου Θεοδωράκη, τον οποίο θεωρεί τον πιο ενδιαφέρον και ολοκληρωμένο συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα.
Ρωτάω τον Ηλία πώς ανακάλυψε την μουσική του Γιώργου. «Άκουσα πρώτη φορά το άλμπουμ «Μάργκω» μια μέρα που τον είχε φέρει ο Tako στο σπίτι μου», λέει. «Ο Tako ήξερε για τον Γιώργο Θεοδωράκη και γενικότερα για όλους αυτούς τους ιδιαίτερους ελληνικούς δίσκους από έναν άλλον φίλο του, τον Πέτρο, που δεν ζούσε πια. Η πρώτη συλλογή που κυκλοφορήσαμε στηρίχτηκε κυρίως σε ‛ανακαλύψεις’ του Πέτρου. Γι’ αυτό και η συλλογή είναι αφιερωμένη σε αυτόν. Από κει και πέρα, έψαξα μετά και μόνος μου και βρήκα τα άλλα δύο άλμπουμ του Γιώργου, το Σήμα και το Νικοτίνη 5, 6 & 9. Γενικά όμως, ο Θεοδωράκης ήταν σχετικά γνωστός σε κύκλους από ιδιοκτήτες δισκάδικων και γενικότερα σε άτομα με περισσότερο ροκ background».
Ο Ηλίας μιλάει για τον Γιώργο με μεγάλο θαυμασμό. «Προσωπικά τον θεωρώ ίσως τον πιο ενδιαφέρων και ολοκληρωμένο συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής που πέρασε από την Ελλάδα μόνο και μόνο από τα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει. Έπειτα, όταν ανακάλυψα στο κανάλι του στο youtube τον όγκο του ακυκλοφόρητου υλικού που διέθετε, ένιωσα πως κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό. Είμαστε γείτονες και έτσι, τον βρήκα μια μέρα από κοντά και τον έπεισα πως αυτό το υλικό δεν πρέπει να παραμείνει άλλο ανεκμετάλλευτο».
Αναρωτιέμαι πώς έπεισε έναν άνθρωπο που κρατούσε τόσο καιρό το υλικό του ακυκλοφόρητο, να το πάρει απόφαση και να επιτρέψει την κυκλοφορία του. «Αρχικά ήταν σχετικά δύσπιστος ή μάλλον δεν καταλάβαινε γιατί με ενδιαφέρει τόσο πολύ αυτό το ακυκλοφόρητο υλικό ενώ παράλληλα νόμιζε πως δεν είχε πια και τα αυθεντικά DAT tapes με τις αυθεντικές ηχογραφήσεις. Ώσπου μια μέρα, πήγα επίσκεψη στο σπίτι του και τον έβαλα να ψάξει καλύτερα . Τότε όντως ανακάλυψε πέντε σκονισμένα κουτιά γεμάτα με DAT κασέτες»!
Μιλάμε για τις εμπνεύσεις, τις επιρροές και την μουσική του Γιώργου Θεοδωράκη. «Ο ίδιος αναφέρει σαν βασική του επιρροή τους Pink Floyd. Σίγουρα τον επηρέασαν αλλά νομίζω πως σίγουρα έχει επηρεαστεί και από Jean Michel Jarre, το γερμανικό progressive rock αλλά και από τον Μίκη Θεοδωράκη σε ορισμένα σημεία. Αυτό που προσωπικά με ενθουσιάζει είναι πως συχνά οι μελωδίες του μου φέρνουν στο νου εικόνες από την ελληνική ύπαιθρο, την θάλασσα και γενικά νομίζω ότι εμπεριέχουν βαθιά μέσα τους ένα ας πούμε «ελληνικό στοιχείο» που διαφοροποιεί την μουσική του σε σχέση με την υπόλοιπη ηλεκτρονική μουσική εκείνης της περιόδου. Ακούστε για παράδειγμα το “Το Λαχείο” (The Lottery) γραμμένο για την ομώνυμη σειρά στην ΕΡΤ».
Απορίας άξιο είναι και το γεγονός ότι έμεινε τόσο underground η μουσική του Γιώργου αφού ήταν γιος του Θεοδωράκη. Ο Ηλίας μου εξηγεί την άποψή του. «Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη δημιουργήθηκε κάτω από άλλες συνθήκες και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Για να σημαδέψει τόσο έντονα μια ολόκληρη γενιά σημαίνει πως ήταν σχετικά άμεση και γενικά είχε το κάτι το πιο «pop», ας πούμε πρόχειρα. Αυτό το «pop» στοιχείο ο Γιώργος συνήθως δεν το είχε. Η μουσική του ίσως ήταν πολύ προσωπική, καμιά φορά εσωστρεφής και μελαγχολική αλλά κατά την άποψη μου άκρως πρωτοποριακή και φουτουριστική. Με άλλα λόγια, οι συνθέσεις του είχαν το βλέμμα πάντα στραμμένο στο μέλλον με αποτέλεσμα να μην γίνουν εύκολα κατανοητές από τον κόσμο. Σήμερα όμως φαίνεται πως η μουσική του «συγχρονίστηκε» επιτέλους με την εποχή και είμαστε πλέον σε θέση να της δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία» λέει ικανοποιημένος και με μεγάλη ελπίδα.
Τον ρωτάω αν έχει αγαπημένο κομμάτι από αυτό τον δίσκο, που τόσο πολύ δούλεψε για να κυκλοφορήσει. «Πολύ δύσκολη ερώτηση καθώς μου αρέσουν εξίσου όλα τα κομμάτια, το καθένα για διαφορετικό λόγο. Παρόλα αυτά νομίζω πως έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο «Με τόσα άνθη», το οποίο ακροβατεί ανάμεσα στο synth pop και το σκυλάδικο! Πρόκειται βασικά για ένα σχετικά πρόχειρο demo που ο Γιώργος έγραψε το 1981 και το οποίο μάλιστα του έκανε φοβερή εντύπωση που ήθελα να το κυκλοφορήσουμε. Αρχικά δεν ήθελε. Εγώ όμως επέμεινα καθώς πραγματικά δεν μπορώ να πω πως έχω ακούσει αντίστοιχο ελληνικό κομμάτι ξανά. Είναι μοναδικό».
Η μουσική του Γιώργου θυμίζει κάτι από Λένα Πλάτωνος και ο Ηλίας μου εξηγεί ότι χρησιμοποιούσαν παρόμοιο μουσικό εξοπλισμό και είχαν και οι δύο, εξίσου τολμηρές ιδέες για την εποχή τους. «Η μουσική της Πλάτωνος είναι ίσως πιο «ψυχρή», πιο «απόκοσμη», ενώ του Γιώργου έχει μια πιο ανθρώπινη διάσταση. Χαρακτηριστικό του παραπάνω είναι ότι ο Γιώργος μας έλεγε πως όταν χρησιμοποιούσε το drum machine δεν το προγραμμάτιζε πάντα αλλά το λειτουργούσε χειροκίνητα έτσι ώστε να έχει μια ελάχιστη αίσθηση «αρρυθμίας» που παραπέμπει στο ανθρώπινο λάθος. Το αποτέλεσμα ήταν να ακούγεται πιο οικείο, πιο «ζεστό» για το ανθρώπινο αυτί».
Αφού μιλήσαμε για τον Γιώργο Θεοδωράκη και τον δίσκο που κυκλοφορεί, ο Ηλίας μου είπε και κάποια πράγματα για τον εαυτό του. «Από το 2000 και μετά ξεκίνησα να παίζω με παρότρυνση φίλων και σε κάποια πάρτι και μαγαζιά σαν dj. Γύρω στο 2009 ένιωσα πως δεν μου έφτανε μόνο αυτό και αποφάσισα να εμπλακώ περισσότερο με τη μουσική κυκλοφορώντας δίσκους με παραγωγές διάφορων φίλων, κυρίως από το εξωτερικό».
Ο Ηλίας ασχολείται με δύο διαφορετικές δισκογραφικές. Η πρώτη είναι η Echovolt την οποία τρέχει μαζί με τους φίλους του, Δημήτρη (Jimmy Jib) και Κώστα (xpiths). Στον κατάλογο της Echovolt θα βρει κανείς κυρίως σύγχρονη χορευτική μουσική από νέους παραγωγούς με πολλές αναφορές σε κλασσικά πλέον είδη (Chicago house, Detroit techno, Disco, Electro κλπ.). «Ξεκινήσαμε το 2009 με την πρώτη μας κυκλοφορία και ως τώρα έχουμε αισίως φτάσει στις δεκαέξι το σύνολο. Παράλληλα μαζί με τον Ολλανδό φίλο μου Tako, ξεκίνησα την «Into The Light», η οποία εστιάζει κυρίως σε «ξεχασμένο» υλικό ηλεκτρονικής μουσικής από Έλληνες συνθέτες. Ξεκινήσαμε με τη πρώτη συλλογή η οποία εξαντλήθηκε σε χρόνο ρεκόρ καθώς περιλάμβανε 12 αρκετά σπάνια κομμάτια από δέκα Έλληνες παραγωγούς. Στις επόμενες κυκλοφορίες προσπαθούμε να συμπεριλάβουμε όσο περισσότερο ακυκλοφόρητο υλικό γίνεται. Η τέταρτη κυκλοφορία μάλιστα θα είναι μόνο ακυκλοφόρητο υλικό ενώ ακόμη και τα περισσότερα κομμάτια στην κυκλοφορία του Γιώργου Θεοδωράκη είναι κομμάτια που μέχρι πρότινος δεν τα είχε ακούσει κανείς».
George Theodorakis, The Rules of the Game, Original Studio Recordings 1978-1996.
Κείμενα: Μαίρη Βαμβακά
Φωτογραφίες: Αρχείο Ηλία Πίτσιου
Υ.Γ. Τελικά πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να κουβαλάς ένα τόσο βαρύ όνομα...
Υ.Γ. Ξέρουμε τόσα πολλά για το Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και τόσα λίγα. Ένας μουσικός εντελώς μακριά από τη δημοσιότητα. Και αν δεν ήταν τούτη εδώ η συζήτηση, ίσως δεν θα τον ανακάλυπτα ποτέ!
(οταν μαθαινω κατι εντελως απροσμενο) 
)
roud:
