Παλιότερα μου άρεσε πολύ το Dalwhinnie, τώρα προτιμώ το Glenfiddich το 15άρι (Solera Reserve).
Μου αρέσουν περισσότερο τα γλυκόπιοτα και καθόλου τα καπνιστά.
Ένα ωραίο, ελαιώδες; (με την καλή έννοια - δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη λέξη) ουίσκι που ήπια κάποτε, ήταν ένα malt με ένα σκίουρο στην ετικέτα (άτιμη ηλικία... θα το θυμηθώ, που θα μου πάει - οκ, το γκούκλαρα) ήταν το Aberfeldy το 12άρι. Πρέπει να το ξαναδοκιμάσω κάποια στιγμή.
Το Balvenie το 12άρι το Double wood... Κάτι δεν μου ταιριάζει στον ουρανίσκο. Σε άλλους φίλους μου τους αρέσει.
Θέλω να δοκιμάσω τα Macallan κάποια στιγμή. Και τώρα στα υπ'όψη και το Oban απ'ότι διάβασα εδώ.
Από blended έχω δοκιμάσει σε κλίμακα τιμής μέχρι Johnny Walker Gold και δεν μπορώ να πω ότι θα γίνω ποτέ fun.
+1 για το Canadian Club, μεγάλο vfm και Cardhu για vfm malt.
και αν μιλάμε για Coca Cola και ουίσκι, τότε Jack Daniels.
To "ποτέ πάγο στο malt" είναι μια καλή συμβουλή. Από την άλλη, αν είστε εικονοκλάστες και δεν έχετε συγγενή το Ζαμπούνη, βάλτε ένα μικρό παγάκι, δεν θα σας επισκεφθεί και η Ιερά Εξέταση με δαυλούς... (εννοείτε να μην το πνίξετε στον πάγο, αλλιώς πιείτε Cutty ή πέρδικα)
Ρε γ@μώτο, κάποτε γινόταν και καμιά βραδιά γευσιγνωσίας για ουίσκυ. Τώρα; Ξέρετε τίποτα;
....βαρατε ελευθερα... ενα αλλο ενδιαφερον αρθρο γενικου ενδιαφεροντος για τα ουισκι
