Εξ' αλλου ο πρώτος και μεγαλύτερος κανόνας της αυτοάμυνας είναι ο εξής: stay out of trouble.
Και εμένα με ενδιαφέρει να μην ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου στο φαρ ουέστ γιατί εσύ και κάποιοι σαν εσένα έχουν φετίχ με τα όπλα ή/και είναι εξαιρετικά φοβισμένοι.
Όχι άλλο κάρβουνο!
Δεν μου λέει τίποτε αυτό. Σίγουρος δεν μπορείς να είσαι ποτέ και για τίποτε. Όπως ούτε όταν επιστρέφεις από το πανηγύρι στο χωριό μέσα από βουνίσιους δρόμους με όλους αυτούς τους πιωμένους οδηγούς. Πρέπει να κατανοήσετε ότι δεν γίνεται να ρωτάτε τι θα γίνει αν πέσει ο ουρανός στα κεφάλια των κατοίκων του Γαλατικού χωριού και να περιμένετε απάντηση.
Επίσης, ούτε τον τρόπο απάντησης θα πρέπει να ορίζετε στο συνομιλητή σας, καθώς δεν μπορείτε να του λέτε 5 γράμματα καθέτως το Το δεύτερο Ρ και το τέταρτο Ξ.
Εμένα με ενδιαφέρει ότι δεν μου επιτρέπεται να έχω όλες τις επιλογές για την ασφάλειά μου μέσα από ένα ηλίθιο νομικό πλαίσιο. Τα υπόλοιπα είναι προσπάθειες να βγάλουν το προφανές και αυτονόητο άχρηστα.
Εσύ πρέπει να κατανοήσεις, ότι όταν εφαρμόζεται μια νομοθετική διάταξη, πριν καν γίνει νομοθετική, υπάρχει (ή θα έπρεπε να υπάρχει) μια προεργασία πριν να ψηφιστεί. Αυτή η προεργασία στην οπλοκατοχή λέει ότι πιθανότατα η απελευθέρωση της οπλοκατοχής και οπλοχρησίας θα φέρει περισσότερα δεινά απ' ότι καλείται να γιατρέψει βάσει της εμπειρίας σε άλλους τομείς. Αυτή είναι η λογική πίσω από την απαγόρευση. Εφόσον, λοιπόν, δέχεσαι και ο ίδιος ότι δεν είσαι σίγουρος για τίποτα (πάντα μιλάμε για ποσοστά και όχι γενικώς αν ένας μουρλός στους 100.000 πάρει το όπλο και γαζώσει..), είσαι ανακόλουθος χαρακτηρίζοντας ηλίθιο τον νόμο. Ναι, μπορείς να διαφωνήσεις διότι θίγεται το δικαίωμά σου στην αυτοάμυνα κάνοντας χρήση όπλου, όμως, δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις απλά ηλίθιο κάτι που καταλαβαίνεις απόλυτα, απλά, δεν το δέχεσαι.
Η επιχειρηματολογία της επιλογής του δικαιώματός σου είναι κάτι σαν αυτούς που λένε: Εγώ δεν κάνω χρήση των ιατροφαρμακευτικών παροχών του κράτους, είναι ηλίθιο να πληρώνω τα ταμεία.
Εν κατακλείδει, μπορείς να διαφωνήσεις με το νομικό πλαίσιο για τους λόγους που πολλάκις έχεις διατυπώσει, όχι, όμως και να το χαρακτηρίσεις ηλίθιο επειδή θίγει το δικαίωμά σου προστατεύοντας σύμφωνα με την λογική του περισσότερα. Η νομοθεσία μιας δημοκρατίας πάνω σε αυτήν την αρχή στηρίζεται. Μπορεί για σένα να είναι λανθασμένη η απαγόρευση, ηλίθια δεν είναι σε καμμία περίπτωση.
Έχει σχέση με μια λογική που εσύ την χαρακτηρίζεις ηλίθια, οπότε τι μένει να συζητήσουμε?
Βρες τις διαφορές:
1. Είναι ηλίθιο να πληρώνω τα ταμεία από την στιγμή που δεν κάνω χρήση. Γιατί το κράτος κλέβει τα χρήματά μου?
2. Είναι ηλίθιο να μου απαγορεύουν την οπλοκατοχή έστω και αν δεν είμαι σίγουρος ότι θα προκληθούν μαζικά περισσότερα προβλήματα. Γιατί το κράτος περιορίζει το δικαίωμά μου στην οπλοχρησία?
(δικαίωμα στο 1, δικαίωμα και στο 2)
Εμένα με ενδιαφέρει ότι δεν μου επιτρέπεται να έχω όλες τις επιλογές για την ασφάλειά μου μέσα από ένα ηλίθιο νομικό πλαίσιο. Τα υπόλοιπα είναι προσπάθειες να βγάλουν το προφανές και αυτονόητο άχρηστα.
Το κράτος δεν κρίνει ότι υπάρχει ικανός αριθμός συνετών ανθρώπων που θα χρησιμοποιήσουν το όπλο μονάχα για αυτοάμυνα. Έτσι, το απαγορεύει γενικώς.
Αυτό αδυνατείς να καταλάβεις: δεν έχει σημασία αν πρόκειται για άνεση ή ασφάλεια (ή οτιδήποτε άλλο). Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που δεν επιτρέπεται και το ένα και το άλλο (και άλλα πολλά βέβαια). Στις οργανωμένες κοινωνίες, καλώς ή κακώς, έτσι γίνεται, οι νόμοι προσπαθούν να καλύψουν το γενικό καλό και όχι τις λόξες ή τις ανασφάλειες του καθενός.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.