Μετά από αρκετές παρόμοιες εμπειρίες τείνω να πιστεύω ότι ίσως δεν υπάρχουν συμπτώσεις, αλλά μας οδηγεί μια παράξενη συγχρονικότητα.
Εξαρτάται απ' το μέγεθος και το είδος των διαφορών των καρέ. Σίγουρα βοηθάει πολύ κάτι τέτοιο απ ότι βλέπω δοκιμάζοντας σε δικές μου, αλλά τελικά καταλήγεις να ρυθμίζεις κυρίως με το μάτι.
Αντί αυτού μετρούσα τις τιμές RGB σε κοινά σημεία ανά δύο καρέ και ρύθμιζα και από εκεί κάνοντας κάτι πιο "χοντροκομμένο" απ' ότι πρότεινε ο φοιτητής που ανέφερες, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν ήταν πάντα ικανοποιητικό. Με τους μέσους τόνους βλέπω ότι πάει καλύτερα, αλλά πάλι κάτι λείπει.
Η τεχνική με τις μάσκες φωτεινότητας που αναλύει ο Μανώλης σε άλλο μήνυμα είναι αρκετά καταλληλότερη για το τελικό αποτέλεσμα, αλλά είναι προτιμότερο να εφαρμοστεί σε ρυθμίσεις σε τμήματα του κάθε καρέ, όχι σε όλο το καρέ και σπάνια σε όλο το πανόραμα.
Ένα απλό σχετικά τρικ που πάντα βοηθάει σε πανοραμικές είναι η χρήση περισσότερων καρέ ώστε το μπλέξιμο μεταξύ τους να γίνεται πιο ομαλά έχοντας ευκολότερη μετάβαση στις όποιες διαφορές. Αντί για 3 καρέ οριζόντια τραβάμε 5 με μεγαλύτερη αλληλοεπικάλυψη.
Κάποια προγράμματα πανοραμικών ενώσεων δημιουργούν layers με κάθε καρέ και μπορούμε να δουλέψουμε περισσότερο σε τέτοιες λεπτομέρειες μεταβάλλοντας κατά βούληση ότι ενοχλεί και φυσικά θέλει αρκετή δουλίτσα με ρυθμίσεις φωτεινότητας, διαφάνειας, τι σβήνουμε και τι κρατάμε απ' το κάθε layer, πως ισορροπεί με το σύνολο, κι ό,τι άλλο προκύψει στην πορεία.
