Ουισκοκουβέντα.
- Thread starter Δημήτρης Θ.
- Start date
Dr Pan K
Supreme Member
- 18 December 2010
- 9,067
1) Ardbeg (το κλασσικο 17, οχι το 10 που εβγαλαν οταν εσπασαν τα βαρελια μετα την κριση του 80)
2) Royal Brackla (τοπ ηταν η εκδοση του signatory vintage του 76 και γενικα ολα τα cask strength μπουκαλια)
3) Auchentoshan (τριπλης αποσταξης Lowland για οσους εχουν ξεπερασει την ιδεα οτι το whiskey πρεπει να εντυπωσιαζει)
2) Royal Brackla (τοπ ηταν η εκδοση του signatory vintage του 76 και γενικα ολα τα cask strength μπουκαλια)
3) Auchentoshan (τριπλης αποσταξης Lowland για οσους εχουν ξεπερασει την ιδεα οτι το whiskey πρεπει να εντυπωσιαζει)
μιλαμε για ουισκι 300 λιρων!!! ποσοι αραγε το εχουν δοκιμασει??
εγω για να προβοκάρω την κουβεντα ψηφιζω το Springbank 1919 / 50 Year Old !
Τιμουλα? 50.000 λιρες only!!! καπου πρεπει να εχω φυλαγμενο ενα μπουκαλι! Φυλαγμενο φυσικα και φορολογικους λογους. Καθως αποτελει τεκμηριο!
Last edited:
Γιάννης Χατζηγεωργίου
AVClub Fanatic
- 19 June 2006
- 35,670
Απάντηση: Re: Ουισκοκουβέντα.
Το Υπουργείο Οικονομικών σας ευχαριστεί για τις παρεχόμενες μέσω google πληροφορίες!! Θα επικοινωνήσει μαζί σας εντός της ημέρας!!
Το Υπουργείο Οικονομικών σας ευχαριστεί για τις παρεχόμενες μέσω google πληροφορίες!! Θα επικοινωνήσει μαζί σας εντός της ημέρας!!
Dr Pan K
Supreme Member
- 18 December 2010
- 9,067
Η Ardbeg κυκλοφορει και το 25, που ειναι απλα αλλου επιπεδου αλλα δεν ηθελα να δωσω προτιμησεις για παρα πολυ ακριβα..
η τιμη του πιο παλια ηταν λογικη αλλα εχει ξεφυγει τελευταια. δες και εδω http://www.wine-searcher.com/wine-1...-old-single-malt-scotch-whisky-islay-scotland
η τιμη του πιο παλια ηταν λογικη αλλα εχει ξεφυγει τελευταια. δες και εδω http://www.wine-searcher.com/wine-1...-old-single-malt-scotch-whisky-islay-scotland
Re: Απάντηση: Re: Ουισκοκουβέντα.
δλδ για την ακριβεια ηταν δωρο γαμου ....κ. Προεδρε , εγω δεν απο που κι ως που, καταλαβαινεται τωρα!!
Αντε να το βγαλεις στην γιορτη σου αυτο και να αρχισει η τσακαλοπαρεα να το ρουφαει!!!
Ομως εχει ετσι νοημα? αν κατι φοβαζαι μην τελειωσει ή λυπασαι να το πειις καθως ειναι επενδυση ποιος ο λογος να το εχεις?
Το Υπουργείο Οικονομικών σας ευχαριστεί για τις παρεχόμενες μέσω google πληροφορίες!! Θα επικοινωνήσει μαζί σας εντός της ημέρας!!
δλδ για την ακριβεια ηταν δωρο γαμου ....κ. Προεδρε , εγω δεν απο που κι ως που, καταλαβαινεται τωρα!!
Αντε να το βγαλεις στην γιορτη σου αυτο και να αρχισει η τσακαλοπαρεα να το ρουφαει!!!
Ομως εχει ετσι νοημα? αν κατι φοβαζαι μην τελειωσει ή λυπασαι να το πειις καθως ειναι επενδυση ποιος ο λογος να το εχεις?
Γιάννης Χατζηγεωργίου
AVClub Fanatic
- 19 June 2006
- 35,670
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ουισκοκουβέντα.
Καταλάβαμε κ. thankin. Αθώος!!
Τα χαιρετίσματα μου στον φίλο σας κον Λάτση!!
Αν θέλετε, ειδοποιήστε τον ότι παντρεύομαι 23 Ιουνίου και δεν έχουμε βρει ακόμα σπίτι!!:Banane0:
Καταλάβαμε κ. thankin. Αθώος!!
Τα χαιρετίσματα μου στον φίλο σας κον Λάτση!!
Αν θέλετε, ειδοποιήστε τον ότι παντρεύομαι 23 Ιουνίου και δεν έχουμε βρει ακόμα σπίτι!!:Banane0:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ
Supreme Member
- 14 December 2006
- 4,265
είστε όλοι οφ τόπικ! Το Ουίσκυ έχει σβήσει!
κυκλοφορεί καινούργια μαστίχα! Σχεδόν έχει κατεδαφίσει τον Skino ( αυτο ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανείς)!
κυκλοφορεί καινούργια μαστίχα! Σχεδόν έχει κατεδαφίσει τον Skino ( αυτο ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανείς)!
Dr Pan K
Supreme Member
- 18 December 2010
- 9,067
Αν κρινω απο το ονομα πρεπει να ειναι του γνωστου ουζου της Χιου (Ψυχη), οποτε θα ειναι το λιγοτερο καλο.
και για να μην παρεξηγουμε, το Ardbeg εχει τωρα πια τιμη στον θεο γιατι η Glenmorangie κανει τερτιπια. εχω πιει κασονια σαν φοιτητης και ηταν στα 55 ευρω το μπουκαλι, σιγουρα οχι φτηνο αλλα καμια σχεση με σημερα. για πολλους το κορυφαιο islay (και για εμενα πρωτη επιλογη). ο τοτε εισαγωγεας στην ιταλια (Velier) εφερνε και τα signatory vintage (2 μπουκαλια ανα χρονια/ αποστακτηριο για την γειτονα χωρα) και ενα μερος εφτανε στο ποτηρι μου (καποια πραγματα μου λειπουν πια).
για οποιον εχει σκοπο να παει προς ρωμη, μια επισκεψη στο Ombre Rosse, περιοχη trastevere, θα βρειτε τουλαχιστον 40 single malt και με τους χαιρετισμους μου στον μπαρμαν Κριστιαν η τιμη θα ειναι χωμα..
και για να μην παρεξηγουμε, το Ardbeg εχει τωρα πια τιμη στον θεο γιατι η Glenmorangie κανει τερτιπια. εχω πιει κασονια σαν φοιτητης και ηταν στα 55 ευρω το μπουκαλι, σιγουρα οχι φτηνο αλλα καμια σχεση με σημερα. για πολλους το κορυφαιο islay (και για εμενα πρωτη επιλογη). ο τοτε εισαγωγεας στην ιταλια (Velier) εφερνε και τα signatory vintage (2 μπουκαλια ανα χρονια/ αποστακτηριο για την γειτονα χωρα) και ενα μερος εφτανε στο ποτηρι μου (καποια πραγματα μου λειπουν πια).
για οποιον εχει σκοπο να παει προς ρωμη, μια επισκεψη στο Ombre Rosse, περιοχη trastevere, θα βρειτε τουλαχιστον 40 single malt και με τους χαιρετισμους μου στον μπαρμαν Κριστιαν η τιμη θα ειναι χωμα..
nikosGX
Supreme Member
- 9 November 2007
- 7,539
The Glenlivet (single malt scotch whisky) 12 ετών.
Γλυκό και φρουτώδες.
Σημειώνω ότι δεν ξέρω και πολλά από ουίσκι, και από ακριβά τίποτα, αλλά το παραπάνω μου άρεσε. Όποιος δεν το γνωρίζει, ας το δοκιμάσει. Για το 18 ετών λένε ακόμη καλύτερα λόγια, αλλά δεν το δοκίμασα ακόμη.
Γλυκό και φρουτώδες.
Σημειώνω ότι δεν ξέρω και πολλά από ουίσκι, και από ακριβά τίποτα, αλλά το παραπάνω μου άρεσε. Όποιος δεν το γνωρίζει, ας το δοκιμάσει. Για το 18 ετών λένε ακόμη καλύτερα λόγια, αλλά δεν το δοκίμασα ακόμη.
Και κάτι από εμένα που δεν μου αρέσει το ουίσκυ.
Πριν μερικά χρόνια ήμουν στην Ιρλανδία και επισκεύθηκα το αποστακτήριο του Bushmill's. Και ήπια το 12άρι τους, και σκέφτηκα ότι τελικά δεν είναι και τόσο άσχημο ποτό! Από τότε -χάρη και στην καλή κάβα ενός μπαρ- έχω δοκιμάσει αρκετά malt. Αν και εκτιμώ ιδιαίτερα το ιώδιο και τα φύκια που βγάζουν τα νησιώτικα τα βρίσκω και λίγο τραχιά. Προτιμώ την πιο ομαλή γεύση του Oban. Ή το Glenfiddich Solera Reserve που παλιώνει σε παλιά πρασοβάρελα και έχει μια γεύση που φέρνει περισσότερο προς κονιάκ.
Ευχαριστώ για τις προτάσεις σας και θα φροντίσω να δοκιμάσω μερικές!
ΥΓ1 Μια και που στην Ιρλανδία ήπια κι από τα δύο, το Jameson δεν μου άρεσε καθόλου. Όσο για την Jenna, εεε, είναι πιο μεγάλη κι από μένα πια! Και δεν παλιώνει με τον καιρό όπως τα ουίσκυ.
ΥΓ2 Όταν πάτε στο αποστακτήριο του Bushmill's (αφού κλείσετε ραντεβού γιατί αλλιώς μπορεί να περιμένετε κι ένα δίωρο για την ξενάγηση), αξίζει τον κόπο να τους ζητήσετε να σας ετοιμάσουν ετικέτες για το malt με το όνομά σας. Είναι πολύ καλό ενθύμιο (ή δώρο).
Πριν μερικά χρόνια ήμουν στην Ιρλανδία και επισκεύθηκα το αποστακτήριο του Bushmill's. Και ήπια το 12άρι τους, και σκέφτηκα ότι τελικά δεν είναι και τόσο άσχημο ποτό! Από τότε -χάρη και στην καλή κάβα ενός μπαρ- έχω δοκιμάσει αρκετά malt. Αν και εκτιμώ ιδιαίτερα το ιώδιο και τα φύκια που βγάζουν τα νησιώτικα τα βρίσκω και λίγο τραχιά. Προτιμώ την πιο ομαλή γεύση του Oban. Ή το Glenfiddich Solera Reserve που παλιώνει σε παλιά πρασοβάρελα και έχει μια γεύση που φέρνει περισσότερο προς κονιάκ.
Ευχαριστώ για τις προτάσεις σας και θα φροντίσω να δοκιμάσω μερικές!
ΥΓ1 Μια και που στην Ιρλανδία ήπια κι από τα δύο, το Jameson δεν μου άρεσε καθόλου. Όσο για την Jenna, εεε, είναι πιο μεγάλη κι από μένα πια! Και δεν παλιώνει με τον καιρό όπως τα ουίσκυ.
ΥΓ2 Όταν πάτε στο αποστακτήριο του Bushmill's (αφού κλείσετε ραντεβού γιατί αλλιώς μπορεί να περιμένετε κι ένα δίωρο για την ξενάγηση), αξίζει τον κόπο να τους ζητήσετε να σας ετοιμάσουν ετικέτες για το malt με το όνομά σας. Είναι πολύ καλό ενθύμιο (ή δώρο).
Last edited:
sakisxas
Supreme Member
DIPIE
AVClub Fanatic
- 13 July 2007
- 17,261
Tι λένε οι ειδικοί...
Αρθρογράφος: Nτίνος Στεργίδης
Eμποτισμένος με την κουλτούρα του κρασιού, η οποία δίνει μεγάλη αξία στη γεωγραφική προέλευση, έκανα κι εγώ αρχικά το λάθος να θεωρώ πως τα malt ουίσκι από συγκεκριμένα αποστακτήρια (single malt) θα έπρεπε να είναι εξ ορισμού καλύτερα από τα blended scotch. Τα μάτια μού άνοιξε ο Jim Murray και το βιβλίο του «Classic Blended Scotch». Κατ’ αρχάς, να πω πως θεωρώ τον Murray κορυφαίο δημοσιογράφο/γευσιγνώστη του ουίσκι, κάπως παραγνωρισμένο τα προηγούμενα χρόνια, καθώς εξελισσόταν στη σκιά του μακαρίτη Michael Jackson· για όσους δεν το έχουν, συνιστώ ανεπιφύλακτα το «Jim Murray’s Complete Book of Whisky» ως ένα από τα καλύτερα βιβλία για το ουίσκι εν γένει.
Στο «Classic Blended Scotch» –που κατά το συγγραφέα του ήταν το πρώτο βιβλίο αφιερωμένο στην κατηγορία των blended ουίσκι– ο Murray λέει πως στην αγορά κυκλοφορούν πολλά malt που είναι «βαρετά» και που ποντάρουν σε ευφάνταστα ονόματα και συσκευασίες για να πουλήσουν. «Ωστόσο, προσθέτοντάς τα μέσα σε ένα blended, τα ουίσκι αυτά αποκτούν μια εξαιρετική πολυδυναμικότητα, προσφέροντας το καθένα κάτι, συχνά σε συνδυασμό με άλλα εξίσου αδιάφορα malt, για να δημιουργήσουν όλα μαζί γεύσεις και αρώματα που συνεπαίρνουν».
Δεν είναι τυχαίο, λέει ο Murray, πως οι master blender της Σκωτίας όταν πίνουν κοινωνικά, στο σπίτι τους ή στις παμπ, επιλέγουν κατά κανόνα κάποιο blended ουίσκι.
Το θέμα δεν είναι αν τα blended είναι «καλύτερα» από τα malt. Δεν νομίζω πως μια τέτοια γενίκευση έχει νόημα. Υπάρχουν εξαιρετικά ή αισχρά ουίσκι και στις δύο κατηγορίες. Για εμένα, εκείνο που μετρά στην επιλογή ενός ουίσκι είναι να είναι κατάλληλο για τη συγκεκριμένη στιγμή που θα το καταναλώσω. Κι επειδή κατά κανόνα δεν πίνω ουίσκι τρώγοντας, η συγκεκριμένη στιγμή καθορίζεται αποκλειστικά από το mood μου, δηλαδή από το πώς αισθάνομαι. Η διαδικασία μού θυμίζει λίγο τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει κανείς μια ταινία στο βίντεο κλαμπ: να δω τον Rambo (Lagavulin) στο «First Blood» να ξεπαστρεύει τα βλαχαδερά, τον Liam Neeson (Talisker) να τσακίζει Αλβανούς και Άραβες κακούς στο «Taken» ή να πάρω μια ταινία για τη γυναίκα μου, π.χ. «My Best Friend’s Wedding» (Burke’s) με την Julia Roberts (γλυκιά Macallan) να σπάει τα νεύρα του Dermott Mulroney;
Εάν έπρεπε να κάνω μια κριτική στα malt ως κατηγορία, θα έλεγα πως ενίοτε τείνουν προς το μονοδιάστατο, ακόμη κι όταν είναι συγκλονιστικά. Ας μη συγχέουμε το έντονο με το πολύπλοκο... Από την άλλη, η κριτική που θα έκανα στα blended είναι πως πρέπει να πας τουλάχιστον στην κατηγορία των 12 ετών και πάνω για να αρχίσει να διαφαίνεται αυτή η πολυπλοκότητα και η φινέτσα που τα καθιστά άξια λόγου.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μια βασική φιλοσοφική διαφορά μεταξύ των malt και των blended ουίσκι: τα πρώτα δεν περιέχουν grain ουίσκι, το οποίο στα δεύτερα μπορεί και να ξεπερνά το 70% του χαρμανιού. (Μιλώντας για χαρμάνια: και τα malt, με εξαίρεση τα single cask, είναι χαρμάνια διαφόρων ουίσκι από το ίδιο φυσικά αποστακτήριο, εφόσον μιλάμε για single malt – γιατί υπάρχουν και τα άλλα π.χ. το Johnny Walker Green Label, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω, η Diageo αποφάσισε να σταματήσει να παράγει). Στα blended ουίσκι, ο παράγοντας grain είναι καθοριστικής σημασίας, αφού όπως λένε οι master blender, είναι ο «καμβάς» επάνω στον οποίο χτίζουν το χαρμάνι τους. Τα άγνωστα στην Ελλάδα grain ουίσκι (στη Σκωτία έχουν το δικό τους κοινό και τα βρίσκει κανείς εμφιαλωμένα) είναι αποστάγματα από σιτάρι (κυρίως), εξαιρετικά καθαρά, αλλά όχι ουδέτερα στη γεύση.
Θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι η πεμπτουσία της απόσταξης... Βέβαια, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, δεν είναι δα και τίποτε το σπάνιο, όλες οι εταιρείες που παράγουν ουίσκι στη Σκωτία αγοράζουν το grain τους –εφόσον δεν το αποστάζουν οι ίδιοι– από κάποιο από τα οκτώ, αν δεν κάνω λάθος, βιομηχανικά αποστακτήρια που υπάρχουν στη χώρα αυτή.
Στη συνέχεια, κάθε αποστακτήριο αποφασίζει πόσο παλιά και σπάνια θα είναι τα malt ουίσκι που θα προσθέσει στο grain (το οποίο επίσης πρέπει να έχει την αντίστοιχη παλαίωση) για να φτιάξει το blended ουίσκι του.
Σε γενικές γραμμές, ένα σοβαρό deluxe blended ουίσκι, όπως για παράδειγμα το Johnny Walker Black Label, που θεωρώ κορυφαίο στην κατηγορία του, μπορεί να περιέχει πάνω από 40 διαφορετικά αποστάγματα υψηλής ποιότητας, δημιουργώντας ένα σύνολο που ξεπερνά κατά πολύ τις αρετές των επί μέρους αποσταγμάτων που το συναπαρτίζουν – και αυτή είναι η ιδέα πίσω από τα blended scotch ουίσκι.
http://www.thewhiskymag.gr/column/view/stergidis_blended_or_singlemalt
http://www.malts.com/index.php/Gateway-el
Προσωπικά προτιμούσα παλαιωμένο ρούμι...απο τον καιρό που έκοψα αναγκαστικά την απόλαυση της πίπας μου,τις περισσότερες φορές πίνω το ευκολόπιοτο κι ελαφρύ Cardhu 12 years old.
Αρθρογράφος: Nτίνος Στεργίδης
Eμποτισμένος με την κουλτούρα του κρασιού, η οποία δίνει μεγάλη αξία στη γεωγραφική προέλευση, έκανα κι εγώ αρχικά το λάθος να θεωρώ πως τα malt ουίσκι από συγκεκριμένα αποστακτήρια (single malt) θα έπρεπε να είναι εξ ορισμού καλύτερα από τα blended scotch. Τα μάτια μού άνοιξε ο Jim Murray και το βιβλίο του «Classic Blended Scotch». Κατ’ αρχάς, να πω πως θεωρώ τον Murray κορυφαίο δημοσιογράφο/γευσιγνώστη του ουίσκι, κάπως παραγνωρισμένο τα προηγούμενα χρόνια, καθώς εξελισσόταν στη σκιά του μακαρίτη Michael Jackson· για όσους δεν το έχουν, συνιστώ ανεπιφύλακτα το «Jim Murray’s Complete Book of Whisky» ως ένα από τα καλύτερα βιβλία για το ουίσκι εν γένει.
Στο «Classic Blended Scotch» –που κατά το συγγραφέα του ήταν το πρώτο βιβλίο αφιερωμένο στην κατηγορία των blended ουίσκι– ο Murray λέει πως στην αγορά κυκλοφορούν πολλά malt που είναι «βαρετά» και που ποντάρουν σε ευφάνταστα ονόματα και συσκευασίες για να πουλήσουν. «Ωστόσο, προσθέτοντάς τα μέσα σε ένα blended, τα ουίσκι αυτά αποκτούν μια εξαιρετική πολυδυναμικότητα, προσφέροντας το καθένα κάτι, συχνά σε συνδυασμό με άλλα εξίσου αδιάφορα malt, για να δημιουργήσουν όλα μαζί γεύσεις και αρώματα που συνεπαίρνουν».
Δεν είναι τυχαίο, λέει ο Murray, πως οι master blender της Σκωτίας όταν πίνουν κοινωνικά, στο σπίτι τους ή στις παμπ, επιλέγουν κατά κανόνα κάποιο blended ουίσκι.
Το θέμα δεν είναι αν τα blended είναι «καλύτερα» από τα malt. Δεν νομίζω πως μια τέτοια γενίκευση έχει νόημα. Υπάρχουν εξαιρετικά ή αισχρά ουίσκι και στις δύο κατηγορίες. Για εμένα, εκείνο που μετρά στην επιλογή ενός ουίσκι είναι να είναι κατάλληλο για τη συγκεκριμένη στιγμή που θα το καταναλώσω. Κι επειδή κατά κανόνα δεν πίνω ουίσκι τρώγοντας, η συγκεκριμένη στιγμή καθορίζεται αποκλειστικά από το mood μου, δηλαδή από το πώς αισθάνομαι. Η διαδικασία μού θυμίζει λίγο τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει κανείς μια ταινία στο βίντεο κλαμπ: να δω τον Rambo (Lagavulin) στο «First Blood» να ξεπαστρεύει τα βλαχαδερά, τον Liam Neeson (Talisker) να τσακίζει Αλβανούς και Άραβες κακούς στο «Taken» ή να πάρω μια ταινία για τη γυναίκα μου, π.χ. «My Best Friend’s Wedding» (Burke’s) με την Julia Roberts (γλυκιά Macallan) να σπάει τα νεύρα του Dermott Mulroney;
Εάν έπρεπε να κάνω μια κριτική στα malt ως κατηγορία, θα έλεγα πως ενίοτε τείνουν προς το μονοδιάστατο, ακόμη κι όταν είναι συγκλονιστικά. Ας μη συγχέουμε το έντονο με το πολύπλοκο... Από την άλλη, η κριτική που θα έκανα στα blended είναι πως πρέπει να πας τουλάχιστον στην κατηγορία των 12 ετών και πάνω για να αρχίσει να διαφαίνεται αυτή η πολυπλοκότητα και η φινέτσα που τα καθιστά άξια λόγου.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μια βασική φιλοσοφική διαφορά μεταξύ των malt και των blended ουίσκι: τα πρώτα δεν περιέχουν grain ουίσκι, το οποίο στα δεύτερα μπορεί και να ξεπερνά το 70% του χαρμανιού. (Μιλώντας για χαρμάνια: και τα malt, με εξαίρεση τα single cask, είναι χαρμάνια διαφόρων ουίσκι από το ίδιο φυσικά αποστακτήριο, εφόσον μιλάμε για single malt – γιατί υπάρχουν και τα άλλα π.χ. το Johnny Walker Green Label, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω, η Diageo αποφάσισε να σταματήσει να παράγει). Στα blended ουίσκι, ο παράγοντας grain είναι καθοριστικής σημασίας, αφού όπως λένε οι master blender, είναι ο «καμβάς» επάνω στον οποίο χτίζουν το χαρμάνι τους. Τα άγνωστα στην Ελλάδα grain ουίσκι (στη Σκωτία έχουν το δικό τους κοινό και τα βρίσκει κανείς εμφιαλωμένα) είναι αποστάγματα από σιτάρι (κυρίως), εξαιρετικά καθαρά, αλλά όχι ουδέτερα στη γεύση.
Θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι η πεμπτουσία της απόσταξης... Βέβαια, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, δεν είναι δα και τίποτε το σπάνιο, όλες οι εταιρείες που παράγουν ουίσκι στη Σκωτία αγοράζουν το grain τους –εφόσον δεν το αποστάζουν οι ίδιοι– από κάποιο από τα οκτώ, αν δεν κάνω λάθος, βιομηχανικά αποστακτήρια που υπάρχουν στη χώρα αυτή.
Στη συνέχεια, κάθε αποστακτήριο αποφασίζει πόσο παλιά και σπάνια θα είναι τα malt ουίσκι που θα προσθέσει στο grain (το οποίο επίσης πρέπει να έχει την αντίστοιχη παλαίωση) για να φτιάξει το blended ουίσκι του.
Σε γενικές γραμμές, ένα σοβαρό deluxe blended ουίσκι, όπως για παράδειγμα το Johnny Walker Black Label, που θεωρώ κορυφαίο στην κατηγορία του, μπορεί να περιέχει πάνω από 40 διαφορετικά αποστάγματα υψηλής ποιότητας, δημιουργώντας ένα σύνολο που ξεπερνά κατά πολύ τις αρετές των επί μέρους αποσταγμάτων που το συναπαρτίζουν – και αυτή είναι η ιδέα πίσω από τα blended scotch ουίσκι.
http://www.thewhiskymag.gr/column/view/stergidis_blended_or_singlemalt
http://www.malts.com/index.php/Gateway-el
Προσωπικά προτιμούσα παλαιωμένο ρούμι...απο τον καιρό που έκοψα αναγκαστικά την απόλαυση της πίπας μου,τις περισσότερες φορές πίνω το ευκολόπιοτο κι ελαφρύ Cardhu 12 years old.
Last edited:
Απάντηση: Re: Ουισκοκουβέντα.
Ο ειδικος τα γραφει ολα αυτα και στο τελος ψηφιζει Τζονι μαυρο.....Καλα κρασα...
Διονυση το Cardu παντως ειναι single malt..
Ο ειδικος τα γραφει ολα αυτα και στο τελος ψηφιζει Τζονι μαυρο.....Καλα κρασα...
Διονυση το Cardu παντως ειναι single malt..
VaSiLiS-T
Supreme Member
Πάει καιρός που ψώνιζα τακτικά και τα έσφιγκα .. το 30αρι πλέον που πάει κάτι τις προκοπής δεν περισέυει ,, αλλα δεν είναι εκεί το θέμα όσο θα το ρημάξω στο 3ημερο και δεν λέει
τέσπα ,
τζόνι απλό , μπαλατάνι , ντεβαρς , πρέπει να απαγορευτούν δια νόμου , κάτι σαν φτηνό τσίπουρο με χρώμα ,
αρχίζουν και μου αρέσουν πλέον τα bourbon και με την πρώτη ευκαιρία χτυπάω διάφορα για τεστ ,,
μάλλον γερνάω ,,
τέσπα ,
τζόνι απλό , μπαλατάνι , ντεβαρς , πρέπει να απαγορευτούν δια νόμου , κάτι σαν φτηνό τσίπουρο με χρώμα ,
αρχίζουν και μου αρέσουν πλέον τα bourbon και με την πρώτη ευκαιρία χτυπάω διάφορα για τεστ ,,
μάλλον γερνάω ,,