Γιάννης Χατζηγεωργίου
AVClub Fanatic
- 19 June 2006
- 35,670
Είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχουν εγχειρίδια ή ευαγγέλια για το πως πρέπει να αντιδράσει κανείς σε κατάσταση κινδύνου. Είναι τόσες πολλές οι παράμετροι που θα ήταν σχεδόν ανώφελο να καλουπωθεί μια τέτοια συμπεριφορά. Η πράξη δείχνει ότι όντας διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικό νοητικό επίπεδο, με διαφορετικό θυμικό, με διαφορετική αίσθηση, με διαφορετική αντίληψη, με διαφορετικό τα πάντα, είναι φυσιολογικό να σκέφτονται και να δρουν διαφορετικά. Τα δικαστήρια για να βγάλουν κρίση εκτιμούν όλα τα γεγονότα και κάθε παράγοντα που βάρυνε κατά την εκτέλεση της πράξης. Γι' αυτό και κάθε απόφαση δεν είναι δυνατόν, ή μάλλον, δεν είναι copy paste. Δεν είναι αστικό ή διοικητικό ζήτημα το οποίο τοποθετείται πιο εύκολα ανάμεσα στις γραμμές του νομικού πλαισίου. Τα ποινικά είναι κρίση βασισμένη σε αίσθηση και αντίληψη περί των συνθηκών ώστε έπειτα να μπουν στο κατάλληλο νομικό πλαίσιο το οποίο και αυτό δεν είναι απολύτως σαφές. Οι διχογνωμίες στην Ποινική Θεωρία είναι πολλές και διάφορες για σημαντικότατα ζητήματα. Συνεπώς, στα ποινικά, δεν είναι 1+1=2 εύκολα και αβίαστα.
Οι δικαστικές ποινικές αποφάσεις είναι ένα καλό σημείο να ξεκινήσει κανείς αν θέλει να μελετήσει και να εμβαθύνει στο ζήτημα. Εκεί θα δει πολλά και διάφορα ώστε να διαμορφώσει καλύτερη αίσθηση του περί τι επιτρέπεται και πως αξιολογούνται τα περιστατικά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Σίγουρα δεν αποτελούν ευαγγέλια, μιας και τα δικαστήρια δεν είναι αλάνθαστα (κάθε άλλο θα έλεγα), ωστόσο, ακόμα και σήμερα παραμένουν η Αρχή που κρίνει αυτά τα θέματα. Είναι μια καλή αφετηρία κατά τη γνώμη μου.
Η κουβέντα που γίνεται εδώ μέσα, είναι απολύτως φυσιολογική. Αν είχε βρεθεί ένα πάτερν συμπεριφοράς αντίδρασης το οποίο και θα αποτελούσε αξιόπιστο μπούσουλα σε τέτοιες περιπτώσεις, να είστε σίγουροι πως θα είχε ενσωματωθεί τουλάχιστον στην Νομολογία με την έννοια της πεπατημένης. (για τη Νομοθεσία δεν είμαι καθόλου σίγουρος)
Δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, οπότε παραμένουμε στην περιπτωσιολογία που κατά την κρίση μου είναι και η πιο δίκαια σαν ιδέα. Μην με ρωτήσετε για την εφαρμογή της όμως...εφόσον, παν μέτρον ο άνθρωπος, όλα κρίνονται στο ποιος είναι αυτός που κρίνει και πως.
Οι δικαστικές ποινικές αποφάσεις είναι ένα καλό σημείο να ξεκινήσει κανείς αν θέλει να μελετήσει και να εμβαθύνει στο ζήτημα. Εκεί θα δει πολλά και διάφορα ώστε να διαμορφώσει καλύτερη αίσθηση του περί τι επιτρέπεται και πως αξιολογούνται τα περιστατικά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Σίγουρα δεν αποτελούν ευαγγέλια, μιας και τα δικαστήρια δεν είναι αλάνθαστα (κάθε άλλο θα έλεγα), ωστόσο, ακόμα και σήμερα παραμένουν η Αρχή που κρίνει αυτά τα θέματα. Είναι μια καλή αφετηρία κατά τη γνώμη μου.
Η κουβέντα που γίνεται εδώ μέσα, είναι απολύτως φυσιολογική. Αν είχε βρεθεί ένα πάτερν συμπεριφοράς αντίδρασης το οποίο και θα αποτελούσε αξιόπιστο μπούσουλα σε τέτοιες περιπτώσεις, να είστε σίγουροι πως θα είχε ενσωματωθεί τουλάχιστον στην Νομολογία με την έννοια της πεπατημένης. (για τη Νομοθεσία δεν είμαι καθόλου σίγουρος)
Δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, οπότε παραμένουμε στην περιπτωσιολογία που κατά την κρίση μου είναι και η πιο δίκαια σαν ιδέα. Μην με ρωτήσετε για την εφαρμογή της όμως...εφόσον, παν μέτρον ο άνθρωπος, όλα κρίνονται στο ποιος είναι αυτός που κρίνει και πως.