Πού πάνε τα σουβλάκια και οι μπουγάτσες;

[chris73]

Bios έχεις ένα μικρό λάθος στην τελευταία γραμμή.
Επειδή εδώ όλα τα πράγματα έμπαιναν και σε ψωμάκι και σε πίτα από τότε που θυμάμαι τουλάχιστον εγώ που είμαι 45, λέγοντας μια πίτα γύρο όλοι καταλαβαίνουν το "τυλιχτό"
Για μερίδα λες "μερίδα" και αν θέλεις πίτες επιπλέον ή ψωμάκια. Αν εσύ έτυχε να μπεις κάπου στο βορρά, είπες "μια πίτα γύρο", και σε ρώτησαν "τυλιχτό"? τότε μάλλον κατάλαβαν πως είσαι νότιος...

 

[send]

Μπουγατσα λενε στην Αθηνα μονο την πιτα με κρεμα..
να γιατι... Οθωμανικά λεξικά μας πληροφορούν ότι η β€œπογάτσα” αποτελεί παραφθορά της ιταλικής λέξης β€œfoccacia” που σημαίνει γλυκιά πίτα....
οποτε αστικος μυθος τα περι ειδικης ζυμης και κολοκυθια τουμπανα :eviltongue:

Foccacia δεν σημαινει γλυκεια πιτα.
Κυριολεκτικα σημαινε ψωμι ψημενο στην πυροστια.

 

[BIOS]

Απάντηση: Re: Πού πάνε τα σουβλάκια και οι μπουγάτσες;

Bios έχεις ένα μικρό λάθος στην τελευταία γραμμή.
Επειδή εδώ όλα τα πράγματα έμπαιναν και σε ψωμάκι και σε πίτα από τότε που θυμάμαι τουλάχιστον εγώ που είμαι 45, λέγοντας μια πίτα γύρο όλοι καταλαβαίνουν το "τυλιχτό"
Για μερίδα λες "μερίδα" και αν θέλεις πίτες επιπλέον ή ψωμάκια. Αν εσύ έτυχε να μπεις κάπου στο βορρά, είπες "μια πίτα γύρο", και σε ρώτησαν "τυλιχτό"? τότε μάλλον κατάλαβαν πως είσαι νότιος...

Πρέπει να διευκρίνήσουμε οτι όταν εδώ πάνω λέμε "ψωμάκι", εννοούμε το φρατζολάκι ή το καρβελάκι (ή έστω κομμένα στην μέση) της Αθήνας, γιατί για τους Αθηναίους, το ψωμάκι είναι υποκοριστικό του ψωμιού υπο οποιαδήποτε μορφή. Αλλά το ποιό είναι το σωστό, είναι μια άλλη συζήτηση, αφού λύσουμε πρώτα το πρόβλημα με το σουβλάκι και το καλαμάκι...))

 

[songless_bird]

Αρχίζει και χαλάει το νήμα με τις παπάτζες βορείων και νοτίων...ναι, songless_bird, για σένα το γράφω. Το νήμα έχει εντελώς άλλη διάθεση αν δεν το έχεις καταλάβει.

Το υφος μου παντα ηταν μεσα στα πλαισια της κλασσικης αντιπαραθεσης βορειων και νοτιων στα σουβλακια και τις μπουγατσες. Δεν καταλαβα ποια ηταν η "παπατζα" που χαλασε το νημα; Το καλαμακι για καλαμακι;

Απο φοιτητης παντα υπηρχε αυτη η αντιπαραθεση μεσα στις παρεες και ουτε αιτια καβγα ηταν ουτε καποιος προσβληθηκε.

 

[andre74]

Στις δικές σου, ίσως.

Στις δικές σου παρέες δεν αντιλέγει ποτέ κανείς;

 

[petronik]

Στο πιό φημισμένο μπουγατσατζίδικο της Θεσ/νικης -την Δωδώνη- υπήρχε μπουγάτσα σκέτη δηλ μόνο φύλλο[που συνοδευόταν με κανονική ή άχνη ζάχαρη ή καθόλου] ,υπήρχε με κρέμα δηλ γλυκιά [που συνήθως είχε άχνη ζάχαρη] ,με τυρί και με κιμά .
Ολες αυτές ήταν μπουγάτσες .
Δυστυχώς η Δωδώνη ,με τον ξυλόφουρνο ,έκλεισε .

 

[SR-71]

Toτε εμενα Καμαρα.
Ιωνος Δραγουμη με Εγνατιας ηταν δεκαπεντε λεπτα με τα ποδια.

 

[songless_bird]

Στο πιό φημισμένο μπουγατσατζίδικο της Θεσ/νικης -την Δωδώνη- υπήρχε μπουγάτσα σκέτη δηλ μόνο φύλλο[που συνοδευόταν με κανονική ή άχνη ζάχαρη ή καθόλου] ,υπήρχε με κρέμα δηλ γλυκιά [που συνήθως είχε άχνη ζάχαρη] ,με τυρί και με κιμά .
Ολες αυτές ήταν μπουγάτσες .
Δυστυχώς η Δωδώνη ,με τον ξυλόφουρνο ,έκλεισε .

Κατι αντιστοιχο που εχουν κανει με το περεκ στον συνεταιρισμο γυναικων Αγιου Αντωνιου. Περεκ με τυρι, τυρι κασσερι, με σπανακι, με μερεντα και σκετη χωρις τιποτα μεσα με αχνη και κανελα απο πανω.

 

[spageo]

Re: Απάντηση: Πού πάνε τα σουβλάκια και οι μπουγάτσες;

Στο πιό φημισμένο μπουγατσατζίδικο της Θεσ/νικης -την Δωδώνη- υπήρχε μπουγάτσα σκέτη δηλ μόνο φύλλο[που συνοδευόταν με κανονική ή άχνη ζάχαρη ή καθόλου] ,υπήρχε με κρέμα δηλ γλυκιά [που συνήθως είχε άχνη ζάχαρη] ,με τυρί και με κιμά .
Ολες αυτές ήταν μπουγάτσες .
Δυστυχώς η Δωδώνη ,με τον ξυλόφουρνο ,έκλεισε .

Τη "Δωδώνη" τη πρωτογνώρισα το 1962 στο πρώτο μου ταξίδι στη Θεσσαλονίκη και οι μυρωδιές και οι γεύσεις ήταν πράγματι φανταστικές. Θυμάμαι ήταν πάντα γεμάτη με κάθε λογής κόσμο από κουστουμαρισμένους, άλλους με ρούχα της δουλειάς, κάθε καρυδιάς καρύδι γενικά. Εντύπωση μου έκανε το ότι καθόσουνα σε κοινό τραπεζάκι με άγνωστους σε ένα σκηνικό, που εκ των υστέρων, θα μου θύμιζε ταινία του Αγγελόπουλου. Προτιμούσα φυσικά την μπουγάτσα με κρέμα....
Πέτρο, ήταν στη γωνία Εγνατίας & Βενιζέλου ή δεν θυμάμαι καλά;
Μέχρι το 1968~69 κρατούσε καλά! Το πότε έκλεισε δεν το έμαθα......Κρίμα!

 

[aikon]

Για πείτε την γνώμη ανάμεικτη μπουγάτσα, μισή με γλυκιά κρέμα και μισή με τυρόπιτα κομμένη με το μικρό μπαλτά σε μπουκιές μαζί με ένα ποτήρι γάλα το πρωί στις 5 έχετε δοκιμάσει;
Είναι το πρωινό των εργατών στην Πτολεμαίδα πριν πάνε στα πεδία εξόρυξης.

Σε όποιον το έχω πει, λέει τι είναι αυτά που λες όμως όταν δοκιμάσει γιατί το κάνω μερικές φορές στο σπίτι πάντα του αρέσει. Κάθε μπουκιά εναλάξ είναι απίστευτα πιο γευστική γιατί νιώθεις την γεύση την γλυκιά με όλα τα αρώματα από βανίλια ή λεμόνι ανάλογα τι βάζεις στην κρέμα, μετά την γεύση από τα λιωμένα τυριά......

Είναι όπως η τεχνική με τις φρουτοσαλάτες που για να τονίζεις την γεύση των φρούτων βάζεις και κομματάκια διάφορων τυριών.

 

[petronik]

Κατι αντιστοιχο που εχουν κανει με το περεκ στον συνεταιρισμο γυναικων Αγιου Αντωνιου. Περεκ με τυρι, τυρι κασσερι, με σπανακι, με μερεντα και σκετη χωρις τιποτα μεσα με αχνη και κανελα απο πανω.

Πηγαίνω κάθε εβδομάδα ,οπότε έχω άποψη
Επίσης οι πίττες είναι πολύ νόστιμες αν και φαίνεται ότι υπάρχουν διαφορετικά άτομα στη παρασκευή ,γιατί διαφέρει το φύλλο .
Προχθές γινόταν το αδιαχώρητο καθώς υπήρχε ένα δημοτικό σχολείο και ένα πούλμαν με Γερμανούς τουρίστες .

 

[petronik]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Πού πάνε τα σουβλάκια και οι μπουγάτσες;

Τη "Δωδώνη" τη πρωτογνώρισα το 1962 στο πρώτο μου ταξίδι στη Θεσσαλονίκη και οι μυρωδιές και οι γεύσεις ήταν πράγματι φανταστικές. Θυμάμαι ήταν πάντα γεμάτη με κάθε λογής κόσμο από κουστουμαρισμένους, άλλους με ρούχα της δουλειάς, κάθε καρυδιάς καρύδι γενικά. Εντύπωση μου έκανε το ότι καθόσουνα σε κοινό τραπεζάκι με άγνωστους σε ένα σκηνικό, που εκ των υστέρων, θα μου θύμιζε ταινία του Αγγελόπουλου. Προτιμούσα φυσικά την μπουγάτσα με κρέμα....
Πέτρο, ήταν στη γωνία Εγνατίας & Βενιζέλου ή δεν θυμάμαι καλά;
Μέχρι το 1968~69 κρατούσε καλά! Το πότε έκλεισε δεν το έμαθα......Κρίμα!

Ηταν Εγνατίας 45 ή 47 [δίπλα στην Εμπορική Στοά] στη διασταύρωση με Ι.Δραγούμη .Τα τραπεζάκια είχαν μάρμαρο και οι καρέκλες οι κλασικές ξύλινες του καφενείου .
Ο ιδιοκτήτης ένας λεβέντης που ήταν μέχρι τα γεράματα του στη Δωδώνη .
Το γιό του τον βλέπω σχετικά συχνά .
Υπήρξε μια περίεργη κατάσταση ,καθώς έδωσε το όνομα του μαγαζιού σε ένα μπουγατσατζίδικο κάπου απέναντι από το γήπεδο του Αρη ,αλλά δεν προχώρησε η ιστορία .

 

[send]

Κατι αντιστοιχο που εχουν κανει με το περεκ στον συνεταιρισμο γυναικων Αγιου Αντωνιου. Περεκ με τυρι, τυρι κασσερι, με σπανακι, με μερεντα και σκετη χωρις τιποτα μεσα με αχνη και κανελα απο πανω.

Με κασερι και παστουρμα.

 

[songless_bird]

Πηγαίνω κάθε εβδομάδα ,οπότε έχω άποψη
Επίσης οι πίττες είναι πολύ νόστιμες αν και φαίνεται ότι υπάρχουν διαφορετικά άτομα στη παρασκευή ,γιατί διαφέρει το φύλλο .
Προχθές γινόταν το αδιαχώρητο καθώς υπήρχε ένα δημοτικό σχολείο και ένα πούλμαν με Γερμανούς τουρίστες .

Αν μιλαμε για το καφεδεγλυκοπωλειο , τα φυλλα ειναι τυποποιημενα. Μπορεις να αγορασεις μια κουτα με τα μεγαλα φυλλα στα 17-18 αν θυμαμαι. Οποτε οποια διαφορα γευστικη υπαρχει εχει να κανει με την γεμιση και το ψησιμο. Παντως με παρομοια φυλλα σε στρωσεις φτιαχνει μια πιτα η πεθερα μου . Σουμπορεϊ. Νομιζω σε μεταφραση "πιτα του νερου" καθως τα φυλλα ειναι βρεγμενα.

Με κασερι και παστουρμα.

Εσυ μιλας για το κτημα Περεκ. Ανωτερες απο του συνεταιρισμου. Η διαφορα. Στο κτημα ψηνονται σε ξυλοφουρνο ενω οι αλλοι τις τιγανιζουν.

 

[Γιάννης Χατζηγεωργίου]

Το υφος μου παντα ηταν μεσα στα πλαισια της κλασσικης αντιπαραθεσης βορειων και νοτιων στα σουβλακια και τις μπουγατσες. Δεν καταλαβα ποια ηταν η "παπατζα" που χαλασε το νημα; Το καλαμακι για καλαμακι;

Απο φοιτητης παντα υπηρχε αυτη η αντιπαραθεση μεσα στις παρεες και ουτε αιτια καβγα ηταν ουτε καποιος προσβληθηκε.

Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ αντιπαράθεσης δια ζώσης και μέσω φόρουμ, ξέρεις. Όταν, λοιπόν σε 2 ή τρία συνεχόμενα ποστ το ύφος των μηνυμάτων είναι ''εμείς οι βόρειοι την έχουμε πιο μεγάλη από εσάς τους νότιους'', τότε αυτό λέγεται παπατζολογία.

Στις δικές σου παρέες δεν αντιλέγει ποτέ κανείς;

Βλέπε πιο πάνω.

 

[andre74]

Βρήκαμε ένα θέμα να πειραζόμαστε και να κάνουμε χαβαλέ ενώ μας τρέχουν τα σάλια, δε χρειάζεται να το σοβαρέψουμε κι αυτό τόσο πολύ

 

[songless_bird]

Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ αντιπαράθεσης δια ζώσης και μέσω φόρουμ, ξέρεις. Όταν, λοιπόν σε 2 ή τρία συνεχόμενα ποστ το ύφος των μηνυμάτων είναι ''εμείς οι βόρειοι την έχουμε πιο μεγάλη από εσάς τους νότιους'', τότε αυτό λέγεται παπατζολογία.

Δεν ξερω τι διαβαζετε σε αυτα που γραφω ή τι εννοείτε, αλλα το μονο μεγαλυτερο που υπονόησα οτι εχουμε ειναι η γεμιση στον γυρο που αποδειχτηκε οτι οι Ξανθιωτες την εχουν ακομη μεγαλυτερη.

 

[SR-71]

Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ αντιπαράθεσης δια ζώσης και μέσω φόρουμ, ξέρεις. Όταν, λοιπόν σε 2 ή τρία συνεχόμενα ποστ το ύφος των μηνυμάτων είναι ''εμείς οι βόρειοι την έχουμε πιο μεγάλη από εσάς τους νότιους'', τότε αυτό λέγεται παπατζολογία.

Γιαννη

υπαρχει η παραμικρη περιπτωση να βριστουμε/παρεξηγηθουμε/κακοκαρδιστουμε σε σημειο να πεσουν ban
σε ενα θεμα .... για το πως τρωνε οι νοτιοι τα καλαμακια και οι βορειοι τα σουβλακια ? .....

 

[send]

Υπάρχει.

 

[SR-71]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Πού πάνε τα σουβλάκια και οι μπουγάτσες;

Ηταν Εγνατίας 45 ή 47 [δίπλα στην Εμπορική Στοά] στη διασταύρωση με Ι.Δραγούμη .Τα τραπεζάκια είχαν μάρμαρο και οι καρέκλες οι κλασικές ξύλινες του καφενείου .
Ο ιδιοκτήτης ένας λεβέντης που ήταν μέχρι τα γεράματα του στη Δωδώνη .
Το γιό του τον βλέπω σχετικά συχνά .
Υπήρξε μια περίεργη κατάσταση ,καθώς έδωσε το όνομα του μαγαζιού σε ένα μπουγατσατζίδικο κάπου απέναντι από το γήπεδο του Αρη ,αλλά δεν προχώρησε η ιστορία .

Ειχε και κατι σπανιοτατες φωτο (ζωγραφισμενες απο πανω) της προπολεμικης Θεσσαλονικης.
Οχι μια και δυο .... αρκετες !

Υπάρχει.

Ζω για να εκπλησσομαι ... τι να πω !