Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

christos said:
οκ αλλα αν ειναι ετσι πριν τη ροκ δεν υπηρχαν ροκαδες?:grandpa:

η δεν υπηρχαν νεοι?:BDGBDGB53:
Click to expand...

Πολλα πραγματα, αποψεις και καταστασεις του παρελθοντος ειχαν την rock mentality χωρις την υποστηριξη της ροκ μουσικης.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολ

stavrosz said:
Πολλα πραγματα, αποψεις και καταστασεις του παρελθοντος ειχαν την rock mentality χωρις την υποστηριξη της ροκ μουσικης.
Click to expand...

σωστο!:grinning-smiley-043
 
Λεμε ετσι αυτη τη σταση ζωης γιατι ολοι εμεις σαν γενιες εχουμε ολα αυτα τα πραγματα που εγιναν το 60 να "πατησουμε", και αυτα αμεσα συνδεθηκαν με μουσικες τετοιες (ψυχεδελικες, garage, rock'n'roll κλπ.) ολες κατω απο μια ομπρελα που γενικοτερα καποιος θα μπορουσε να ονομασει ροκ (αν και, ειπαμε, και εγω δεν συμφωνω γενικα με αυτον τον ορο)

Φανταζομαι οτι και παλιοτερα υπηρχαν νεοι και φυσικα υπηρχαν και αντιδρασεις. Αλλα εβρισκαν αλλους τροπους. π.χ. τα blues στις αρχες τους τουλαχιστον τα επαιζαν οι μαυροι και θεωρουταν περιθωριο. Αυτοι φανταζομαι οτι μπορει να ηταν οι... "ροκαδες" της εποχης τους.

Τωρα για να επανελθουμε και λιγο στην αρχικη ερωτηση του thread ενας αλλος λογος που η αξιολογηση ειναι διαφορετικη αναμεσα στην κλασσικη και την Jazz και το "rock" ειναι οτι η κλασσικη "μετραει" και μερικες εκατονταδες χρονια σαν ειδος και εχει πια γινει η απαραιτητη "χωνεψη". Η Jazz και ποσο μαλλον η "rock" ειναι "πιτσιρικια"...
 
Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Skakinen said:
Πάντως αν θέλαμε να ταξινομήσουμε τα τρία είδη της συζήτησης (Κλασσική, Rock,Jazz) σε σχέση με το πόσο κοντά είναι στην Καθαρή Μουσική, τότε το Rock είναι το πιο απομακρυσμένο.
Ξέρετε πολλούς που να μεταπήδησαν (σαν κύριο άκουσμα) από την Κλασσική ή τη Jazz , στο Rock; Το αντίθετο όμως είναι κοινός τόπος.
Θεωρώ ότι για κάποιο λόγο, που δεν μπορώ να εξηγήσω, η μουσική αναζήτηση μας πηγαίνει σε όλο και πιο καθαρές μορφές Μουσικής.
Click to expand...

Κοινός τόπος ; Ο γιατρός κι ο Λύμπε δηλαδή ; Οι υπόλοιποι στα μπουζούκια μετεφέρθησαν , ή έπαψαν να αγοράζουν δίσκους :flipout::flipout:
 
Ας βάλω και μιά άλλη παράμετρο τώρα , προσωπική κατ' αρχήν και μετά θα μου πείτε κι εσείς αν ισχύει . Οποιον δίσκο "ροκ" έχω αγοράσει μετά το 1990 και είναι της αντίστοιχης περιόδου , νομίζω πως μπορώ να τον αποχωριστώ άνετα ( γενίκευση είναι - ενδεχομένως να υπάρχουν εξαιρέσεις που αυτήν την στιγμή δεν είμαι πρόχειρος να ανακαλέσω στην μνήμη μου , αλλά πάντως είναι αμελητέες για το συμπέρασμα μας ) .

Συγχρόνως όμως , οι περισσότεροι δίσκοι που αγόρασα μετά το 1990 , αλλά ανήκαν σε μιά άλλη εποχή , συνεχίζουν και μου αρέσουν ( Το ίδιο μου συμβαίνει και με την τζαζ -προτιμώ την περίοδο 59-66 χοντρικά , παρ' όλο που δεν την έχω ζήσει ) και δύσκολα θα τους αποχωριστώ .

Εάν λοιπόν άκουγα μουσική μόνο για να θυμηθώ τις μέρες τις παλιές when we were young που λέει κι ο Skakinen , τότε θα έπρεπε να ακούω αποκλειστικά αυτά που ήδη ήξερα και που είδα είχα ακούσει από εκείνες τις παλιές καλές ημέρες της νιότης .
 
χεχε .

Τα εργα που σου αρεσουν ειναι αυτα που συμμετειχες με την φαντασια σου.
Γιατι χρησιμποιησες την φαντασια σου να μεταφερθεις εκει και να συμπληρωσεις τα κενα
Στα του παροντος ειχες αρκετη πληροφορια δεν χρειαστηκε πολυ φαντασια......
 
Re: Απάντηση: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Δημήτρης Ν. said:
Ας βάλω και μιά άλλη παράμετρο τώρα , προσωπική κατ' αρχήν και μετά θα μου πείτε κι εσείς αν ισχύει . Οποιον δίσκο "ροκ" έχω αγοράσει μετά το 1990 και είναι της αντίστοιχης περιόδου , νομίζω πως μπορώ να τον αποχωριστώ άνετα ( γενίκευση είναι - ενδεχομένως να υπάρχουν εξαιρέσεις που αυτήν την στιγμή δεν είμαι πρόχειρος να ανακαλέσω στην μνήμη μου , αλλά πάντως είναι αμελητέες για το συμπέρασμα μας ) .

Συγχρόνως όμως , οι περισσότεροι δίσκοι που αγόρασα μετά το 1990 , αλλά ανήκαν σε μιά άλλη εποχή , συνεχίζουν και μου αρέσουν ( Το ίδιο μου συμβαίνει και με την τζαζ -προτιμώ την περίοδο 59-66 χοντρικά , παρ' όλο που δεν την έχω ζήσει ) και δύσκολα θα τους αποχωριστώ .

Εάν λοιπόν άκουγα μουσική μόνο για να θυμηθώ τις μέρες τις παλιές when we were young που λέει κι ο Skakinen , τότε θα έπρεπε να ακούω αποκλειστικά αυτά που ήδη ήξερα και που είδα είχα ακούσει από εκείνες τις παλιές καλές ημέρες της νιότης .
Click to expand...

Δυστυχως φιλε Δημητρη και εγω το εχω "παθει" αυτο (εκτος καποιων πραγματικα ΛΑΜΠΡΩΝ εξαιρεσεων).
Και θα μπορουσα να ζησω ανετα, χωρις απωλειες.
Αλλα νομιζω οτι ο Χρηστος εχει δικιο σε αυτο που λεει για την φαντασια.

Υπαρχει βεβαια και κατι αλλο, που το συζηταμε συχνα με αλλους φιλους (συνηθως με Jameson ή ρακομελα στο χερι αλλα αυτο δεν εχει σημασια...) και ειναι τα εξης:
Η μουσικη οπως και καθε τεχνη ειναι κατι που πηγαζει απο την καθημερινοτητα του καλλιτεχνη τα βιωματα του και γενικοτερα το σημερα. Αρα εκφραζει το σημερα.
Αν τωρα σε καποιον, υποθετικα παντα, δεν του αρεσει η εποχη αυτη, γιατι να του αρεσει η σημερινη μουσικη?
Επισης, καποτε, οταν ο καθενας απο μας ηταν μικροτερος, οταν αγοραζε καποιο δισκο (συνηθως μεταχειρισμενο) ηταν ειδηση για ολη την παρεα του. Μαζευομασταν ολοι μαζι σε καποιο σπιτι για να τον ακουσουμε, να περιεργαστουμε το εξωφυλο, να το ευχαριστηθουμε ρε παιδι μου. Και το ιδιο γινοταν με οποιαδηποτε καινουρια αγορα μουσικης. Η μουσικη ειχε μια σημαντικοτητα, μια βαρυτητα.

Τωρα δυσκολευομαι πια να την βρω, ισως γιατι δεν προλαβαινω, ισως γιατι η μουσικες αλλαξαν, ισως γιατι η πληθωρα της πληροφοριας το εκανε trivial... , ειλικρινα δεν ξερω...
Οποτε οδηγουμαι ξανα στο σιγουρο, το καταφυγιο των 60s και early 70s

Εχει κανεις καμια γνωμη?
 
Skakinen said:
Πάντως αν θέλαμε να ταξινομήσουμε τα τρία είδη της συζήτησης (Κλασσική, Rock,Jazz) σε σχέση με το πόσο κοντά είναι στην Καθαρή Μουσική, τότε το Rock είναι το πιο απομακρυσμένο.
Click to expand...

Διαφωνώ.
Δεν πιστέυω στην καθαρή μουσική ούτε στην καθαρή τέχνη γενικότερα. Τι θα πεί καθαρή; Που υπάρχει και πως μπορεί να οριστεί;

Αν πάντως υπήρχε και πάλι ροκ θα'μουνα για να είμαι μακριά από την καθαρότητα που είναι πολύ βαρετή :BDGBGDB55:
Φιλκά, χωρίς παραξήγηση φίλε Διονύση, -bye-
 
Hlias said:
Διαφωνώ.
Δεν πιστέυω στην καθαρή μουσική ούτε στην καθαρή τέχνη γενικότερα. Τι θα πεί καθαρή; Που υπάρχει και πως μπορεί να οριστεί;

Αν πάντως υπήρχε και πάλι ροκ θα'μουνα για να είμαι μακριά από την καθαρότητα που είναι πολύ βαρετή :BDGBGDB55:
Φιλκά, χωρίς παραξήγηση φίλε Διονύση, -bye-
Click to expand...

Παρεξήγηση για ποιό λόγο; επειδή διαφωνείς; Όχι δα :smile:

Λέγοντας καθαρή μουσική εννοώ την χωρίς λόγια και την μη προγραμματική (περιγραφική) μουσική, σε κάπως εκτεταμένη φόρμα.
 
Ο ακροατης παντα ψαχνει για την απολαυση μεσω της τεχνης. Ανεξαρτητως ηλικιας. Ας μην εχει ενοχες για τιποτα: Αν ακουει "ξεπερασμενη" ή "διαχρονικη" μουσικη, "ανωτερη" ή "κατωτερη" ή "περιθωριακή" ποιος θα κρινει? η κοινωνια, οι κριτικοι? και τι σημασια εχει τελικα.
Αν οι ορμονες στα 15 προσταζουν ροκ, αυτο ειναι. Αν το βιωμα δεν κρατησει so be it. No regrets.
Ροκ ειναι η αντιληψη να ξε-βολευεσαι απο την πεπατημενη και με ρισκο.
ε αυτο ας κρατησει μια ζωη
e
 
Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Δημήτρης Ν. said:
Κοινός τόπος ; Ο γιατρός κι ο Λύμπε δηλαδή ; Οι υπόλοιποι στα μπουζούκια μετεφέρθησαν , ή έπαψαν να αγοράζουν δίσκους :flipout::flipout:
Click to expand...

Έστω
- αυτοί που έχουν σαν κύριο άκουσμα την κλασσική ή jazz μουσική (ομάδα Α)
και
- αυτοί που έχουν σαν κύριο άκουσμα τη rock μουσική (ομάδα Β).

Αν κάναμε μια δημοσκόπηση εδώ στο club πιστεύεις ότι θα ήταν περισσότεροι οι μετακινηθέντες από την ομάδα A στην B απ'ότι το αντίθετο (από την Β στην Α);

Προφανώς εννοώ σοβαρούς ακροατές κλασσικής και όχι κάποιους που κάποτε άκουγαν κάποια βαλς του Strauss ή το Alla Turca και δηλώνουν ότι υπήρξαν φίλοι της κλασσικής. Ακόμη και αυτοί του rock που εξακολουθούν ν'ακούνε rock αλλά λοξοκοιτάζουν λίγο ή πολύ προς jazz ή κλασσική νομίζω ότι ενισχύουν παρά αποδυναμώνουν το επιχείρημά μου.
 
Last edited:
Πάντως ο Mozart στην εποχή του ήταν Ρόκ..
Καί μάλιστα ήταν ο πρώτος πού δέν προσκυνούσε τούς Αυλάρχες αλλά έψαχνε χορηγούς ή και προσπαθούσε να εκδόσει την Μουσική του γιά τον εαυτό του..
Οσο για την ρόκ-πού τελικά κινδυνεύει να χωρέσει τά πάντα-θα την χώριζα στην Μουσική εκείνη πού όταν τήν ακούω σήμερα μου θυμίζει άλλες εποχές της ζωής μου και πλέον μου μετρά ελάχιστα αλλά και σέ εκείνη πού μού μιλάει και σήμερα γιά τό σήμερα,παρότι παλιάς κοπής.
Οff-topic αλλά προσθέτω πώς σήμερα απολαμβάνω περισσότερο συγκεκριμένα έργα τού Θεοδωράκη και τού Σαββόπουλου μόνον καί μόνον γιά την Μουσική τους Αξία και απογυμνωμένα πλέον απο τίς πολιτικές συνιστώσες τής τότε εποχής.
Τό ίδιο συμβαίνει και μέ τον Χατζηδάκη ,που ακόμα ανακαλύπτω έργα του(π.χ. Εποχή τής Μελισσάνθης)αν και αυτός τήν είχε ψιλογλυτώσει απο τόν ιδεολογικοπολιτικό αχταρμά.
 
Σπύρος Σούρλας said:
Πάντως ο Mozart στην εποχή του ήταν Ρόκ..
Καί μάλιστα ήταν ο πρώτος πού δέν προσκυνούσε τούς Αυλάρχες αλλά έψαχνε χορηγούς ή και προσπαθούσε να εκδόσει την Μουσική του γιά τον εαυτό του..
Οσο για την ρόκ-πού τελικά κινδυνεύει να χωρέσει τά πάντα-θα την χώριζα στην Μουσική εκείνη πού όταν τήν ακούω σήμερα μου θυμίζει άλλες εποχές της ζωής μου και πλέον μου μετρά ελάχιστα αλλά και σέ εκείνη πού μού μιλάει και σήμερα γιά τό σήμερα,παρότι παλιάς κοπής.
Οff-topic αλλά προσθέτω πώς σήμερα απολαμβάνω περισσότερο συγκεκριμένα έργα τού Θεοδωράκη και τού Σαββόπουλου μόνον καί μόνον γιά την Μουσική τους Αξία και απογυμνωμένα πλέον απο τίς πολιτικές συνιστώσες τής τότε εποχής.
Τό ίδιο συμβαίνει και μέ τον Χατζηδάκη ,που ακόμα ανακαλύπτω έργα του(π.χ. Εποχή τής Μελισσάνθης)αν και αυτός τήν είχε ψιλογλυτώσει απο τόν ιδεολογικοπολιτικό αχταρμά.
Click to expand...

Μεγάλη κουβέντα Σπύρο ,και με δικά μου βιώματα που δεν προλαβαίνω να γράψω τώρα..:a0210:
 
Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Skakinen said:
Έστω
- αυτοί που έχουν σαν κύριο άκουσμα την κλασσική ή jazz μουσική (ομάδα Α)
και
- αυτοί που έχουν σαν κύριο άκουσμα τη rock μουσική (ομάδα Β).

Αν κάναμε μια δημοσκόπηση εδώ στο club πιστεύεις ότι θα ήταν περισσότεροι οι μετακινηθέντες από την ομάδα A στην B απ'ότι το αντίθετο (από την Β στην Α);

Προφανώς εννοώ σοβαρούς ακροατές κλασσικής και όχι κάποιους που κάποτε άκουγαν κάποια βαλς του Strauss ή το Alla Turca και δηλώνουν ότι υπήρξαν φίλοι της κλασσικής. Ακόμη και αυτοί του rock που εξακολουθούν ν'ακούνε rock αλλά λοξοκοιτάζουν λίγο ή πολύ προς jazz ή κλασσική νομίζω ότι ενισχύουν παρά αποδυναμώνουν το επιχείρημά μου.
Click to expand...


οι λοξές ματιές πάντα υπήρχαν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν...
σε μεγαλύτερο βαθμό από την rock στην jazz η και το αντίστροφο...
ας βγάλουμε την jazz απο την πρώτη ομάδα και ας την κάνουμε μια ομάδα
από μόνη της...
γιατί αυτό...γιατί αν πάρω απ τον εαυτό μου που νοιώθω πως προέρχομαι
από την ροκ μου φαίνεται λιγότερο επώδυνο να πατήσω σιγά σιγά στο σκαλοπάτι που λέγεται jazz (κάτι που προσπαθώ να κάνω) απ ότι να πέσω
με τα μούτρα σε ακροάσεις κλασσικών έργων...
νοιώθω πως θα με κατασπαράξουν...
ωραία..έχω αγοράσει όλη την όπερα απ το Βήμα και όλα τα πενήντα κάτι cd
που έχει βάλει μετά αλλά δεν τολμώ να τα αγγίξω..τουλάχιστον ακόμα...
ίσως επειδή δεν είναι έτοιμο το αυτί ίσως δεν ξέρω και εγώ τι άλλο...
μια αδυναμία από αυτά που έχω ακούσει στον bach την έχω για την ώρα..
γιατί να το κρύψω...
απ την άλλη η φάση με την μετάβαση στην jazz μέχρι στιγμής είναι κάτι σαν
διασκέδαση...
ίσως επειδή εκεί έχει να κάνει περισσότερο με μουσικούς και όχι με συνθέτες.
κάτι που είναι ποιο κοντά στο rock...
στην κλασσική τον πρώτο και τελευταίο ρόλο (πιστεύω) την έχει ο συνθέτης..
-για να εκτελεστεί ένα έργο βέβαια προϋποθέτει κορυφαίους μουσικούς αλλά μέχρι εκεί..-

στην rock και στην jazz o μουσικός έχει και πρέπει να έχει τον πρώτο λογο...και ο αυτοσχεδιασμός του μουσικού στα live επίσης...
έπαιρναν οι led zeppelin ένα 7λεπτο κομμάτι και το έκαναν 11 πάνω στην σκηνή...
έτσι όσο πιο χαρισματικός είναι κάποιος πάνω στην σκηνή τόσο μεγαλύτερη
γίνεται η μπάντα που τον συντροφεύει...αν μάλιστα όλη η μπάντα αποτελείται
από κορυφαίους αυτομάτως τα σύννεφα είναι στρωμένα...

όποτε καταλήγοντας στην jazz και στην rock συγκρίνουμε μια συγκεκριμένη
ομάδα ανθρώπων που τζαμαρουν πολλές φορές μαζί και δημιουργούν κάτι..
στην κλασσική συγκρίνουμε μοτίβα που έχουν να κάνουν
με σταθερές και όχι με αυτοσχεδιασμούς και άλλου είδους τερτίπια

ps 1.αν είμαι τελείως εκτός κλίματος πείτε το μου στα ίσα...καλύτερα να μασάς
παρά να μιλάς:flipout:θα το δεχτώ


ps.2.αγόρασα πρόσφατα σε μεταχειρισμένο βινύλιο από Γαλλία το social studies της Carla Bley το οποίο περιέχει μεταξύ άλλων το Utviklingssang,,ένα κομμάτι που είδα τα εσώψυχα μου εκεί μέσα...
τι το θελα..κάποιες μέρες μετά πέφτει στα χέρια μου ένα cd απ το jazz & jazz
που το έχει σε μια τελείως διαφορετική εκτέλεση...(ας με βοηθήσει κάποιος
από που προέρχεται η συγκεκριμένη με την ευκαιρία)
 
Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

SPYROS A. said:
μια τελείως διαφορετική εκτέλεση...(ας με βοηθήσει κάποιος
από που προέρχεται η συγκεκριμένη με την ευκαιρία)
Click to expand...

από το άλμπουμ "4 Χ 4"

51rrWZHNJ5L._SS500_.jpg


ανάμεσα στα 4 ή 5 καλύτερα που έβγαλε ποτέ.
 
Re: Απάντηση: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Δημήτρης Ν. said:
Ας βάλω και μιά άλλη παράμετρο τώρα , προσωπική κατ' αρχήν και μετά θα μου πείτε κι εσείς αν ισχύει . Οποιον δίσκο "ροκ" έχω αγοράσει μετά το 1990 και είναι της αντίστοιχης περιόδου , νομίζω πως μπορώ να τον αποχωριστώ άνετα ( γενίκευση είναι - ενδεχομένως να υπάρχουν εξαιρέσεις που αυτήν την στιγμή δεν είμαι πρόχειρος να ανακαλέσω στην μνήμη μου , αλλά πάντως είναι αμελητέες για το συμπέρασμα μας ) .

Συγχρόνως όμως , οι περισσότεροι δίσκοι που αγόρασα μετά το 1990 , αλλά ανήκαν σε μιά άλλη εποχή , συνεχίζουν και μου αρέσουν ( Το ίδιο μου συμβαίνει και με την τζαζ -προτιμώ την περίοδο 59-66 χοντρικά , παρ' όλο που δεν την έχω ζήσει ) και δύσκολα θα τους αποχωριστώ .

Εάν λοιπόν άκουγα μουσική μόνο για να θυμηθώ τις μέρες τις παλιές when we were young που λέει κι ο Skakinen , τότε θα έπρεπε να ακούω αποκλειστικά αυτά που ήδη ήξερα και που είδα είχα ακούσει από εκείνες τις παλιές καλές ημέρες της νιότης .
Click to expand...


λοιπόν κάτι τέτοι συμβαίνει και με μένα...
Η περίοδος 1985-1996 ήταν γιά μένα η πιό άγονη.
Ό,τι πήρα ήταν μακράν αδιάφορο σε σχέση με την πρώτη περίοδο 1970-1985 και την 1996 μέχρι σήμερα.
Βέβαια εν μέρει ίσως δικαιολογείται καθώς το 1985 παντρεύτηκα και το 1996 απέκτησα παιδί. Και φυσικά στο διάστημα αυτό συνέβησαν πολλά, αλλαγή τρόπου ζωής, συμβίωση, αναζήτηση καρριέρας και στόχων, διδακτορικά και άλλα αποπροσανατολιστικά σε σχέση με τη μουσική όπως πιθανότατα και η διακοπή της ενεργής ενασχόλησης με τη μουσική...
 
Re: Απάντηση: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Δημήτρης Ν. said:
Ας βάλω και μιά άλλη παράμετρο τώρα , προσωπική κατ' αρχήν και μετά θα μου πείτε κι εσείς αν ισχύει . Οποιον δίσκο "ροκ" έχω αγοράσει μετά το 1990 και είναι της αντίστοιχης περιόδου , νομίζω πως μπορώ να τον αποχωριστώ άνετα ( γενίκευση είναι - ενδεχομένως να υπάρχουν εξαιρέσεις που αυτήν την στιγμή δεν είμαι πρόχειρος να ανακαλέσω στην μνήμη μου , αλλά πάντως είναι αμελητέες για το συμπέρασμα μας ) .

Συγχρόνως όμως , οι περισσότεροι δίσκοι που αγόρασα μετά το 1990 , αλλά ανήκαν σε μιά άλλη εποχή , συνεχίζουν και μου αρέσουν ( Το ίδιο μου συμβαίνει και με την τζαζ -προτιμώ την περίοδο 59-66 χοντρικά , παρ' όλο που δεν την έχω ζήσει ) και δύσκολα θα τους αποχωριστώ .
Click to expand...

Δημήτρη τελικά δεν είναι θέμα δίσκων, το ροκ είναι μια γενικότερη εμπειρία που δε χωράει σε δίσκους. Αφού τη βιώσεις σε άλλαζει μια για πάντα, δεν υπάρχει γυρισμός.

Και ο λόγος που δεν θέλουμε να αποχωριστούμε τους δίσκους μας είναι νομίζω καθαρά συναισθηματικός.
 
stelakis1 said:
Το ξερω οτι καραβγαινουμε off topic... sorry

Αλλα, τι σε κανει να το πιστευεις αυτο φιλε Κωστα?
Click to expand...


H ροκ μουσική έχει αφυδατωθεί. Τα μηνύματα που έχει τη δυνατότητα να περάσει τείνουν στο άπειρο, αλλά πες μου ποιός θα είναι αυτός στη σημερινή εποχή που θα σηκώσει τέτοιο βάρος? Οι Franz Ferdinand?:flipout:

Έχω υπόψιν μερικούς σύγχρονους που ακόμα καταγγέλουν και καυτηριάζουν στον ίδιο τόνο με τους παλιούς που έβγαιναν μπροστά. Ποιός όμως ασχολείται μαζί τους? Έχει αλλάξει και το ακροατήριο ταυτόχρονα με τη μεταστροφή του ροκ σε γκαλερί για celebrities. Πας σε συναυλία να δεις κάτι που στα αλήθεια αξίζει, κάθεσαι μπροστά να θαυμάσεις και να παρασυρθείς, αλλά οι συζητήσεις του όχλου πίσω σου δεν σε αφήνουν να αφεθείς ποτέ. Χώρια το ξύλο που τρως από τους ενθουσιώδεις μπροστινούς... Ποιός λοιπόν στήνει τα αυτιά του σήμερα να ακούσει?. Μάλλον ελάχιστοι...
Κοιτάς το κοινό σε συναυλίες παλιότερων δεκαετιών μέσα από οπτικό υλικό (dvds κτλ.) και απορείς. Από τις πρώτες σειρές μέχρι τέρμα πίσω κάθονται κι ακούνε, άλλωστε για αυτό πήγαν εκεί.
Οι ιδέες πια δεν πουλάνε τόσο. Πουλάει η εικόνα, μια αλλαγή στο κούρδισμα της κιθάρας, μια πρωτότυπη παραγωγή.

Από την άλλη, μιλάμε για ροκ πάντα. Όπως σωστά αναφέρθηκε από συνφορουμίτη προηγουμένως, ροκ σημαίνει να μην βολεύεσαι και να επιζητάς να φέρεις τα πάνω κάτω. Τι να το κάνω λοιπόν που μια χαρά τα λέει ο Παπακωνσταντίνου στους στίχους του, αλλά ροκ δεν θα γίνει ποτέ....
 
Top Bottom