Με την μασκα του horror για καλυψη τουτω δω το διαμαντι δημιουργει το χωρο για να μιλησει για το θρησκευτικο φανατισμο,την καταπιεση μετρωντας αντοχες και δοκιμαζοντας τα ορια (των θεατων συμπεριλαμβανομενων).
Ο σκηνοθετης-σεναριογραφος διαβαζει ιστορικα ντοκουμεντα της εποχης του 17ου αιωνα,τα μπολιαζει με θρυλους της ιδιας εποχης που κυκλοφορουσαν στις κοινοτητες των πουριτανων προτεσταντων και φτιαχνει τις Μαγισσες του Σαλεμ του Μιλλερ,παιγμενες απο την...αναποδη,με horror αφηγηση,κανοντας ομως το ιδιο ουσιαστικα σχολιο και με ενα φιναλε σαρδονιο,περιπαιχτικο και διεστρεμμενα "λυτρωτικο".
Με μια αφηγηση εξαιρετικα κλιμακουμενη,με ενα τρομο που δεν εικονιζεται αλλα τον νιωθεις,με εξαιρετικα καδρα και φωτογραφια,με μουσικη που τη βιωνεις μεχρι τα νυχια και με καταπληκτικες ερμηνειες απ'ολους,η Μαγισσα ειναι μια σπουδαια ταινια που απελευθερωνει το ειδος (οπως και το περσινο It Follows) απο τις αφορητες συμβασεις που το εχουν ταλαιπωρησει τα τελευταια χρονια,θυμιζοντας οτι,οταν οι πλανητες ευθυγραμμιζονται,το horror ειναι το πιο ασυμβιβαστο ειδος στον κινηματογραφο.
Excellent...