Συνέντευξη Daniel Weiss προς το Alpha Audio

[Totsipaki]

Συμφωνούμε ως προς την διαπίστωση μόνο να προσθέσω οτι συνήθως ο ήχος μιας πιο πρόσφατης εποχής είναι άσχετο με τις όποιες ενστάσεις των παλαιότερων καλύτερος απο τις παλαιότερες.

Θυμάμαι ένα παράδειγμα του Σταματάκου το οποίο αφορούσε την εποχή που ανέτειλε το Lp. Σε μία συτγκριτική δοκιμή οι περισσότεροι ακροατές προτίμησαν τον ήχο των δίσκων 78 στροφών που είχαν συνηθίσει χαρκτηρίζοντας τον πιο "μουσικό"..

 

[sokmav]

Απάντηση: Re: Συνέντευξη Daniel Weiss προς το Alpha Audio

Συμφωνούμε ως προς την διαπίστωση μόνο να προσθέσω οτι συνήθως ο ήχος μιας πιο πρόσφατης εποχής είναι άσχετο με τις όποιες ενστάσεις των παλαιότερων καλύτερος απο τις παλαιότερες.

Θυμάμαι ένα παράδειγμα του Σταματάκου το οποίο αφορούσε την εποχή που ανέτειλε το Lp. Σε μία συτγκριτική δοκιμή οι περισσότεροι ακροατές προτίμησαν τον ήχο των δίσκων 78 στροφών που είχαν συνηθίσει χαρκτηρίζοντας τον πιο "μουσικό"..

Εν μέρει συμφωνούμε,μπορεί να μας ακούγεται καλύτερος,να μας πηγαίνει πιο πολύ.
Είναι όμως αυτό που είχε στο μυαλό του ο δημιουργός;
Δεν είμαι σίγουρος..
(Άσε που μερικούς πρέπει να τους ξεθάψουμε για να μάθουμε.)

 

[sokmav]

Και για να το πάω και λίγο παραπέρα,πολλοί επιμένουν ακόμα και στην αναπαραγωγή με μέσα της κάθε εποχής.
Υπάρχουν εταιρίες,αγγλικές κυρίως,που παράγουν ακόμα με μικρές βελτιώσεις με την αυτήν την φιλοσοφία και κάνουν αρκετές πωλήσεις.
(Μιλάω πιο πολύ για ηχεία.)Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

 

[Totsipaki]

Και εγώ ακούω πού και πού ακόμα απο κασέτες... Το κάνω απο νοσταλγία και απο απωθημένο αφού τά κασετόφωνα που έχω τώρα αποκτήσει σε τιμές χώμα την εποχή τους ήταν όνειρο απατηλό.. Παίζουν μιά χαρά.. σαν cd player που έλεγαν τότε αν και σε άμεση σύγκριση οι περιορισμοί στα άκρα και στα δυναμικά είναι προφανείς.. Θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει οτι ο ήχος τους είναι πιό ζεστός και αναλογικός, εντύπωση που δίνεται ξεκάθαρα λόγω περιορισμών, άρα πιό μουσικός και τελικά προτιμότερος. Είναι αλήθεια όλα αυτά και μιλάμε για ένα αποτέλεσμα εξαιρετικό που στέκεται με άνεση και σε σύγχρονο σύστημα..

Είναι τελικά ο ήχος απο τις κασέτες καλύτερος απο τον ψηφιακό; Δέν νομίζω οτι υπάρχει κανένας που να έχει αμφιβολίες ως προς την απάντηση..

Και ξέρεις πιά είναι η πλάκα; Yπάρχει κύμα αναβίωσης της κασέτας με τα γνωστά επιχειρήματα (αλλα ουσιαστικά λόγω νοσταλγίας/φετίχ) το οποίο βέβαια δεν νομίζω οτι θα πάει μακριά..

Ας μην υπάρξει σύγχιση αυτών που έγραψα σε σχέση με το βινύλιο το οποίο είναι μια άλλη πιό πολύπλοκη ιστορία με πολλές παραμέτρους και άλλες δυνατότητες..

Απλά ήθελα να γαρνίρω την συζήτηση με αυτό το παράδειγμα μου..

 

[grio]

Και τα δικά μου συμπεράσματα που δεν απέχουν από αυτά του Ελβετού και νομίζω από κανενός άλλου που ασχολήθηκε με παραγωγή ήχου:
-Η υψηλή ανάλυση είναι μονόδρομος στην ηχοληψία κυρίως λόγω της όποιας αναγκαίας μετέπειτα επεξεργασίας.
-Η 24/96 ανάλυση είναι ΑΡΚΕΤΗ και δεν χρειάζεται να πληρώσει κανείς για 24/192, είναι όμως μία ολόκληρη κλάση πάνω από την 16/44.1 σε low level detail και δυναμικά.
-Το PCM είναι πολύ κοντά με το DSD, όπως είχε δείξει και εκείνη η δοκιμή που είχαμε κάνει με την σύγρονη ζωντανή ηχογράφηση σε όλα τα φορμά (redbook, 24/96, DSD, Analogue 1/2"-30ips) στο Μέγαρο πριν μια δεκαετία περίπου.
-Η ψηφιοποίηση παλιού αναλογικού υλικού είναι κάτι απόλυτα αναγκαίο, σε πρώτη φάση για να σταματήσει η φθορά, και η ποιότητα εξαρτάται απόλυτα από την κατάσταση της ταινίας (οι μεγάλες εταιρίες τις διατηρούν σωστά αλλά ο χρόνος αφήνει πάντα τα σημάδια του). Έχει τύχει να έχουμε στα χέρια μας μητρική ταινία με χειρότερο ήχο από το αντίστοιχο βινύλιο πρώτης κοπής (αυτό σε ελληνική παραγωγή).
-Το remastering οφείλει κυρίως να σεβαστεί την ηχητική φυσιογνωμία του πρωτοτύπου, και απλά να συπληρώσει ότι χάθηκε συχνοτικά από τη γήρανση.
Και επειδή γράφτηκε οτι πόσες πια παραγωγές του ίδιου έργου θα ακούσουμε, θέλω να πω οτι η κάθε νέα παραγωγή έχει μέσα της την ψυχή, την γνώση, τον κόπο και την άποψη των καλλιτεχνών που συμετείχαν και αυτά όλα είναι που μας ενδιαφέρουν και γι αυτό θέλουμε να τα ακούμε.

κ.Θέμη, συμφωνώ μαζί σας, και ποιός άλλωστε θα μπορούσε να διαφωνήσει!

 

[supersonic]

Ποτέ δεν είναι ίδιες και αυτό ακούγεται. Προσωπικά η πλειοψηφία των remasters μετά το 2009 και μετά που έχω ακούσει είναι ξεκάθαρα καλύτερη απο τις παλαιότερες με πρωτοφανή (μιλάω για cd) απόδωση σε σχέση με αυτό που ξέραμε αφου κούγονται καλύτερα(το ίδιο καλά στην χειρότερη) από και το ίδιο αναλογικά με το βινύλιο.

Η τεχνολογία κάνει τεράστια άλματα και γίνεται πιό προσβάσιμη και οι τεχνικές στην ψηφιακή επεξεργασία πλέον έχουν ωριμάσει..

εδωσες την απαντηση που περιμενα.
και ομως καλυτερα ακουγονται οι παλιοτερες , ισως οχι απαραιτητα η πιο παλια, αλλα εκεινη οπου ο συνδυασμος εξοπλισμου και καταπονησης αρχικου υλικου ειναι βελτιστος.
μου τυχανε remasters τελευταιας δεκαετιας που ηχητικα παιζουν καλυτερα, ομως η γηρανση του υλικου ειναι σαφεστατη και πλεον μη διορθωσιμη αμετακλητα.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

εδωσες την απαντηση που περιμενα.
και ομως καλυτερα ακουγονται οι παλιοτερες , ισως οχι απαραιτητα η πιο παλια, αλλα εκεινη οπου ο συνδυασμος εξοπλισμου και καταπονησης αρχικου υλικου ειναι βελτιστος.
μου τυχανε remasters τελευταιας δεκαετιας που ηχητικα παιζουν καλυτερα, ομως η γηρανση του υλικου ειναι σαφεστατη και πλεον μη διορθωσιμη αμετακλητα.

Εξαρτάται πάντα από την εταιρεία, το μάστερ και, και, και. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σειρά RCA Living Stereo. Τα πρώτα CD της δεκαετίας του '90 ήταν κατώτερα των προσδοκιών. Οι επανεκδόσεις σε SACD καθώς και σε βινύλιο (από την Classic Records) ήταν πολύ ανώτερες. Διάβασα, χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά, ότι η RCA τη δεκαετία του '50 και '60 δε χρησιμοποιούσε τις πρωτότυπες μπομπίνες για το μάστερινγκ, αλλά αντίγραφα πρώτης γενιάς, με αποτέλεσμα, δεδομένης και της καλής συντήρησης, τα πρωτότυπα να είναι σε άψογη κατάσταση. Ανάλογα είναι και τα αποτελέσματα των επανεκδόσεων. Αντίθετα, τα πρωτότυπα της Mercury είναι σε κάκιστη κατάσταση και η Speakers Corner χρησιμοποιεί αντίγραφα ασφαλείας για τις επανεκδόσεις της. Έχω διαβάσει και για περιπτώσεις που η ίδια η ιδιοκτήτρια εταιρεία αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει βινύλια για επανεκδόσεις λόγω της φθοράς της αρχικής μπομπίνας.
Άποψή μου είναι ότι δεν κάνει να γενικεύουμε, κάθε επανέκδοση έχει και τις δικές της ιδιαιτερότητες, μπορεί να είναι καλύτερη από μιά προηγούμενη, μπορεί και χειρότερη, κάποιες μπομπίνες είναι φθαρμένες πολύ, κάποιες λιγότερο.

 

[Totsipaki]

εδωσες την απαντηση που περιμενα.
και ομως καλυτερα ακουγονται οι παλιοτερες , ισως οχι απαραιτητα η πιο παλια, αλλα εκεινη οπου ο συνδυασμος εξοπλισμου και καταπονησης αρχικου υλικου ειναι βελτιστος.
μου τυχανε remasters τελευταιας δεκαετιας που ηχητικα παιζουν καλυτερα, ομως η γηρανση του υλικου ειναι σαφεστατη και πλεον μη διορθωσιμη αμετακλητα.

Δέν θα ήμουν τόσο σίγουρος για αυτά που λέω αν δεν είχα παραστεί στην εκδήλωση στο Athens Pro Audio οπού έμεινα άναυδος απο το πού μπορεί να φτάσει το Remastering μιας παλιάς εγγραφής, δουλειά δύσκολη βέβαια και χρονοβόρα αλλα όπου υπάρχει η γνώση το κέφι και ..το χρήμα.. τα αποτελέσματα είναι αποστομωτικά.

Τότε μου λύθηκαν πολλές απορίες και πλέον καταλαβαίνω πως τα τελευταία Remastered CD και DVD Audio των Beatles των Pink Floyd και των King Crimson (τα DVD Audio των τελευταίων) είναι δυνατόν να ξεπερνούν σε ποιότητα ήχου σε κάθε τομέα ότι άλλο έχω ακούσει απο αυτούς συμπεριλαμβανομένων και Ιαπωνικών βινυλίων, αυθεντικών εκδόσεων εποχής κ.λ.π.

Σέβομαι την άποψη σου και σίγουρα θα ισχύει σε πολλές περιπτώσεις που τα πιό πρόσφατα Remaster είναι πιό "άρπα κόλα" απο τα παλαιότερα. Πάντως εγώ αισθάνομαι χαρούμενος και απελευθερωμένος απο την τυρρανία να ψάχνω για την σπάνια σπέσιαλ έκδοση κάποιου δίσκου ή cd που ακούγεται καλύτερα και συνήθως στοιχίζει αλμυρά..

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Σιχαίνομαι τα remasters κανονικά. Αν ψάξω σε αρκετές χιλιάδες cd's και βινύλια μάλλον δεν θα βρω κανένα. Επίσης αδιαφορώ τελείως για το καλύτερο. Με ενδιαφέρει το αυθεντικό.
Και αν δεν μπόρεσα να το αποκτήσω στην εποχή του, μια χαρά είναι και ένα καλομεταχειρισμένο.
Εννοείται πως τη σημερινή ηλεκτρόνικα ,που μου στέλνουν ή βρίσκω στο νετ, μπορώ να την ακούσω και από έναν σκληρό. Αν και τα πάντα θέλω και να τα αγγίζω - μυρίζω κ.τ.λ.
Άρα θα κάψω Cd.

Επίσης , με 24/96 είμαι jet. Από κει και πάνω, η κούραση έρχεται νωρίς.

 

[sokmav]

Σιχαίνομαι τα remasters κανονικά. Αν ψάξω σε αρκετές χιλιάδες cd's και βινύλια μάλλον δεν θα βρω κανένα. Επίσης αδιαφορώ τελείως για το καλύτερο. Με ενδιαφέρει το αυθεντικό.
Και αν δεν μπόρεσα να το αποκτήσω στην εποχή του, μια χαρά είναι και ένα καλομεταχειρισμένο.

+1
Συμφωνώ απολύτως για την αυθεντικότητα.
Και για να το πω κι από άλλη σκοπιά,η μουσική είναι τέχνη.Αν δηλαδή ήταν κάποιος πίνακας,θα ανεχόμασταν να αλλάξει κάποιος τα χρώματα έστω και ελάχιστα;
Το οποιοδήποτε αριστούργημα,είναι αριστούργημα με τις ατέλειες που είχε όταν δημιουργήθηκε.
Προσωπικά θέλω να ακούω κάτι και να με βάζει στην ατμόσφαιρα της εποχής του αν είναι δυνατόν.
Αλλιώς καταντάει όπως κάποιες δύσμοιρες παλιές ασπρόμαυρες ταινίες που κάποιος φωστήρας έκανε έγχρωμες εκ των υστέρων.
Κιτς και άγευστο.

 

[Totsipaki]

Εγώ έχω κατάλαβei οτι τα σωστά remasters επ ουδενεί δεν αλοιώνουν το αυθεντικό, απλά το καθαρίζουν πο την φθορά του χρόνου και τις ατέλειες της τεχνολογίας της εποχής του (όσο αυτό είναι δυνατόν και με κάποιο σεβασμό). Με αυτόν τον τρόπο μας δίνεται η δυνατότητα να "κόψουμε δρόμμο" και να γλυτώουμε άπειρο χρήμμα προσπαθώντας να πετύχουμε ακριβώς το ίδιο επενδύοντας σε ακριβό εξοπλισμό, σπέσιαλ καλώδια και αξεσουάρ με την επιτυχία της προσπάθειας μας και πάλι να μην συγκρίνεται με το remaster.

Φυσικά όταν μια μονοφωνική εγγραφή την κάνουμε ψευτοστέρεο για λόγους εντυπωσιασμού ή αλλάζουμε την θέση των οργάνων, την ισορροπία των καναλιών η τσιτώνουμε το loudness για να ακούγεται κάτι πιό "καλά" αλοιώνουμε το αποτέλεσμα. Τα σωστά remasters δεν επεμβαίνουν στο αποτέλεσμα δραστικά, το καθαρίζουν και το ρετουσάρουν σωστά έτσι ωστε να μας δώσει την πήρη εμπειρία όπως ακριβώς καθαρίζουμε έναν παλιό πίνακα και μετα τον βάζουμε στο κατάλληλο κάδρο, το κρεμμάμε στον σωστό τοίχο και το φωτίζουμε σωστά ωστε να αναδειχθεί όπως του πρέπει.

Τώρα περι αυθεντικότητας εδώ οι παράγοντες είναι άπειροι, και εμένα κάποιες φορές κάποια συγκεκριμένα άλμπουμ μου αρέσει να τα ακούω απο παλιούς φθαρμένους δίσκους γιατι έτσι με ταξιδεύουν καλύτερα για παράδειγμα το music on films του Brian Eno. Αυτό εν σημαίνει οτι ο ίδιος έτσι το οραματιζόταν όταν το έφτιαχνε και τέλος πάντων κονσέρβα τρώμμε ακούγοντας απο το οποιδήποτε format και νομίζω πιο πολύ νόημα έχει το πόσο καλύτερη και πιο καλά σερβιρισμένη είναι η κονσέρβα παρά να συζητάμε για την αυθεντικότητα του περεχομένου της..

 

[Totsipaki]

Να δώσω και ένα παράδειγμα.

Το ίδιο αυθεντκό Lp όταν το βάζουμε να παίξει σε πολύ καλύτερο πικάπ με μια ακριβότερη κεφαλή και με ένα καλύτερο phono η διαφορά δεν είναι ξεκάθαρή; Θα μπορούσε κανείς να πεί οτι ακούγεται σαν remaster παρόλα αυτά το αυθεντικό ακούμε πάλι.. Ναι αλλα όμως αυτό που ακούμε καμία σχέση δεν έχει (κυριώς ποιοτικά αλα όχι μόνο) σε σχέση με τον παλαιότερο εξοπλισμό, εμείς όμως είμαστε πολύ χαρούμενοι με το αποτέλεσμα και με το κεφάλι μας ήσυχο οτι ακούμε το αυθεντικό.

Ουσιαστικά έχουμε επέμβει όπως και ένας μηχανικός ήχου (αλλα όχι το ίδιο αποτελεσματικά) απλά επειδή το έχουμε κάνει εμείς έχουμε την ιδέα οτι δεν έχουμε κάνει κάτι κακό (που φυσικά και δεν έχουμε κάνει!) και απολαμβάνουμε την "αυθεντική" μας κονσέρβα όπως ποτέ άλλοτε!!..

 

[sokmav]

Απάντηση: Re: Συνέντευξη Daniel Weiss προς το Alpha Audio

Να δώσω και ένα παράδειγμα.

Το ίδιο αυθεντκό Lp όταν το βάζουμε να παίξει σε πολύ καλύτερο πικάπ με μια ακριβότερη κεφαλή και με ένα καλύτερο phono η διαφορά δεν είναι ξεκάθαρή; Θα μπορούσε κανείς να πεί οτι ακούγεται σαν remaster παρόλα αυτά το αυθεντικό ακούμε πάλι.. Ναι αλλα όμως αυτό που ακούμε καμία σχέση δεν έχει (κυριώς ποιοτικά αλα όχι μόνο) σε σχέση με τον παλαιότερο εξοπλισμό, εμείς όμως είμαστε πολύ χαρούμενοι με το αποτέλεσμα και με το κεφάλι μας ήσυχο οτι ακούμε το αυθεντικό.

Ουσιαστικά έχουμε επέμβει όπως και ένας μηχανικός ήχου (αλλα όχι το ίδιο αποτελεσματικά) απλά επειδή το έχουμε κάνει εμείς έχουμε την ιδέα οτι δεν έχουμε κάνει κάτι κακό (που φυσικά και δεν έχουμε κάνει!) και απολαμβάνουμε την "αυθεντική" μας κονσέρβα όπως ποτέ άλλοτε!!..

Θα επεμβαίναμε σαν μηχανικοί αν το καλύτερο πικάπ/κεφαλή είχε άποψη και χρωμάτιζε.
Αν όμως ήταν όντως ένα καλύτερο σύστημα (και καλύτερο σύστημα είναι αυτό που αποδίδει πιο πιστά),όχι μόνο δεν θα επεμβαίναμε αλλά θα πλησιάζαμε πιο πολύ το αυθεντικό.
Και το αυθεντικό στο καλύτερο/αναλυτικότερο σύστημα πιθανότατα να ακουγόταν και χειρότερα γιατί θα αναδείκνυε περισσότερο τις ατέλειες.
Τώρα περί ορέξεως θα μου πεις...είναι που είναι υποκειμενικό το άθλημα,κατάλαβες....

 

[Totsipaki]

Re: Απάντηση: Re: Συνέντευξη Daniel Weiss προς το Alpha Audio

Θα επεμβαίναμε σαν μηχανικοί αν το καλύτερο πικάπ/κεφαλή είχε άποψη και χρωμάτιζε.
Αν όμως ήταν όντως ένα καλύτερο σύστημα (και καλύτερο σύστημα είναι αυτό που αποδίδει πιο πιστά),όχι μόνο δεν θα επεμβαίναμε αλλά θα πλησιάζαμε πιο πολύ το αυθεντικό.
Και το αυθεντικό στο καλύτερο/αναλυτικότερο σύστημα πιθανότατα να ακουγόταν και χειρότερα γιατί θα αναδείκνυε περισσότερο τις ατέλειες.
Τώρα περί ορέξεως θα μου πεις...είναι που είναι υποκειμενικό το άθλημα,κατάλαβες....

Σαφώς και συζήτηση κάνουμε και απόψεις λέμε ..δεν μιλάμε και για ποδόσφαιρό!..

Μόνο μια ερώτηση θα σου κάνω. Υπάρχει πικάπ που να μην έχει άποψη και να χρωμματίζει το αποτέλεσμα; Για να το τραβήξω κιάλλο υπάρχει συσκευή που να μην το κάνει; Aπλά ανέφερα το πικάπ που το φαινόμενο είναι πιό έντονο, άσε που τα πιό "ουδέτερα" και αχρωμμάτιστα πικάπ βάλλλονται κιόλας ως "ψηφιακά στον ήχο.."

Και εγώ αν έβλεπα την Casablanca σε IMAX 3D θα έβαζα τα γέλια ή αν άκουγα το Penny Lane με έξτρα έντονο Reverb για πιο νοσταλγική αίσθηση θα έφριττα..
Δεν είναι όμως υπέροχο που με σχετικά χαμηλό κόστος μπορείς να απολάσεις την άκρως θεαματική Λάμψη του Kιούμπρικ καθαρισμένη απο την φθορά του χρόνου και με τα χρώμματα και τα δυναμικά του φωτός πλήρως αποκατεστημένα απο ένα Bluray; Θα ήταν προτιμότερο να την έβλεπες με όλα τα σκουπιδάκια απο το φίλμ, με θολούρα και με ψόφια χρώμματα σε σέπια τόνο;

Ok άποψη είναι και το δεύτρο εγώ όμως περισσότερο προτιμώ το πρώτο και αφου μπορώ να το έχω και στην αγαπημένη μου μουσική θα το προτιμήσω. Απο κει και πέρα όντως περι ορέξεως και φυσικά γούστα είναι αυτά και όλες οι απόψεις σεβαστές..

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Συνέντευξη Daniel Weiss προς το Alpha Audio

Σιχαίνομαι τα remasters κανονικά. Αν ψάξω σε αρκετές χιλιάδες cd's και βινύλια μάλλον δεν θα βρω κανένα. Επίσης αδιαφορώ τελείως για το καλύτερο. Με ενδιαφέρει το αυθεντικό.
Και αν δεν μπόρεσα να το αποκτήσω στην εποχή του, μια χαρά είναι και ένα καλομεταχειρισμένο.
Εννοείται πως τη σημερινή ηλεκτρόνικα ,που μου στέλνουν ή βρίσκω στο νετ, μπορώ να την ακούσω και από έναν σκληρό. Αν και τα πάντα θέλω και να τα αγγίζω - μυρίζω κ.τ.λ.
Άρα θα κάψω Cd.

Επίσης , με 24/96 είμαι jet. Από κει και πάνω, η κούραση έρχεται νωρίς.

Εξαρτάται τι εννοείς ως ρημάστερ, και αυτό μάλλον εξαρτάται και από τη μουσική που ακούς. Αν ακούς σύγχρονη μουσική (κατάλαβα καλά, κάτι που πρωτοεκδόθηκε το '80-90 και αργότερα, μπορείς να πεις ότι "ναι, δε γουστάρω να ακούσω το ρημάστερ του 2011 γιατί δεν ενεπλάκη ο καλλιτέχνης και δε φέρει την άποψή του". Εμείς που ακούμε κλασσική μουσική τι να πούμε; Ότι δε θα ακούσω το ρημάστερ της χ ή ψ αναλογικής ηχογράφησης του 1958 γιατί δεν ήταν παρών ο καλλιτέχνης για να εγκρίνει το τελικό αποτέλεσμα; Μα ο καλλιτέχνης (μαέστρος ή πιανίστας ή δεν ξέρω κι εγώ τι) δε ζει πιά, ούτε ζούσε όταν βγήκαν τα πρώτα CD για να έχει εγκρίνει κάποια έκδοση. Τι θα κάνω, θα μείνω κολλημένος στα βινύλια της δεκαετίας του ´60; (εγώ προσωπικά τα συλλέγω, άλλοι όμως;Άσε που μερικά είναι και πανάκριβα) Οπότε δεν απορρίπτω εξ ορισμού τα ρημάστερ, πως θα μπορούσα άλλωστε, είναι το ψωμοτύρι των κλασσικάριων.

 

[sokmav]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Συνέντευξη Daniel Weiss προς το Alpha Audio

Μόνο μια ερώτηση θα σου κάνω. Υπάρχει πικάπ που να μην έχει άποψη και να χρωμματίζει το αποτέλεσμα; Για να το τραβήξω κιάλλο υπάρχει συσκευή που να μην το κάνει; Aπλά ανέφερα το πικάπ που το φαινόμενο είναι πιό έντονο, άσε που τα πιό "ουδέτερα" και αχρωμμάτιστα πικάπ βάλλλονται κιόλας ως "ψηφιακά στον ήχο.."

Μάλλον και δεν υπάρχει.
Οσο ανεβαίνουμε σε ποιότητα (και τιμή) όμως δεν θα έπρεπε να είναι και πιστότερο;
Γιατί αν ήταν να μην είναι,του κοτσάραμε μια ισοστάθμιση και ήμασταν άρχοντες.
Τώρα αν κάποιος θέλει να πληρώσει συγκεκριμένες ισοσταθμίσεις ακριβά,γούστο του και καπέλο του και δεν μου πέφτει και λόγος.
Και για να περάσουμε στις υψηλές δειγματοληψίες,κι εκεί το θέμα η πίστη και η ανάλυση δεν είναι;
Δεν θα ήταν λίγο άτοπο την συγκεκριμένη ανάλυση να την περάσουμε σε ένα σύστημα στημένο με συγκεκριμένες ευφωνικές παραμορφώσεις;
Το σόι αποτέλεσμα θα ήταν αυτό;Και τι κέρδος θα είχαμε αν το (2%;-5%;-10% που παίρνουμε από την υψηλή δειγματοληψία χανόταν σε ένα καλώδιο με 'άποψη';
Τείνω μερικές φορές να πιστέψω πως όλα αυτά περί υψηλών bitrates κλπ,μάλλον δεν δίνουν τίποτα στην απόλαυση.Στην κριτική ίσως,και μην ξεχνάμε πως για κάποιους είναι και εργαλείο δουλειάς..

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Κώστα είναι σωστή η παρατήρηση σου για την κλασική. Εγώ ακούω σύγχρονα από το 1950 και μετά. Οπότε ο καλλιτέχνης-δημιουργός ήταν εκεί.
Επίσης συμφωνώ με τον Sokmav στην περαιτέρω ανάλυση. Πάντα με ενδιέφερε να ακούω πρώτα το μουσικό γεγονός και μετά αν μπορούσα να διακρίνω και τα μηχανήματα ήχου στο στούντιο. Και ας είναι και ένα τετρακάναλο. Η κάθε εποχή και η ατμόσφαιρα της, ο κάθε δίσκος και ο συγκεκριμένος χώρος (και οι συνθήκες) που έχει δημιουργηθεί.

 

[supersonic]

Εγώ έχω κατάλαβei οτι τα σωστά remasters επ ουδενεί δεν αλοιώνουν το αυθεντικό, απλά το καθαρίζουν πο την φθορά του χρόνου και τις ατέλειες της τεχνολογίας της εποχής του (όσο αυτό είναι δυνατόν και με κάποιο σεβασμό). Με αυτόν τον τρόπο μας δίνεται η δυνατότητα να "κόψουμε δρόμμο" και να γλυτώουμε άπειρο χρήμμα προσπαθώντας να πετύχουμε ακριβώς το ίδιο επενδύοντας σε ακριβό εξοπλισμό, σπέσιαλ καλώδια και αξεσουάρ με την επιτυχία της προσπάθειας μας και πάλι να μην συγκρίνεται με το remaster.

Φυσικά όταν μια μονοφωνική εγγραφή την κάνουμε ψευτοστέρεο για λόγους εντυπωσιασμού ή αλλάζουμε την θέση των οργάνων, την ισορροπία των καναλιών η τσιτώνουμε το loudness για να ακούγεται κάτι πιό "καλά" αλοιώνουμε το αποτέλεσμα. Τα σωστά remasters δεν επεμβαίνουν στο αποτέλεσμα δραστικά, το καθαρίζουν και το ρετουσάρουν σωστά έτσι ωστε να μας δώσει την πήρη εμπειρία όπως ακριβώς καθαρίζουμε έναν παλιό πίνακα και μετα τον βάζουμε στο κατάλληλο κάδρο, το κρεμμάμε στον σωστό τοίχο και το φωτίζουμε σωστά ωστε να αναδειχθεί όπως του πρέπει.

Τώρα περι αυθεντικότητας εδώ οι παράγοντες είναι άπειροι, και εμένα κάποιες φορές κάποια συγκεκριμένα άλμπουμ μου αρέσει να τα ακούω απο παλιούς φθαρμένους δίσκους γιατι έτσι με ταξιδεύουν καλύτερα για παράδειγμα το music on films του Brian Eno. Αυτό εν σημαίνει οτι ο ίδιος έτσι το οραματιζόταν όταν το έφτιαχνε και τέλος πάντων κονσέρβα τρώμμε ακούγοντας απο το οποιδήποτε format και νομίζω πιο πολύ νόημα έχει το πόσο καλύτερη και πιο καλά σερβιρισμένη είναι η κονσέρβα παρά να συζητάμε για την αυθεντικότητα του περεχομένου της..

να με συμπαθας αλλα δεν εχεις καταλαβει τι ειναι το remaster

 

[supersonic]

Μανωλακο, πες μας τωρα οτι σου αρεσουν οι πρωτοτυπες εκδοσεις των doors και οχι τα remasters

 

[grio]

Τσιφ, το πρωτότυπο του L.A. Woman που διαθέτω (ζελατίνα, κίτρινο εσώφυλλο) παρότι ταλαιπωρημένο, είναι ανυπέρβλητο. Το πιο ζωντανό Fender Rhodes που έχω ακούσει. Οι εκδόσεις, του Bruce Botnick με τα ρεμιξ, εμένα προσωπικά με ξενίζουν και δεν είναι του γούστου μου, ενώ οι άλλες μόνο με το ρεμαστερ με ικανοποιούν. Τώρα βέβαια, οι γενικεύσεις είναι παρακινδυνευμένες. Εγώ καταφεύγω στην "ασφάλεια" της κρίσης κατά περίπτωση...