θα το ακούσω αύριο αν μπορέσω....Εγώ διαλέγω αυτο...My man Ernie C.
αυτήν την στιγμή, αδύνατον !!!
θα το ακούσω αύριο αν μπορέσω....Εγώ διαλέγω αυτο...My man Ernie C.
Τεράστιος και όπως όλοι οι γίγαντες έφυγε χωρίςθυμάμαι κάποτε είχα διαβάσει (ή είχα δει σε ντοκ) ότι όταν τα πρώτα χρόνια έφυγε κακήν κακώς ο Χέντριξ από τις ΗΠΑ, πήγε κάπου στο Λονδίνο και έπαιξε σε αίθουσα τύπου "Ρόδον Live"..
πήγαν να τον ακούσουν ο Τζάγκερ παρέα με τον Κλάπτον και μόλις (ο μικρός τότε) Χέντριξ άρχισε να κάνει τα τρελά του, γυρίζει ο ένας και λέει στον άλλον, " φίλε, θα έχουμε πρόβλημα με αυτόν...."
![]()
Από εκεί και πέρα παίζεις με τα καλώδια για fine tuningΑκούω κρυστάλλινο ήχο δηλαδή.
Δεν το κουνάω ρούπι.![]()
Γούστα είναι αυτά θα μου πεις,αλλά από που βγαίνει το συμπέρασμα ότι η τζαζ του 60 είναι "ζεστή"?Το basic δεν μου αρεσε μα καθόλου το εχω ακουσει τουλάχιστον δύο ημέρες σε σπιτι φιλου.
Με ενισχυτη harman cardon αμα το γραφω σωστά και κεφαλή 2m black.
Δοκιμαζε ο φίλος phono ειχε παρει και ενα Vincent.
Λοιπον το clear audio ναι μεν έπαιζε κρύσταλλο τον ηχο αλλα τι να το κάνεις που επαιζε σαν να ακουγες cd ολα πολυ καθαρά και στρογγυλά εκει που ηταν η απογοήτευση βέβαια μπορεί και με συνδιασμο της κεφαλης ηταν οταν βαλαμε να παίξουμε τζαζ του 60 ε σαν να ακουγες καινούργια παραγωγή του 2021 δεν σου έβγαζε κατι ζεστο οπως ειναι τα τζαζ και το βαθος της παλιας παραγωγής ενώ το Vincent ηταν πολυ καλυτερο σκηνη ποιο μεγάλη και εβγαζε τις εγγραφές οπως πρέπει να είναι.
Θυμάμαι οταν ειχα παρει για ενα μηνα το phono του βλαντ το μεγάλο music fidelity με εξωτερική μπαταρία και το κοντραραμε αφου τελικα ο φιλος αγορασε το Vincent ηταν ισάξια σε πολυ λίγα σημεια νικαγε το ενα το άλλο.
Οποτε για εμενα ηταν ισάξια
Οι παραγωγές του Art Blakey πάντως δεν ήταν καθόλου ζεστές..Με όποιο phono και να τις ακούσεις σαν κατσαρόλες ακούγονται.Γούστα είναι αυτά θα μου πεις,αλλά από που βγαίνει το συμπέρασμα ότι η τζαζ του 60 είναι "ζεστή"?
Ανάθεμά με και αν καταλαβαίνω τι εννοούμε με αυτή τη λέξη.Οχι τιποτα άλλο αλλά από ότι καταλαβαίνω υπάρχουν διάφορες ερμηνείες του "ζεστού".Οι παραγωγές του Art Blakey πάντως δεν ήταν καθόλου ζεστές..Με όποιο phono και να τις ακούσεις σαν κατσαρόλες ακούγονται.![]()
Όπου κατσαρόλα βλ. ξηρότητα..Ανάθεμά με και αν καταλαβαίνω τι εννοούμε με αυτή τη λέξη.Οχι τιποτα άλλο αλλά από ότι καταλαβαίνω υπάρχουν διάφορες ερμηνείες του "ζεστού".
Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να περιγραφεί κάτι αφηρημένο σαν τον ήχο.
Πάντως η τζαζ ζεστή δεν είναι.Και χάλκινα έχει που ακούγονται σαν...καραμούζες όταν θέλει ο εκάστοτε παίχτης.
Και βάλε στην εξίσωση ότι εκείνη την εποχή επειδή ο μέσος ακροατής της τζαζ δεν διέθεται και κανα σπουδαίο πικαπ-όχι ότι υπήρχαν και πολλά-οι περισσότεροι βραχίωνες πήδαγαν επειδή δεν μπορούσαν να βγάλουν το χαμηλό που υπήρχε στο δίσκο.
Γι'αυτό και οι μηχανικοί της εποχής - με τον Rudy Van Gelder πρώτο διδάξα- έκαναν roll off στο μπάσο και το μπούσταραν λίγο γύρω στους 90 κύκλους για να υπάρχει λίγο "ντράιβ" στο χαμηλό.
Στα καινούρια ριμάστερ έχει αποκατασταθεί το χαμένο μπάσο γιατί πλέον τα πικαπ δεν έχουν τέτοιες ασθένειες...
Ο Αρτ ήταν....μέταλ για την εποχή του.
Εξαρτάται από την επανεκδοση.Αν έχουν κάνει καλή δουλειά στα ριμάστερ η περισσότερη πληροφορία στο χαμηλο αποκαθίσταται οπότε ακούγεται "γεμάτο" και όχι ξερό.Όπου κατσαρόλα βλ. ξηρότητα..
Για τις jazz παραγωγές εκείνης της εποχής δεν έχω άποψη γιατί τα περισσότερα που έχω είναι επανεκδόσεις..Έχω άποψη όμως για κλασικές Κάντρι παραγωγές (μεταγενέστερες) οι οποίες ακούγονται καλύτερα από σημερινές κυκλοφορίες..Βέβαια εκεί λείπουν τα πνευστά.
Στο μέταλ (μιας και το ανέφερες) όλη η δεκαετία του '80 μας σέρβιρε στην πλειοψηφία της λεπτοηχες παραγωγές και αυτό ίσως οφείλεται στην απειρία των παραγωγών εκείνης της εποχής.
Να σου πω τη μαύρη αλήθεια Πανό,τον τελευταίο καιρό με εξιταρουν οι lo-fi παραγωγές κάτι που δεν συνέβαινε παλαιότερα.Εξαρτάται από την επανεκδοση.Αν έχουν κάνει καλή δουλειά στα ριμάστερ η περισσότερη πληροφορία στο χαμηλο αποκαθίσταται οπότε ακούγεται "γεμάτο" και όχι ξερό.
Τώρα στο μέταλ δεν ήταν τοσο οι παραγωγοί όσο αυτοί που έκαναν το μάστερινγκ που πολλές φορές τσίτωναν τα πρίμα για να είναι πιο "πιασσάρικα".Κάτι σαν τα noise wars του cd...
Και βάλε ότι τα λεφτά που έπεφταν στο μέταλ στα 80'ς για τις παραγωγές ήταν τρίχες....
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.