Re: Νέες Sony A7 & A7r Full Frame Mirrorless
Μετά απο μια βδομάδα εκτεταμένης χρήσης, θα αναφέρω τις σκέψεις μου για την Sony A7.
Απο την ημέρα της παρουσίασης της έγινε ένα απο τα πιο πολυσυζητημένα θέματα στον κόσμο της φωτογραφίας. Λογικό. Η A7 αποτελεί ένα πρωτοπορειακό προοιόν. Είναι η πρώτη mirrorless μηχανή με αισθητήρα Full Frame 35mm. Αφήνω απο έξω την Leica διοτί δεν υπήρχε καθρέπτης εξαρχής, και γιατί στις τιμές αυτές (και μάλιστα με αναμονή μερικών μηνών) δεν είναι κάτι που αφορά πολλούς. Και η Sony μας το έδωσε αυτό σε τιμή καταπληκτική. 1500Ε για την Α7 και 2100 για την Α7R.
Εγώ προτίμησα την Α7 για διάφορους λόγους. Η Α7 είναι λίγο πιο γρήγορη, στα 24ΜΡ έχει λίγο καλύτερη απόδοση στα υψηλά iso, το βίντεο της λογικά θα έχει λιγότερο πρόβλημα με moire, EFCS, τιμή!, καλύτερη απόδοση με ευρυγώνιους κυρίως Rangefinder. Το καλύτερο AF με Phase Detection, αν και όχι βασικός είναι ακόμα ένας θετικός παράγοντας για μελλοντικούς AF φακούς. Τα 36ΜΡ θεωρώ οτι είναι overkill για μένα και τις ανάγκες μου, όπως οτι την απουσία του ΑΑ δεν θα την αντιληφθώ στην πράξη κατα την άποψη μου.
Το σχέδιο της Α7 απομακρύνθηκε απο τις NEX και κυρίως την ΝΕΧ7 που είχε σχεδιαστικές καταβολές απο της Rangefinder. Εδώ έχουμε στοιχεία των κλασικών χειροκίνητων μηχανών. H Nikon ισχυρίστηκε οτι έβγαλε ρετρό μηχανή, αλλά για μένα η Α7 έχει μεγαλύτερη σχεδιαστική σχέση με τις μηχανές αυτές παρά η DF. Θυμίζει τις κλασικές Nikon FM2, Olympus OM, Minolta X700, Pentax MX.
Sony A7 review by
AlexTheodin, on Flickr
Sony A7 review by
AlexTheodin, on Flickr
Δίπλα δίπλα με την Pentax MX οι ομοιότητες είναι εμφανείς. Και σε γραμμές αλλά και σε μέγεθος. Που σημαίνει και κάτι άλλο. Με την A7 απομακρυνόμαστε ακόμα πιο πολύ απο την γραμμή των ΝΕΧ. Αυτή δεν είναι μια μηχανή που θα την μπερδέψεις με Compact. Το μέγεθος της, παρότι είναι μικρό σε σχέση με τις DSLR και θηρία όπως η D800, δεν είναι pocketable. Δεν θα μπεί όπως oi NEX σε δίλλημα RX100 ή Α7. Θετικό η αρνητικό, είναι στον καθένα να το κρίνει απο μόνος του. Εμένα μου αρέσει. Πριν απο χρόνια είχα πεί οτι ήθελα μια ψηφιακή Pentax MX. Τελικά την έβγαλε η Sony.
Sony A7 review by
AlexTheodin, on Flickr
Η ποιότητα κατασκευής είναι εξαιρετική. Στιβαρή κατασκευή, αλλά όχι βαριά. Σου δίνει την αίσθηση μια πολυτέλειας στην αφή. Σε αντίθεση με την Olympus EM1 ή την Nikon F90x δεν είναι τόσο rugged βέβαια. Έχει περισσότερο την αίσθηση Aston Martin απο Wrangler, τουλάχιστον στα χέρια μου. Η ΕΜ1 και η F90x έχει μια πιο μαλακή αίσθηση που σου εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη οτι θα αντέξει μια πτώση απο το 1,5 μέτρο σε βράχο απο την Α7 που είναι αρκετά σκληρή.
Sony A7 review by
AlexTheodin, on Flickr
Η Α7 δηλώνει οτι είναι και weather sealed, αλλά στα πορτάκια μπαταρίας και κάρτας δεν είδα και κανένα λαστιχάκι. Είχα και Nikonos και θυμάμαι τί σημαίνει αδιόβροχο... Απο την άλλη και η ΝΕΧ7 που δεν είχε τπτ δούλευε στα χιόνια και στα βουνά με -20C χωρίς πρόβλημα. Την επόμενη εβδομάδα πάω πάλι Αυστρία, θα δούμε...
Εργονομία. Απο τα δυνατά σημεία της. Κάθεται στο χέρι πολύ καλά και το κράτημα είναι σταθερό. Έχεις χώρο και ελευθερία να την πιάσεις όπως θες, σε αντίθεση με την ΕΜ1 που παλεύεις να βρείς χώρο χωρίς κουμπιά για να την πιάσεις. Όχι οτι δεν έχει κουμπιά. Έχει αρκετά ώστε να τα ρυθμίσεις όπως θες για γρήγορη πρόσβαση. Εκτός απο τα βασικά εργαλεία έκθεσης iso, shutter, aperture που μπορείς να τα έχεις (και το συστίνω) στο Tri-Navi, εγώ έχω ακόμα μοιρασμένα White Balance, Picture Style, RAW/JPEG, Peaking Level, AE lock, Focus Magnification, Monitor Mode, Turn Of LCD μεταξύ άλλων στα διάφορα κουμπιά. Λόγω έλειψης AF φακών αφησα κενά τα AF Mode και η μπροστά ροδέλα του TriNavi για το διάφραγμα είναι κενή προς το παρόν.
Sony A7 review by
AlexTheodin, on Flickr
Άλλες επιλογές που μπορεί να βάλει κάποιος σε ένα κουμπί είναι Zebra (και το ποσοστό της), Sent to Computer, Sent to Smartphone, App Center, HDR/Dynamic Range Optimizer, AF mode, AF point, Metering, Creative Styles και άπειρα ακόμα. Δεν πιστεύω οτι κάποιος χρειάζεται on the fly απειρες επιλογές, καθώς πιο πολύ σε μπερδεύουν. Εγώ την έστησα όσο πιο απλή γίνεται.
Μεγάλο θετικό ο κεντρικός επιλογέας Shooting Mode. Εκτός απο τα PASM έχει και δυο user προγραμματα U1 U2 να τα στήσεις όπως θέλεις για γρήγορη εναλλαγή. Εγώ έστησα ένα με τις προτιμήσεις μου για Ασπρόμαυρο βράδυ, και ένα για όσο πιο neutral video γινεται. Έτσι μπορώ να τα έχω έτοιμα για όποτε θελω χωρίς να πρέπει να τα στήνω κάθε φορά εκ νέου.
Sony A7 review by
AlexTheodin, on Flickr
Στην εργονομία έχω δυο αρνητικά/σημειώσεις.
Το κουμπί του κλείστρου το προτιμούσα μπροστά στο γκριπ και όχι στην πάνω πλάκα που είναι τώρα. Το δάχτυλο μου πέφτει πιο φυσικά εκεί, και μου άρεσε στην ΝΕΧ7 που ήταν εκεί. Δεν είναι τραγικό βέβαια, και η ΜΧ και η Μ6 εκεί το έχουν και μια χαρά επιβιώνω, αλλά είναι μια σκέψη που είχα όταν την πρωτοέπιασα στα χέρια μου.
Μετά το Focus Magnification άλλαξε απο εκεί που ήταν με ένα πάτημα του κουμπιού, σε δυο. Τώρα την πρώτη φορά που το πατάς εμφανίζει ένα κάδρο/τετραγωνάκι που σου δείχνει το σημείο της μεγεύθυνσης και αμα θες το μετακινείς, και με την δεύτερη έρχεται η 7χ. Για εμένα που το χρησιμοποιώ πάρα πολύ για την εστίαση μου, με ενοχλεί ακόμα. Καταλαβαίνω την χρήσημότητα του, αλλά θα προτιμούσα να υπήρχε επιλογή απενεργοποίησης. Ελπίζω σε ένα Firmware Update να το προσφέρουν. Μπορεί βέβαια μέχρι τότε να το συνιθίσω και να μην με πειράζει πια... Έτσι όπως είναι πάντως, το πιο βολικό κουμπί για αυτό είναι το κεντρικό μέσα στην πίσω ροδέλα. Έτσι μπορείς να μετακινήσεις γρήγορα το σημείο όπου θες και να εστιάσεις ταχύτητατα.
Ρωτήθηκα για την ευκολία εστίασης. Εγώ εστιάζω με τον παρακάτω τρόπο με τους χειροκίνητους φακούς που χρησιμοποιώ.
Έχω ενεργοποιημένο το Focus Peaking. Ανάλογα με τον φακό το έχω και σε άλλο επίπεδο. Φακοί με χαμηλό κόντραστ ανοιχτοί έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα και απαιτούν άλλες ρυθμίσεις απο άλλους με υψηλό κόντραστ.
Πρώτα εστιάζω αδρά με βάση το Peaking. Μόλις "κοκκινήσει" το θέμα μου (έχω το χρώμα κοκκινο), πάω γρήγορα στο Focus Magnification και κάνω το fine tuning. Αυτό μόλις εξασκηθείς γίνεται εξαιρετικά γρήγορα. Εστιάζω με άνεση και σε κινούμενα θέματα, αλλά σίγουρα εκεί θέλει και αρκετή εξάσκηση, πρόβλεψη της κίνησης και γνώση του φακού.
Στα αρνητικά θέλω να αναφέρω την απαράδεκτη κατασταση να μην έχουν φορτιστή... Πραγματικό αίσχος.
Λίγα λόγια για την συνδεσιμότητα. Μέσω wifi μπορεί να στείλει φωτογραφίες σε smartphone αλλά και να ελεχθεί απο ένα σαν remote. To δοκίμασα με το iPhone και λειτουργεί μια χαρά. Συνδέθηκε αμέσως και μπορούσα να βγάλω κανονικά φωτογραφίες ενεργοποιώντας το κλείστρο απο το κινητό. Είχε βέβαια λίγο lag. Κατα τα άλλα ακόμα δεν υπάρχουν άλλα Apps για timelapse κλπ, αλλά με τον καιρό θα έρθουν.
Ενα ακόμα σημείο που θα ήθελα να αναφέρω είναι ο ήχος του κλείστρου. Έγινε τεράστιο θέμα και επεσε μεγάλο θάψιμο αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Με την EFCS είναι αστείο και μόνο να το κουβεντιάζεις, αλλά και χωρίς αυτήν δεν είναι και τπτ το τρομερό. Σίγουρα δεν είναι silent mode της Leica MM, αλλά απο αυτά που ακούστηκαν πίστευε κανείς οτι μπορεί να ξυπνήσει φοιτητή 5 πατώματα πιο πάνω το πρωί μετά απο πάρτυ υποδοχής...
Για την ποιότητα εικόνας, δεν έχω πολλά πράγματα να πώ. Είμαι εντυπωσιασμένος απο αυτά που έχω δεί μέχρι τώρα. Τα Raw είναι τόσο καθαρά που τραβάω με iso που πριν τα είχα μόνο ώς λύση ανάγκης. Αλλά δεν είναι μόνο ο θόρυβος. Αυτός είναι το λιγότερο. Τα αρχεία είναι τόσο πλούσια σε πληροφορία και έχουν τόσο αντοχή στην επεξεργασία που είναι πρωτόγνωρο για μένα. Θυμάμαι εκείνο το δείγμα που μας είχε δείξει ο Λεωνίδας απο την D800 με την μπουκαπόρτα στο πλοίο και το βλεπω τώρα σε κάθε αρχείο. 1-2 στοπ δεν έχουν και τόση σημασία όταν τραβάς. Κοιτάω να έχω τα πάντα καθαρά απο θέμα εστίασης και ταχύτητας και για τα άλλα θα φροντίσει ο αισθητήρας. Τρομερό πράγμα.
Και μετά είναι οι φακοί. Οι φακοί που φτιάχτηκαν για FF, και τώρα τους βλέπεις σε όλο τους το μέγεθος. Με την βινιέτα τους, με το γράψιμο στα άκρα τους και την πλήρη καταγραφή της μεταβολής απο το εστιασμένο στο εκτός εστίασης.
Κερδισμένος πιο πολύ απο όλους ο Voigtlander Nokton 35mm f/1.4 μεχρι τώρα. Έχω πει πολλά καλά λόγια για αυτόν τον φακό απο όταν τον φόραγα στην NEX7, αλλά στην Α7 λάμπει. Το είχα υποψιαστεί απο όσα είχα δεί απο αυτόν σε φιλμ, και στην Α7 συμπεριφέρεται εξίσου καλά.
Kolsch unter Tent by
AlexTheodin, on Flickr
Tire cemetery by
AlexTheodin, on Flickr
Doy Doy by
AlexTheodin, on Flickr
. by
AlexTheodin, on Flickr
Ειδικά βράδυ, είναι απόλαυση να τον έχεις μαζί. Και λόγο μεγέθους. Ακόμα δεν έχω βγάλει βέβαια βόλτα τον μεγάλο Nokton αλλά δεν θα αργήσει.
Αλλά και οι Pentax θα επανέλθουν δυναμικά.
Flight by
AlexTheodin, on Flickr
I am still standing by
AlexTheodin, on Flickr
Ακόμα και ο Mir 20M 20mm f/3.5 είναι αξιοποιήσιμος εδώ.
one point perspective by
AlexTheodin, on Flickr
Αυτός που ακόμα δεν έχω δεί να συμπεριφέρεται καλά είναι ο Voigtlander 21mm f/4 Color Skopar. Πρέπει να τον τεστάρω κιάλλο αλλά ώς τώρα έχει αρκετά έντονη βινιέτα (που διορθώνεται εύκολα) και σχετικό smearing στα άκρα στο άπειρο (που δεν διορθώνεται).
Sony A7 CV 21/4 by
AlexTheodin, on Flickr
Το συμπέρασμα μου είναι μάλλον εύκολο. Η Sony με την Α7 μου προσέφερε μια εκπληκτική μηχανή. Δεν μπορώ να βρώ σοβαρά ελλατώματα. Κάποιος που τραβάει πιο γρήγορα, που θέλει γρήγορο AF και μια λίστα 30 φακών άμεσα διαθέσιμων και δεν τον νοιάζει να τα κουβαλάει όλα αυτά, να ήθελε άλλα απο την μηχανή. Είναι μια μηχανή που την θεωρώ άμεσο ψηφιακό απόγονο των μηχανικών SLR όπως της Minolta X700 που ίσως να αντλήσανε σχεδιαστικά και όχι των AF εργοστασίων όπως την F5. Και αυτή η σχέση δεν είναι μόνο όσον αφορά την σχεδίαση, αλλά ακόμα πιο σημαντικά όσον αφορά τον τρόπο φωτογράφισης και την προσέγγιση στην φωτογραφία. Παρά την διαφήμιση της Nikon η Pure Photography ήρθε κατα την άποψη μου με την Α7.
