Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Θα τολμήσω να σας διηγηθώ τι συνέβη στο ρεσιτάλ του Πολίνι προ αμνημονεύτων ετών στο Μέγαρο, για το οποίο είχα στηθεί ώρες ολόκληρες στην ουρά τη 1η μέρα προπώλησης...

Πρέπει να είναι το ίδιο ρεσιτάλ το οποίο αναφέρω κι εγώ κάπου στην αρχή όπου η γυναίκα μου κόντεψε να πάθει αποπληξία όταν μπήκαμε στην αίθουσα και είδε μόνο ένα πιάνο (είχα ''ξεχάσει'' να της πω ότι δεν υπήρχε ορχήστρα :D )
Είναι αυτό που είχε παίξει τον Γκασπάρ της Νύχτας και μάλλον κάποια Μπαλλάντα του Chopin; Για το δεύτερο έργο δεν είμαι βέβαιος είμαι όμως σχεδόν σίγουρος ότι είχε κλείσει με τον Ravel. Όντως είναι προ αμνημονεύτων ετών...
 
Last edited:
Καλώς σας βρήκα Διονύση!
Να ζητήσω συγγνώμη απ' τις 2 ακόμα εκπροσώπους του φύλου μου εδώ στο θέμα, κορίτσια sorry, είχα διαβάσει μόνο την 1η σελίδα όταν έγραφα τα δικά μου...
Απ' την άλλη, τώρα που πια διάβασα και τις 14(!) το θέμα ξέφυγε ελαφρώς, πήγε στην αιώνια διαμάχη άντρα-γυναίκας και στο αν ακούν μουσική οι μουσικοί. Πολλές απόψεις εδώ μου άρεσαν όπως του schubert "Επίσης μπορούμε να προβληματιστούμε και με βάση τον καταμερισμό εργασίας σε ένα σπίτι. Ακόμη και στα σπίτια που επικρατεί ισότητα, η μέση γυναίκα (είτε είναι μάνα είτε σύζυγος είτε σύντροφος), είτε εθιμικώ δικαίω είτε σχετιζόμενο με πράγματα που σε έναν βαθμό προσδιορίζονται και από τη φύση (π.χ. το να ετοιμάζει τα μικρά παιδιά για ύπνο) έχει περισσότερες χρονοβόρες ενασχολήσεις από τον μέσο άνδρα. Επομένως δεν έχουν συχνά τον απαραίτητο χρόνο που εμείς διαθέτουμε, για να κάνουμε τις ευχάριστες και επιμορφωτικές μας συζητήσεις. Αυτή τη στιγμή, π.χ., έχω την πολυτέλεια να καταθέτω τις απόψεις μου σε αυτό το υπέροχο φόρουμ, κάνοντας διάλειμμα από προσωπικές αναγνωστικές δουλειές που κάνω στο σπίτι προσέχοντας συνάμα τα παιδιά, ενώ η γυναίκα μου εργάζεται στο δεύτερο τμήμα της χρονοβόρας εργασίας της. Όταν θα επιστρέψει, σχετικά αργά, τα παιδιά θα απαιτήσουν (την ευχαίριστη απαίτηση) να ασχοληθεί μαζί τους, οπότε το πιο πιθανόν θα είναι να αποκοιμηθεί στο τέλος καθώς θα τους διαβάζει ένα βιβλίο. Ενώ εγώ, όλο και μια ακόμη περιήγηση θα κάνω στο φόρουμ".
Να υπενθυμίσω γενικώς την ύπαρξη του όμορφου βιβλίου της Ε.Αγραφιώτη "Η μουσική δεν είναι γένους θηλυκού?" με αυτό περίπου το θέμα. Δε κάνω διαφήμιση, απλά το έχω διαβάσει.
Επίσης να ζητήσω ευγενικά να μην παρεξηγείτε τις γυναίκες σας αν τις παίρνει ο ύπνος ακούγοντας την αγαπημένη σας μουσική, σε περίπτωση που τον στερούνται ξυπνώντας κάθε βράδυ για το μωρό που κλαίει ενώ εσείς απλά γυρίζετε πλευρό. Απλά πράγματα.
Το θέματα που θέτετε όλοι σας σηκώνουν πολλή κουβέντα, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω, θα τα λέμε!
 
όχι, όχι lsd, η ύπουλη μαγεία της μουσικής που του βάζω, τον πλάνεψε χωρίς να πάρει μυρωδιά :-D
 
Ειμαι μαλλον απο τους τυχερους. Η εδω και 16 χρονια γυναικα μου, κατ αρχην ειναι μουσικος. Εχει φυσικα πολυ μεγαλυτερη εμπειρια απο μενα στον ηχο και στα οργανα, στο πως πρεπει να ακουγονται πραγματικα και παραμενει ο ανθρωπος που θα του ζητησω τον τελικο λογο οταν προκειται για αγορα ηχοσυστηματος.
Ευτυχως και για μενα, δεν ειναι σε καμμια περιπτωση ανασταλτικος παραγοντας στις αγορες μου, ισα ισα, τις χαιρεται το ιδιο :grinning-smiley-043
 
Λοιπόν.....
Μαρία....
Καλώς ήρθες κατ' αρχάς. Είμαι ένα από τα δύο 'κορίτσια' (!!!!).
Και θέλω να σ' ευχαριστήσω που επανέφερες το νήμα, γιατί μέρες τώρα σκεφτόμουν να το κάνω εγώ .
Σκεφτόμουν, βέβαια, καλός ο προβληματισμός του Διονύση, ή, αν θέλετε, καλό σαν θέμα προς συζήτηση, αλλά τίποτα περισσότερο δεν πρέπει να μας απασχολεί.
Έχει σημασία αν οι γυναίκες σας, οι άντρες μας ακούν Καζαντζίδη, Ρέμο ή Mozart ή τίποτα απ' όλα αυτά;

We love them just as they are, for what they are

http://www.youtube.com/watch?v=_nfxnkazVLY

[Monica Vasconcelos]
It's that look in your eyes
Telling me lies
So many promises broken
What can I do?
What should I do?
Try to love you just as you are

'cause I'm never going to change a thing about you
Never ever going to change a thing about you
Try to love you just as you are

Should I leave, Should I stay
Should I call it a day
There's so much to say that's unspoken
In your way you've been true
But all I can do
Try to love you just as you are

'cause I'm never going to change a thing about you
No I'm never ever going to change a thing about you
Try to love you just as you are

[Robert Wyatt]
It's that look in your eyes
I know you despise me
For not being stronger
What can I do?
What should I do?
I've always loved you just as you are

And I've never tried to change a thing
Never tried to change a thing about you
Always loved you just as you are

Will you leave, will you stay?
There may come a day
When I'm weak and I'm stupid no longer
In my way I've been true
I've lived just for you
I've always loved you just as you are

I've never tried to change a thing
Never tried to change a thing about you
Always loved you just as you are
 
Last edited by a moderator:
Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Καλώς σας βρήκα Διονύση!
Να ζητήσω συγγνώμη απ' τις 2 ακόμα εκπροσώπους του φύλου μου εδώ στο θέμα, κορίτσια sorry, είχα διαβάσει μόνο την 1η σελίδα όταν έγραφα τα δικά μου...
Απ' την άλλη, τώρα που πια διάβασα και τις 14(!) το θέμα ξέφυγε ελαφρώς, πήγε στην αιώνια διαμάχη άντρα-γυναίκας και στο αν ακούν μουσική οι μουσικοί. Πολλές απόψεις εδώ μου άρεσαν όπως του schubert "Επίσης μπορούμε να προβληματιστούμε και με βάση τον καταμερισμό εργασίας σε ένα σπίτι. Ακόμη και στα σπίτια που επικρατεί ισότητα, η μέση γυναίκα (είτε είναι μάνα είτε σύζυγος είτε σύντροφος), είτε εθιμικώ δικαίω είτε σχετιζόμενο με πράγματα που σε έναν βαθμό προσδιορίζονται και από τη φύση (π.χ. το να ετοιμάζει τα μικρά παιδιά για ύπνο) έχει περισσότερες χρονοβόρες ενασχολήσεις από τον μέσο άνδρα. Επομένως δεν έχουν συχνά τον απαραίτητο χρόνο που εμείς διαθέτουμε, για να κάνουμε τις ευχάριστες και επιμορφωτικές μας συζητήσεις. Αυτή τη στιγμή, π.χ., έχω την πολυτέλεια να καταθέτω τις απόψεις μου σε αυτό το υπέροχο φόρουμ, κάνοντας διάλειμμα από προσωπικές αναγνωστικές δουλειές που κάνω στο σπίτι προσέχοντας συνάμα τα παιδιά, ενώ η γυναίκα μου εργάζεται στο δεύτερο τμήμα της χρονοβόρας εργασίας της. Όταν θα επιστρέψει, σχετικά αργά, τα παιδιά θα απαιτήσουν (την ευχαίριστη απαίτηση) να ασχοληθεί μαζί τους, οπότε το πιο πιθανόν θα είναι να αποκοιμηθεί στο τέλος καθώς θα τους διαβάζει ένα βιβλίο. Ενώ εγώ, όλο και μια ακόμη περιήγηση θα κάνω στο φόρουμ".
Να υπενθυμίσω γενικώς την ύπαρξη του όμορφου βιβλίου της Ε.Αγραφιώτη "Η μουσική δεν είναι γένους θηλυκού?" με αυτό περίπου το θέμα. Δε κάνω διαφήμιση, απλά το έχω διαβάσει.
Επίσης να ζητήσω ευγενικά να μην παρεξηγείτε τις γυναίκες σας αν τις παίρνει ο ύπνος ακούγοντας την αγαπημένη σας μουσική, σε περίπτωση που τον στερούνται ξυπνώντας κάθε βράδυ για το μωρό που κλαίει ενώ εσείς απλά γυρίζετε πλευρό. Απλά πράγματα.
Το θέματα που θέτετε όλοι σας σηκώνουν πολλή κουβέντα, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω, θα τα λέμε!

Αφού ευχαριστήσω για την αναφορά, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι έχω μια επιστήθια φίλη, η οποία διαθέτει μεν λιγότερες γνώσεις-ακούσματα στη μουσική, όμως έχει τέτοια ενσυναίσθηση, ώστε ακούσαματα που της έχω συστήσει εγώ μου τα επιστρέφει σε κατάλληλες συγκυρίες και τους φοράει νέο ύφος και ήθος που με αφήνουν άναυδο.
Αυτό προς επίρρωση της άποψης ότι δεν μπορεί να είναι βιολογική η διαφορά των δύο φύλων στη μουσική ακρόαση ούτε πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους.