RIP David

opsim said:
Και ήταν όντως καλό να υποθέσω....
Click to expand...

Πως θα μπορούσε να μην ήταν καλό;
Οταν λέμε ότι ο Bowie 'έσωσε" τον Ig, εννοούμε ότι του άνοιξε τις πόρτες της επιτυχίας (ότι κι αν σημαινει αυτό).
Ο Ig της...επιτυχίας, είναι το Nightclubbing.
Ούτε που πλησιάζει εκείνο της Grace Jones.
 
Και εμένα δεν ήταν ''δικός'' μου. Τεράστιος, καλλιτεχνάρα με κορυφαίες στιγμές. Στεναχωρόμετρο δεν έχω για τις τελευταίες απώλειες. Έχουν πέσει μαζεμένες. Αυτή η γενικευμένη θλίψη έχει γίνει πολύ μόδα και δεν την αντέχω με τίποτα.
Πάντως για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ,μου φαίνεται ότι περισσότερο την είχα ''ακούσει'' με τον θάνατο της Τζένης Βάνου.
 
Η σκηνη που έφτιαξε ο ζιγγ και οι παραπλευρες που στηθηκαν με την παρουσία του μαρκάρισαν εποχή.
Στο πλαισιο αυτο ναι και οι slade και οι Bay city rollers....και ο Gary Glitter ακόμα. Αφήνω εξω μεγαθήρια οπως ο Bolan....
Προσωπικά εβαλα τον Bowie τριτο στην grief list μετα τους fab2. Και εκτός συναγωνισμού ο βασιλιάς
Διαφώνησα και θα συνεχισω με τα ακραία οτι ακομα και οταν συζηταμε τον χ δεν πρέπει να συζητάμε τον ψ...
 
Re: Απάντηση: RIP David

Ούτε και γω μπόρεσα να τον κάνω δικό μου, όσες φορές και αν προσπάθησα. Εξαιρετικός κατά την άποψή μου στο είδος που πρέσβευε (ή τα είδη) αλλά δεν κστάφερε να με αγγίξει
 
Ο Μπάουϊ ήταν πολυταυτοτικός. Συνηθίζουμε να φτιάχνουμε μια δική μας εικόνα για τους καλλιτέχνες, που μας βολεύει σύμφωνα με τα προσωπικά μας κριτήρια, που όμως πολλές φορές απέχει παρασάγγας από την πραγματική. Κάτι σαν την περιγραφή που κάνουν οι σινεκριτικοί για τα υποτιθέμενα νοήματα μιας ταινίας και προκαλούν γέλιο στους σκηνοθέτες...

Η μια περσόνα του, αυτή του Ζίγκυ, όταν είδα αρχές του '80 το ντοκιμαντέρ/ταινία Ziggy Stardust and the Spiders from Mars του 1973, έπαθα σοκ με το περφόρμανς και συνειδητοποίησα πως λειτουργούν τα στερεότυπα που φτιάχνουμε και συντηρούμε. Σαφώς και η κουβέντα καταλήγει στην κολοκυθόπιτα, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι διαφορετικό εάν δεν έχεις πέρα από αυτή άλλη γευστική εμπειρία και διαφορετικό εάν την συγκρίνεις με άλλες 100 γεύσεις...

Το Moonage Daydream στην εκτέλεση του δίσκου είναι το αγαπημένο μου, αλλά στη ταινία φαίνεται αυτό που υποδυόταν εκείνη την εποχή σαφώς διαφορετικό απ' αυτό των, ας πούμε, "China Girl" και "Let's Dance" του '83. Για μένα και εδώ ισχύει η κολοκυθόπιτα, ο Bowie ολοκλήρωσε τη προσφορά του με τη γκλαμ περίοδο. Οι τριλογίες, τα ηλεκτρονικά και ντανς ποτέ δεν ήταν του γούστου μου, αλλά αυτό φυσικά δεν έχει καμιά σημασία! Υπήρχαν άλλοι που τα συγκεκριμένα τα έκαναν καλύτερα...

I'm an alligator, I'm a mama-papa coming for you
I'm the space invader, I'll be a rock 'n' rollin' bitch for you
Keep your mouth shut...​


 
θα συμφωνήσω...
και να μην ξεχναμε ότι όλη αυτή η ιστορία βασίστηκε πάνω στις πλάτες του Ronno και των άλλων αραχνών.... Απίστευτη μπάντα
(και να μην ακούσω παλι ...διάφορα...) :Banane0:
 
Απάντηση: Re: RIP David

+ 1000 Γρηγόρη.
Ο Bowie του Ziggy Stardust είναι μια τελείως διαφορετική μορφή.
Κι είναι σπάνιο το να μην κουβαλάει κανείς μαζί τις αποσκευές του,είναι σπάνιο να μην ακουμπάει στο παρελθόν του και να αλλάζει τόσο.
Το ίδιο και το μετά του (που επίσης δεν είναι του γούστου μου) αλλά έχει το ίδιο θάρρος.

Δεν σε άφηνε να τον φτιάξεις μέσα σου,η αυτοταυτοποίηση του ήταν απόλυτη και μελετημένη κάθε φορά.
Κι αν τον έχω ψηλά είναι γι' αυτό (εκτός των ανατριχίλων ),θέλει θάρρος να αλλάζεις εαυτό,θέλει θάρρος να σηκώνεσαι από τα τακτοποιημένα αυγουλάκια σου.
 
supersonic said:
Η σκηνη που έφτιαξε ο ζιγγ και οι παραπλευρες που στηθηκαν με την παρουσία του μαρκάρισαν εποχή.
Στο πλαισιο αυτο ναι και οι slade και οι Bay city rollers....και ο Gary Glitter ακόμα. Αφήνω εξω μεγαθήρια οπως ο Bolan....
Προσωπικά εβαλα τον Bowie τριτο στην grief list μετα τους fab2. Και εκτός συναγωνισμού ο βασιλιάς
Διαφώνησα και θα συνεχισω με τα ακραία οτι ακομα και οταν συζηταμε τον χ δεν πρέπει να συζητάμε τον ψ...
Click to expand...
Η grief list βεβαια εξαρταται και απο την
Ηλικια - την φαση της ζωης μας οταν βιωναμε τις απωλειες...
Πχ για τον βασιλια κατανοησα την απωλεια χρονια μετα...
Προς το παρον ο david ειναι number two
Μετα τον john...
 
Θα τρελλαθω εδω μεσα .... :icon15:

Γιατι ρε παιδια τορπιλιζετε με συγκρισεις ?

Θα υπαρξει χρονος που θα γινει και αυτο ... πρεπει να ειναι ΣΗΜΕΡΑ (απο χθες, δηλαδη) ?
 
Θέλει καρύδια πάντως να βγάζεις ένα The Man Who Sold The World (συνολικά τον δίσκο) που θα μπορούσε να έχει βγει από τους Rush και ακόμα παραπέρα και στα καπάκια drum 'n' bass ''ονειροκρίτες'' χωρίς να νιώθεις ενοχές.

Ο τύπος ξεμπέρδεψε νωρίς με τα κουτάκια.
 
supersonic said:
θα συμφωνήσω...
και να μην ξεχναμε ότι όλη αυτή η ιστορία βασίστηκε πάνω στις πλάτες του Ronno και των άλλων αραχνών.... Απίστευτη μπάντα
(και να μην ακούσω παλι ...διάφορα...) :Banane0:
Click to expand...


Μπα...για μένα, εκείνη την εποχή, οι Roxy ήταν οι απίστευτοι.
Τα 2 πρώτα άλμπουμ. Και το Manifesto του '79.
Στα 2 πρώτα είναι ο Eno και ο Manzanera στα high του - φτάνει να τον ακούσεις στο The Bogus Man.
Στο Manifesto θα μου έφτανε και μόνο του το εξώφυλο. Αλλά μέσα αρχίζουν τα ωραία.:ernaehrung004:
 
SPYROS A. said:
Θέλει καρύδια πάντως να βγάζεις ένα The Man Who Sold The World (συνολικά τον δίσκο) που θα μπορούσε να έχει βγει από τους Rush και ακόμα παραπέρα και στα καπάκια drum 'n' bass ''ονειροκρίτες'' χωρίς να νιώθεις ενοχές.

Ο τύπος ξεμπέρδεψε νωρίς με τα κουτάκια.
Click to expand...

Σωστά μοιάζει να μην είχε ενοχικά συμπλέγματα.....

Blackstar
**According to producer Tony Visconti, the album was inspired by rapper Kendrick Lamar with his 2015 album To Pimp a Butterfly, with electronic duo Boards of Canada and experimental hip-hop trio Death Grips also cited as influences for the album.[16][17] Visconti also said that Bowie had planned for the album to be his swan song or "parting gift" for his fans before his death, which took place two days after the album's release.[18][19][20] As such both Billboard and CNN noted that Bowie's lyrics on the album seem to revolve around his impending death,[21][22] with CNN noting that the album "reveals a man who appears to be grappling with his own mortality".[21]**

**wiki
 
Ας ειναι ελαφρυ το χωμα που θα σκεπαζει τον τεραστιο καλιτεχνη.

Σχετικα με αυτη την χωρις νοημα συγκριση με τους queen εξαιτιας της συμπραξης επι σκηνης και η αποκαθηλωση των δευτερων οτι δεν αφησαν τιποτα στην μουσικη !!!! ειναι τελειως αστοχη κατα την γνωμη μου και δεν εχουμε να κανουμε με την κολοκυθοπιτα!

Οταν οι queen εχουν αφησει τουλαχιστον 20 κομματια που ακουγονται εδω και 30-40 χρονια και θα ακουγονται προφανως για πολλα πολλα ακομα ε τι αλλο επιχειρημα θελουμε για το αν αφησαν κατι πισω τους!!

Επισης αυτο το περι προσηλωσης του Μερκουρι ταχα στην μουσικη ακουγεται λιγο αστειο! δλδ γιατι δεν ηταν προσηλωμενος? επειδη εκανε εξαλα παρτυ? επειδη ηταν ομοφυλοφιλος? ενω ο Μπαουι τι εκανε? σε μονοστηρι περνουσε την ζωη του?

αλλα για να φυγουμε απο αυτους τους 2, και ο μοτσαρτ εκανε ακολαστη ζωη και θα ελεγε κανεις οτι μπεκρουλιαζε στα παρτυ της εποχης του. Τι ουτε αυτος ηταν προσηλωμενος στην μουσικη του?!!!!!
 
Top Bottom