.....
Επειδή όμως όλοι ζούμε σε μια κοινωνία οφείλει το κράτος να διατηρήσει μια κοινή γραμμή που για μένα είναι η υγεία γιατί χωρίς αυτήν δεν κανει κανείς τίποτα
Sent from my iPhone xs max using Tapatalk
H υγεια εχει πολυ ευρυ φασμα δεν εξαντλειται στον κορονοϊο, και η ψυχωση, και η καταθλιψη και οι καρδιακες κακωσεις προερχομενες απο τετιες καταστασεις, και η αποκοινωνικοποιση, και το παστωμα στο σπιτι και αλλα πολλα που συνεπαγονται ολα αυτα υγεα ειναι. Και τα εκκατομμυρια που περασαν το κατωφλι της φτωχιας (εναμαμισυ εκκατομυριο στην χωρα μου σιφραρισμενο) εξ αιτιας αυτων... Ενταξει και τα ζομπι ισως δεν εχουν κορονοϊο.
Εγω οχι. Θελω μια ζωη και μια κοινωνια ανθρωπινη, και οχι με νεα "συμβολαια", (α... ο Μασκ προτεινει και τσιπ κατευθειαν ενσωματωμενα στον εγκεφαλο που σου δημιουργουν και ευχαριστες αισθησεις ακομα και ψευτικες αναμνησεις που δε ειχες ποτε, το βαλαν και σε μια γουρουνα, δε θυμαμαι το ονομα της και φινεται πολυ ευχαριστημενη).
Δεν ξερω, μπορει να ειναι πολυ ωραια ολα αυτα αλλα εγω προτιμαω να παω απο ενα μικροβιο. Απλα και σταθερα. Και οχι να γινω δυστοπικο ζομπι στους δρομους γιατι "η ζωη πανω απόλα"...
LOL
___________________________
Τωρα κατ αλλο που ακουγεται γενικα και οχι απο τον Ικαρο.
Αυτο το " διλημα δεν πρεπει να τιθενται και το ενα και το αλλο" "το κρατος να κοψει το λαιμο του να..."... συγνωμη αλλα τετοιοι συλλογισμοι εμενα μου φαινονται μωρουδιστικοι, τερτιπια κακομαθημενων παιδιων. Σκεψου να ειχε πεσει και κανας εσωτερικος-εξωτερικος πολεμος και να διαβαινες πτωματα στο δρομο...πραμνα που δεν ειναι τοσο μακρυνο ο πατερας μου το εζησε και δεν ειναι καθολου σεναριο τηλεσειρας (και για το μελλον)
Η λυση: "Το κρατος να βρει μια λυση"
Παιδιαρισματα.
Καταλαβαιτε οτι εν πασει περιπτωσει ειμαστε θνητοι, και ενα τετοιο σεναριο που ζουμε εχει προβλεφθει ηδη, απλα το ζουμε.
Δε θα μας πιασει και χεσιμο καθε μερα.
Και οχι δε θα γινουμε ζομπι και κλεισιμο επ αει.... ενω οι "αλλοι" ειναι ανοιχτοι και με βιτρινα στη πιατσα.
Ελεος. Ας συνελθουμε λιγο. Ανθρωποι θα πεθανουν ; Ναι και γω που τα λεω μπορει να πεθανω... Και ;
.........................................................................................
διακοσια χρονια μετα απο αυτο το μοναδικο κοσμοϊστορικο γεγονος, στην Ιστορια της ανθρωποτητας, μολις διακοσια χρονια μετα, οπου ο Εντγκαρ Κινε σαν περιηγητης περιγραφει ενα νεαρο Ελληνα που διαβαζει πλαγιασμενος σε ενα καμπονοπου τριγυρω το πρασινο ξεθωριαζει κατα μερη απο κατι γκρι, ασπρισμενο, που ειναι ανθρωπινα κοκκαλα, απομειναρια απο τους νεκρους της μακρυχρονης επαναστασης
