Είναι και θέμα 'τριβής',απ το 1979 που αγόρασα δίσκο και έπαζα σε πειρατικό,το 1981 που έκανα δικό μου πειρατικό,έσπασα μόνο ένα δίσκο μη εφαρμόζοντας αυτά που λέει ο supersonic,ενώ ποτέ δεν ακουμπώ με δάκτυλα..
Με τα σαραπεντάρια είναι ευκολότερο ,λόγω μεγέθους,αφού αφαιρεθεί το 'τριγωνάκι' στο κέντρο ,εννοώ το στερεοτικό στον άξονα του πλατώ, (κάποια δεν αφαιρούνται),μερικά δεν έχουν κιόλας.
Σκεφτείτε ένα DJ σε σοβαρό club που έχει να διαχειριστεί χιλιάδες δίσκους,επειδή κάνει πρόγραμμα,δεν λέω τους Dj του κιλού,αλλά ψαγμένους διάσημους στο είδος τους π.χ στην μαύρη χορευτική,που δεν υπάρχει η γνωστή 'μπότα' να καλύψει χράτς και ποπς,και η απόδοση είναι πεντακάθαρη και κοντά σε audiophile standars ...
Κάποτε 'κυνήγησα' ένα τριήμερο σεμινάριο της LOREAL (Κεντρική) με καλεσμένους 3 έγχρωμους διάσημους και 'πανάκριβους' Djs,που κουβάλησαν μαζί τους ένα 'οχτάρι' σε μεταλλικά πακέτα,κάτι σπάνια, δυσεύρετα 'μαύρα',μερικά δανεικά,πολλά καταργημένα ,αυτά με την 'τρύπα' πάνω αριστερά ..και σε μια συζήτηση μαζί τους (δεν έχω μαζί μου τα ονόματα,ούτε το αυτόγραφο),αυτό που μισούσαν στην καριέρα τους είναι το να κολλήσει ένας δίσκος μπροστά ας πουμε σε 2500 χιλιάδες συνέδρους από όλο τον κόσμο,οπότε πλύσιμο και βούρτσα παχιά πριν και μετά το παίξιμο...
Παρόλο που τους βοήθησα πολύ δεν μ άφησαν να ηχογραφήσω τις 2 βραδιές,τόσο σπάνια διαμάντια είχαν ,και έπαιζαν ακόμα και με κλειστά μάτια,έχει ακούσει κανείς μίξη μαύρων σιγκλς χωρίς ακουστικά?!!!?45άρια πρωτότυπα με τον αύξονα αριθμό της εταιρίας και τη λέξη test record του Elvis π.χ.
Το εσωτερικό φάκελλο πάντα προς τα πάνω,επειδή γλυστράνε όταν τους βγάζεις απ το ράφι....