οκ σάββατο βράδυ στο σπίτι, είπα να δω καμιά ταινία,
κάνω ζάπιν, πέφτω πάνω στο ξεκίνημα του Σπάιντερμαν στο Μέγκλατσάνελ.
Δείχνει τους τίτλους αρχής οι οποίοι είναι μπλεγμένοι με ιστούς αράχνης από γραφικά.
Λέω δε μπορεί-καινούργια ταινία είναι!
Πατάω το κουμπί κουικ μενού, διαλέγω 16:9
Τελείωνουν οι τίτλοι. Πρώτη σκηνή: δρόμος της ΝΥ.:bang:
Λέω «δε γ@*&%ς, έστω κι έτσι»
Ξαναπατάω κουικ μενού, διαλέγω κανονικό.
Στην τρίτη σκηνή στο τμήμα Φυσικής Ιστορίας (ή κάτι τέτοιο) ο υποτιτλιστής μας πληροφορεί πως οι αράχνες ανήκουν στη οικογένεια αράνε.
Αφού θυμήθηκα νοσταλγικά τους κομψογνάθους και τον κλωνισμό, είπα «δε γ@*&%ς» και έσβησα την τηλεόραση.
Πόνεσαν τα μάτια μας. Πόνεσαν και τα μυαλά μας.