Σας διαβαζω και διαπιστωνω οτι σχεδον ολοι αντιμετωπιζετε το θεμα καπως "παραταξιακα". Θα σας μιλησω απο προσωπικη εμπειρια, πρωτο ή στη χειροτεη δευτερο χερι, αλλα πολυ συνοπτικα γιατι το θεμα ειναι τεραστιο και οι αποψεις πολλες.
Σε μια περιπτωση προβληματων μεταξυ ντοπιων-μεταναστων ευθυνη εχουν και τα δυο μερη, Οι μεν γιατι σπανια αποδεχονται τους ξενοφερτους ως ισους (τελεία, χωρις αστερισκους) και οι δε γιατι αρνουνται να ενσωματωθουν.
Ως ενσωματωση θεωρω αρχικα την τελεση μικτων γαμων που τα παιδια (ή στη χειροτερη τα εγγονια) τελικα θα πρεπει φυσιολογικα να παρουν τα χαρακτηριστικα (γλωσσα, δοξασιες, θρησκειες κλπ) του τοπου που ζουν (φυσιολογικα εννοω χωρις εξαναγκασμο απο τους γονεις και παππουδες)
Αλλιως εχουμε γκετοποιηση.
Τετοια γκετο εχουμε δει πολλα με πρωτους τους εβραιους, αλλα και οι ελληνες δεν πανε πισω, που ως μεταναστες αποθαρρυνουν τους μικτους γαμους για να μην "αλλοιωθουν" (εχουν φτιαξει καπως τα πραγματα).
Αλλο παραδειγμα ειναι οι τουρκοι της γερμανιας που βρισκονται μεταξυ Σκυλλας και Χαρυβδης: απο τη μια δεν γινονται δεκτοι ως ισοι, αλλα και ταυτοχρονα οι ιδιοι δεν θελουν να ενσωματωθουν με το παραπανω σκεπτικο.
Αντιθετα πληθυσμοι οπως οι απω-ανατολιτες δεν εχουν τετοια προβληματα/κολληματα. Οπου γη πατρις για την κινεζα στην αμερικη, που μολις απεκτησε το πρωτο της παιδι (με κινεζο - και οι δυο καλα καλα δεν μιλαγανε αγγλικα) το ονομασε Alexander επειδη απλα ειμασταν φιλοι και συνεργατες και ηθελε ενα ονομα ελληνικο που να ειναι ταυτοχρονα "ενσωματωμενο" στην κοινωνια που θα ζησει.
Απο θρησκεια φυσικα περα βρεχει, ας κανει οτι θελει οταν μεγαλωσει μου ειχε πει.
