Καθόμουν σήμερα και σκεφτόμουν πόσα έχω χαλάσει για αυτό το "χόμπι".
Μετά από δύο χρόνια, έχω καταλήξει με μία μηχανή των 250 +, μία των 100 +, ένα μαχαίρι και μία σαβέτα.
Σύνολο μου έχουν κοστίσει κάπου στα 500 , αλλά είναι από τα εισαγωγικά High End της υπόθεσης, εκεί που σταματάει η απόδοση και πλέον αγοράζεις κάτι για το κύρος του.
Σε πινέλα άλλα τόσα, αλλά έχω πινέλα που δουλεύουν σύμφωνα με το δικό μου γούστο και δεν θα αποχωριζόμουν κανένα.
Να έχω δώσει και 50 σε λεπίδες; Δύσκολο το κόβω, αλλά ok.
Ας πούμε, 1000 σε hardware.
Σε Software, σίγουρα πολλά. Τόσα που αν σταματήσω αυτή τη στιγμή θα έχω να ξυρίζομαι για τα επόμενα 10 χρόνια.
Αλλά software θα αγόραζα και για τα απλά ξυραφάκια.
Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν δεν έχω γνωρίζει το π.ξ. και συνεχίζω με τα πλαστικά.
5 το ανταλλακτικό, μου έβγαζαν κάπου στα 3 άνετα ξυρίσματα το κάθε ένα.
Χονδρικά δηλαδή, (στο παράλληλο αυτό σύμπαν οι μήνες έχουν τις ίδιες ημέρες) θα ήθελα για τα 20 ξυρίσματα που κάνω το μήνα, κάπου στα 7 ανταλλακτικά, X5 = 35 τον μήνα.
X 24 μήνες = 840 !
Όντως, μου έχει κοστίσει κάπου στα 200 παραπάνω για να έχω εξωφρενικά ακριβό (για κάποιους) hardware.
Θα μπορούσα να είχα μείνει στα 50, άντε 100 και να λέω ότι έχω γλυτώσει 700 .
Βέβαια το δικό μου hardware μπορώ να το πουλήσω κάποια στιγμή και να πάρω τα 600 - 700 πίσω, ενώ τα πλαστικά είναι κάπου εκεί έξω και μολύνουν το περιβάλλον...
Αυτά τα δύο χρόνια το μόνο που έχω πετάξει στα σκουπίδια είναι τα χαρτάκια περιτυλίγματος.
Και αυτά στα ανακυκλώσιμα.
Τις λεπίδες τις έχω σε ένα κουτάκι για να τις πάω κάποια στιγμή σε μεταλλουργείο. Εκτός αν τις θέλει κάποιος μάστορας εδώ μέσα.
Τα κουτιά από τα σαπούνια και τις κρέμες τα χρησιμοποιώ ξανά, για να βάλω σαπούνια που κυκλοφορούν σε μορφή refill, χωρίς κουτί.
Ενώ τον αφρό που κυκλοφορεί σε σπρέι, απλά τον πετάς.
Πέρα από το πως κάτι άχαρο και καταναγκαστικό γίνεται απόλαυση, αυτό και μόνο είναι νομίζω ένα μεγάλο υπέρ του π.ξ.
Το πως έχει ηρεμήσει το δέρμα μου, πως έχουν εξαφανιστεί (με τον α ή τον β τρόπο

) οι ελίτσες και οι ερεθισμοί, πως απολαμβάνεις την διαδικασία, πως καταλαβαίνεις ότι τελικά τόσα χρόνια δεν ξυριζόσουν αλλά κορόιδευες τον εαυτό σου, είναι ακόμη ένα κερασάκι στην τούρτα.