Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα πρωινό στο Λονδίνο στα 25 μου, που είδα ψηλά ψηλά σε δισκαδικο τους 3 αριστερά και όταν ρώτησα τιμή μου είπαν πιο πολύ ο καθένας από οτι πληρωνα για το ενοίκιο μου τότε.
Πως τα φέρνει ο χρόνος.
Όντως, πως αλλάζουν τα πράγματα. Το κάτωθι πουλήθηκε κάποια στιγμή τη δεκαετία του 90 στο μαγαζί που δούλευα προς 2000 Μάρκα Γερμανίας, το 6πλάσιο του ενοικίου μου ως φοιτητής. Τώρα πλεον το βρίσκεις κάτω απο 100 ευρώ.
Όντως, πως αλλάζουν τα πράγματα. Το κάτωθι πουλήθηκε κάποια στιγμή τη δεκαετία του 90 στο μαγαζί που δούλευα προς 2000 Μάρκα Γερμανίας, το 6πλάσιο του ενοικίου μου ως φοιτητής. Τώρα πλεον το βρίσκεις κάτω απο 100 ευρώ.
Wagner; Τετραλογία; Πας κατευθείαν στα σκληρά εσύ. Αλλά είναι η κλασσική μουσική που αγαπάνε περισσότερο οι μεταλάδες.
Αυτή που ανέβασα είναι η γερμανική επανέκδοση, εδώ ειναι η ολλανδική εκτύπωση με αγγλικές μήτρες.
Όντως, πως αλλάζουν τα πράγματα. Το κάτωθι πουλήθηκε κάποια στιγμή τη δεκαετία του 90 στο μαγαζί που δούλευα προς 2000 Μάρκα Γερμανίας, το 6πλάσιο του ενοικίου μου ως φοιτητής. Τώρα πλεον το βρίσκεις κάτω απο 100 ευρώ.
Φυσικά ισχύει και το αντίθετο.
Τον παρακάτω τον αγόρασα όταν κυκλοφόρησε είδα το πρόβλημα αλλά ήταν ο τελευταίος διαθέσιμος και τον πήρα με μισή καρδιά.
Για ποιό λόγο ήταν τόσο ακριβά τα LP των Quiet Riot εκείνη την εποχή στο Λονδίνο ; H μέση τιμή ενός LP album τη δεκαετία του '90 ήταν περίπου 10 λίρες στην Αγγλία.
Ποια Carmina Burana, τώρα έχει πέσει στα σκληρά και θέλει να ακούσει Wagner. Τετραλογία παρακαλώ, δεν ξεκινάει από το Gateway drug, κάτι Ιπτάμενους Ολλανδούς, κάτι Tannhäuser, κατευθείαν στην ηρωίνη.
Κάποια στιγμή πριν από αρκετό καιρό ένας συμφορουμιτης μας είχε γράψει ότι έπλενε ακόμη και δίσκους που είχε μόλις αποσφραγισει, τότε μου φάνηκε παράλογο αλλά δεν έγραψα τίποτα.
Πριν από κάποιες ώρες άνοιξα έναν καινούριο δίσκο που μου πρότεινε φίλος για την ποιότητα εγγραφής του και έπαιζε μέτρια. Τσέκαρα όλες τις φάσεις του συστήματος ολα σωστα. Τελικά τον έπλυνα και όσο άκουγα ψηφιακά τον άφησα να παίξει και από τις δύο πλευρές. Οταν τον άκουσα ξανά η διαφορά ήταν τεράστια.
Ομολογώ αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει.
Κάποια στιγμή πριν από αρκετό καιρό ένας συμφορουμιτης μας είχε γράψει ότι έπλενε ακόμη και δίσκους που είχε μόλις αποσφραγισει, τότε μου φάνηκε παράλογο αλλά δεν έγραψα τίποτα.
Πριν από κάποιες ώρες άνοιξα έναν καινούριο δίσκο που μου πρότεινε φίλος για την ποιότητα εγγραφής του και έπαιζε μέτρια. Τσέκαρα όλες τις φάσεις του συστήματος ολα σωστα. Τελικά τον έπλυνα και όσο άκουγα ψηφιακά τον άφησα να παίξει και από τις δύο πλευρές. Οταν τον άκουσα ξανά η διαφορά ήταν τεράστια.
Ομολογώ αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει.
Ποια Carmina Burana, τώρα έχει πέσει στα σκληρά και θέλει να ακούσει Wagner. Τετραλογία παρακαλώ, δεν ξεκινάει από το Gateway drug, κάτι Ιπτάμενους Ολλανδούς, κάτι Tannhäuser, κατευθείαν στην ηρωίνη.
@vlad66
Βλαδίμηρε έχουν βαλθεί όλοι να σου αλλάξουν τα γούστα!
Είπες πως σου αρέσουν Οι πλανήτες και πέσαν όλοι επάνω σου!
Σιγά-σιγά! Με το μαλακό.
Για αρχή.
Ξανακούμε το κομμάτι.
Ακούμε το κομμάτι άλλη μία φορά.
Αν έφτασες ως εδώ, σίγουρα θα θέλεις να ακούσεις κι' άλλα. Ως γνωστόν δεν υπάρχουν δυσκολότερα κομμάτια για ένα στερεοφωνικό σύστημα από τα χορωδιακά. Μπορεί να αποδώσει με ευκρίνεια τα λόγια και τις φωνές;
Ας θυμηθούμε για λίγο τα επαναστατικά μας χρόνια.
Μία Δοκιμή.
Ήταν μόνο η προετοιμασία για το επόμενο. Ένα διάσημο κλασσικό κομμάτι που είναι αληθινή δοκιμασία για κάθε σύστημα. Προσοχή στις εντάσεις όταν χτυπούν τα κανόνια και παίζουν οι καμπάνες. Μπορεί να πάθουν ζημιά οι ενισχυτές και τα ηχεία. Ναι, είναι ο φημισμένος δίσκος της Telarc που χρησιμοποιούσαμε στις δοκιμές μας, όταν ξεκινούσαμε να μαθαίνουμε το Hi-Fi.
Αν έχεις φθάσει ως εδώ και έχεις διάθεση για παραπάνω, καιρός για κάτι πιο προχωρημένο. Η κλασσική μουσική, περισσότερο από κάθε άλλη, μπορεί να δημιουργεί και να μεταφέρει εικόνες. Εικόνες από τη φύση και τις δυνάμεις της. Ήδη από το 1940 ο Ντίσνεϋ με την αριστουργηματική Φαντασία ένωσε με μαγικό τρόπο την εικόνα με τον ήχο. Και πρωτοποριακή για την εποχή της η εγγραφή ήταν πολυκάναλη, τετραφωνική. (Αξίζει να τη δουν, όσοι δεν την έχουν δει ακόμα).
Αν δεν έχεις βαρεθεί, άκουσες και το τελευταίο κι' έφτασες εδώ, είσαι έτοιμος για το επόμενο (μεγάλο) βήμα.
Φαντάσου ατμόσφαιρα θρίλερ. Περπατάς νύχτα σε σκοτεινή κακόφημη γειτονιά. Κίνδυνοι παντού. Είσαι σε επιφυλακή. Προσέχεις. Την πιο αθέατη σκιά. Τον πιο ανεπαίσθητο θόρυβο. Αλλά συνεχίζεις να περπατάς. Δε σταματάς. Ώσπου επιτέλους βγαίνεις από τις κακοτοπιές. Τώρα νοιώθεις ασφάλεια. Άκου. Pierre Boulez : Variations pour orchestre opus 31 d’Arnold Schoenberg
Εδώ τελειώνει το μικρό ταξίδι με κλασσικά κομμάτια που μπορεί να αγαπήσουν και οι σκληροπυρηνικοί του Ροκ και του Χέβυ Μέταλ. Θα κλείσω μ' ένα πολύ αγαπημένο μου κομμάτι από ένα αγαπημένο δίσκο. Ο κινηματογράφος μεταφέρει σήμερα όλη την κληρονομιά και τη συνέχεια της Κλασσικής Μουσικής. Αφιερωμένο στους φίλους μου από το AVClub. Nicola Piovani. Nel Nome del Padre.