Παιδια δεν επιμενω. Σεβομαι πραγματικα την αποψη σας.
Λειπω αρκετα χρονια απο την Ελλαδα και πιθανως να μην ειμαι τοσο κοντα στην πραγματικοτητα οσο νομιζω. Ελπιζω ομως να μην εχετε δικιο.
Καλείται ο στρατός για να βάλει τάξη στα σχολεία
Τα τελευταία γεγονότα στη Μεγάλη Βρετανία έδωσαν τροφή για σκέψη σε κυβερνητικούς κύκλους σχετικά με την αταξία η οποία επικρατεί στη μαθητική κοινότητα της χώρας η οποία ήταν –μέχρι και σήμερα- μη μου άπτου!
Η Βρετανία υπήρξε μία κοινωνία που κατά τα σκανδιναβικά πρότυπα και ειδικότερα αυτά της Δανίας δεν επέτρεπε τη χρήση όχι μόνο βίας στα σχολεία – η οποία φυσικά και είναι κατακριτέα οπουδήποτε στον κόσμο, πολλώ δε μάλλον όταν αφορά σε παιδιά και δη μαθητές- αλλά και στις νουθεσίες από πλευράς διδακτικού προσωπικού προς τους διδασκόμενους.
Σαν αποτέλεσμα, η ενδοσχολική βία μεταξύ μαθητών και ο αριθμός των συμμοριών που αποτελούνται από νεαρά παιδιά συνεχώς να αυξάνονται με τουε καθηγητές να είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν το «μη εγγίζετε».
Σε σχετική αναφορά του, το Κέντρο Μελετών Τακτικής της Βρετανίας εξετάζει την πιθανότητα ενός ελεύθερου μεν σχολείου το οποίο όμως θα βρίσκεται υπό τους χειρισμούς πρώην στρατιωτικού προσωπικού.
Ένας από τους συγγραφείς της αναφοράς, ο Τομ Μπάρκαρντ σκιαγράφησε τις βασικές αρχές οι οποίες και θα ακολουθούνται στο νέου τύπου σχολείο, εκφράζοντας την ελπίδα ότι το πρώτο από αυτά θα ιδρυθεί στο Μάντσεστερ.
Έτσι, προβλέπεται μηδενική ανοχή σε «τερτίπια» των μαθητών, σκληρά προγράμματα που θα στοχεύουν στην εκμάθηση γραφής και ανάγνωσης, με τους ειδικούς να πιστεύουν ότι εντός ενός έτους όλοι οι μαθητές θα μπορούν να γράφουν και να διαβάζουν, προώθηση της ανταγωνιστικότητας και συμμετοχή γονέων και τοπικών φορέων στην όλη διαδικασία μια και το φαινόμενο έχει πάρει κοινωνικές διαστάσεις.
«Το στρατιωτικό προσωπικό έχει αντίληψη του σωστού και του λάθους και αυτό είναι κάτι που λείπει από τα σχολεία μας», λέει ο Μπακαρντ σε συνέντευξή του στην Daily Mail και συνεχίζει, «νομίζω ότι στα σχολεία μας οι μαθητές συμπεριφέρονται όπως εκείνοι θέλουν και οι καθηγητές υποχρεούνται να ακολουθήσουν τους κανόνες τους».
Η καθηγητική κοινότητα, βέβαια, έχει τις ενστάσεις της μη μπορώντας να καταλάβει πώς θα τα βγάλουν πέρα οι στρατιωτικοί για κάτι στο οποίο οι ίδιοι πέρασαν από εκπαίδευση χρόνων έχοντας κατακτήσει και τη γνώση πολλών και διαφορετικών αντικειμένων.
Από μια τρίτη οπτική γωνία, ο υπουργός των Ενόπλων Δυνάμεων της Βρετανίας, Νικ Χάρβι δήλωσε πως, «πρόκειται για μία σαφώς ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά προφανώς και δεν θα μπορούν να δημιουργηθούν πολλά σχολεία τέτοιου είδους, μια και μιλάμε για ένα πρόβλημα –όπως άλλωστε αποδείχθηκε στις πρόσφατες ταραχές- το οποίο είναι τεράστιο και δεν υπάρχει ο ανάλογος αριθμός εκπαιδευτών για να το αντιμετωπίσει. Παρόλα αυτά, φυσικά και θα μπορούσε να αποτελέσει μερική λύση του προβλήματος».
http://www.protothema.gr/world/article/?aid=143128
