Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Δεν είναι βαρύτεροι.
Είναι παλιοσίδερα.
Με το κιλό.
Σύγκριση με Beatles, Δεν υπάρχει.
Είναι σαν να συγκρίνεις μία Alfa Romeo σχεδίασης Bertone με ένα caterpilar D10.

:ADFADF1:


Σίγουρα δεν τους συγκρίνω, απλώς δεν συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό παλιοσίδερα! :flipout:
 
Υ.Γ. Όσο για την βαρύτητα των Metallica, νομίζω ότι γενικότερα θεωρούνται ελαφρώς βαρύτεροι από τους Beatles ή τους Stooges. Δεν το λέω με καθόλου υποτιμητική διάθεση, το έχω ξαναγράψει και αλλού, τους Beatles τους λατρεύω και τους ακούω πολύ, αλλά όσο να 'ναι ο ήχος τους δεν είναι τόσο σκληρός και βαρύς, όσο ένα Seek and destroy πχ. Και πάλι χωρίς καμια υποτιμητική διάθεση, απλώς νομίζω ότι αυτό ισχύει (τουλάχιστον για τους περισσότερους).

όσο πατάει η γάτα.....:furious3:
 
Στα 3-4 ακούσματα που έχω, ευτυχώς "ανέχεται" τουλάχιστον τα 1-2.

Το Hip hop ούτε να το ακούσει δε θέλει και ιδιαίτερα το γαλλικό.

Συμπίπτουμε σε ελληνικό ρεπερτόριο που μας αρέσουν αρκετά τα χορευτικά κομμάτια, αλλά και τα slow και αρκετές φορές κάνουμε το σαλόνι, πίστα....

Λαικά ευτυχώς άκουγε στην αρχή αλλά το γύρισε.

Έχω μια φοβία μη ξανακυλήσει μιας και είναι ακόμα 28 και αλλάζουν τα γούστα εύκολα.
 
ασε τα ψόφια και λέγε....:firstprize:

να ολοκληρώσω λοιπόν:

....πλην ενός , ο οποίος δεν μας επισκέπτεται πολύ συχνά εδώ (δυστυχώς), γιατί είναι απασχολημένος με το να ακούει ώρες τις δικές του μουσικές, που σχεδόν -αλλά όχι πάντα- συμπίπτουν με τις δικές μου αν και δεν είναι τόσο σκοτεινές (αυτό είναι ένα μικρό μειονέκτημα ομολογουμένως....), που επίσης είναι αξιολάτρευτος γιατί ανέχεται τις παραξενιές μου και τα ουρλιαχτά που βγαίνουν αρκετά συχνά από τα ηχεία, που δεν θυμώνει όταν γράφω ανατριχιαστικά πράγματα και καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι όταν μαντεύω ποιό κομμάτι βάζει στο player ή του διαβάζω ποιήματα στη "μητρική" τους γλώσσα.......

God bless him.
 
Originally Posted by Κωστας Λυμπεροπουλος
Δεν είναι βαρύτεροι.
Είναι σαν να συγκρίνεις μία Alfa Romeo σχεδίασης Bertone με ένα caterpilar D10.

Τα παλιοσίδερα ποια είναι μάστορα;:flipout:
 
πριν καποια χρονια ειχα παρει στο ηρωδειο την τοτε κοπελα, στον μεσια του χεντελ με τον κοοπμαν και την amsterdam baroque orch. προκειμενου να μου κανει την χαρη δεν εβγαλε αχνα για 2,5 ωρες παρασταση, εβλεπε και την αφοσιωση στο προσωπο μου, που να μιλισει.. δεν κρατισε πολυ (δεν εφτεγε μονο αυτο βεβαια)

τωρα ειμαι ευτυχης, πεζει και κλασσικο πιανο, οχι κατι συγκλονιστικο αλλα ειλικρινα της αρεσει η μουσικη που ακουω.

εχουμε βρει και μια ισοροπια, οταν εγω σκαλιζω τα ραφια με τα βινυλια, αυτη κοβει βολτες στην ερμου.
 
Η σύζυγος ανέχεται σχεδόν τα πάντα από κλασσική, αρκεί να είναι χαμηλές οι εντάσεις. Δυσκολίες αντιμετωπίζω όταν θέλω να ακούσω όπερες, ορατόρια και τα συναφή (γενικά με τη φωνητική μουσική δεν τα πάει πολύ καλά). Τις καθημερινές παίζουν κυρίως μουσική δωματίου και λοιπά...αγχολυτικά. Έντεχνη ελληνική ακούγεται όλο και λιγότερο. Οι μικρές μου εξορμήσεις στη τζαζ αντιμετωπίζονται επιτιμητικά, αλλά αντέχω.
 
Θα προτιμούσα το Caterpillar,όπως και να έχει.

Και θα παραφράσω μια φράση ενός χαϊεντά:

Προτιμώ η μουσική που ακούω να Γ@ΜΑΕΙ και όχι να κάνει έρωτα.
 
Re: Απάντηση: Τα έτερα ημίσεά μας και η Μουσική

Θα προτιμούσα το Caterpillar,όπως και να έχει.

Και θα παραφράσω μια φράση ενός χαϊεντά:

Προτιμώ η μουσική που ακούω να Γ@ΜΑΕΙ και όχι να κάνει έρωτα.

Διάλεξε και πάρε τότε :D :

caterpillar.jpg


caterpillar-truck.jpeg


caterpillar-a.gif
 
Μπορώ να πω ότι στα κινηματογραφικά τα έχω καταφέρει καλύτερα απότι στα μουσικά με τη γυναίκα μου.
Δεν έχω φτάσει στο σημείο να βλέπει το "Μάριενμπαντ" μαζί μου αλλά είδαμε μαζί το "No country for old men" και της άρεσε πολύ, έχει μεγάλες δυνατότητες αλλά έπρεπε να της τις βγάλω εγώ!!!!!!! ( :BDGBGDB55:).
Στη μουσική, ευτχώς δεν ακούει Ελληνικά αλλά προτιμά κάτι Αμερικάνικα FM Rock του στυλ Nickelbuck, Kings of Leon κλπ.
Αν και έκανε πιάνο μικρή δεν της αρέσει η κλασική, τζαζ δεν το συζητάμε...
Μια που με τη soul τα καταφέρνει καλύτερα, στο αυτοκίνητο υπάρχει η συλλογή της souljazz records με μουσική από blaxploitation films η οποία λειτουργεί ως "No man's land" στα ταξίδια.
Υ.Γ. Πάντως όταν ο Κώστας μου έδωσε το "Tusk", της άρεσε πολύ.....

Δεν πειράζει καθόλου κανέναν μας ότι τα μουσικά μας γούστα διαφέρουν, αγαπιόμαστε πολύ και υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μας ενώνουν σε σχέση το ένα που μας "χωρίζει".
 
με τον σκαλκωτα που δεν ειναι και το ευκολοτερο ακουσμα πως τα παει ;

Εξαρτάται. Δεν ακούω πολύ συχνά μιά και δεν είμαι οπαδός της δωδεκατονικής μουσικής. Ο Σκαλκώτας ανήκει στις μουσικές που ακούω Κυριακή πρωί-με σιωπηρή συμφωνία είναι η ώρα και μέρα που ακούω ότι θέλω και στις εντάσεις που θέλω. Το Largo symphoniko την κατενθουσίασε την πρώτη φορά που το άκουσε, όπως και εμένα άλλωστε, αλλά δε μπορεί να το ακούει και κάθε μέρα. Ξέχασα να γράψω ότι είναι Γερμανίδα και η κλασσική δεν της είναι άγνωστη (κάθε άλλο μάλιστα), αλλά δεν ακούει και μανιωδώς όπως εγώ.
 
Τι φλέγον θέμα ανοίξατε! Καθώς επέλεξα γυναίκα που να είναι εντελώς διαφορετική από μια προηγούμενη μοιραία σχέση, επέλεξα κάποια με απόλυτο κριτήρια τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μη λαμβάνοντας υπόψη, αντιθέτως: περιφρονώντας, θα έλεγα, το μεγάλο ζήτημα της κουλτούρας και της πνευματικής επικοινωνίας. Πρόκειται για εξαιρετικό άνθρωπο που μπορεί να σταθεί πολύ καλά στις δυσκολίες της ζωής, όμως σε θέματα όπως η μουσική, υπάρχει μια μεγάλη τάφρος. Μετά από μια σύντομη μάταιη προσπάθεια μύησης στην κλασική και στην έντεχνη, κουράστηκα, αναγνώρισα την αποτυχία μου και ακολούθησε καθένας το δρόμο του. Λίγο έντεχνο ακούει (μόνο μαζί μου) από όσα θα χαρακτηρίζαμε ποιοτική μουσική. Κατά τα άλλα, ελαφρολαϊκά της συμφοράς καθώς και ελληνοπόπ, των οποίων τους στίχους χρησιμοποιώ σαν αντιπαράδειγμα ποιητικότητας στους μαθητές μου. Εγώ ακούω κυρίως κλασική, από όπερα μέχρι ορατόρια και μουσική δωματίου, για να μη προχωρήσω στα πιο σκληρά, όπως γαλλική μουσική για βιόλα του 18ου αιώνα. Οπότε ακούμε χωριστά, ό,τι ακούμε. Για τη νύχτα, πριν τον ύπνο, ευτυχώς υπάρχει και το mp3 με ακουστικά. Έχω μεγάλη ευαισθησία στον ήχο και μου φέρνει ημικρανία το άκουσμα σκυλάδικων, ελαφρών, τουρκομπαρόκ και άλλων δήθεν. Η συμβίωσή μας στηρίζεται σε άλλα κοινά. Θεωρώ όμως ότι η έλλειψη ταύτισης στον τομέα της μουσικής αποτελεί μεγάλο έλλειμμα σε μια σχέση ζωής. Παράλληλα, δεν είναι το καθοριστικό κριτήριο ποιότητας για μια σχέση, αφού έζησα δέκα χρόνια με μια γυναίκα με την οποία είχα απόλυτη ταύτιση σε όλα τα πνευματικά, λογοτεχνία, μουσική, επιστημονικές αναζητήσεις, και παρόλα αυτά επήλθε ένα συνταρακτικό κραχ. Επομένως; Μεγάλο ερώτημα, το οποίο όμως, αγαπητοί συμφορουμίτες, μόνο κατά συνθήκην απαντιέται. Ίσως βαραίνει ενίοτε στη ζωή μας αυτό που μας λείπει πολύ και αποκτά μια ελαφρότητα το πολύ σοβαρό που έχουμε, μας φαίνεται αυτονόητο σαν την αναπνοή, βαρύνουσα κι ανάλφρη συνάμα.
Σίγουρα η συμβία μου υποφέρει και με τους πολυάριθμους μεταεξπρεσιονιστικούς πίνακες που έχω αναρτήσει, τα πολλά μου βιβλία κλπ., όμως χωρίς αυτά (τα οποία δεν μπορείς να απολαύσεις με ακουστικά ή όταν ο άλλος απουσιάζει) θα έπαιρνα το δρόμο για το ψυχιατρείο. Οπότε άπό αγάπη γίνομαι ανεκτός.
Κάποτε άκουσα, με χιουμοριστική διάθεση λεχθέν, το εξής: "Πριν παντρευτείς, πρέπει να βλέπεις πρώτα τι σκοπεύει ο άλλος να φέρει μαζί του!".
Είχε δίκιο...