Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Αλήθεια; Πολύ περίεργο μου φαίνεται. Είχα την εντύπωση πως λιώνουν τους δίσκους.

Στο σπίτι του φούρναρη ...δεν βρίσκεις ψωμί.
 
Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Ο καθένας μας νομίζω ότι μπορεί να κάνει κάποιες πρόχειρες στατιστικές παρατηρήσεις με δείγμα τον περίγυρό του (οικογενειακό, φιλικό, επαγγελματικό κλπ) και να επιβεβαιώσει ότι η σχέση των γυναικών με τη μουσική είναι ''χαλαρότερη''. Με άλλα λόγια, ''άρρωστες'' με τη μουσική όπως οι θαμώνες της Κατηγορίας, δύσκολα βρίσκει κάποιος. Μην πάτε μακριά, πόσα αρσενικά και πόσοα θηλυκά υπάρχουν στην Κατηγορία μας;

Η εμπειρική στατιστική, η οποία γίνεται πρόχειρα εκ των ενόντων χωρίς επιστημονικά εργαλεία, εύκολα μπορεί να μας παραπλανήσει και να δημιουργήσει στερεότυπα. Προσωπικά, καθώς εργάζομαι σε Μουσικό Σχολείο, μπορώ να σας πω υπεύθυνα ότι έχω μαθήτριες οι οποίες αγαπούν περισσότερο τη μουσική από συμμαθητές τους. Μάλιστα δε, οι γυναικείες φωνές στη χορωδία του σχολείου είναι καλύτερες και περισσότερες. Δεν μπορώ όμως να βγάλω και κανόνα από τέτοιες παρατηρήσεις. Είναι πολύ σχετικά τα πράγματα. Ανάλογα με τα δείγματα που έχει κανείς, βγάζει τα πρόχειρα συμπεράσματά του, όμως δεν μπορεί να γενικεύει με ασφάλεια.
 
Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Στο σπίτι του φούρναρη ...δεν βρίσκεις ψωμί.

Έτσι έχω ακούσει, αλλά δεν λέω να ακούνε τις δικές τους ηχογραφήσεις... άλλων όμως δεν ακούνε; Τέτοια αυτάρκεια; Εκτός εάν μιλάμε για επαγγελματίες ...μπουζουκσήδες που όταν βρίσκονται σπίτι κοιμούνται μέχρι το επόμενο νυχτοκάματο.
 
Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Προσωπικά, καθώς εργάζομαι σε Μουσικό Σχολείο, μπορώ να σας πω υπεύθυνα ότι έχω μαθήτριες οι οποίες αγαπούν περισσότερο τη μουσική από συμμαθητές τους. Μάλιστα δε, οι γυναικείες φωνές στη χορωδία του σχολείου είναι καλύτερες και περισσότερες. Δεν μπορώ όμως να βγάλω και κανόνα από τέτοιες παρατηρήσεις. Είναι πολύ σχετικά τα πράγματα. Ανάλογα με τα δείγματα που έχει κανείς, βγάζει τα πρόχειρα συμπεράσματά του, όμως δεν μπορεί να γενικεύει με ασφάλεια.

Νομίζω ότι το ερώτημα τέθηκε για τη διαφορά των δύο φύλων από την άποψη καθαρώς των ακροατών, δηλαδή του κοινού. Όλα όμως τα αντιπαραδείγματα που προτάθηκαν αναφέρονται σε γυναίκες καλλιτέχνιδες. Όπως και η αναφορά στους μαθητές ενός μουσικού σχολείου.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Το τελευταίο μπορεί να είναι συμπτωματικό. Όπως ακριβώς υπάρχουν μουσικόφιλοι που δεν ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε κανένα φόρουμ.

Συμφωνώ και επαυξάνω! Επίσης μπορούμε να προβληματιστούμε και με βάση τον καταμερισμό εργασίας σε ένα σπίτι. Ακόμη και στα σπίτια που επικρατεί ισότητα, η μέση γυναίκα (είτε είναι μάνα είτε σύζυγος είτε σύντροφος), είτε εθιμικώ δικαίω είτε σχετιζόμενο με πράγματα που σε έναν βαθμό προσδιορίζονται και από τη φύση (π.χ. το να ετοιμάζει τα μικρά παιδιά για ύπνο) έχει περισσότερες χρονοβόρες ενασχολήσεις από τον μέσο άνδρα. Επομένως δεν έχουν συχνά τον απαραίτητο χρόνο που εμείς διαθέτουμε, για να κάνουμε τις ευχάριστες και επιμορφωτικές μας συζητήσεις. Αυτή τη στιγμή, π.χ., έχω την πολυτέλεια να καταθέτω τις απόψεις μου σε αυτό το υπέροχο φόρουμ, κάνοντας διάλειμμα από προσωπικές αναγνωστικές δουλειές που κάνω στο σπίτι προσέχοντας συνάμα τα παιδιά, ενώ η γυναίκα μου εργάζεται στο δεύτερο τμήμα της χρονοβόρας εργασίας της. Όταν θα επιστρέψει, σχετικά αργά, τα παιδιά θα απαιτήσουν (την ευχαίριστη απαίτηση) να ασχοληθεί μαζί τους, οπότε το πιο πιθανόν θα είναι να αποκοιμηθεί στο τέλος καθώς θα τους διαβάζει ένα βιβλίο. Ενώ εγώ, όλο και μια ακόμη περιήγηση θα κάνω στο φόρουμ. Ελπίζω να μη σας κούρασα με την μακροσκελή ανάλυση, όμως νομίζω ότι χρειαζόταν προκειμένου να αναδειχθεί πολύπλευρα το ζήτημα.
 
Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Νομίζω ότι το ερώτημα τέθηκε για τη διαφορά των δύο φύλων από την άποψη καθαρώς των ακροατών, δηλαδή του κοινού. Όλα όμως τα αντιπαραδείγματα που προτάθηκαν αναφέρονται σε γυναίκες καλλιτέχνιδες. Όπως και η αναφορά στους μαθητές ενός μουσικού σχολείου.

Πολύ καλή και προσεκτική παρατήρηση. Σκέφτομαι όμως ότι εφόσον το δείγμα (ανδρικό και γυναικείο) πληροί τις ίδιες προδιαγραφές γνώσης, θα μπορούσε να αποτελέσει κι αυτό μια βάση προβληματισμού. Λανθασμένη θα ήταν η σύγκριση μαθητών ενός γενικού σχολείου με μαθήτριες ενός μουσικού. Διαφορετικά, γιατί να είναι πιο έγκυρο ένα δείγμα που περιλαμβάνει μόνο ακροατές χωρίς μουσικές δεξιότητες; Δεν αντιδικώ, απλώς προσπαθώ να αναπτύξω περαιτέρω τον ομαδικό μας προβληματισμό.
 
Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Έτσι έχω ακούσει, αλλά δεν λέω να ακούνε τις δικές τους ηχογραφήσεις... άλλων όμως δεν ακούνε; Τέτοια αυτάρκεια; Εκτός εάν μιλάμε για επαγγελματίες ...μπουζουκσήδες που όταν βρίσκονται σπίτι κοιμούνται μέχρι το επόμενο νυχτοκάματο.

Κι εγώ φαντάζομαι ότι μάλλον ελέχθη με χιούμορ. Όσοι δικοί μου φίλοι ασχολούνται επαγγελματικά με τη μουσική, είτε παίζοντας είτε διδάσκοντας, είναι πολύ συστηματικοί ακροατές. Τηρουμένων των αναλογιών, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ένας επαγγελματίας φιλόλογος δεν διαβάζει λογοτεχνία επειδή τη διδάσκει ή ένας ποιητής δεν διαβάζει ποίηση επειδή γράφει.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Συμφωνώ και επαυξάνω! Επίσης μπορούμε να προβληματιστούμε και με βάση τον καταμερισμό εργασίας σε ένα σπίτι. Ακόμη και στα σπίτια που επικρατεί ισότητα, η μέση γυναίκα (είτε είναι μάνα είτε σύζυγος είτε σύντροφος), είτε εθιμικώ δικαίω είτε σχετιζόμενο με πράγματα που σε έναν βαθμό προσδιορίζονται και από τη φύση (π.χ. το να ετοιμάζει τα μικρά παιδιά για ύπνο) έχει περισσότερες χρονοβόρες ενασχολήσεις από τον μέσο άνδρα. Επομένως δεν έχουν συχνά τον απαραίτητο χρόνο που εμείς διαθέτουμε, για να κάνουμε τις ευχάριστες και επιμορφωτικές μας συζητήσεις.

Αν και της καταλογίζετε (ορθώς ως ένα βαθμό) ατέλειες, καταφεύγετε κι εσείς στην εμπειρική στατιστική με τα παραπάνω σχόλια. Επί της ουσίας όμως, θα έλεγα ότι, ανεξαρτήτως φύλου και λοιπών υποχρεώσεων, όποιος (-α) θέλει να ακούσει και να συζητήσει (διαδικτυακά) για μουσική, και γενικά να ασχοληθεί με το αγαπημένο του χόμπυ, μπορεί να βρει χρόνο.

Υ.Γ.
Δεν υπάρχει καμμία αντιδικία, συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων γίνεται. :smile:
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Επί της ουσίας όμως, θα έλεγα ότι, ανεξαρτήτως φύλου και λοιπών υποχρεώσεων, όποιος (-α) θέλει να ακούσει και να συζητήσει (διαδικτυακά) για μουσική, και γενικά να ασχοληθεί με το αγαπημένο του χόμπυ, μπορεί να βρει χρόνο.

+1
Χώρια που η Μαίρη Παναγιωταρά, ως αιτιολογία, δεν μπορεί να καλύπτει ούτε τις άτεκνες ούτε τις αδέσμευτες ούτε τις νεώτερες ούτε όσες ξεπαίδιασαν (που ως ποσοστό όλες τους μαζί είναι σημαντικό). Εάν υφίσταται όντως τέτοια διαφοροποίηση μεταξύ των δύο φύλων, υποψιάζομαι πως θα έχει κάποια άλλη βαθύτερη αιτία.

Εξάλλου για άλλα πράγματα η Μαίρη Παναγιωταρά εμφανίζεται πλήρως ενημερωμένη και αυτό είναι κάτι που θέλει οπωσδήποτε τον χρόνο του (αν και όχι τον ίδιο βαθμό πνευματικής προσήλωσης)
 
Δεν αντιλαμβάνονται τον χρόνο οι γυναίκες όπως οι άντρες, γι αυτό ζουν και περισσότερο.

"10 λεπτά μωρό μου να ετοιμαστώ"


Την συνέχεια την ξέρετε
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Εξάλλου για άλλα πράγματα η Μαίρη Παναγιωταρά εμφανίζεται πλήρως ενημερωμένη και αυτό είναι κάτι που θέλει οπωσδήποτε τον χρόνο του (αν και όχι τον ίδιο βαθμό πνευματικής προσήλωσης)

Με πρόλαβες!! Θα ήταν το επόμενο σχόλιό μου.
:ernaehrung004:
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Αν και της καταλογίζετε (ορθώς ως ένα βαθμό) ατέλειες, καταφεύγετε κι εσείς στην εμπειρική στατιστική με τα παραπάνω σχόλια. Επί της ουσίας όμως, θα έλεγα ότι, ανεξαρτήτως φύλου και λοιπών υποχρεώσεων, όποιος (-α) θέλει να ακούσει και να συζητήσει (διαδικτυακά) για μουσική, και γενικά να ασχοληθεί με το αγαπημένο του χόμπυ, μπορεί να βρει χρόνο.

Υ.Γ.
Δεν υπάρχει καμμία αντιδικία, συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων γίνεται. :smile:

Όντως, την έκανα κι εγώ τη γενίκευση! Συμφωνώ επίσης ως προς τον ορισμό προτεραιοτήτων. Όσο για την συζήτηση, ναι, γίνεται, είναι μάλιστα πολύ καλή, όπως και τόσες άλλες σε τούτο το φόρουμ. Άλλωστε μέσα από την πρωταρχική διαφωνία προκύπτει ο διάλογος και η αλλαγή θέσεων, η οποία αποτελεί κάθε φορά κατάκτηση.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

+1
Χώρια που η Μαίρη Παναγιωταρά, ως αιτιολογία, δεν μπορεί να καλύπτει ούτε τις άτεκνες ούτε τις αδέσμευτες ούτε τις νεώτερες ούτε όσες ξεπαίδιασαν (που ως ποσοστό όλες τους μαζί είναι σημαντικό). Εάν υφίσταται όντως τέτοια διαφοροποίηση μεταξύ των δύο φύλων, υποψιάζομαι πως θα έχει κάποια άλλη βαθύτερη αιτία.

Εξάλλου για άλλα πράγματα η Μαίρη Παναγιωταρά εμφανίζεται πλήρως ενημερωμένη και αυτό είναι κάτι που θέλει οπωσδήποτε τον χρόνο του (αν και όχι τον ίδιο βαθμό πνευματικής προσήλωσης)

Δεν μπορώ, παρά να συμφωνήσω με την πειστική παραπάνω τοποθέτηση. Βεβαίως όλοι προβαίνουμε τελικά σε κάποια γενίκευση. Ο προβληματισμός πάντως είναι γόνιμος.
 
Τα δύο φύλα είναι ισομοιρασμένα στον συνολικό πληθυσμό, τουλάχιστον ως την ηλικία των 60 (αφού από εκεί και πέρα η αναλογία επηρρεάζεται ελαφρώς από το προσδόκιμο επιβίωσης). Αν είχαν ακριβώς τις ίδιες κλίσεις, τα ίδια ενδιαφέροντα, δεξιότητες κλπ. θα έπρεπε σε όλες τις επιμέρους δραστηριότητες, πλην εκείνων που σχετίζονται με την φυσική ικανότητα, να εμφανίζονται με το ίδιο ποσοστό, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει και δε νομίζω πως χρειάζεται βιβλιογραφία για να πειστείτε.
Ειδικά στη μουσική, μιας που αυτό είναι το θέμα μας, όποιος δοκιμάσει να απαριθμήσει όλες τις γυναίκες που έχουν δραστηριοποιηθεί δημιουργικά σε αυτήν, θα πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτεί ως αντίλογο και την αντίστοιχη απαρίθμηση όλων των αντρών. Εύκολο να μαντέψει κάποιος το αποτέλεσμα αυτής της (πραγματικά ανούσιας) κόντρας. Το αντίστροφο φυσικά θα συμβεί σε άλλους, πολύ σημαντικότερους για την ύπαρξη του ανθρώπου, τομείς. Σε άλλους (ανεξαρτήτως σημαντικότητας) έχουν έφεση οι άντρες, σε άλλους οι γυναίκες.
Αυτό είναι απόλυτα φυσικό και κανέναν δεν μειώνει ή απαξιώνει ηθικά και διανοητικά.
Γιατί θα πρέπει κάποιος να ντρέπεται να το υποστηρίξει? Είναι θέμα ιδεολογίας?
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Αλήθεια; Πολύ περίεργο μου φαίνεται. Είχα την εντύπωση πως λιώνουν τους δίσκους.

Κι όμως...Και το δείγμα μου δεν είναι μόνο η γυναίκα μου, είναι αρκετοί άνθρωποι του κλάδου της. Από καθηγητές μουσικής σε σχολεία, μέχρι καθηγητές Μουσικολογίας, σολίστες και διευθυντικό στέλεχος της Λυρικής.
Μιλάω για ανθρώπους που ζουν με και από τη Μουσική, όχι απλά να παίζουν ένα όργανο.

Πρώτον, οι άνθρωποι δεν ακούν μουσική όπως εμείς. Παίζουν αλλά δεν ακούν. Επίσης δεν χρησιμοποιούν τα αυτιά τους. Χρησιμοποιούν όλο το σώμα. Άσε σου λέω, μεγάλη κουβέντα.
Δεύτερον, δεν έχουν την μανία της συλλογής άλμπουμς.
Τρίτον, αμφιβάλλω αν γνωρίζουν καν την έννοια της "υψηλής πιστότητας". (Όταν γνώρισα τη γυναίκα μου που είχε ήδη δίπλωμα, άκουγε από μικρό φορητό ραδιοκασετόφωνο και δήλωνε πολύ ευχαριστημένη...)

Το πιο καταπληκτικό είναι ότι με όλους αυτούς που το έχω συζητήσει, βρίσκουν τη συμπεριφορά τους απόλυτα φυσιολογική!

Συμπέρασμα, αν θέλετε την ησυχία σας (κυριολεκτικά και μεταφορικά), κάντε σχέση με μουσικό. :lehrer:
 
Aπόλυτο δίκιο ο Γιάννης. Έτσι ακριβώς είναι. Κανένας επαγγελματίας δεν ακούει μουσική στο επίπεδο που το κάνουμε εδώ μέσα.
Κάποιοι και καθόλου.
 
QUOTE=Skakinen;1056084243]Στατιστικά μιλώντας, είναι μάλλον ασυνήθιστο δύο σύζυγοι (ή σύντροφοι κλπ) να έχουν την ίδια αγάπη για κάτι στον ίδιο βαθμό.

Όσον αφορά το δικό μας τομέα τη Μουσική.

Τι σχέση έχουν οι σύζυγοι (σύντροφοί) μας με τη Μουσική; Ακούει έντεχνο ελληνικό.
Πώς βλέπουν το δικό μας πάθος για τη Μουσική; λίγο "στραβά" αλλά δεν γκρινιάζει για τον όγκο των βινυλίων (που τα έχω σε μία βιβλιοθήκη) και των cd (που βρίσκονται σε πολλά σημεία σε όλα τα δωμάτια)
Τα ακούσματά τους είναι ίδια με τα δικά μας; Πώς αντιδρούν σε ακούσματα ασυνήθιστα γι' αυτούς αλλά και για το μέσο ακροατή; προχθές που άκουγα Faust μου είπε ότι έχω χαζέψει και να κλείσω το θόρυβο...
Έχουμε προσπαθήσει να τους μεταδώσουμε το ''μικρόβιο''; Ναι με μικρή επιτυχία αλλά δεν... [/QUOTE]
 
Παραπάνω από ενδιαφέρον το ερώτημα που θέτεις Διονύση, το διαλέγω ως την 1η μου συμμετοχή στην παρέα σας. Και την 1η από εκπρόσωπο του γυναικείου φύλου, παρατηρώ :)
Λοιπόν, είμαστε μαζί με τον άντρα μου απ' το '93. Έχουμε μακρά ιστορία. Δυστυχώς τα μουσικά μας γούστα είναι παντελώς διαφορετικά, έχουμε όμως πολλά κοινά ως χαρακτήρες. Εγώ κατάγομαι απ' τη Ζάκυνθο (καντάδες, μαντολινάτες κλπ) με μπαμπά λάτρη της κλασικής μουσικής - εντελώς ξεκάρφωτα και μαμά από μουσική οικογένεια (παππούς εξαιρετικός τρομπετίστας, θείος ταλαντούχος βιολονίστας με σοβαρές σπουδές έξω κλπ). Ο άντρας μου κατάγεται από την ορεινή Αχαία κι όταν τον γνώρισα άκουγε μόνο δημοτικά. Εγώ θα πω την αμαρτία μου, κλαρίνο δεν είχα ξανακούσει. Έπαθα σοκ. Κι εκείνος επίσης. Αλλά σφόδρα ερωτευμένος (και παραμένει) μαζί μου, φοβούμενος δε μη με χάσει, μ' ακολουθούσε τυφλά σε κάθε μουσικό event που έτρεχα.
Θα τολμήσω να σας διηγηθώ τι συνέβη στο ρεσιτάλ του Πολίνι προ αμνημονεύτων ετών στο Μέγαρο, για το οποίο είχα στηθεί ώρες ολόκληρες στην ουρά τη 1η μέρα προπώλησης... Όχι απλά κοιμόταν ο δικός μου, αλλά ροχάλιζε τόσο δυνατά που οι λοιποί παρευρισκόμενοι γύριζαν και μας κοίταζαν με δολοφονικές διαθέσεις. Τον σκούνταγα, σταμάταγε και ξανάρχιζε. Εφιάλτης... Αλλά κι εγώ έχω κοιμηθεί 1ο τραπέζι σε υπαίθριο πανηγύρι που τραγουδούσε ο Χριστοδουλόπουλος, μάλιστα τα είχε πάρει τόσο στο κρανίο που ερχόταν και ούρλιαζε, συγνώμη, τραγουδούσε ήθελα να πω, πάνω απ' το κεφάλι μου... Θυσίες ένθεν κι ένθεν.
Το μεγάλο δράμα είναι όταν πάμε ταξίδι. Εκεί μάλλον έχω επικρατήσει, ήταν υπεράνω των δυνάμεών μου και το κατάλαβε. Τώρα πατάει και μόνος του τη μνήμη του ραδιοφώνου με το 3ο, μου λέει πως το πρωί το βάζει και μόνος του, τον χαλαρώνει (αλλά -μεταξύ μας -δεν το πολυπιστεύω)
Άλλο μεγάλο θέμα δημιουργήθηκε με την έλευση του 1ου μας παιδιού και όπως είναι λογικό, ως νέα μαμά και μουσικός θεωρούσα φοβερά σημαντικά τα ακούσματα της τρυφερής ηλικίας του παιδιού μας. Εγώ λοιπόν την "έτρεφα" με Μπαχ, Γρηγοριανό μέλος, Μότσαρτ και 3ο γενικώς κι όποτε το μωρό μου πήγαινε βόλτα με το μπαμπά η γειτονιά σηκωνόταν στο πόδι απ' τα κλαρίνα στη διαπασών... Το ξεπεράσαμε κι αυτό, με τη δύναμη της αγάπης, της υπομονής και του αλληλοσεβασμού.
Σας ζάλισα αλλά δεν είναι κι εύκολο να βρεις άνθρωπο που να σε καταλαβαίνει να του πεις το πόνο σου :)
 
Μαρία βλέπω ότι δεν έχασες χρόνο. Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω κι εδώ!!
Καλώς ήρθες!!
:ernaehrung004:
 
Σφόδρα ερωτευμένος εδώ και σχεδόν 20 χρόνια ;;; Πως τα καταφέρνετε μερικές κυρίες ;;; Τι τους ταΐζετε ;;;

Τα συγχαρητήρια μου και για τις μουσικές επιλογές και τα κατορθώματα σας .