Re: Star Trek Into Darkness (2013)
Να πώ δυο λόγια για την ταινία ή είμαι off topic???
Μόλις γύρισα απο την προβολή. Θα αποφύγω τα spoiler αλλά υποψιάζομαι ότι είναι ήδη γνωστά τα περισσότερα. Πριν το ζουμί, ένας πρόλογος.
Θεωρώ τον εαυτό μου φαν της σειράς αλλά σε κάθε περίπτωση Trekkie. Έχω δεί τις ταινίες, έβλεπα τις σειρές, μου άρεσε ο κόσμος, η φιλοσοφία και η μυθολογία που ήταν το Star Trek. Αλλά δεν είμαι σε θέση να παρακολουθήσω την κουβέντα των παραπάνω σελίδων σε τέτοιο βάθος. Αυτό το λέω για να εξηγήσω την θέση μου. Δεν έμαθα το Star Trek απο τις ταινίες του His Flairness αλλά δεν ξέρω πώς λέγανε την νταντά της πρώτης ξαδέλφης του Σούλου.
Με μια λέξη, απολαυστικό. Μου άρεσε πολύ. Ναι, κάθε φωτάκι στην γέφυρα φεγγίζει σαν τον ήλιο. Ναι, πατάει σε παλιές ιστορίες ίσως υπερβολικά πολύ. Ναί ο Τσέκοβ είναι λίγο πιο κωμικός απο όσο ήταν παλιά. Αλλά όλο αυτό το πράγμα λειτουργεί. Η ταινία είναι ώς ταινία εξαιρετική. Έχει ρυθμό, ένταση, πλοκή που δεν σε κουράζει με συνεχείς ανατροπές, αλλά την ίδια στιγμή σφιχτή, χαρακτήρες που εξελίσσονται.
Την παράσταση στο καστ, κλέβει ο Σέρλοκ. Είναι πραγματικά επιβλητικός. Σε κάθε εμφάνιση του, είναι απειλητικός. Ακόμα και όταν είναι πίσω απο τις "μπάρες". Έχει μεγάλο μέλλον ο τύπος αν συνεχίσει έτσι.
Πολύ ευχαριστημένος είμαι και απο την χημεία μεταξύ Κιρκ και Σποκ. Ταιριάζουν οι δυο ηθοποιοί πάρα πολύ μεταξύ τους. Η φιλία τους είναι πολύ πιστευτή, σε αντίθεση με το ειδύλλιο Σποκ-Ουχούρα που δεν πείθει.
Ένα ακόμα στοιχείο που μου άρεσε πολύ είναι η επιλογή μέρος της δράσης να εξελίσσεται στην Γη. Και το Λονδίνο και το Σαν Φρανσίσκο φαίνονται σαν να υπάρχουν πραγματικά. Δεν σου δίνουν την εντύπωση ψεύτικων σκηνικών, αλλά μιας μεγαλούπολης φυσική εξέλιξη των σημερινών.
Η όποια κριτική μου δεν αφορά την ταινία την ίδια, αλλά όλο το reboot του franchise. Το παλιό Σταρ Τρεκ το διέτρεχε μια φιλοσοφία, ένα κοινωνικό σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη κοινωνία και την κόντρα του πολιτισμού με την βαρβαρότητα. Αυτό απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό απο την σύγχρονη εκδοχή του. Ώς ταινίες είναι αψεγάδιαστες για μένα τεχνικά. Αλλά δεν έχουν το μεγαλείο της σειράς περισσότερο (γιατί οι ταινίες με εξαίρεση δυο τρείς ήταν κάτω του μετρίου). Η ύπαρξη του χαρακτήρα που ενσαρκώνει ο Σέρλοκ παρά την εξαιρετική του ερμηνεία, λόγω της "καθαρότητας" του JJ ώς σκηνοθέτη δεν μπορεί να εκμεταλευτεί στο έπακρο την τραγικότητα της και να αποτελέσει το σχόλιο θα μπορούσε. Το παρελθόν του εχει μόνο αφηγηματική χρήση για να τοποθετηθεί ο Σέρλοκ στο παρόν της ταινίας. Εκεί είναι για μένα και η μεγάλη διαφορά (και έλλειμμα) του JJ απο το είδωλο του τον Στιβεν. Αυτός μπορούσε να υπερβεί αυτό το εμπόδιο δίνοντας στις ταινίες του μεγαλύτερη υπόσταση απο το να είναι απλά διασκεδαστικές.
