Ένα resume από την εμπειρία μου με τα μαχαίρια που ναι μεν είχα δοκιμάσει εδώ και χρόνια, ποτέ όμως εντατικά.
Τους τελευταίους 2-3 μήνες δεν έχω ακουμπήσει ξυράφι ασφαλείας, ότι ξύρισμα κάνω είναι με μαχαίρια, οπότε έχω δει τα καλά και τα κακά τους.
Υπέρ
1) Αποφασίζεις εσύ πως θα κόβει, τι αίσθηση θα έχει κλπ κλπ. Αυτό φυσικά έρχεται μετά από εμπειρία, γιατί στην αρχή δεν ξέρεις καν πως πρέπει να νιώθεις όταν ξυρίζεσαι με μαχαίρι.
2) Όπως και να το κάνεις, είναι κοσμήματα. Πέρα από τη διαδικασία που φτάνει σε σημεία ιεροτελεστίας, αποκτάς κάτι όμορφο.
3) Ταλαιπωρείς το ελάχιστο δυνατό το δέρμα σου. Η αίσθηση μετά είναι σαν να μην ξυρίστηκες.
4) Κόστος ***
5) Ενασχόληση ****
Κατά
1) Ναι, είναι λίγο τρομακτική η πρώτη επαφή. Πρέπει να έχεις καλή εμπειρία από ξυράφια ασφαλείας για να καταλάβεις τι σημαίνει "δεν πιέζω". Το ξεπερνάς όμως από το πρώτο ξύρισμα. *
2) Πρέπει να ξέρεις να ακονίζεις. Καλά. Δεν μιλάμε για μαχαίρια κουζίνας και ψαλίδια, πρέπει να ξέρεις να ακονίζεις πολύ καλύτερα από τους "επαγγελματίες" του χώρου. Πρακτικά δεν υπάρχει επαγγελματίας στην Ελλάδα που να ξέρει να ακονίζει μαχαίρια, πρέπει να γίνεις εσύ αυτός ή να τα στέλνεις στο εξωτερικό. Εδώ δεν μιλάμε για "ακονισμένο" αλλά για shave ready. Δηλαδή να κόβει τρίχα στον αέρα. **
3) Καμπύλη εκμάθησης. Ότι θα ξυριστείς θα ξυριστείς. Το απόλυτο bbs μην περιμένεις από τα πρώτα 50-60 ξυρίσματα όμως. Στα πρώτα 5-6 θα χρειαστείς διορθώσεις από το ξυράφι, μετά παίρνεις ένα καλό ξύρισμα (σαν να ξυρίστηκες με πλαστική μηχανή). Μετά από 1-2 μήνες πιάνεις κάποιο bbs και αναρωτιέσαι πως το έκανες χωρίς να ερεθίσεις καθόλου το δέρμα σου.
4) Κόστος. ***
5) Ενασχόληση ****
* Ένα καλό μαχαίρι κόβει μόνο τρίχες. Άντε στο τσακίρ κέφι να σου πάρει και κανένα σπυράκι. Κόβεσαι πιο δύσκολα από ότι με μία μηχανή ασφαλείας. Αν κοπείς βέβαια δεν κάνεις αυτό που λέμε "nick" αλλά κυκλοφορείς σαν τον Μπάμπη τον Σουγιά για 2-3 μέρες. Αυτό που λέμε "μαχαιρώνεσαι".
** Υπάρχει αρκετά μεγάλη κοινότητα που βοηθάει. Ευτυχώς δεν είσαι πια μόνος σου, όπως όταν ξεκίνησα εγώ πριν από κάποια χρόνια και απογοητεύτηκα. Επίσης αν ασχοληθείς με ήδη shave ready ξυράφια, θα θέλεις ένα φρεσκάρισμα κάθε Χ μήνες σε μία πέτρα φινιρίσματος. Εκτός αν του καταστρέψεις την κόψη. Να σου πέσει κάτω ή να κάνεις καγκουριές με κακό λουρί, ή επίτηδες.
*** Ναι, είναι και στα υπέρ και στα κατά. Γιατί το κόστος απόκτησης πρακτικά είναι μεγάλο αλλά δεν υπάρχει κάποιο ανταλλακτικό ή κάτι να χαλάει για να έχεις κόστος συντήρησης ή να πρέπει να αγοράσεις κάτι άλλο για να ξυριστείς.
**** Μία από τα ίδια. Πρέπει να το προσέχεις, να το στεγνώνεις, να το στροπάρεις. Εμένα μου αρέσει και το θεωρώ υπέρ. Άλλος θα πει "άσε μας ρε φίλε που θα ασχολούμαι να στεγνώνω, να ακονίζω και να στροπάρω μαχαίρια!". Έχω μαχαίρι του 1890. Αν το αφήσω με νερό και σκουριάσει η κόψη του θα έχει ζήσει 135 χρόνια για να πεθάνει σε δύο μήνες στα χέρια μου.
Αρχικό κόστος
Ok, εδώ είναι σαν να λέμε "πόσο κάνει ένα στερεοφωνικό".
Χοντρά χοντρά, θέλεις:
1) Ένα μαχαίρι. Εννοείται παλιό. Με 50-60€ βρίσκεις αξιόλογα παλιά μαχαίρια αν ξέρεις από που να αγοράσεις. Εδώ παίζει μεγάλο ρόλο η κοινότητα.
2) Ένα καλό strop της τάξης των 40-50€.
3) Μετά από κάποιους μήνες και ανάλογα πως του συμπεριφέρθηκες, μία πέτρα τελειώματος και κάποιον να σε βοηθήσει ή πολύ μελέτη στο youtube. Αυτές ξεκινάνε από τα 120-130€.
Και λέω "μετά από κάποιους μήνες" γιατί στην τελική μπορεί να μη σου αρέσει και να απέκτησες ένα ωραίο διακοσμητικό για το σαλόνι σου ή να το βάλεις στην άκρη για να δοκιμάσεις πάλι αργότερα.
4) Και κάπου εκεί λες "Ρε φίλε, έδωσα 130€ για πέτρα και θα έχω μόνο ένα μαχαίρι;" και πέφτεις στην κουνελότρυπα.
Κόστος αν πέσεις στην κουνελότρυπα
1) Μαχαίρια υπάρχουν από τα 50-60€ μέχρι και τα 1000€. Αν πέσεις στην κουνελότρυπα και αρχίσεις και αγοράζεις επειδή σου γυάλισε κάποιο, επειδή θέλεις κάποιο custom (αυτά ξεκινάνε από τα 400€ και φτάνουν τα 1000€), επειδή θέλεις να έχεις 2, 3, 7, 10, Χ μαχαίρια είναι άλλη ιστορία.
Εγώ που έχω 6 καλά είμαι από τους εγκρατείς. Υπάρχουν στην κοινότητα κάποιοι με μεγάλο τριψήφιο αριθμό μαχαιριών αν όχι τετραψήφιο.
2) Ποιότητες στα strop υπάρχουν φυσικά από τα 40-50€ μέχρι και τετραψήφια νούμερα αν θέλεις κάποιο NOS από τον τάδε Γιαπωνέζο που πέθανε και τα παιδιά του δεν συνέχισαν την τέχνη του κλπ κλπ...
Το πρώτο όμως strop το καταστρέφεις κάποια στιγμή λόγω απειρίας. Αλλιώς θα το πάρεις αν καταστρέψεις ένα strop των 50€, αλλιώς των 1000€. Και είσαι και με το ξυράφι στο χέρι.
3) Πέτρες και η πονεμένη ιστορία τους.
Όπως είπαμε ξεκινάνε από τα 130€ (μία le lune που έχω πάρει είναι φοβερή). Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι Αμερικάνικες Arkansas που θα φτάσουν τα 300€ και οι λεγόμενες jnat (Japanese Natural stones) που θα φτάσουν όπου θέλουν. Μία Nakayama Kiita θα ξεκινήσει από τα 300 και μπορεί να φτάσει και τα 1500€. Πέρα από τις πετρούλες που χρησιμοποιείς για να δημιουργήσεις λάσπη και να "ρίξεις" τα grit τους.
Ο μέσος χομπίστας έχει χαλάσει από 500-1500€ σε πέτρες, όσοι ψάχνονται και αγοράζουν ότι κυκλοφορεί έχουν κάνει το σπίτι τους λατομείο.