Re: Απάντηση: Τι συμβαίνει με τα ροτβάιλερ?
Eννοώ οτι υπάρχουν στοιχεία του ψυχισμού που δεν μπορούμε να τα αποδείξουμε όταν αφορούν τους άλλους μια δεδομένη στιγμή. Ο άνθρωπος προφανώς έχει συναισθήματα - κατ'αρχήν γιατί τα νοιώθει ο ίδιος. Οταν αφορούν έναν άλλον άνθρωπο όμως δεν μπορούμε να αποδείξουμε - γιατί δεν είμαστε στο μυαλό του - οτι εκείνη την στιγμή αισθάνεται πχ, μνησικακία, εγωισμό, ζήλια κλπ. Μπορούμε μόνο απο την συμπεριφορά του να τα μεταφράσουμε - και αρκετά συχνά, λανθασμένα..
Κατ'άρχήν όμως, ας σιγουρευτούμε οτι μιλάμε με τους ίδιους όρους - άλλο "αγάπη", άλλο "αισθάνομαι καλά", άλλο "μου αρέσει να είμαι μαζί", άλλο το "υιοθετώ μια συμπεριφορά γιατί θα έχω κέρδος απο αυτό", άλλο το ¨αισθάνομαι ασφάλεια κοντά", κλπ... σωστά ?
Το πιο συνηθισμένο είναι η απογοήτευση που νοιώθουν αρκετοί ιδιοκτήτες σκύλων, οι οποίοι χρειάστηκε - πχ. στις καλοκαιρινές διακοπές - να αφήσουν για πρώτη φορά τον πολυαγαπημένο τους σκύλο σε ένα φιλικό ζευγάρι για μερικές μέρες. Εκεί ο σκύλος δέχθηκε πολύ φροντίδα και δεν του χάλασαν χατήρι με βόλτες και λιχουδιές... Οταν γύρισαν οι ιδιοκτήτες, ο σκύλος δέν φάνηκε να πανηγυρίζει τόσο πολύ κι ούτε του καλοάρεσε που έφυγε στο τέλος μαζί τους...
Πού πάει η "αγάπη" του σκύλου όταν βρίσκει ένα πιο βολικό περιβάλλον με περισσότερα "resources" ?
Μηπως πρεπει να ρωτησεις, καλυτερα .... γιατι το φιλικο ζευγαρι εκανε τον σκυλο να νιωθει καλυτερα ?
Μηπως οι αρχικοι ιδιοκτητες .... δεν εξεφραζαν ΕΠΑΡΚΩΣ την αγαπη και τρυφεροτητα τους στον
τετραποδο Μπουμπη τους ? Και η αγαπη στα ζωα ΔΕΝ εκφραζεται μονο με ποσο φαγητο τους δινεις.
Μαλιστα, σε ορισμενες περιπτωσεις, δεν εκφραζεται ΚΑΝ ... με αυτο !
Οταν ημουν Εκτη Δημοτικου αφησαμε στον γιο ενος κρεοπωλη να προσεχει την Kitty μας, για οσο καιρο
λειπαμε διακοπες. Φαγητο, ηταν το μονο πραγμα που δεν ελειψε στον σκυλο μας. Οταν, γυρισαμε πισω
(και εκεινες τις εποχες, τα καλοκαιρια ηταν ΤΕΡΑΣΤΙΑ με δυο και πλεον μηνες ραχατι και κολυμπι)
η Kitty, πριν βγουμε απο το αμαξι, εσπασε το λουρι της (δερματινο παρακαλω) και στιγμιαια πνιγηκε ...
δηλαδη την ειδαμε να προσπαθει να αναπνευσει και να μην μπορει. Μετα απο δεκα ΑΓΩΝΙΩΔΗ δευτερολεπτα
(μπορει να ηταν και περισσοτερα) η Kitty εβηξε 5-6 φορες και πηρε την πρωτη της μεγαλη βαθια ανασα.
Και σαν να μην συνεβη τιποτα .... ορμησε στην αγκαλια μας, με δακρυα στα ματια (προφανως απο τον
παρολιγο πνιγμο της) και αρχισε αυτο το απιστευτο αλυχτισμα χαρας και κλαματος .... εχοντας ξεχασει
ΠΛΗΡΩΣ τον Θαναση (που την ειχαμε αφησει για δυομισυ μηνες).
Που πηγε η βολικοτητα, τα resources και η αγαπη που εισεπραξε απο τον Σακη ???
(Ο Σακης, εξαιρετικα τρυφερος με τα σκυλια και ας ηταν γιος χασαπη) .... Μου λες, σε παρακαλω ? .....
