Περί γείωσης και ασφάλειας έναντι ηλεκτροπληξίας
Κύριε Μελά θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω στο θέμα της γείωσης.
Η γείωση του διαμερίσματος ενδέχεται, και είναι τις περισσότερες φορές σίγουρο, να 'βρωμίζει' από την επιστροφή συσκευών όπως οι φούρνοι, μικροκυμάτων, πλυντήρια κ.ο.κ.
Όποιος θέλει να απαλλαγεί από αυτό το πρόβλημα μπορεί να φέρει ξεχωριστή γείωση από τον κήπο της πολυκατοικίας ή ενός διαμερίσματος και να την ρίξει αποκλειστικά στον χώρο που τροφοδοτείται το Audio κομμάτι.
Έτσι τουλάχιστον μπορεί κάποιος να έχει τουλάχιστον πιο 'καθαρή' γείωση και εφόσον έχει την εμπειρία πολύ καλύτερη...
Πάντα φιλικά.
Κ.Π.
Κώστα, δεν πρόσεξες
ακριβώς τα γραφόμενά μου.
Εστίασα την απάντησή μου στο θέμα περί "κοινού ουδετέρου" ή μη.
Τα όσα ανέφερα περί γείωσης έχουν κατ' αρχήν να κάνουν με την υποχρεωτική εφαρμογή των κανονισμών, οι οποίοι έχουν φτιαχτεί για να προστατεύουν, πρωτίστως την ανθρώπινη ζωή και δευτερευόντως την ηλεκτρολογική εγκατάσταση ενός κτηρίου και κατά προέκταση και του δικτύου της ΔΕΗ από ανεπιθύμητες διαρροές και από βραχυκυκλώματα. Γι αυτό, εκτός από την γείωση, έχει γίνει πια υποχρεωτική η τοποθέτηση ρελαί ασφαλείας (ή διαφυγής, όπως αλλιώς λέγεται) σε όλες τις εγκαταστάσεις.
Δεν επεκτάθηκα για το αν η γείωση σε ένα σύστημα Hi-End πρέπει να είναι ξεχωριστή.
Επ' αυτού βασικά δεν διαφωνώ, αλλά καλό είναι να το συζητήσουμε λίγο.
1. Ας πάρουμε ένα κλασσικό παράδειγμα υπάρχοντος κτηρίου, με προϋπάρχουσα ηλεκτρολογική εγκατάσταση. Τί συμβαίνει εκεί:
(Α) Όλες οι γραμμές είναι ΗΔΗ εγκατεστημένες, η φάση ή οι φάσεις (σε τριφασικό) έχουν ήδη κατανεμηθεί και ο ουδέτερος "τρέχει" παντού ο ίδιος, ανάλογα με την "σοφία" που διέθετε ο ηλεκτρολόγος-εγκαταστάτης. Τί μπορεί να κάνει ο χομπίστας Hi-Endάς; Όχι πολλά πράγματα, θα έλεγα. Το μόνο "προσιτό" (κι αυτό πολύ σχετικό) είναι να αλλάξει ένα μέρος της ηλεκτρολογικής εγκατάστασης, αυτής που τροφοδοτεί το σύστημά του, με άλλο καλώδιο της επιλογής του. Μέσα ή έξω από τα ντουβάρια είναι άλλη ιστορία, ο καθένας πράττει κατά πώς νομίζει.
(Β) Η γείωση του κτηρίου είναι ΠΑΛΙ αυτή που έχει παρέξει ο ηλεκτρολόγος. Και θα ήταν πολύ τυχερός (ο χρήστης του διαμερίσματος), αν ο ηλεκτρολόγος έχει επιλέξει την σωστή γείωση, με τρία δηλαδή ηλεκτρόδια γείωσης, μπηγμένα βαθειά στο χώμα σε διάταξη τριγώνου (και όχι αστέρα, που κάποιος είπε εδώ πριν), και μάλιστα αφού έχει γίνει έλεγχος στο βάθος μπηξίματος, που πρέπει να είναι τέτοιο, ωστε να βρει νερό ή έστω υγρό χώμα. Σε αυτή την περίπτωση, το καλύτερο που έχει να κάνει ο χομπίστας είναι να ελέγξει ώστε ΟΛΕΣ οι συσκευές του συστήματος να έχουν γείωση και ΟΛΕΣ να έχουν φις που διαθέτει γείωση (σούκο ή οποιοδήποτε άλλο ανάλογο). Το επόμενο βήμα θα είναι να φροντίσει ώστε κάποιες συσκευές, έντονα παρασιτικές, εάν προσφέρουν ασφάλεια (έχουν π.χ. εξωτερικό πλαστικό ή άλλου τύπου μονωτικό σώμα) να μην έχουν γείωση. Προς πληροφόρησή σας, πολλές τέτοιες συσκευές όντως δεν έχουν γείωση, γιατί δεν το απαιτούν οι κανονισμοί. Σε κάθε άλλη περίπτωση
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ και ΔΙΑ ΡΟΠΑΛΟΥ η αφαίρεση της γείωσης, διότι κινδυνεύει η ζωή μας.
Εφ' όσον και τα δύο αυτά έχουν πραγματοποιηθεί και εφ' όσον η γείωση του κτηρίου είναι σωστή και ο ηλεκτρολόγος δεν έχει κάνει τσιγγουνιές στην διατομή του καλωδίου γείωσης (γίνονται και αυτά!), τότε δεν πρέπει να έχει προβλήματα από "βρόχο γείωσης" (earth loop), διότι κάθε διαρροή ανεπιθύμητης συχνότητας θα "φεύγει" εύκολα προς τη γη.
Αντιλαμβάνεστε ότι το να εγκαταστήσει κάποιος χομπίστας ξεχωριστό ηλεκτρόδιο γείωσης στο χώμα έχει μερικές φορές τεράστιες έως ανυπέρβλητες δυσκολίες (π.χ. πόσο μακρυά από το κτήριο υπάρχει χώμα και αν αυτό είναι όντως κατάλληλο για γείωση, ή πόσο εύκολο είναι να τρέξει κανείς καλώδιο γείωσης από το σύστημα μέχρι το ηλεκτρόδιο, κ.α.). Γενικώς, μένουμε σε αυτά.
2. Ας πάρουμε τώρα ένα κτήριο που φτιάχνεται από την αρχή ή επεκτείνεται σε νέους χώρους. Εκεί πρέπει ο χομπίστας να ζητήσει ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ο ηλεκτρολόγος του να εγκαταστήσει ξεχωριστή γείωση (ηλεκτρόδια) για το σύστημά του - μαζί με όλα όσα έχουμε πει νωρίτερα περί ξεχωριστής καλωδίωσης - και να τρέξει ξεχωριστό καλώδιο γείωσης, ειδικά για το σύστημα. Πόσοι από μας το κάνουν αυτό;
Αυτά είναι τα ζητήματα που πρακτικά πρέπει να σκεφτόμαστε, πριν μιλήσουμε θεωρητικά περί ξεχωριστής γείωσης. Διότι καλό είναι να γνωρίζουμε όλα όσα σωστά ανέφερες, αλλά να σκεφτόμαστε και πως αυτά αντιμετωπίζονται στην πράξη.
Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις, που η κατάσταση είναι τραγική, γιατί ένας ή περισσότεροι (από τους παραπάνω αναφερθέντες) λόγοι δεν τηρήθηκαν κατά την αρχική εγκατάσταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η λύση είναι ΑΣΦΑΛΩΣ η ξεχωριστή γείωση για το σύστημα, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Και επαναλαμβάνω αλλη μια φορά: ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΑΙΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΙΩΣΗ από συσκευή, στην οποία ο κατασκευαστής έχει προβλέψει. Αντίθετα, θα έλεγα αν μπορούμε να προσθέσουμε γείωση σε συσκευές αμφιβόλου ασφαλείας, θα ήταν καλύτερα.
Αρκεί, βέβαια να ξέρουμε ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ.
Ελπίζω να κάλυψα τα περί γείωσης.
Δυο κουβέντες τώρα για τους όρους "οπλισμένο" και "θωρακισμένο" καλώδιο. Όντως η διαφορά μεταξύ τους είναι αυτή που επεσήμανε ο skouloumoundras, αλλά θα πρόσθετα ότι το οπλισμένο καλώδιο αντέχει ΚΑΙ στις θερμικές καταπονήσεις, εκτός από τις μηχανικές.
Χρησιμοποιούσα ως τώρα μόνο τον όρο "οπλισμένο", διότι τέτοιο είναι το καλώδιο που εγώ έχω χρησιμοποιήσει για το στούντιο μου. Το Olflex του Δημουλά που έχω αλλού αναφέρει (και χρησιμοποιήσει) είναι θωρακισμένο. Αν και εφ' όσον πρόκειται περί καλωδίου ισχύος, η θωράκιση προσφέρει σε κάποιο βαθμό και ιδιότητες οπλισμού.
Επί του πρακτέου, όμως, είτε ο οπλισμός είτε η θωράκιση, εφ' όσον και τα δύο είναι πλέγματα (Υπάρχουν οπλισμένα καλώδια, που ο οπλισμός τους ΔΕΝ είναι πλέγμα. Αυτά δεν μπαίνουν στην συζήτηση) κάνουν και τα δύο την ίδια δουλειά, σε ότι αφορά στη απόρριψη των Η/Μ παρεμβολών. Αρκεί να είναι το πλέγμα γειωμένο στη μια πλευρά. Προτιμάται η αρχή του καλωδίου, και όχι το τέλος, τόσο για πρακτικούς (ένα και μόνο σημείο γείωσης) όσο και για λόγους απόδοσης.
